ตอน เช้าๆ อากาศแจ่มใส

“อื้ม แก้มดาวหอมจัง” คราวนี้ของจริงครับ ไม่มีน้ำลายเจ้าซาฟท์ มาปลอมปน
“แหม นพอ่ะ คนเค้าเขินไม่ใช่เหรอ” เราก็กระเง้ากระงอดกันตามประสา ข้าวใหม่ปลามันไงครับ

ได้โปรดอย่าอิจฉา เพราะ เวลา 3 ชั่วโมง เมื่อคืน ผ่านไปไวเหมือนโกหก พอ เจ้าคุณกำพล ร้องแง้วเข้ามา กิจกรรมพิศวาสทั้งหลายแหล่ ก็มลายหายไปทันที ไอ้แม้วบ้า แต่อย่างน้อย ผมก็ได้มีคืนแรกแสนจะประทับใจกับยอดยาหยี เป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ หลังจากเจ้า แมวนั่นเข้ามาป่วน ผมก็ได้แค่กอดสาวของผมนอนหลับไปด้วยกัน ใต้ผ้านวม อุ่นๆ

เช้าแล้วค่ะ แหม แก้มยังแดงไม่เลิกเลย เขินจัง เมื่อคืนดาวกับนพ เราได้ XXXXX เป็นคืนที่ต้องจดไดอารี่ไว้ตัวโตๆ เลยล่ะ เสียดายหนังเรื่องนั้นมันสั้นไปหน่อย คราวหน้าต้องให้คุณกำพลดู หนังอินเดีย แต่ถึงจะเช้าแล้ว เราสองคนก็ยังนอนกอดกัน หอมกันเล่น อยู่บนเตียง เพราะเป็นเช้าวันเสาร์แสนสุข

“โอ๊ย เฮ้ย มันกัดนพ” จู่ ชายหนุ่มที่น่าจะมีความสุขที่สุดในโลด ก็ร้องดังลั่น

“เป็นอะไรคะ ตัวอะไรกัด” ดาวิกาตกใจ ลุกขึ้นมองไปรอบๆ เตียง

“ไอ้แมวบ้า แก แก๊” หลังสวมกางเกงเรียบร้อย ภานพก็ลุกจากที่นอน มองหาตัวต้นเหตุ ด้วยความโกรธ ชิชะ ขัดจังหวะเราอีกแล้ว

“เดี๋ยวค่ะ คุณกำพลน่ะเหรอ ไม่จริงหรอก คุณเค้าไม่เคยกัดใครเลยนะคะ เป็นยุงหรือเปล่า” หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ โธ่ ช่วงเวลาโรเมนติค

“ดาวจ๋า นพโดนกัดจมเขี้ยว เลยนะ ยุงบ้าอะไรกัดเหมือนแมว” ภานพเริ่มหัวเสีย

“แต่ดาวเลี้ยงคุณกำพลมา 3 ปี ดาวต้องรู้จักเค้าดีกว่าใครๆ ซิ ดาวสาบานเลย ไม่มีทางเป็นไปได้” ดาวิกา ยืนหยัดเคียงข้างแมว สุดรัก

“มันกัดนพจริงๆ นะ นี่ไง ยังมีรอยเขี้ยวอยู่เลย”ชายหนุ่ม ยกเข่าขึ้น ให้เธอดู นิ้วเท้า ที่มีรอยแดงๆ นิดหน่อย เขายอมรับกับตัวเองเลย ดูไม่ค่อยออกแฮะ

“นพ ละเมอหรือเปล่า” หญิงสาว ชักไม่ค่อยเชื่อ แมวเราออกนิสัยดี แถมนี่ก็ยังเช้าอยู่มาก

“ไม่ ดาวเชื่อนพซิ มันทำจริงๆ นพรู้สึก ชัวร์” เอาล่ะซิ เหตุผลอ่อนชะมัดเรา แต่มันทำจริงจริ๊ง เชื่อผมหน่อยซิ

“ไปล้างหน้าแปรงฟันดีกว่า” เฮ้อ แฟนเรา ตื่นมาก็เอ๋อ เลย ดีนะที่หล่อ
“ดาว เดี๋ยวซิ ผมไม่ได้ใส่ร้ายมันนะ” แย่ละ ผมตกเป็นจำเลยเสียแล้ว ไม่มีทั้งพยาน หรือ หลักฐานมาแก้ต่างด้วย ทำไงดีหว่า

ชายหนุ่มหันไปมอง เจ้าแมวเหลืองทอง ตัวอ้วนกลม เต็มเบาะ ใช่มันแน่ๆ เขามั่นใจ เหมือนจะรู้ตัว เจ้าอ้วนนั่น หันมาสบตาเขาเขม็ง ชัดเลย มันเยาะเย้ยเขา ดูดู๊ รู้ว่าดาวไม่เชื่อเรา มันลุกจากเบาะช้าๆ เดินนวยนาด บิดก้นซ้ายทีขวาที แต่ก่อนจะเดินออกประตูห้องนอนไป มันยังมีหน้า หันมามองผม แบบสมน้ำหน้าอีก โอย ขัดใจๆ

“ไอ้แมวนรก คอยดูนะ ฉันจะแฉพฤติกรรมเลวร้าย ของแก ให้ดาวเห็น ระวังตัวไว้เถอะ” ผมอาฆาต เจ็บตัวไม่เท่าไหร่ แฟนไม่เห็นใจ นี่เจ็บยิ่งกว่า

จากวินาทีนั้น สงครามกลางเมือง ระหว่างผม กับ เจ้าคุณกำพล ก็ได้อุบัติขึ้น อย่างหลีกเลี่ยงมิได้ (ก็ไม่อยากเลี่ยงอยู่แล้ว)
สิบเอ็ด โมง กว่าๆ ผมแวะไปรับ เจ้าซาฟท์ สุดหล่อ ที่บ้านเพื่อน พอเห็นรถผมจอดหน้าบ้าน เจ้าหนุ่ม ก็วิ่งรี่ เข้าใส่ผมด้วยความคิดถึง อย่างสุดซึ้ง ดีนะที่รู้จักกันมากว่า 2 ปี รู้จังหวะ หลบแรงโถมเข้าใส่ของมัน ไม่งั้นผมได้ ซี่โครงหักแน่ ๆ มันเป็นเกรทเดน ที่คิดว่าตัวเอง เป็น ยอร์คเชีย เทอร์เรีย ตัวเล็ก ๆ ประจำ ผมกอดหัวมัน ที่โตเกือบเท่าหัวผม

“คิดถึงจังเลยซาฟท์ เป็นเด็กดีหรือเปล่า” “แพล่บ” มันตอบว่าเป็นเด็กดีที่สุดในโลกครับ โอยน้ำลายเต็มหน้าเลย มีความสุขจัง

“เจ้าม้าหนุ่มเพิ่ง ทำแปลง กุหลาบฉันพังไปอีกหนึ่ง ไม่รวมกับดอกดาวเรือง 3 กระถางเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วก็ปลาหางนกยูง 8 ตัว ฉันว่ามันปกติดีว่ะ” มารุตเพื่อนสนิท ที่เพิ่งแต่งได้ 5 เดือน เป็นคนที่ผมมักจะพาเจ้าซาฟท์ มาฝากเวลาติดธุระปะปัง

“แกให้กระดูกมัน หรือเปล่า ซาฟท์ ติดนะช่วงนี้” ชายหนุ่มไม่ค่อยสนใจ เรื่องความเสียหายจากเจ้าตัวดีสักเท่าไหร่ ชิน เสียแล้ว

“มันแทะจนขาดสองท่อนเลยหละ แล้วยังมีหน้าไปแย่ง อาหารเจ้า จ๊อกกี้อีกนะ” เพื่อนผมฟ้อง เขาเองก็มีหมาสุดรัก เหมือนกัน คือ เจ้าจ๊อกกี้ บ๊อกเซอร์ ไร้สติปัญญา จำชื่อตัวเองไม่ค่อยจะได้ ไม่ว่าคุณจะเรียกมันด้วยชื่ออะไร มันก็กระดิกหางให้ตลอดแหละ

“ซาฟท์ มันกำลังโต” ผมแก้ตัวให้เพื่อนสี่ขา มันเลียมือผม 2 ที แทนคำขอบคุณ

“ยังจะโตไปกว่านี้อีกเหรอ ฉันว่าของฉันตัวใหญ่แล้วนะ เจอเจ้าซาฟท์ จ๊อกกี้ กลายเป็นพุดเดิ้ลเลย” เกินไปเพื่อน เจ้าจ๊อกกี้ ก็ตัวโต แต่เล็กกว่าเกรทเดนของผมหน่อย แต่น้ำหนักไม่ต่ำกว่า 35-40 กิโลแน่ๆ

“เสริมสร้างกล้ามเนื้อโว๊ย แฟนเอ็งล่ะ” มารุตแต่งงานกับเพื่อนร่วมงานผมครับ สาวิตรี สาวสวยตัวเล็กๆ สูงไม่เกิน 150 ส่วนเจ้ามารุตนี่ 182 ได้ บ้านนี้นอกจากเจ้าจ๊อกกี้ ก็ยังมีเจ้า เด๊กซ์เตอร์ พันธ์คอลลี่ สีเทาแสนสวย ทุกตัวรวมทั้งเพื่อนผมด้วย เชื่อฟังสาวิตรีเป็นอย่างดีครับ ยิ่งเวลาอาหารเดินตามกันต้อยๆ เป็นภาพครอบครัวอบอุ่นในฝันของผมจริงๆ

“ทำกับข้าวอยู่ รีบกลับหรือเปล่า กินราดหน้าด้วยกันก่อนไหม” สาวๆ ในเรื่องนี้ทำอาหารเก่งกันทุกคนครับ

“เอาซิ จะได้อยู่เล่นกับเด๊กซ์ ด้วย คิดถึงมันเหมือนกัน” ผมรักเจ้าเด๊กซ์มากครับ ใครจะไม่รักแลสซี่ล่ะ นั่นไงมันวิ่ง ขนปลิวทั้งตัวมาให้ผมกอดอีกแล้ว

“เป็นไง เมื่อวาน” มันเพื่อนสนิทครับ รู้จักกันมา 20 กว่าปี ปิดกันไม่ได้

“ยอดเยี่ยมมาก ถ้านายไม่ดูซาฟท์ให้ คงไม่มีหวัง” แล้วผมก็เริ่มเล่า พฤติกรรมอันเลวร้ายของเจ้าคุณกำพล ให้เพื่อนฟัง

“เออว่ะ ฉันก็ไม่ค่อยชอบแมวเหมือนกัน ขนร่วงเต็มบ้าน” เออ คอลลี่ ของแกขนติดกับตัวนี่นะ เดินทีร่วงกราวเต็มพื้นเชียว แต่ผมไม่ขัดมันครับ เจ้าแมวบ้านั่น ขนร่วงน่ารำคาญจริงๆ

“แล้วมันก็ เอาใจแต่ตัวเอง แถมยังชอบทำร้ายร่างกายฉันตอนดาวไม่เห็นอีก” ผมรีบใส่ไฟ

“จับไม่ได้คาหนังคาเขาก็งี้แหละ แกต้องยอมรับแมวมันฉลาด” อ้าว แก ด่าข้าโง่นี่หว่า

“ทำไงดีวะ ฉันกับดาวตกลงกันว่า ฉันจะไปค้างได้ทุกวันศุกร์ แต่ขืนต้องทำเวลา อย่างนี้ทุกครั้ง นึกภาพไม่ออกเลยว่ะ” เป็นความทุกข์ของผมจริงครับ เฮ้อ คนจะสวีทกับแฟน

“ให้ดาวเอามันไปฝากไว้กับใครไม่ได้เหรอ แบบเจ้าซาฟท์ น่ะ” เพื่อนผมหัวดี แต่ มันใช้ไม่ได้กับเจ้าแมวตัวนี้

“ไม่มีทาง แค่ให้มันออกไปนอนนอกห้องทั้งคืน ดาวยังไม่ยอมเลย” คอผมเริ่มตก

“ฆ่ามันทิ้งเลย เอาไปทำซุป” เออ ดูมัน ชักเข้ารกเข้าพง

“ดาวจะได้ฆ่าฉันก่อนน่ะซิ ไม่ได้โว้ย ต้องแบบแนบเนียน แต่ไม่โหดร้าย ฉันเป็นคนดีนะเว้ย” ศีลข้อ 1 ครับ ปาณา อะไรสักอย่างจำไม่ค่อยได้

“เดี๋ยว แกบอกว่ามันกัดแกแบบจมเขี้ยวเลยใช่ไหม” มันทำท่าเหมือนนึกแผนอะไรได้

“ก็ไม่ขนาดนั้น แต่มันตั้งใจกัดเลยหละ เจ็บจี๊ดเชียวแก” ผมลูบนิ้วโป้งเท้า เบาๆ
“งั้นแกต้องพยายาม จับผิดมันให้ดาวเห็น เค้าจะได้เลิกปกป้องมัน” อิ อิ อิ มีกุนซือวางแผนให้ เสร็จแน่แกเอ๋ย ผมกระหยิ่มในใจ
และ วันนี้ก็เป็นศุกร์ ที่รอคอย ได้อยู่กับดาวทั้งคืน แน่นอนครับ แต่เรื่องใหญ่อีกเรื่องคือ ผมมีแผนมาต่อกรกับเจ้าคุณกำพล หัวกลมแล้ว

“นพ ดีใจอะไรคะ ยิ้มน้อยยิ่มใหญ่เชียว” ดาวคงเห็นผมยิ้มแปลก

“ก็ดีใจที่จะได้ดู The Incredible ซะทีไง” ดาวไปต่างประเทศ ช่วงนั้น ผมเลยรอมาดูกับเธอ

“เสียดายนะ คุณกำพลไม่อยู่ เค้าคงชอบ” เธอบ่นๆ เฮ้ย อะไรนะ

“อ้าว เกิดอะไรขึ้นน่ะ” เออผมก็ไม่ได้สังเกตุแฮะ มิน่าวันนี้ บรรยากาศในห้องสดใสอย่างประหลาด

“เค้าไปตรวจร่างกาย แล้วเกิดทะเลาะกันแมว ในคลีนิค แผลเหวอะ เชียวค่ะ หมอบอกไม่เป็นอะไรมาก แต่ต้องค้าง ดาวส่ง SMS ไปบอกนพแล้วนี่คะ” หญิงสาว ทำหน้างงๆ

“ผมลืมโทรศัพท์ไว้ที่ออฟฟิศน่ะ เสียใจด้วยนะจ๊ะ ขอให้มันหายเร็วๆ” ฮือ ฮือ แง แง อุตส่าห์วางแผน แทบเป็นแทบตาย แล้วตูจะทำไงกับแมลงสาบในกระเป๋ากางเกงดีฟ่ะนี่ มันเริ่มจะเดินแล้วด้วย

Create Date : 16 มิถุนายน 2551		4 comments
Last Update : 16 มิถุนายน 2551 1:09:55 น.
Counter : 842 Pageviews.
Share Tweet