สวัสดีครับคุณFleur Bleue
ขอบคุณมากครับที่แวะมาอ่าน
และฝากบทกวีไว้

...ในค่ำคืนแห่งความฝัน
ในค่ำนั้นฉันคิดถึง
ในค่ำนั้นฉันจึง
ได้รู้ซึ้งความจริง

...โลกร้างไร้ผู้คน
บนถนนไร้ทุกสิ่ง
แบกภาระหนักอยากพักพิง
ใครจะให้อิงอุ่นใจ

...ยืนเดี่ยวเปลี่ยวตนปนทุกข์
อยากปลุกปลดตนพ้นหาย
ภาระพารุมคลุมกาย
เพียงหมายผ่านมันพ้นพันธ์

...คนไหนใครหนอจะเห็น
คอยเป็นคนปรับทุกข์ฉัน
ใคร....คนหนึ่งคนนั้น
คือฉัน..ตัวฉัน..ทำมันเอง

สวัสดีครับคุณbig-lor
เขียนได้ดีครับ