|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ยินดีที่จะรัก.......... ตลอดไป
รู้มั้ยว่าผมรักคุณมากแค่ไหน
แค่ไหนล่ะ
มากจนผมคิดว่าขาดคุณไปซักคน ผมคงตกอยู่ในโลกแห่งความว่างเปล่า
เว่อร์ซะไม่มีล่ะ
โหเซ็งเลย กะจะโรแมนติกซักหน่อย
ไม่ต้องโรแมนติกมากหรอก เป็นอย่างที่เป็นอยู่นี่แหละดีแล้วแก้วชอบ
บางทีเอกก็อยากหวานกับแก้วมั่งนี่ครับ เผื่อวันนึงแก้วต้องไปไกลจากเอกแก้วจะได้ไม่ลืมเอก หรือเผลอใจไปกับคำหวานของคนอื่น
เราคบกันมาขนาดนี้แล้วเอกยังคิดว่าแก้วยังมีที่ว่างให้คนอื่นอีกเหรอ
ก็แก้วน่ารักขนาดนี้ ผู้ชายที่ไหนก็อยากจีบแก้วทั้งนั้นแหละ ขนาดทุกวันนี้ใครๆก็รู้ว่าเราคบกันอยู่ยังไม่วายมีหนุ่มๆมาจีบแก้ว
อ้าวแล้วแก้วเคยหลงคารมใครรึเปล่าล่ะเอก แก้วรู้ตัวดีว่าหัวใจแก้วอยู่ที่ใคร เอกเองเถอะรักษาตัวรักษาใจให้ดีอย่าให้ใครมาทำให้เอกหวั่นไหวแล้วกัน
หน้าอย่างผมใครจะมาเอา มีก็แต่แก้วนั่นแหละที่สนใจคนธรรมดาอย่างผม
ก็เอกเล่นดีดน้ำมันพรายใส่แก้วนี่นา แก้วเลยตกหลุมรักคนหน้าตาไม่ดีอย่างเอก อิอิอิ
อ้าวแก้วทำไมว่าเอกอย่างนี้ล่ะ ก็ใช่สิแก้วน่ะสุดยอดแล้วทุกๆอย่าง ผมมันก็แค่ผู้ชายธรรมดาหน้าตาไม่ดี แต่อย่างน้อยก็มีแฟนสวยละกัน
แก้วยิ้มแฉ่งให้เอกพร้อมเข้าไปกอดและหอมเบาๆที่แก้ม
แก้วรักและเชื่อใจเอกมากนะ
ผมไม่มีวันทำให้แก้วเสียใจหรอกครับ คนดีของผม และอีกอย่างนึงที่ผมอยากให้แก้วรู้ไว้ หากผมต้องผิดหวังจากแก้วแล้ว ผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านเข้ามาจะเป็นเพียงแค่ทางผ่านของผมเท่านั้นแหละ แก้วจำเพลงนี้ได้มั้ย ลึกสุดใจ น่ะ เพลงนี้จะอยู่ในความทรงจำผมตลอดไป ถ้าวันนั้นผมไม่มีแก้วในชีวิตอีกต่อไปแล้ว
มันคงไม่มีวันนั้นหรอกเอก เราทั้งคู่จะทำมันให้ดีที่สุดนะ
ความเปลี่ยนแปลงย่อมเกิดขึ้นเป็นไปตามธรรมดาของโลก ต่อให้แก้วและเอกรักกันแค่ไหน สิ่งที่พิสูจน์ได้ดีที่สุดคือ "ระยะทาง"และ"กาลเวลา"
แก้วเดินทางไปมาต่างประเทศเป็นเวลาหกปีเต็ม แต่เป็นหกปีที่แก้วไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว
แก้วจำวันนั้นได้ดี แก้วตั้งใจกลับมาเซอร์ไพส์เอกโดยกลับมาเร็วกว่าวันที่กำหนดไว้สองวัน
"จอดหน้าบ้านหลังนี้ค่ะ นี่ค่ะค่ารถ"
แก้วยืนมองหน้าบ้านด้วยความดีใจพร้อมยิ้มมุมปากเพราะรู้ว่าเอกคงตกใจมากที่จู่ๆแก้วกลับมาเร็วกว่าที่บอกไว้ รถเอกยังคงจอดหน้าบ้าน แต่แก้วไม่อยากเรียก แก้วหยิบกุญแจจากซอกกระถางต้นไม้หน้าบ้าน กุญแจยังอยู่ที่เดิมแล้วไขประตูเข้าบ้านไป
"ไม่อยากให้แก้วกลับมาเลยนะเอก"
"ผมไม่อยากแต่ เค้าครบสัญญาที่ต้องกลับมาแล้วจะทำยังไงได้"
"แล้วเอกจะทำยังไงต่อไป"
"ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวผมจัดการเอง"
"อย่างนี้ทุกทีแหละ ผลัดจนกระทั่งเค้าจะกลับวันสองวันนี้อยู่แล้ว"
"ผมไม่อยากบอกตอนเค้าอยู่ต่างประเทศ ผมสงสารแก้ว คนเราต้องอกหักต่างประเทศน่ะ ไม่มีใครดูแล อย่างน้อยที่นี่เค้าก็มีเพื่อน"
"ตามใจ ยังไงเอกก็จัดการให้จบๆไปซะทีนะ แตเบื่อเต็มทีแล้วเวลาคนเม้าส์หาว่าแตน่ะแย่งเอกมาจากแก้ว"
แก้วตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เสียงของเอกที่คุ้นเคยกับเสียงของแตเพื่อนของแก้วดังมาจากในห้องนอน แก้วไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปดูเพราะกลัวเกินกว่าจะทำใจรับได้ว่าคนทั้งคู่ทรยศตัวเอง แก้วกลั้นน้ำตาแล้วเดินจากมา เป็นการเดินออกจากชีวิตของเอกตลอดกาล
แก้ว เธอกับเอกเลิกคบกันแล้วเหรอ
อืม
แล้วยังคุยกันอยู่มั้ย
หน้าแก้วเค้ายังไม่มองเลยล่ะวัล เค้าคงไม่อยากคุยกับอดีตอย่างแก้วหรอก แก้วเองไม่มีค่าพอจะเป็นได้แม้กระทั่งเพื่อนของเค้าเลย ความห่างไกลมันทำให้ใจเราห่างกันน่ะวัล แก้วไม่โทษเอกหรอก แก้วผิดเองที่มัวแต่สนุกกับงานที่ทำจนลืมไปว่าเอกเค้าอยู่คนเดียวเค้าคงเหงา
นั่นสิคงเหงามากเพราะแก้วไปต่างประเทศไม่เท่าไหร่เค้าก็ไปจีบคนอื่นทันทีเลย
หมายความว่าไงน่ะวัล
แก้วเธอนี่มันซื่อหรือเซ่อกันแน่นะ เอกมันจีบคนมาทั่วแล้ว แค่เธอไปต่างประเทศปีแรกเอกเค้าก็จีบผู้หญิงมาสามสี่คนแล้ว ใครๆก็รู้กันทั้งนั้น เดี๋ยวพาคนโน้นไปดูหนังบ้าง พาคนนี้ไปกินข้าวบ้าง ใครๆเค้าก็คิดว่าเอกมันเลิกกับแก้วตั้งนานแล้วนะ
ไม่นะวัล แก้วกับเอกเพิ่งจะเลิกคบกันเอง เราคบกันตลอดหกปีที่ผ่านมาเลยนะ แก้วกลับมาจากต่างประเทศก็มาหาเอกทุกครั้ง
เธอน่ะไว้ใจเอกมากเกินไป ผู้ชายน่ะทนความเหงาได้ไม่นานหรอก
แก้วเจ็บเกินกว่าที่บอกกล่าวกับใครได้ ความรัก ความหวังทุกสิ่งทุกอย่างมันพังทลายลงภายในพริบตาเดียว แก้วไม่เคยอยากได้คำอธิบายใดๆทั้งสิ้นจากเอก หลังจากวันนั้นแก้วเพียงแค่ส่งเมสเสจบอกเอกว่ารู้เรื่องของเอกและกระแตแล้ว เข้าใจและพร้อมจะออกมาจากชีวิตเอกเอง
เอกขอนัดเจอแก้วเพื่อเอ่ยคำลา
"เอกคงดีไม่พอสำหรับแก้ว แก้วก้าวไปไกลเกินกว่าที่เอกจะไขว่คว้ามาครอบครองไว้"
"เอกไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วล่ะ แก้วเข้าใจไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ สุดท้ายเราสองคนก็ไม่มีวันเหมือนเดิม"
"แก้วอย่าเศร้านะ เอกรู้สึกไม่ดีที่ทำให้แก้วเสียใจ"
"ไม่เป็นไรหรอกเอก แก้วคงผ่านมันไปได้ซักวันนึง"
"ผมเชื่อว่าวันนึงแก้วต้องเจอคนที่ดีกว่าผม แก้วคงลืมผมได้เอง ผมขอให้แก้วโชคดีนะ คนดีของผม"
"แก้วไม่ใช่คนดีของเอกอีกต่อไปแล้วล่ะ ขอให้เอกมีความสุขกับคนที่เอกเลือกแล้วกันนะ ส่วนแก้วเองก็คงดำเนินชีวิตต่อไป"
"ผมขออะไรจากแก้วซักครั้งเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย"
"อะไรเหรอ"
"อย่าทักทายผมอีก ไม่ว่าเจอกันที่ไหน ขอให้คิดซะว่าเราไม่เคยรู้จักกัน"
ไม่มีคำถามว่าออกจากปากแก้ว เพราะแก้วรู้ว่าดีว่าเพราะอะไร แก้วรู้ดีว่าได้สูญเสียเอกตลอดไปแล้วจริงๆ น่าแปลกนะจากคนที่เคยรักกันมากๆ มาวันนึงกลับกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน
ทุกครั้งที่เจอกันต้องเสแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้จักกัน หรือมองไม่เห็นกัน บางครั้งแก้วแอบมองด้านหลังของเอกอยากเข้าไปโอบกอดเหมือนวันเก่าก่อน อยากให้เอกมาทักทาย ยิ้ม กอดและลูบผม บอกกับแก้วว่ามันเป็นแค่ฝันไป ความรักเรายังคงเหมือนเดิม แต่แก้วรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้คนที่อยู่ข้างกายเอกไม่ใช่แก้วอีกต่อไป เสียงกระซิบคำรักไม่ใช่เพื่อแก้ว เพลงรักที่เอกเล่นกีต้าร์ให้ฟังเป็นบทเพลงเพื่อคนอื่นไปแล้ว ภายนอกแก้วดูเหมือนจะเข้มแข็งไม่แคร์อะไร แต่ภายในใจมันกลับร่ำร้องหวนหาถึงคืนวันเก่าๆ
ทุกคืนแก้วเข้านอนพร้อมน้ำตาอาบสองแก้ม กอดตัวเองด้วยอ้อมแขนที่ว่างเปล่า ทุกครั้งที่บทเพลงๆหนึ่งดังขึ้น ยิ่งตอกย้ำว่าแก้วไม่เคยลืมมันได้เลย ทุกที่ๆเคยไปก็ยังคงมีเงาจางๆของเอกอยู่เสมอ แก้วบอกตัวเองว่าจงยินดีที่เค้ามีความสุขกับคนที่เค้ารัก แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่ใช่เราก็ตาม หากแต่มันช่างทำได้ยากเย็นเหลือเกิน
แก้วตัดสินใจไปต่างประเทศอีกครั้ง ทั้งๆที่แก้วเคยคิดว่าแก้วจะหยุดเพื่ออยู่กับคนที่แก้วรัก ไม่เดินทางไปไหนอีก แก้วข้ามขอบฟ้าไปหวังเพียงเพื่อจะลืมความทรงจำเก่าๆ ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ลืมความรักที่เคยมีให้กับเอก แต่ที่สุดแล้วแก้วกลับพบว่า ต่อให้แก้วเดินทางไปไกลแค่ไหนหัวใจของตัวเองมันไม่เคยไปไหนไกลจากคนที่แก้วรักได้เลย
เกม เกมส์ ฟังเพลง ดูดวง
Create Date : 24 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2552 16:14:05 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1084 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ข้าวเม่า IP: 115.67.120.17 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:05:17 น. |
|
|
|
โดย: เสราดารัล IP: 202.91.18.194 วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:21:36:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
สองเรื่องแล้วที่เอกทิ้งแก้ว
เศร้าค่ะ แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นได้เสมอๆ