เรื่องราว....ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...ของแมวเก้าชีวิตติสต์แตก ยินดีต้อนรับค้าบ.....แง๊ววว.....
Group Blog
 
<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
7 กันยายน 2551
 
All Blogs
 
เหลือ.......ขอ

โลกเล็กๆของผมคือร้านขายข้าวแกงในซอยแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุง ตั้งแต่ผมจำความได้ผมรู้จักแต่คำว่า “หิว” ด้วยความที่ผมเกิดมาตัวเล็กกว่าเค้า เลยถูกแย่งเต้านมของแม่โดยพี่ๆที่ตัวใหญ่กว่า

พอผมเติบโตได้ซักนิดบรรดาพี่น้องของผมก็เริ่มจากผมไป ส่วนใหญ่แล้วจะมีคนมีเยี่ยมๆมองๆ และแน่นอน ความอ้วนและอวบอัดย่อมดึงดูดสายตาผู้คนให้เอ็นดูและหลงรัก ผมเป็นเพียงไอ้แห้ง ซ้ำสีก็กระดำกระด่างจึงเป็นตัวเดียวที่เหลือ และก็เป็นที่มาของชื่อผมด้วยครับ “เหลือขอ”

ผมจำวันนั้นได้ดี ผมกำลังนอนซุกอยู่กับแม่ของผม ได้ยินเสียงคนพูดงึมงัมว่า

“จับแม่ไปทำหมัน เอาไอ้ตัวนี้ไปขุน”

มันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก มารู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง ผมทั้งเหงาและขลาดกลัว แม่ผมหายไปไหนนะ

“น้า นี่หมาตัวใหม่เหรอคะ ทำไมผอมแห้งจัง”

“ก็เพราะมันแห้งนี่แหละถึงเหลือ ตัวอ้วนๆคนอื่นเค้าเอาไปหมดแล้ว”

ผมได้รับความรักและเอาใจใส่ รวมทั้งอาหารการกินที่สมบูรณ์ทำให้ผมอ้วนท้วนขึ้นในเวลาไม่นาน แต่มันอาจเป็นเพราะความอดอยากในวันก่อนๆ ทำให้ผมมีนิสัยตะกรุมตะกราม กินอาหารเหมือนอดอยากมาจากไหน

ครั้งแรกที่ผมได้กินข้าวคลุกปลาทู ผมกระโจนเข้าไปในจานข้าวทั้งตัว ทั้งกินทั้งขู่ เพราะกลัวตัวอื่นมาแย่งผมกิน ความหิวมันทำให้ผมเรียนรู้ว่าต้องรีบกิน และกินให้มากที่สุด
ผมกินได้ตลอดเวลา ไม่มีอิ่ม หรือผมไม่รู้ตัวเองมั้งว่าอิ่มเป็นยังไง

เมื่อเข้ามาอยู่บ้านแรกๆ ผมไม่รู้กฎของบ้าน ผมชอบวิ่งไล่แมว ชอบกัดรองเท้า จนถูกดุถูกตีไปหลายครั้งเหมือนกัน ผมเริ่มเรียนรู้นิสัยคนในบ้านแต่ละคน

คุณตาไม่ชอบให้ใครมายุ่งตรงสวนครัว หากผมหรือใครเยื้ยงกรายเข้าไปใกล้เป็นได้โดนเอ็ดตะโร พร้อมถูกตีหากไปย่ำแปลงผัก แต่คุณตาชอบซื้อซี่โครงไก่มาฝากพวกผมเวลาออกไปข้างนอก
คุณยาย เป็นคนที่ผมรักที่สุดเพราะมักเอาอาหารมาให้พวกผมกินกัน
คุณแม่ ผมไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่เพราะท่าทางจะชอบแมวมากกว่าหมา
ส่วนน้าคนที่ว่า ก็เฉยๆแต่ชอบเล่นกับพวกผมแรงๆ
พี่แก้ว ผมชอบเธอมากๆเพราะเธอมักมีขนมมาฝากผมเป็นประจำ บางทีก็มีของแปลกๆพวกกระดูกเอามาให้ผมแทะเล่นแก้เหงาปาก

บางทีผมเผลอเล่นกับเธอแรงๆแต่เธอก็ไม่เคยตีหรือดุผม และเมื่อไหร่ที่ผมหิวผมรู้ว่าผมต้องไปหาใคร
ผมจะมีจานข้าวประจำตัวอยู่หนึ่งอัน เป็นจานสังกะสีเมื่อไหร่ที่ผมหิวผมจะคาบจานประจำตัวเดินไปหาพี่แก้วเพื่อขอข้าวกิน ผมเคยลองขอมาแล้วทุกคน แต่ส่วนมากแล้วไม่ค่อยมีใครให้ผมกิน บางทีคุณยายใจดีอาจให้ข้าวผมบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยได้

“แก้วอย่าให้ไอ้เหลือมันกินข้าวพร่ำเพรื่อ ต้องหัดให้มันกินเป็นเวลาบ้าง”

“แต่เหลือมันคงหิวจริงๆนะคะน้า เพราะไม่งั้นมันคงไม่มาขอหรอก”

“อย่าไปหลงกลมัน มันน่ะกินเยอะกว่าตัวอื่นเค้าด้วยซ้ำแต่มันกินไม่รู้จักอิ่มมากกว่า”

“แหมก็น้าดูหน้ามันเวลามันมาขอข้าวสิคะ แก้วเห็นทีไรอดใจอ่อนไม่ได้ซักที”

ใช่ครับผมมีเทคนิคพิเศษ ผมจะคาบจานข้าวมาแล้ววางตรงหน้าเธอ หากเธอทำไม่สนใจ ผมจะเอาเท้าเขี่ยๆจานข้าวเข้าไปใกล้ๆ แต่ถ้าเธอยังทำใจแข็งอีกผมจะคาบจานข้าวมาวางบนตักเธอหรือวางบนเท้าเธอ แล้วก็ร้อง”งื้ดดๆๆๆๆ” เท่านั้นแหละ เธอก็จะไปเอาข้าวมาให้ผมกิน

บางทีเวลาผมเห็นเธอนั่งกินขนมหรืออะไรก็ตาม ผมจะรีบวิ่งไปหาจานข้าวของผม และวิ่งกลับเอามาวางไว้ใกล้ๆเธอเพื่อขอกินกับเธอด้วย

มีอยู่ครั้งนึงเธอพาเพื่อนมาเที่ยวที่บ้าน ผมเห็นของกินเยอะแยะเต็มไปหมด ผมรีบวิ่งไปที่จานข้าวของผม แต่ปรากฎว่า “จานข้าวผมหาย”

ผมหาแล้วหาอีกก็ไม่เจอไม่รู้ว่าจานข้าวผมหายไปไหน แล้วอย่างนี้ผมจะขอของกินจากเธอยังไงล่ะเนี่ย ผมเดินไปหาจานข้าวผมทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจอ ถึงผมจะชอบขอของกินแต่ถ้าขาดอุปกรณ์ผมก็ทำไม่ได้ คงเหมือนเป็นแมสเซนเจอร์แต่ไม่มีมอเตอร์ไซด์น่ะครับ

ผมเฝ้าตามหาจานข้าวจนกระทั่งเพื่อนเธอแยกย้ายกันกลับบ้าน และของกินต่างๆก็หมดแล้ว ผมอดกินเลยครับ แต่ที่น่าเจ็บใจกว่านั้นคือ เธอนั่นเองที่เอาจานข้าวผมไปซ่อน ผมเห็นเธอหยิบจานข้าวผมมาจากไหนไม่รู้ พอผมเห็นจานข้าวเท่านั้นผมกระโดดตัวลอยเลย เพราะคิดว่าชาตินี้ผมคงไม่มีโอกาสได้ขออะไรกินจากใครอีกแล้ว

“เอ้า เอาจานข้าวคืนไป รู้นะว่าหาอยู่ ฮ่า ฮ่าฮ่า”

“โฮ่งๆๆๆๆๆ”

“ก็ไม่อยากให้เหลือมาขอตอนอยู่กับเพื่อนนี่ น่าอายจะตายมีหมาขี้ขอ”

“โฮ่งๆๆๆๆ”

“ไม่ต้องบ่นหรอกน่า นี่เก็บอาหารไว้ให้เหลือส่วนหนึ่งด้วยนะ”

ค่อยยังชั่วหน่อย อย่างน้อยผมก็ยังมีของกินครับ หลังจากวันนั้นผมต้องคอยมองจานข้าวผมตลอดเวลา เพราะกลัวมันจะหายไปอีก อีกอย่างผมแอบมีจานข้าวสองใบแล้วค้าบ เผื่อใบนึงหายผมจะได้มีใบสำรองด้วย อิอิอิ



Create Date : 07 กันยายน 2551
Last Update : 7 กันยายน 2551 11:35:38 น. 17 comments
Counter : 1326 Pageviews.

 
อ่านแล้ว ยิ้ม น่ารักทั้งคนเขียนและเนื้อหา อิอิ


โดย: teansri วันที่: 8 กันยายน 2551 เวลา:0:26:45 น.  

 
หายดีหรือยังคับ ข้าวโพด
แวะมาทักทาย

^^


โดย: โก้ IP: 58.9.71.76 วันที่: 9 กันยายน 2551 เวลา:18:42:44 น.  

 
กร๊ากกกก เหลือขอ ฉลาดจริง รู้จักหาจานข้าวสำรองด้วย (เอ๊ะ ฉลาดเหมือนใครน้า)

หายไวๆ นะคร้าบ


โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 9 กันยายน 2551 เวลา:19:46:09 น.  

 

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาอ่านเรื่องราวที่น่ารักและแสนรู้ของเจ้าเหลือขอครับ เหมือนน้องหมาที่บ้านของผมเลยครับ กินเก่งมาก ๆ เลย เวลาที่เห็นคนในบ้านกินอะไรก็ตาม มันจะมานั่งคุกเข่าตรงหน้า แล้วส่งเสียงร้องคาง เอาขามาสะกิด ๆ เอาขามันมาวางที่หัวเข่าเรา เป็นแบบนี้ประจำเลยครับ

อิอิ

คุณแก้ว ยังไม่หายดีเหรอครับ? อาการจากรถชนหายดีหรือยังครับ? หายดีเร็ว ๆ นะครับ

อิอิ


โดย: แฟนอีกคนของน้องข้าวโพด (อาคุงกล่อง ) วันที่: 10 กันยายน 2551 เวลา:10:58:52 น.  

 
ได้ยินแว่สองขาหน้าใช้การได้แร้นดีใจด้วยค่ะ

นิมมานท์ซอยไหนจำมะได้ค่ะ แต่เดินทรหดมาก กับเพื่อนสาวอีกคน
ซอยนั้นมีสตาร์บัค กาแฟวาวี ร้านผ้าไหมของคุณเผ่าทอง ทองเจือ
ร้านนันทขว้าง เดินเข้าไปเรื่อยๆ แล้วเรายังเดินไปร้านไอเบอร์รี่
ของคุณโน๊ตอุดม แต้ ด้วยค่ะ ซึ่งระยะทางไกลกันมาก แต่ถามคนแถวนั้น
เค้าบอกแว่ใกล้ๆเดินไปได้น่ะ อิอิ

จนพี่เจ้าของบ้านที่ไปพักด้วยได้ยินร้องโห เดินกันไปเหรอนั่น
ทำไมไม่นั่งสองแถว ก้อมานไม่มีป้ายรถเมล์นี่ จะให้รอขึ้นตรงไหนล่ะ
ไม่ใช่คนพื้นที่นี่นา ขากลับเลยโทรให้พี่เค้าขับรถมารับ นั่งรอที่ร้านโน๊ต
เดินไม่ไหวแร้น แล้วคืนนั้นเลยไปนอนนวดแผนโบราณที่ถนนคนเดินต่อ อิอิ



โดย: Fullgold วันที่: 10 กันยายน 2551 เวลา:15:23:23 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ



โดย: Fullgold วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:0:14:05 น.  

 
เจอกันที่ปายนะ .... ดูซิว่า เราไม่รู้จักกัน แต่จะไปปายช่วงเดียวกัน

"อะไรซักอย่าง" จะทำให้เราได้เจอกันได้ไหม

อิอิอิ อยากพิสูจน์ดู

จะหวาดดีฮับ ฮี่ฮี่ฮี่...


โดย: แล้วเจอกัน IP: 118.172.32.129 วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:22:06:17 น.  

 
คิดถึงจังเป็นไงบ้าง???


โดย: teansri วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:22:55:48 น.  

 
เจอกานที่ปาย

ปายกำลัอยูในโปรแกรมท่องเที่ยวเลยค่ะ
ไปช่วงไหนกันเนี่ย เราไปหน้าหนาวล่ะค่ะ
แต่ยังไม่ได้ให้คำตอบเพื่อนๆเลย ว่าจะไปหรือเปล่า อิอิ

แล้วเจอกันน๊า พี่สาวข้าวโพด....

เอารูปแฟนในอนาคตของเรามาฝากล่ะ



โดย: Fullgold วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:14:36:28 น.  

 
แวะมาเยี่ยมๆ มองๆ อีกรอบกั๊บ


โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:20:42:35 น.  

 
พี่สาวข้าวโพดไปตอนเดือนตุลาเหรอ
ไม่รู้หมดฝนหรือยัง เราคงไปพฤจิกา ธันวาจ้า
แต่แผนยังไม่มาเลย แต่เค้าไปกันเป็นคู่ เป็นคู่ น่ะซิ

กลัวเราไปเป็นก้าง ขวางคอพวกเค้าเปล่าๆ



โดย: Fullgold วันที่: 18 กันยายน 2551 เวลา:18:32:43 น.  

 
เจ้าโพดหายไปไหน ถึงยอมให้เจ้าเหลือ มาเสนอหน้า อิอิ


โดย: เจ้าป้ามหาภัย IP: 124.157.181.123 วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:8:59:27 น.  

 
ละครไทยถ้าน้ำไม่เน่าคนไม่ค่อยดูล่ะ อิอิ

มาทักทายยามดึกนอนหรือยังม่ะรุ

>


โดย: Fullgold วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:23:05:36 น.  

 


โดย: Fullgold วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:23:09:14 น.  

 
จะไปไหนเหรอ?


โดย: โก้ IP: 58.9.55.206 วันที่: 20 กันยายน 2551 เวลา:8:37:18 น.  

 
เขียนได้น่ารักดีค่ะ ภาษาก็สลวย อ่านง่ายเข้าใจง่ายไม่วกวนค่ะ


โดย: beuysliv วันที่: 13 พฤศจิกายน 2551 เวลา:3:27:00 น.  

 


โดย: หญ้าหนวดแมว วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:6:05:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ข้าวโพดแมวติสต์แตก
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





myspace layout images



Friends' blogs
[Add ข้าวโพดแมวติสต์แตก's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.