คุยกับเจ้าบ้าน4

สวัสดีครับ

ตอนแรกกะจะไม่แวะเข้ามาวันนี้ แต่ก็มีเหตุการณ์บางอย่างที่มันร้อนรุ่มอยู่ในใจนับแต่หลังปีใหม่เป็นต้นมา

มันอาจเป็นเรื่องราวของความรัก โลภ โกรธ หลง ที่แม้จะรู้แต่มิอาจตัดไป หรือบางที่ก็กลัวที่จะตัดไปโดยทำใจให้นิ่งเฉย กลัวว่าอารมณ์นั้นหากตัดไป กลับเปลี่ยวเหงายิ่งกว่า

บางทีแม้เราจะเจ็บปวดกับบางสิ่งบางอย่าง และกล้าพอที่จะตัดใจอย่างทนงและเข้มแข็งเพื่อให้หลุดพ้นจากสภาวะนั้น

แต่ลึกๆแล้ว กลับไม่กล้า ไม่ใช่ไม่กล้าตัด แต่กลัวเปลี่ยวเหงายิ่งกว่าหากตัดออกไปจากใจ เหมือนที่กล่าวข้างต้น

บางทีเพื่อนที่ดีที่สุดก็คือความเศร้า ความเหงา ความเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง

แม้ว่าไม่อยากให้ความรู้สึกเหล่านี้เกิดขึ้น และมันก็เกิดขึ้น ไม่ว่าด้วยเหตุแห่งความรัก หรือ ผิดหวังจากสิ่งใดก็ตาม

แต่เมื่อมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว เรากับรักมันอย่างยิ่ง รักมันเพื่อให้มันคงอยู่ในใจ เหมือนกับว่าเพื่อย้ำเตือนอะไรบางอย่าง

จนบางครั้ง ในท่ามกลางความเศร้า เหงา เปลี่ยวดาย ผิดหวัง มันก็มีความงามและความสุข แต่เป็นความงามและความสุขที่ยิ่งตอกย้ำให้เจ็บปวด

ความรู้สึกของมนุษย์หาอะไรมานิยามยากยิ่ง
บางทีไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า
ยอมให้ตัวเองสุขในทุกข์ หรือทุกข๋ในสุขกันแน่

แต่มิว่าอย่างไร มันกลับกลายเป็นเพื่อที่แสนดี ยิ่งว่คนที่เราสนิทที่สุดเสียอีก

เพราะมันจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต


เย็นนี้ผมเพิ่งเขียนบทกวีขึ้นมาบทหนึ่ง โพสต์ไว้ในหมวดบทกวี ชื่อ

"ข้ารักเจ้าเหนือค่ากว่าความใคร่"

หลังจากที่เมื่อวานได้โพสต์เรื่องสั้น ชื่อ

"นางฟ้า"

และมีบทกวีอีกสองบทที่โพสต์ให้สหายทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่าน คือ

"ทิ้งซาก" และ "ราตรีนี้"

หากสหายท่าใดอ่านแล้วก็อย่าลืมทิ้งความเห็นไว้เช่นเคยนะครับ

สวัสดีครับ

เกรียงไกร หัวบุญศาล

Create Date : 15 มกราคม 2549		3 comments
Last Update : 16 มกราคม 2549 17:27:31 น.
Counter : 763 Pageviews.
Share Tweet