บันทึกลูกรักจื่ออิง  เดือนที่ 1

หลังจากที่เราสบตาครั้งแรกในวันเกิดของหนู 

ลูกรัก .....แม่รู้สึกได้เลยว่า หนูจำแม่ได้ ...

ไม่ใช่ จากรอยยิ้ม แต่เป็นสัมผัส หนูคงจำเสียง กลิ่นของแม่ได้

 ช่วงเดือนแรกของหนู เป็นอะไรที่พ่อกับแม่กลัวมากเป็นพิเศษ

หนูตัวอ่อนละไม ดูบอกบางเสียเหลือเกิน

แต่ก็มีพลังจนพ่อกับแม่อ่อนใจ เวลาหนูร้องไห้ เหมือนโลกจะถล่มให้ได้สำหรับแม่

หนูกรื้ดร้องจนตัวแดงไปทั้งตัว  

ความที่พ่อกับแม่เป็นมือใหม่

อาทิตย์แรกทั้งอาทิตย์พ่อหยุดงานมานั่งปรับสภาพคุณพ่อคนใหม่

 ซักผ้าอ้อม ล้างขวดนม อุ้มลูกเดิน ..เปลี่ยนเวรกับแม่

วันแรกที่หนู กลับถึงบ้าน หนูนอนทั้ง 18 ชั่วโมงรวด

แม่นั่งรอหนูตื่นมากินนม ....เมื่อไหร่หนูจะตื่นนะ

แม่ไม่รู้จริงๆ ว่าตอนอยู่รพ. พี่ๆเขาปลุกหนูมากินนมพร้อมๆกับเรียกแม่มาให้นม

แต่เมื่อหนูตื่นมาแล้ว อารมณ์ดีมากๆเลย ผิดกับที่รพ.อาจจะเป็นว่าหนูนอนเต็มอิ่มแล้ว 

แม่เลยจะต้องปลุกหนูมากินนม ทุก 3 ชั่วโมงแทน เหนื่อยนะลูกรัก

ไหนจะหนูร้องเพราะง่วงนอน ไหนจะต้องให้หนูดูดจากเต้าที่ขนาดใหญ่กว่าปากหนูในตอนนั้น

ไหนจะต้องปั้มนมทุกครั้งหลังหนูกิน เพราะเรียกน้ำนม...

 ด้วยความที่ปากหนูเล็ก ทำให้หนูไม่สามารถดูดนมได้ถนัด หนูเลยไม่ยอมกินจากแม่

หนูร้องจะกินจากขวด แม่ก็พยายามจะเอาเข้าเต้า หนูก็มั่นมาก หนูถือขวดได้เองในอายุ 5 วัน

เพราะหนูไม่ยอมให้แม่ดึงขวดออกจากปากหนู หนูเกาะขวดแน่นมาก ขวดก็ไม่ใช่ขวดเล็กๆนะลูก

หนูมีอาการปวดท้อง ร้องกรื้ดๆทุกคืน  หน้าขึ้นผื่นแดง ท้องอืดมากทุกวัน

แม่ก็อาศัยอินเตอร์เน็ต หาอาการสาเหตุและวิธีแก้เบื้องต้นไปเรื่อยๆๆ

ไม่มีอะไรเป็นสูตรสำเร็จในการเลี้ยงลูกจริงๆๆ ทุกวิธีอาจได้ผลเฉพาะบางคน

ทุกอย่างถูกปรับ โดยให้หนูเป็นศูนย์กลางแทน 

หลังจากที่แม่หาอ่านแล้ว แม่เจออาการแบบที่หนูเป็น มันคล้ายๆกับการแพ้นมวัว

ตอนนั้น หนูกินนมผสม กับนมแม่สลับกัน

แม่เลยงดนมผสมแล้ว บังคับให้หนูดูดจากเต้าเท่านั้น

หนูจ๋า หนูร้องชนิดที่ว่า แม่สงสารหนูจับใจ

หนูกรื้ดๆๆเพราะ หนูหิวด้วย ง่วงด้วย แล้วต้องมาดูดหัวนมที่ใหญ่เกินไป

ต้องดูดจนหน้าแดง ดูดจนแม่หัวนมแตก ยังไม่มีนมเลย  ตอนนั้น หนูอายุประมาณ 2 อาทิตย์

ช่วงเดือนแรก อาม่ามาช่วยเลี้ยงเกือบทุกวัน  มาอาบน้ำให้หนู เพราะแผลแม่ยังไม่หายดี

ในขณะที่ผ่อผอทำอาหารบำรุงแม่ เยอะมาก อาหารเรียกน้ำนมทั้งนั้น  แม่กินกระเพาะหมูมากที่สุดในรอบ 30ปี

ส่วนแม่ก็ต้องปรับตัวมากมายเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะด้วยความเครียด ความเหนื่อยหรือเปล่า

บ่อยครั้งที่แม่ต้องร้องไห้ไปพร้อมกับหนู 

ในเวลาหนูกรีดร้องแล้วแม่หาคำตอบไม่ได้ ทำอะไรหนูก็ไม่หยุด

เราอยู่ด้วยกัน ทั้งวัน ทั้งคืน  แม่จับ แม่อุ้ม สัมผัสหนู นั่งอมยิ้ม มองดู เวลาหนูหลับ เจ้าหญิงน้อยของแม่

แม่วิ่ง ร้อนรน ตะกายหยิบของ หันรีหันขวาง จิตตก กังวัล เวลาหนูร้อง 

แม่เคยคิดว่า เวลาอยู่ในเดือนคงได้พักผ่อนเต็มที่ แต่เปล่าเลย

ทุกเวลาคือ การวางแผนและเตรียมพร้อมเสมอ