คืนข้ามปี 2552 วันที่นาย MAX พยายามบอก

31 ธันวาคม 2551

ละวันนี้ก็มาถึง...หลายเดือนที่ผ่านมานี้ เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำยิ่งนัก ไม่รู้ว่าจะเพราะอะไร

ที่ทำให้เราสองคนได้เจอกัน ได้มอบสิ่งดีดีให้กัน ความสุขที่หาไม่ได้ด้วยเงิน ความรู้สึก

ที่เราสองต่างมีให้กัน ระยะทางไม่ได้เป็นเหตุผลหรือตัวแปรระหว่างเราสองคน ทุกทุกวัน

ฉันและเธอ ต่างคนต่างทำหน้าที่ที่ตัวเองได้รับอย่างเต็มความสามารถ และเราสองคน

คอยเป็นกำลังใจให้กันและกัน ไม่ขาดสาย .... นั้นคือ บทพิสูจน์ของคนสองคน

หันกลับไปมองเส้นทางที่เราได้รู้จักกัน... 18 เมษายน 2551 วันที่ผมทักเธอเป็นวันแรก

และทำให้ผมได้รู้จักเธอคนนี้ ....เด็กผู้หญิงคนนึงที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ.....จะว่าไปแล้วก็ดูเหมือนจะ

เป็นดาบสองคม ที่อยู่ในตัวเธอ ทุกคนที่ได้เจอเธอต่างอยากรู้จัก นั้นไม่ได้หมายความว่า

มันจะดีกับเธอทุกอย่าง เพราะทุกคนต่างคิดไม่เหมือนกัน มนุษย์อยากที่จะรู้จักและประเมินค่า

ผมเองก็เป็นอีกคนนึงที่บังเอิญไปทักเธอเข้า...ไม่ได้ต้องการอะไร เพียงเห็นว่าเธอ "โกงอายุ"

ก็แค่อยากรู้ความจริงก็เท่านั้น เธอก็คงเช่นกัน ตอบเม้นผมด้วยความสงสัย เพราะความจริง

ผู้ชายที่เธอคุยด้วยหลายคน ขณะนั้น(ผมรู้สึกได้ ไม่ต้องบอก) ส่วนใหญ่ชมเธอแทบทุกคน

ถามผมว่าเธอเป็นงัย...ผมตอบขณะนั้นได้เลย ว่าผมไม่ชอบผู้หญิงที่ เล่น hi5 ที่ชอบเอารูปตัวเอง

มาลงเพื่อให้คนอื่นวิจารณ์ ถ้าเป็นแฟนผม จะตีให้ตายเลย คนเราต้องพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ทำไมต้อง

ให้คนอื่นมาชี้นำผมไม่เข้าใจ เวลาผ่านไป เรามีโอกาสได้คุยกันผ่าน MSN โปรแกรม Chat ที่ผม

ต้องขอบคุณ Microsoft แรกเริ่มผมยังไม่แน่ใจกับเธอนัก ก็รู้ ๆ อยู่ โลก cyber จะเอาอะไรแน่นอน

หาแทบไม่มี หลังจากที่เราได้คุยกัน ผมมีความรู้สึกได้ว่า เด็กคนนี้ ไม่มีเล้เหลี่ยมอะไร ผมถามเธอก็ตอบผม

อย่างตรงไปตรงมา (ไม่รู้สิ..ผมเข้าข้างตัวเองหรือเปล่า) เป็นเด็กที่แปลกคนบอกอะไรเธอก็ว่าตาม

เป็นคนมองโลกในแง่ดีมาก ๆ เป็นเพราะเธอยังเด็กด้วยมั้งผมว่า...คุยเก่ง พูดจาดีนะ (ส่วนคุยกับพี่ชายฟังไม่ค่อยได้)

แบบว่ายกสวนสัตว์มาเลยว่างั้น...แต่กับผมเธอสุภาพดี น่ารัก MSN เป็นช่องทางที่เธอให้พบปะผู้คน รวมทั้งผมด้วย

คุยทีก็รอกว่าจะตอบได้ (ต้องไปตามคิว มาก่อนได้ก่อนว่างั้น) ตอนนั้นเธอบอกกับผมว่าเธอเม้นประมาณวันละ 100 กว่าเม้นต่อวัน

ผมตะลึงเลย ก็คงจะจริงอย่างที่เธอบอก (อันนี้แค่เม้นกลับเฉย ๆ นะ) ผมเป็นคนนึงที่ไม่ชอบเม้นเธอเท่าไร

เม้นที...ยังไม่ได้อ่านเลย ตกไปหน้าที่สองแล้ว (โคตรเซ็ง) ผมเลยส่งข้อความคุยกะเธอแทน เธอตอบผมทุกวัน

อย่าเข้าข้างผมนะ...เธอไม่ได้ตอบผมคนเดียวทุกคนเธอตอบหมด และผมก็เป็นอย่างนี้มาเป็นหลายอาทิตย์

ไม่รู้ด้วยเหตผลอะไรเธอกับผมได้ให้สัญญาว่าเราจะ ส่งข้อความให้กันทุกวัน วันไหนไม่ได้ส่งต้องชดเชย

Background hi5 เป็นข้ออ้างที่ผมบอกเธอว่าผมจะทำ bg ให้ (เพราะเธอชอบ bg ที่ hi5 ผม ขนาดหันหลัง

ยังขนาดนี้ อิอิ) และความลับที่เธอมี ผมก็รู้หมดทุกอย่าง ผมอ่านไปเคืองไปเมื่อได้รู้ว่าเธอ ตอบทุกคนและ

ผมนั่งเศร้ากับเรื่องนี้อยู่หลายวัน และทำใจไม่ได้ และผมก็ทำตามใจตัวเอง ผมต้องการความจริง

ผมถามเธอออกไปว่า น้อง...ครับ พี่จีบน้อง...ได้ไหมคับ ...เธอตอบแบบไม่ต้องคิด ยินดีค่ะ เล่นเอาผม

นั่งนิ่งไปพักใหญ่ อย่านะอย่าคิดว่าผมสบายใจกับเรื่องที่น่ายินดีนั้นนะ ผมยังงงไม่เลิก เป็นไปได้งัย

และไม่กี่วันผมก็ขอเธอเป็นแฟน และตอนนั้นผมตกหลุมพลางของเธอไปเสียแล้ว เราก็ว่าเราแน่แล้วนะ

พลาดไปได้ยังงัย...อาจเป็นเพราะความซื่อ ความน่ารัก คำพูดที่เธอบอกผม เรื่องราวที่เธอเล่าให้ผมฟัง

น้ำเสียง อารมย์ ความรู้สึกที่ผมสัมผัสได้ มันเล่นเอาผมให้เธอไปแล้วทั้งใจ ผมเริ่มกังวลเรื่องที่เธอให้ความสำคัญ

กันคนอื่น ๆ โดยเฉพาะหนุ่ม ๆ ที่ใช้ วาจาอันสวยหรู บางคนทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ทำให้ผมต้องทวงสิทธิที่ผมได้รับ

คำว่าแฟน เธอต้องสะกดให้ผมฟังใหม่...เราสองคนทะเลาะกันหลายสิบครั้ง ทั้งเรื่องของผมเอง ทั้งที่ไม่มีอะไร

เธอไม่ชอบที่ผมไปตอบใคร แต่ไม่รู้เลยว่าตัวเอง ไปตอบเป็นร้อย มันน่าโกรธกว่าหรือเปล่า แต่ก่อนเธอมีเวลา

อยู่กับโลกอินเตอร์เน็ตวันนึงประมาณ 20 ชั่วโมงได้มั้ง ผมเองที่ว่ามือ cyber ผมยังสู้ไม่ได้เลย

ตั้งแต่ที่เธอไปเรียนหนังสือ ไหนจะต้องทำงานอีก 555 ถูกใจผมมาก ไม่ต้องมีเวลาเม้น เช้าก็ต้องตื่นแต่เช้า

ผมปลุกเธอทุกวัน ประมาณ ตี 5 (ก็เป็นช่วงผมเลิกงานพอดี) สมน้ำหน้า ซ่าดีนัก......

และทุกอย่างในชีวิตผมก็เปลี่ยนไป ผมมีคนที่ผมต้องคอยดูแล คอยห่วงยัย คอยบอก สอน ด้วยเหตและผล

เพราะเธอคนนี้ต้องเอาเหตุผลเท่านั้นเธอจึงจะเชื่อ ดื้อมาก ๆ เช้าผมโทรปลุกเธอตอนตี 5 เธอใช้เวลาจัดแจง

ตัวเองเตรียมตัวประมาณ 1 ชั่วโมงหน่อย ๆ 06.30 น.ผมต้องโทรหาละ ต้องบอกให้หารองเท้า กระเป๋า เสื้อกันหนาว

โทรบอกทีไรเธอชอบบอกว่า เดียวนะพี่ Max รถมาแล้ว ต้องวิ่งก่อน 555 คิดสภาพแล้ว แฟนผมยังเด็กมากจริง ๆ

ต้องคอยบอก คอยเตือน หลายครั้งที่ต้องวิ่ง บางครั้งล้ม และก็มาร้องบ่นที่รถ ไมน่า...เลย ตกลงเอามาเป็นแฟนหรือ

มาเป็นลูกกันแน่ แต่ผมก็มีความสุขนะ และชอบที่เป็นอย่างทุกวันนี้ ดูเหมือนว่าแฟนผมคนนี้จะเก่งไม่ใช่เล่นเลยละ

ไปโรงเรียนช่วงแรกก็วิ่งเรียนเลยละ เข้าห้องเรียนช้าเป็นเรื่องของ.... อาจเพราะปกตินั่ง ๆ นอน ๆ แล้วก็กิน

คิดสภาพดู คงพิลึกน่าดู วิ่งหาห้องดุดุ ๆๆๆๆ ไปตรงโน้นที่ตรงนี้ที นี้หรอแฟนตู หลังจากที่ใช้เวลาปรับตัวอยู่หลายอาทิตย์

และความเป็น.... ก็เริ่มฉายแวว เรื่องแรกที่เธอถามผมเธอบอกว่า เป็นเชียร์ดีไหม (ด้วยความที่ไม่กล้าขอ ฉลาดมาก)

คำตอบเดียวที่ผมให้แบบไม่ต้องคิด... No way! มันอาจขัดความรู้สึกของเธอ แต่เธอก็เชื่อผม นี้เป็นความน่ารักของเธอ

ทั้งที่ตัวเองอยากทำ...แต่พอให้เหตผล เธอก็ฟังและคิดตาม ด้วยความที่แฟนผมคนนี้ พูดเก่ง ชอบทำตาซึ้ง ๆ ให้ทุกคน

(ผมว่ากลับมาเมื่อไรผมจะต้องจัดการเรื่องนี้เป็นอันดับแรก) เธอสร้างความเชื่อมั่นให้กับเพื่อน ๆ อย่างรวดเร็ว จนเธอเอง

ได้รับเลือกเป็นประธาน asia club โฮ ผมละงงเลย เป็นไปได้ตัวเองยังจัดการไม่ได้เลยยังจะไปช่วยคนอื่น 5555

เธอบอกว่าเรื่องตัวเธอ ให้ผมจัดการ...นั้นละ เป็นพ่อตั้งแต่เมื่อไรตู....เรื่องเรียนเท่าที่รู้เธอตั้งใจเรียนมาก ๆ อ่านหนังสือ

เตรียมสอบดีมาก แต่เธอชอบมีเงื่อนไขกับผมว่า ถ้าพี่... ไม่อยู่เป็นเพื่อนจะไม่ยอมอ่าน กำแล้วไหมละ แต่ก็ดีอย่างน้อย

ผมได้นั่งเป็นเพื่อน ได้ยินเสียงอ่านหนังสือ นั้นเป็นความสุขที่สุดแล้วของผม ..... เรื่องราวดีดียังมีอีกเยอะ ไว้ผมจะมาเล่าให้ฟังใหม่

ก่อนจะข้ามปี 2551 นี้ไป อยากบอกเธอคนนี้ของผมว่า เธอเป็นคนสำคัญที่สุดของผม เป็นทุกอย่างของชีวิตผม น่ารักที่สุด

อาจดูว่าเธอยังเด็กอยู่ ขอบคุณฟ้าที่ให้ผมได้มีโอกาสได้รู้จักกับเธอ ผมสัญญาว่าผมจะดูแล คอยบอก คอยเตือน แนะนำให้เธอ

โตขึ้นบนโลกใบนี้อย่างสวยงามเท่าที่ผมจะทำได้ และสุดท้ายอยากบอกเธอว่า ผมรักเธอที่สุด ที่สุด สุดที่รัก....

พรสงท้ายปี : ขอให้ผมมีเธอคนนี้เป็นสุดที่รักของผมตลอดไป หมูอ้วน

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2552		4 comments
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2552 7:56:20 น.
Counter : 1214 Pageviews.
Share Tweet