ทำอะไร? ณ. วันสุดท้ายของปี

ช่วงนี้อัพบลอคบ่อย เพราะว่านอกจากจะมีเวลาแล้ว (ช่วงปิดเทอม) ยังหลงเสน่ห์การจดบันทึกอีก มันช่วยให้เราคิดถึงสิ่งที่ทำในแต่ละวันนะ อย่างน้อยๆก็ไม่ได้ผ่านแล้วผ่านเลย แต่ยังผ่านมาในสมองเราอีกครั้งก่อนผ่านไป...

ต้องบอกว่าเป็นวันที่รักกรุงเทพที่ซู้ด...รถมันหายไปไหนกันโม้ด...​คือเห็นชัดๆว่าถนนโล่ง คล่องตัวมาก อาจจะเพราะส่วนหนึ่งคนออกต่างจังหวัด และอีกส่วนคือ คนที่อยู่กรุงเทพคงอยากอยู่บ้านพักผ่อนวันหยุดยาวมากกว่า เลยทำให้รถมันโล่งเป็นสองเท่า

ส่วนทำไมผมจึงไม่ไปต่างจังหวัดหรือ เพราะว่ารักกรุงเทพเป็นชีวิตจิตใจ เนื่องด้วยเป็นคนเมือง...และนิสัยส่วนตัวไม่ชอบเดินทาง ไม่ชอบนั่งรถ ลงเรือ ขึ้นเครื่องบิน ไม่ชอบไปไหนไกลๆ เพราะว่าไม่มีที่ไหนสบายเท่าบ้าน และไม่ชอบที่จะให้รูทีนตัวเองเปลี่ยนไป สุดท้ายคือ ผมได้กลับจากเมกามากรุงเทพ ก็ถือว่าเหมือนคนอื่นๆคือ เดินทางกลับบ้าน(เกิด) ก็ถือว่าได้เที่ยวแล้วครับ

สาเหตุที่ผมรักกรุงเทพแบบไม่เคยเปลี่ยนคือ ชอบที่กรุงเทพเป็นเมืองใหญ่ มันคึกคักตลอดเวลา ถ้าใครเคยไปเมกา มันมีเมืองใหญ่ๆก็จริง เช่น นิวยอร์ค ชิคาโก้ แต่ข้อเสียคือ เวลาที่มันเป็นช่วงเทศกาล เช่น คริสมาสต์ แต้งซ์กิฟวิ่ง นี่น้า ยังกับเมืองร้าง ห้างร้านปิดหมด​ (ยกเว้นไชนาทาวน์ อิอิ) มันทำให้คนที่ไม่มีครอบครัวเหงาครับ (ถึงแม้ว่าความเหงามันจะอยู่ที่ใจเราก็ตาม)

ในทางตรงกันข้าม กรุงเทพนั้นวันเทศกาลห้างร้านกลับขยายเวลาเปิด บางที่เปิดถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนด้วยซ้ำไป เหมาะกับผมมาก เพราะว่าชอบกลางคืนและมันช่วยให้คลายเหงาได้บ้าง...ดังนั้น ให้ย้ายจากกรุงเทพไปที่อื่น (ตอนกลับเมืองไทยถาวรน่ะนะ) ไม่มีทางเลย

วันนี้ผมทำทุกอย่างตามปกติ ออกไปออกกำลังกายที่ยิม วันนี้เล่นช่วงขากับช่วงท้อง ประมาณชั่วโมงครึ่ง หลังจากนั้นก็ไปซื้อหนังสือ เพราะได้ข่าวว่าที่ ดับเบิลเอทาวเวอร์มีลดราคาอย่างน้้อยสิบห้าเปอร์เซ็นต์ทุกอย่าง ก็เลยไป (สาธรซอยสิบสอง) ซึ่งไปก็พบว่าลดราคาจริง และเป็นที่ๆมีหนังสือนิยายที่ผมต้องการครบและใหญ่มากๆ เลยหมดตังค์ไปหลายอยู่ ชอบมากๆครับ เสียดายที่หนังสือวิชาการน้อยไป (ถ้าแนวนั้นต้อง ศูนย์หนังสือจุฬาที่เดียว) ตั้งแต่กลับมาเมืองไทยเที่ยวนี้ ซื้อหนังสือไปเยอะมากๆ เพราะตั้งแต่เด็กชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว ชอบอ่านนิยาย ชอบอ่านชีวประวัติ ชอบอ่านเกี่ยวกับการดูแลตัวเอง หนังสือวิชาการ หนังสือปรัชญา หนังสือเชิงธรรมะ (เช่น ของพุทธทาส กับพระธรรมปิฎก เป็นต้น) ดังนี้ เลยเสียตังค์มากหน่อย ผมชอบอ่านหนังสือไทยมากที่สุด เพราะอ่านได้เร็วและอ่านได้อรรถรสมากกว่า (ส่วนหนังสือภาษาอังกฤษนั้น ได้อ่านอยู่แล้วตอนทำงาน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเอามาอ่านเวลาเป็นงานอดิเรก)

อยู่ร้านหนังสือสามชั่วโมง เร่ิมหิว เลยไปกินอาหารซอยใกล้ๆกัน (ซอยประมวล) คือ กัลปพฤกษ์สาขาดั้งเดิม (มารอบนี้กินกัลปพฤกษ์สี่ครั้งละ อิอิอิ) ด้วยว่า...คิดอะไรไม่ออก เดินเข้ากัลปพฤกษ์ลูกเดียว...อิอิอิ เพราะว่าเค้าใช้วัตถุดิบดี (มจ.ภีศเดชเป็นประธานโครงการดอยคำ) สูตรโอเค และอีกอย่างมันมีเมนูแปลกๆ (เช่น ข้าวคลุกน้ำพริกปลาสลิด หรือปลาเทราต์ราดซอส คือ ทั้งไทยทั้งฝรั่งว่างั้นเถอะ) แถมเค้กก็อร่อย

จากประสบการณ์​ สาขาที่อร่อยที่สุด(และราคาย่อมเยาที่สุด) คือ สาขาดั้งเดิม (วังประมวญ) รองลงมาคือ กัลปพฤกษ์ที่ชั้นหนึ่งเอ็มโพเรียม และที่ออลซีซั่นเพลส รองลงมาคือ ชั้นซุปเปอร์เอ็มโพเรียม (กิ่งกัลปพฤกษ์) สุดท้ายที่ผมว่าแย่คือ ที่พารากอน ทำไมมันไม่อร่อยและให้น้อยมากๆก็ไม่รู้ (สงสัยค่าเช่าที่แพง)... ชอบบรรยากาศที่วังประมวญด้วย ร่มรื่นมากๆครับ

กินกัลปพฤกษ์นั้น ผมต้องสั่งสองจาน (จริงๆร้านทุกร้านที่เมืองไทยแหละ) เพราะว่าผมชินกับอาหารที่เมกามากกว่าคือ จานใหญ่กว่า จานเดียวอิ่ม (บางทีไม่หมดด้วยซ้ำ) เมืองไทยจานมันเล็ก และผมเล่นกล้ามด้วย เลยต้องการโปรตีนกับคาร์บมากกว่าปรกติ วันนี้เลยสั่งบะหมี่ปู (ให้ปูเยอะมากๆ) ข้าวผัดหมู (ร่วนดี) เค้กชอกโกเลต พายไก่ และราสเบอรี่บาร์ (ขนมนี่แบ่งกับน้องกับแฟนน้องที่ไปด้วยคนละนิดละหน่อย ทานคนเดียวอ้วนไม่ไหวหรอกครับ) อ้อ กัลปพฤกษ์สาขานี้รับแต่เงินสดนะครับ (อาจจะเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ราคาย่อมเยากว่าที่อื่น)

ถนนประมวญยังมีร้านอีกร้านที่รสดี คือ ร้านท่านหญิง (สูตรของหม่อมเจ้าหญิงสุลัภวัลเลง วิสุทธิ ข้าหลวงในสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี) แต่ข้อเสียคือ ราคาสูงไปหน่อย และรายการอาหารยังไม่มากเท่ากัลปพฤกษ์ที่ห่างออกไปประมาณยี่สิบเมตร ยกตัวอย่างเช่น ของหวานจะเป็นพวกสังขยาฟักทอง หรือเงาะในเจลลี่ แค่เนี้ยะเอง แต่ข้อดีของท่านหญิงคือ ข้าวแช่ (ต้องช่วงฤดูร้อนเท่านั้น) จะเลื่องชื่อมาก ผมชอบทานมากๆ และมีอาหารที่หาทานยาก เช่น แกงจืดลูกรอก เป็นต้น

ทานอิ่มก็กลับบ้านครับ...กลับมานั่งอ่านหนังสือ คืนนี้กะว่าจะทำงานต่อ

สำหรับผม วันส่งท้ายปีกับวันขึ้นปีใหม่ก็เป็นแค่วันๆหนึ่ง เหมือนวันอื่นๆ ดังนั้นจึงไม่ได้คิดว่าพิเศษที่ต้องออกไปเคาน์ดาวน์อะไรที่ไหนครับ

ณ วันนี้ของปีที่แล้ว อยู่นิวยอร์ค เปิดทีวีดู ไม่กล้าไปเบียดคนที่ไทม์สแควร์

แต่ป่านนี้...เค้าจะคิดถึงผมไหมหนอ...I can't help wondering...

Create Date : 31 ธันวาคม 2551		6 comments
Last Update : 31 ธันวาคม 2551 21:44:43 น.
Counter : 890 Pageviews.
Share Tweet