Bloggang.com : สาว17 : ทำบุญด้วยปัญญา 2

ทำบุญด้วยปัญญา 2

ถือเสียว่า การทำบุญก็คือการทำลายสิ่งที่เป็นเรื่องเลวๆ ร้ายๆ ที่อยู่ในตัวเอง แต่อย่าถึงขนาด

ต้องทำลายความสุข อันพึงจะได้จากการจับจ่ายใช้ทรัพย์ที่มีอันน้อยนิด อย่าถึงขนาดที่จะทำลายความสุข

อันพึงจะได้จากการอยู่ร่วมกันระหว่างพ่อ แม่ ลูก ครอบครัว และความอบอุ่น ในสถาบันของครอบครัว

การทำบุญ จะต้องไม่ทำลายสถานภาพของครอบครัว และเป็นตัวของตัวเอง การทำบุญจะต้องไม่ทำลาย

ความยึดมั่นถือมั่น และเชื่อในสิ่งที่เป็นเรื่องจริง นั่นคือ ยึดมั่นถือมั่นในความเป็นจริงต้องไม่ทำลาย

การทำบุญของเราจะต้องไม่ทำให้เรากลายเป็นบุคคลที่โง่เขลา ศรัทธาแบบขาดปัญญาวิจารณ์

พิจารณา การทำบุญของเรา จะต้องไม่ทำให้ตัวเรากลายเป็นทาส ของความศรัทธาที่ไร้ปัญญา

ในการวิเคราะห์ใคร่ครวญ จนกระทั่งถึงขนาดยอมทุ่มเท ทุกอย่างที่มี โดยอ้างคำว่าบุญ สวรรค์

และนิพพาน เฉยๆ โดยที่เราไม่รู้ว่าทั้งสวรรค์และนิพพาน ตัวบุญหน้าตามันเป็นอย่างไร ถ้าทำแบบนั้น

ถือว่า เป็น การกระทำแบบชนิดตาบอดคลำช้าง เรามองไม่เป็นช้าง ไม่เคยรู้จักช้าง ไม่เคยดูช้าง

แต่เราก็พยายาม บอกว่า ช้างรูปร่างอย่างนั้นอย่างนี้ ให้แก่คนอื่นฟัง แล้วเราก็พยายามจะคิดและเนรมิต

รูปร่างช้างให้ มันเหมือนอยู่ที่เราต้องการเห็น ในความรู้สึกนึกคิดเท่านั้น แต่คนอื่นเขาอาจจะไม่เห็น

ร่วมรวมกับเรา ด้วยก็ได้ เพราะฉะนั้น จงทำบุญด้วยปัญญา จงใช้ปัญญาในการวิจารณ์ พินิจ พิจารณา

ว่าสิ่งที่เราทำ นั้นต้องไม่เดือดร้อน ต้องไม่เบียดเบียนตน และไม่ทำให้คนอื่นต้องได้รับการกระทบ

จากการกระทำ ของเรา นั่นถือว่าเป็นบุญอันบริสุทธิ์ เป็นบุญอันประเสริฐ เป็นบุญอันบุรุษและสมาธิ

พึงทำได้ตามกาล ตามสมัย ที่มีลมหายใจและชีวิตตามหน้าที่ ตามภาระธุระที่เราเป็นพุทธะบริษัท

แต่ถ้าทำแล้วมันเบียด เบียนตน และทำให้ผู้อื่นรับผลกระทบในทางเดือดร้อนนั่นไม่ใช่บุญของพระศาสนานี้

เป็นบุญของมาร ของบุคคลที่เห็นแก่ตัว และพึงหวังจะได้อย่างเดียว เป็นบุญของคนที่กอบโกย เป็นบุญของ

คนที่โฆษณา ชวนเชื่อ และหลอกล่อเขาด้วยของอันพึงยังเชื่อได้ หรือหวังว่าจะได้ บุญประเภทนั้น

ไม่ใช่บุญของอริยชน ไม่ใช่บุญของคนที่มีปัญญา มันเป็นบุญของปุถุชน ของคนที่ขาดปัญญาญาณ

ในการวิจารณ์พิจารณา บุญเป็นพลังอนันต์ที่ส่งเสริมสนับสนุนให้สัตว์เป็นคน จากคนได้เป็นมนุษย์

และจากมนุษย์ได้เป็น อริยเจ้า บุญทำให้สามัญชนเป็นสามัญอริยสัตว์ เข้าใจถึงอริยสัตว์ทั้งหลาย

ที่เป็นความจริงของโลกได้ บุญทำให้มนุษย์ปุถุชนธรรมดาๆ ได้กลับกลายเป็นพระพุทธเจ้าที่น่าศรัทธา

ของชาวโลกและจักรวาลได้ บุญทำให้พวกเราทั้งหลาย มีหู มีตา มีแขน ขา ครบอาการ 32 บุญทำให้เรา

สื่อภาษากันด้วยความรู้สึก ของคนได้รู้เรื่องและเข้าใจ บุญทำให้เราได้มีโอกาสได้พบพากันเข้าใจกัน

รู้จักกันและพูดภาษาเดียวกัน รู้เรื่อง เราเจอหน้าเข้าใจรู้จัก อยู่ร่วมกันได้ก็เพราะว่าบุญ และใจ

ขณะเดียวกันเรากลับกลายเป็นศัตรู เป็นบุคคลที่ไม่พอใจ เป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ก็เพราะว่าเราทำบาป

เรามีหัวใจที่เป็นอกุศล คือความโง่เขลา และไม่เข้าใจในความเป็นจริงของการมีชีวิต

เพราะฉะนั้น อย่าว่าแต่พวกเราชอบคำว่าบุญ แม้แต่หลวงปู่เองก็ชอบคำว่าบุญ แต่จงเป็นบุญของคน

ที่ใช้ปัญญา จงเป็นบุญของคนที่ต้องวิเคราะห์ได้แล้วว่า สิ่งนี้ วัตถุนี้ ลักษณะนี้ จังหวะนี้ คนๆ นี้ อาการเช่นนี้

ทำแล้วเราไม่เดือดร้อน นั่นถือว่า เป็นบุญของสัตบุรุษ บุรุษผู้เป็นสัตว์อันประเสริฐ เป็นบุญของอริยชน

คือชนที่เป็นอริยเจ้า แต่ถ้าหากทำแล้ว สิ่งนี้ ประเภทนี้ คนๆ นี้ ลักษณะเช่นนี้ เราเดือดร้อน ก็ถือว่าเป็นบุญ

ของสัตว์สามัญๆธรรมดา ที่ยังขาดปัญญาญาณ และยิ่งเป็นคนบ้าบุญ โดยการไม่รู้จักคิด แยกแยะดีชั่วทุ่มเท

ทุกอย่างให้กับคำว่าบุญ โดยไม่คำนึงนึกถึงความถูกต้อง ชั่วดี ถี่ห่าง โดยไม่รู้ว่าบุคคลที่รับบุญของเรา

เป็นบุคคลประเภทใดเช่นไร ลักษณะไหน ก็คือว่า เป็นการทำบุญของสามัญสัตว์ชั้นต่ำที่โง่เขลา

และไร้ปัญญาญาณในการวิจารณ์พิจารณา

Create Date : 27 พฤษภาคม 2550

Last Update : 27 พฤษภาคม 2550 4:31:47 น.

0 comments

Counter : 476 Pageviews.