ตั๊กแตนจ้องจับจั๊กจั่น

       เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์จีนยุคชุนชิว กล่าวคือเมื่อครั้งที่เจ้าเมืองอู๋ เตรียมการจะยกทัพไปปราบเแคว้นฉู่ให้อยู่ใต้อำนาจ  เหล่าขุนนางน้อยใหญ่ในเมืองอู๋นั้นต่างก็ไม่เห็นด้วย จึงได้ทำการว่ากล่าวทัดทานขอให้เจ้าเมืองอู๋ยับยั้งการสงครามเอาไว้ก่อน เนื่องจากสถาณะการณ์ยังไม่เหมาะสม  ทว่าเจ้าเมืองอู๋กลับไม่ยอมรับฟัง พร้อมทั้งประกาศจะเอาโทษกับคนที่ขัดขวางการทำสงครามในครั้งนี้ทุกคน...

      เมื่อเจ้านครได้ลั่นวาจาเช่นนี้แล้ว เหล่าขุนนางทั้งหลายที่ถึงแม้ห่วงใยบ้านเมืองสักเพียงไร ก็ไม่อาจมีผู้ใดกล้าเอาตัวเข้าเสี่ยงกับอาญา ยังเหลือก็แต่ราชบุตรอิ่วผู้เดียวเท่านั้นที่ยังไม่ละความพยายาม เขาจึงคิดอุบายที่จะทำให้เจ้าเมืองอู๋เลิกล้มการทำสงครามในครั้งนี้ขึ้นมา

      เช้าวันรุ่งขึ้นราชบุตรอิ่วได้ตื่นนอนแต่เช้ามืด และได้นำเอาเกาทัณฑ์ติดตัวไปด้วย จากนั้นจึงเข้าไปเดินวนเวียนอยู่ในอุทยานใกล้กับที่นอนของเจ้าเมืองอู๋ ราชบุตรอิ่่วทำเช่นนี้อยู่ถึง สามวันติดกัน เพื่อรอโอกาสที่เจ้าเมืองอู๋จะตื่นขึ้นมาพบเข้า  และแล้วแผนการของราชบุตรอิ่วก็เป็นไปตามที่คาดการณ์เอาไว้ เช้าวันที่สามนั่นเอง เจ้าเมืองอู๋จึงได้เดินตรงเข้ามาถามราชบุตรอิ่วด้วยความสงสัยว่า

     "ข้าเห็นเจ้าตื่นแต่เช้ามืด เข้ามาเดินตากน้ำค้างในอุทยานแห่งนี้มาสามวันแล้ว เจ้ามาทำอะไรเล่า ?"

      ราชบุตรอิ่วจึงตอบกลับไปว่า

      "ขอพระบิดาได้โปรดหยุดฟังข้าพเจ้าพูดสักนิดก่อนเถิด ที่อุททยานแห่งนี้ มีจักจั่นอยู่ตัวหนึ่งอาศัยอยู่บนกิ่งไม้ หากินน้ำค้างพลางร้องเพลงด้วยความเพลิดเพลินสบายใจ โดยที่หารูไม่ว่าเบื้องหลังของมันนั้น มีตั๊กแตนตำข้าวอยู่ตัวหนึ่งกำลังยกขาหหน้าเตรียมจ้องเล่นงานมันอยู่ ส่วนตั๊กแตนตำข้าวตัวนั้นเล่า สายตาก็จับจ้องหวังแต่จะจับจั๊กจั่นกินเป็นอาหารเช้าในมื้อนี้ โดยที่มันก็หารู้ไม่อีกเช่นกันว่า นกขมิ้นน้อยตัวหนึ่งกำลังจ้องรอโคอยอกาสจะจับมันกินเป็นอาหารอยู่เช่นกัน แต่นิจจาเอ๋ย พระบิดาเห็นไหมเล่า ข้าพระองค์กำลังขึ้นเกาทัณฑ์เพื่อจะสังหารนกขมิ้นน้อยตัวนั้นอยู่เช่นกัน"

    เมื่อเจ้าเมืองอู๋ได้ฟังดังนั้นก็ฉุกคิดได้ถึงเรื่องการสงคราม จึงได้แต่อุทานขึ้นมาว่า

     "เจ้าพูดถูกแล้ว... เจ้าพูดถูกแล้ว..."

      สงครามครั้งนี้ จึงถูกยับยั้งลงได้ ด้วยสติปัญญาของราชบุตรอิ่ว

     ต่อมาวาทะที่ว่า "ตั๊กแตนจ้องจับจั๊กจั่น" นี้  จึงกลายมาเป็นสุภาษิตจีนที่ ใช้เปรียบเทียบกับผู้ที่หวังแต่ผลประโยชน์ที่อยู่เบื้องหน้า โดยมิได้คำนึงถึงความเสียหายอันใหญ่หลวงที่จะตามมาในภายหลังนั่นเอง...

Create Date : 30 มกราคม 2554
Last Update : 30 มกราคม 2554 1:25:08 น.		0 comments
Counter : 997 Pageviews.
Share Tweet