เรื่องของแมวติสต์แตก ตอน พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก ช่วงนี้ผมทำอะไรมักจะยุ่งเหยิงไปหมด หรือมันเข้าสู่ช่วงเบญจเพสอย่างที่มนุษย์เค้าว่ากันนะ อาทิตย์ที่แล้วเธอกลับมาบ้านพร้อมกับของเล่นใหม่ให้ผม มันเป็นโหลแก้วใบค่อนข้างใหญ่ ข้างในมีปลาด้วย ผมไปด้อมๆมองๆเอามือไปเขี่ยด้านนอก อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง “ข้าวโพดห้ามจับปลามากินนะ พี่เลี้ยงเอาไว้ดูเล่น เข้าใจมั้ย” นี่เธอไม่เข้าใจเหรอว่าไอ้ปลาพวกนี้มันสำหรับกิน ผมไม่เคยเห็นแมวตัวไหนมีปลาไว้ดูเล่น แต่ผมแกล้งทำเออออไปก่อน อีกอย่างมันยังตัวเล็กอยู่ด้วยกินไปก็คงไม่อิ่ม “แกแน่ใจเหรอว่าไอ้โพดมันจะไม่งาบปลาแกไปกินน่ะ โบราณเค้าว่าไว้อย่าปิ้งปลาประชดแมว” “ข้าวโพดไม่กินหรอกน่า จะกินได้ยังไงข้าวโพดกลัวน้ำจะตายไป อีกอย่างแกอ้างสุภาษิตให้มันถูกๆหน่อยได้มั้ย” ผมชอบมานั่งจ้องไอ้ปลาพวกนี้ มันก็คงชอบคุยกับผมนะเห็นมันทำปากพะงาบๆ แต่ผมฟังไม่ออกหรอกว่ามันพูดอะไร เพราะมันพูดอยู่ในน้ำ อิอิอิ ทุกวันผมเฝ้ารอดูว่าปลาพวกนี้โตบ้างรึยัง แต่ดูยังไงมันก็เหมือนเดิม บางทีถ้าไม่มีใครเห็นผมจะแอบยื่นจมูกไปดมกลิ่นพวกมัน แหมมันช่างหอมหวนจริงๆ พูดแล้วน้ำลายหก ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง อิอิอิ วันนึงขณะที่ผมกำลังล้างหน้าล้างตาอยู่นั้น ผมได้ยินเสียงดัง”ตุ่บ” พอมองไปเห็นไอ้ปลามันดิ้นกระแด่วๆ อยู่บนพื้น ผมนึกในใจนี่มันจะมาคุยกับผมเหรอ ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ นั่งจ้องมันซักพัก เห็นมันดิ้นไป ดิ้นมา แต่คงเริ่มเหนื่อยเพราะมันดิ้นช้าลงแล้ว ไอ้ปลาตัวนี้มันพยามพูดอะไรบางอย่าง “พะงาบ พะงาบ” อืม ผมเข้าใจแล้วว่ามันพูดได้คำเดียวหลงคิดว่ามันอยู่ในน้ำแล้วผมคงไม่ได้ยิน ผมพยามจะช่วยมันเลยเอามือไปเขี่ยมันนิดนึง ขอย้ำนิดเดียวเท่านั้น มันเหมือนปลาผีสิง กระโดดเข้าใส่หน้าผม “แง๊ววววว” “ทำอะไรน่ะข้าวโพด” ผมตกใจวิ่งไปหลบมุมห้อง ไอ้ปลานี่ไว้ใจไม่ได้เลยนะเนี่ย ขวัญผมหายหมดเลย เธอจับเจ้าปลานั่นเข้าไปใส่ในโหลแก้วเหมือนเดิม จากนั้นก็หันมาต่อว่าผม “ข้าวโพด พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าปลาทองน่ะกินไม่ได้ อย่าให้เห็นอีกนะว่าแอบมาจับปลาไม่งั้นคราวหน้าพี่จะจับโพดใส่ขวดโหลทำโทษซะเลย” อ้าว นี่ผมผิดเหรอเนี่ย ไอ้ปลาทองอะไรนี่มันกระโดดออกมาเอง ผมเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ แต่เธอมาหาว่าผมไปจับมันออกมา ทำไมผมช่างซวยจริงๆ ผ่านมาอีกหลายวัน ผมกำลังนอนเล่นใต้ต้นไม้เพลินๆ ผมได้ยินเสียง “ผลุ่บ” หันไปมองมันเป็นลูกนก ผมคิดว่าเทวดาคงจะใจดีประทานของขวัญที่ผมเป็นแมวหล่อมาให้ อิอิอิ ผมเดินไปคาบลูกนกกะว่าจะเอาไปเล่นในบ้านซักหน่อย แต่เคราะห์หามยามร้ายเพื่อนเธอมาเห็นเข้า “แก......มาดูนี่เร็วไอ้โพดมันจับนกได้” “ข้าวโพดปล่อยนกเดี๋ยวนี้นะ ไปจับเค้ามาทำไม” เรื่องอะไรผมจะปล่อย เทวดาอุตส่าห์ให้ผมมา สั่งให้มันหล่นมาตรงหน้าผมชัดๆ เธอเดินเข้ามาหาผม ผมรีบวิ่งหนี เกิดการโกลาหลกันยกใหญ่ ผมวิ่งนำเธอวิ่งตาม เพื่อนเธอวิ่งตามอีกที ผมกำลังจะวิ่งหนีออกไปหน้าบ้าน สะดุดกึกเข้าไม่ใช่ใครที่ไหนพี่มาร์คนั่นเอง มันช่างพอเหมาะอะไรเช่นนี้ พี่มาร์คแสดงตัวเป็นอัศวินขี่ม้าขาว ตะครุบผมไว้แล้วอุ้มพาผมเข้าบ้าน ผมตะเกียกตะกายให้พ้นมือพี่มาร์คขณะเดียวกันปากก็คาบไอ้นกไว้ไม่ให้หลุด “ข้าวโพดปล่อยนกเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพี่จะตีนะ” ไม่ ผมไม่ปล่อย นี่นกของผมนะ “แกเป่าหูมันเลย รับรองมันปล่อยแน่” เสียงเพื่อนเธอเชียร์ “พี่ว่าเอาข้าวโพดไปอาบน้ำดีกว่า รับรองปล่อยแน่นอน” พอได้ยินคำว่าอาบน้ำ ปากผมอ่อนทันที เจ้านกหลุดจากปากผม เพื่อนเธอเข้ามาจับนก ดูท่าทางมันอ่อนแรงนิดหน่อย เธอให้พี่มาร์คปีนต้นไม้เอานกไปไว้บนยอดสูงๆ ผมแอบมองให้สูงแค่ไหนผมก็ปีนถึง ซ่อนให้ดีแล้วกัน “ข้าวโพดช่วงนี้เราเป็นอะไรน่ะฮึ ชอบกินของแปลกๆ วันก่อนก็จะกินปลาทีนึงแล้ว วันนี้ยังไปจับนกมาอีก พี่ก็ให้กินข้าวอิ่มทุกมื้อนะ” “อย่าไปว่าข้าวโพดเลย สัญชาตญาณแมวก็อย่างนี้แหละ” เหอะทำเป็นมารู้ดี เคยเป็นแมวรึไงพี่มาร์ค ผมเริ่มไม่สบอารมณ์ เลยเดินหนีไปหลบมุมอยู่ตัวเดียว อย่างที่ว่าแหละ ตอนนี้ผมทำอะไรก็ผิดไปหมด มาคิดดูหรือว่าเธอหมดรักผมแล้ว อย่างที่มนุษย์ว่า แรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ตอนนี้รักจืดจางแม้น้ำตาลก็ว่าขม คืนนั้นผมน้อยใจมากๆ “เจส แกช่วยชั้นตามหาข้าวโพดหน่อยสิ ไม่รู้หายไปไหนดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับเข้าบ้านเลย” “มันจะไปไหนได้ไอ้โพดน่ะ เดี๋ยวก็กลับมาเองแหละ” “ปกติสองทุ่มข้าวโพดก็เข้าบ้านแล้ว นี่สามทุ่มกว่าชั้นยังไม่เห็นข้าวโพดเลย” “เอ้า งั้นลองไปดูแถวบ้านข้างๆกัน” เธอและเพื่อนตามหาผมจนทั่วหมู่บ้าน ก็ไม่มีวี่แวว จนเกือบเที่ยงคืน “ทำยังไงดีล่ะเจส ข้าวโพดต้องน้อยใจชั้นแน่เลย วันนี้ชั้นดุข้าวโพดไปตั้งเยอะ” “แหมมันจะน้อยใจอะไรนักหนา ก็มันซนจริงๆนี่แก” “ข้าวโพดน่ะไม่เคยเถลไถลไปไหนไกลๆนะแก แกว่าข้าวโพดจะหนีออกจากบ้านรึเปล่า” “จะบ้าเหรอ แมวที่ไหนจะหนีออกจากบ้านไม่ใช่คนนะแก ลองเรียกดูอีกทีในบ้านซิเผื่อหลบมุมอยู่ที่ไหนรึเปล่า” “ข้าวโพด ข้าวโพดอยู่ไหนน่ะ” “แง๊วววว” “เฮ้ยแกได้ยินเสียงข้าวโพดป่ะ” “เออได้ยิน หรือว่า.....” ผมน่ะเผลอหลับในตู้เสื้อผ้า แต่เธอไม่รู้ก็เลยปิดประตูตู้ พอผมตื่นขึ้นมามันมืดตึ๊ดตื๋อ ร้องเรียกก็ไม่มีใครได้ยิน ผมรออยู่ตั้งหลายชั่วโมงกว่าเธอจะมารู้ว่าผมติดอยู่ในตู้ หิวก็หิว พอเธอเห็นหน้าผม ก็รีบกอดผมใหญ่เลย “ข้าวโพด ตกใจหมดเลยนึกว่าหนีออกจากบ้านไปซะแล้ว นี่แอบไปหลบในตู้เสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เรียกตั้งนานก็ไม่ยอมตอบ” ผมมองหน้าเธอ นี่เธอยังรักผมอยู่เหรอเนี่ย สีหน้าเธอดูเป็นกังวลมาก เธอคงเป็นห่วงผมจริงๆแหละ หลังจากนั้นเธอก็หาข้าว หานมให้ผมกิน ช่วงที่ผมกินนมอยู่นั้น เสียง "ตุ่บ" ดังขึ้นอีก “เฮ้ยแก ปลาแกมันกระโดดออกจากโหลเองว่ะ เก่งเว้ย สงสัยมันคงเป็นนักกายกรรมเปียงยางมาก่อน” “ไหนๆดูซิ เออ จริงด้วย กระโดดออกมาได้ยังไงเนี่ย ถ้าอย่างนั้นวันนั้นโพดก็ไม่ได้แอบจับปลาน่ะสิ” เฮ้อ กว่าจะเข้าใจผมได้ ต้องให้โจทย์มันแสดงตัวเอง “ข้าวโพด ขอโทษนะที่วันก่อนพี่ดุข้าวโพดเรื่องปลาน่ะ อย่าโกรธน๊ะจ๊ะคนดี” ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจเดินไปดูโทรทัศน์ เธอเดินเข้ามาง้อผม “น่า นะ เราดีกันนะโพดนะ วันหลังพี่ไม่กล่าวหาโพดลอยๆแล้ว” ผมหันไปมองทางอื่น อยากให้เธอรู้ว่าแมวอย่างผมก็มีหัวใจเหมือนกัน เธออุ้มผมไปกอด แล้วเกาหัว จากนั้นก็หอมผมอีกหนึ่งที “ไม่เอาน่า สุดหล่ออย่าทำหน้าบึ้งสิจ๊ะ มาเดี๋ยวป้อนทาโร่ให้แล้วเราดีกันนะ” ผมเล่นตัวอีกนิดหน่อยแล้วก็ยอมกินทาโร่ที่เธอยื่นมาป้อนให้อย่างเสียมิได้ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเธอรักผมจริงนะ ง้อให้ตายผมก็ไม่สนหรอก อีกอย่างผมเป็นผู้ชายเล่นตัวมากมันก็จะไม่ดี ขณะที่ผมกำลังกินทาโร่เพลินๆ แว่วเสียงเพื่อนเธอว่า “ไอ้แมวบรรดาศักดิ์” ถึงจะบรรดาศักดิ์ แต่ผมก็รักจริงนะค้าบ แง๊ววววว   Create Date : 09 พฤษภาคม 2551 13 comments Last Update : 9 พฤษภาคม 2551 9:37:23 น. Counter : 879 Pageviews. Share Tweet

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ คิดถึงน้องข้าวโพดมาก ๆ ครับ เห็นเงียบหายไปนาน ที่แท้ก็จ้องจะไปกินปลาเนี่ยเอง ว่าแต่จะไปว่าน้องข้าวโพดก็ไม่ได้นะครับ ปลาทองเล่นโดดออกมาจากโหลแก้วเอง ส่วนลูกนกก็หล่นลงมาเอง ... อิอิ หมั่นไส้แต่อีตาพี่มาร์คล่ะ ... โผล่มาทำไมก็ไม่ทราบครับ เรื่องราวของน้องข้าวโพด น่ารักและสนุกดีครับ ชอบครับ อิอิ   โดย: แฟนอีกคนของข้าวโพด (อาคุงกล่อง ) 9 พฤษภาคม 2551 10:44:01 น.

น่ารักจังค่ะ   โดย: lukroyu (รักรออยู่ ) 9 พฤษภาคม 2551 12:57:01 น.

สมบูรณ์ในตัว เก่ง จ้า... วันหลัง เขียนเรื่อง ข้าวโพด ไปจับหนอน บ้ง ตัวเบ้ง มาอวด เจ้านาย..และ หยอก ฟัด หนอน อวดด้วยนะ นะ นะ   โดย: samranjai 9 พฤษภาคม 2551 13:09:19 น.

ข้าวโพด รู้ไม๊..การเขียนลงบล็อกไว้ หนะ มันเก็บไว้อ่านเอง ได้นาน นาน..แต่ กระทู้ ไม่นานก็ถูกลบ นี่คือ สาเหตุ ที่ป้า มันส์...ไม่เลิก   โดย: samranjai 9 พฤษภาคม 2551 14:19:10 น.

ผะ...ผะ...ผิดคร๊าบบบบบบบบบบบบ เพราะเป็นดอกจริงทั้งสองต้นเลยครับ เป็นเดหลีและต้นกุหลาบหินที่บ้านผมนี่เอง   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 9 พฤษภาคม 2551 17:45:11 น.

ได้เลยครับ เดี๋ยวผมมีโอกาสจะเก็บภาพสีมาฝากนะครับ   โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) 9 พฤษภาคม 2551 21:15:22 น.

แมวก็น้อยใจเป็นนะเอ้อ ..   โดย: เด็กชายหัวหอม 9 พฤษภาคม 2551 21:39:45 น.

เรื่องของข้าวโพดน่ารักจังคะ   โดย: อาจารย์บ้านนอก 9 พฤษภาคม 2551 21:55:20 น.

ข้าวโพด นายมีชื่อด้วยเหรอ เราไม่มีชื่ออะ เจ้านายเรียกแต่ไอ้เหมียว นายผู้หญิงเรียกเหมียวจ๋า สรุปว่าเราน่าจะชื่อเหมียวไปซะแล้ว เราชอบเล่นกับหมานะ คู่หูเราชื่อเห็ดฟาง แต่มันหายจากบ้านไปนานแล้ว ตั้งแต่มันอยากมีเมียน่ะแหละ เราอ้วนนิดหน่อย เพราะบ้านเป็นร้านอาหารอะ ของกินเยอะ แต่ของชอบเราคือนก ตั้งกะเกิดมาเคยจับได้ตัวเดียวเอง อร่อยถูกใจ เวลาเจอนกที่สนามที่มากินเศษข้าวที่นายเค้าโปรยใว้ เราย่องคอยจังหวะตั้งนาน กะจะสอยมาซักตัว หนอย เจ้านายเหมือนจะรู้แฮะจับเราใว้ก่อนทุกที เฮ้อ...   โดย: หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน 9 พฤษภาคม 2551 22:34:39 น.

"ทำ..ที่รัก" ฟังดูโป๊ๆมั้ยครับ หรือว่าผมคิดมากไปเอง 5555   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 10 พฤษภาคม 2551 9:23:02 น.

เอาปืนจี้เลยครับ บอกว่า "หยุดเดี๋ยวนี้นะ --- ฉันจะเสพความงามของชีวิต" 555 โฮกๆๆๆๆๆๆ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 10 พฤษภาคม 2551 16:39:56 น.

มาดูว่าน้องข้าวโพดมีตอนใหม่อ่ะยัง แง๊ววว อิอิ   โดย: แฟนอีกคนของน้องข้าวโพด (อาคุงกล่อง ) 12 พฤษภาคม 2551 14:29:28 น.

แวะมาเยี่ยมเจ้าข้าวโพดค่ะ ที่โคราชฝนตกหนักค่ะ ลูกสาวเจ้าสีสวาทคงจะได้ปลามากินสักตัวแน่ๆ ฝนตกครั้งที่แล้ว ไม่รู้ได้ปลาดุกมาจากไหน กินเหลือแต่หัว..   โดย: lukroyu (รักรออยู่ ) 12 พฤษภาคม 2551 18:44:21 น.