|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เจ็บเตือนเป็นแบบนี้นี่เอง
2/12/51 (อายุเจ้าบี๋น้อย 36 สัปดาห์ แล้น)
วันนี้มีประสบการณ์ใหม่ๆอีกแล้ว ท้องแรกนี่ได้ความรู้ใหม่เยอะจริงๆเลย การเปลี่ยนแปลงของร่างกายนี่ไวมากๆ วันนี้เป็นโน่น วันนี้เป็นนี่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าร่างกายของคนเราที่โตเต็มที่แล้ว พอมีลูกอยู่ในท้องการเปลี่ยนแปลงนี่ก็ยังไวอยู่เลย amazing จัง!
วันนี้เกือบจะเรียกให้ปาปี๊กลับจากที่ทำงานแล้วมุ่งตรงไป รพ. ซะแร้วว โชคดีที่เรียกสติกลับคืนมาได้ คือว่า วันนี้มามี๊คิดว่าจะได้เข้าห้องคลอดอีกรอบซะแร้วว คือว่าตอนช่วงบ่ายโมงมามี๊ก็นั่งอยู่บนโซฟา ทานอาหารกลางวันอยู่คนเดียว ทานไปสักครึ่งจานก็รู้สึกว่าปวดท้องจัง ปวดเหมือนท้องจะเสีย นั่งรอดูอาการสักพักก็รู้สึกปวดมากขึ้น สังเกตได้ว่าหน้าท้องมีการบีบรัดอย่างแรง แรงมากกว่าทุกครั้ง แรงจนเดินไม่ไหว ต้องเอนหลัง อาหารนี่เลิกทานได้เลย ทานไม่ลงทั้งๆที่อยู่ในระหว่าง 'หิว สู้ ฟัด' เลยนะ
ต่อมาสัก 30 วินาที มามี๊ก็ไม่ไหวแล้ว ย่องๆไปห้องน้ำ ประมาณว่าเอ๊ะ เราท้องเสียหรือเปล่า เข้าห้องน้ำไปปรากฎว่าท้องไม่เสียนี่นา แต่ต้องขอขึ้นเตียงด่วน ปวดท้องจังเลย
นอนอยู่สักพักก็อยากจะลุกขึ้นมาเก็บจานที่ทานเหลือไว้ไปเก็บ แต่ลุกไม่ไหวเลยอ่ะ มีอาการบีบรัดหน้าท้องอีกแล้ว ลูกก็ไม่ดิ้นนี่นา ปวดท้องจัง ในใจคิดว่าคงเสร็จแน่งานนี้ หมอไม่เข้าด้วย ใครจะทำคลอดให้เราหวา
โทรรายงานสดถึงปาปี๊ดีก่า ไอ่เราก็ลืมจับเวลาว่าปวดห่างกันกี่นาที ช่วยไม่ได้นี่นาก็ไม่ได้ดูอ่ะ คาดว่าห่างกันประมาณ 20 นาทีมั้ง นอนต่อๆ ขณะนอนจิตใจก็อยู่ไม่สุขเลยอ่ะ โทรตามแม่บ้านมาอยู่เป็นเพื่อนดีกว่า เค้าบอกว่าเค้าออกไปข้างนอก แต่วกกลับมาดูเพราะตกใจ ตื่นเต้นนึกว่าจะคลอด แต่เราคิดว่ายังหรอก แค่เริ่มๆเอง ยังไม่คลอดกันง่ายๆมั้ง นี่หรือเปล่านะที่เค้าเรียกว่าเจ็บเตือนอ่ะ
นอนดูนาฬิกาเพื่อจับเวลา แต่จับไม่ได้เลย ความตั้งใจมองนาฬิกามันไม่มีอ่ะ มันปวดท้อง อยากจะขยี้ขอบเตียงอย่างเดียวเลยอ่ะงานนี้
กะๆว่าอีกครึ่ง ชม. ท้องคงบีบอีก แต่ไม่เลย อีกทีก็ 40 นาทีได้ บีบๆๆๆๆ แน่นๆๆๆ เจ็บๆๆๆๆ ปาปี๊โทรมาอีกทีก็ค่อยยังชั่วหายบีบไปแล้ว ระหว่างนี้ก็โทรถามเพื่อนๆ ว่าอาการเจ็บเตือนเป็นแบบนี้หรือเปล่า เพราะที่เรียนมาเนี่ยมันเป็นทฤษฎีเกินไปขอประสบการณ์จริงด่วนๆ ก็ได้ความมาว่าประมาณนี้ อาการเจ็บเตือน คืออาการปวดท้องเป็นระยะ ไม่เหมือนลูกดิ้นแล้วเจ็บ แต่เป็นการเจ็บที่เกิดจากการบีบตัวของมดลูกเพื่อเป็นการซ้อมของการเจ็บจริง กรีซซซ นี่ซ้อมเหรอเนี่ย มันเจ็บจริงๆนะ ไม่ได้เจ็บกันหลอกๆนะยะ การเจ็บเตือนจะจับเวลายากเพราะมันไม่สม่ำเสมอ การบีบตัวของมดลูกแต่ละครั้งจะไม่เท่ากัน เดี๋ยวนาน เดี๋ยวเร็ว จับเวลายากจริงๆด้วย แต่นอนพักแล้วก็จะดีขึ้นนะ
ในใจก็คิดโน่นนี่ระหว่างที่นอนพักอยู่บนเตียง เสื้อผ้าหน้าผมตอนนี้ก็เพิ้งสุดๆ ถ้าไปชุดนี้แล้วจะกลับชุดนี้อีกหรอเนี่ย สภาพน่ากลัวมาก บอกให้แม่บ้านจัดชุดให้ด่วนๆ เอาชุดทำงานปาปี๊ใส่กระเป๋าให้ด้วยนะเผื่อปาปี๊อยากเปลี่ยน ส่วนชุดลูกน่ะมีอยู่ในกระเป๋าแล้วล่ะ คิดไปคิดมานอนไปนอนมา แล้วมามี๊ก็...............หลับ zzzzzzzzzzzzz.....................
หลับไป 1 ชม. เพราะความเหนื่อยจากการจิกที่นอน (หรือเปล่าไม่รู้) แต่ว่าตื่นมาแล้วอาการบีบรัดแน่นๆ ก็หายไป เหลือแต่อาการท้องแข็งเนื่องจากลูกโก่งตัว ซึ่งมันไม่เจ็บเหมือนมดลูกบีบตัว
หลังจากตื่นขึ้นมา ข่าวการเจ็บเตือนนี้ก็เหมือนเป็นสัญญาณเตือนภัยไปทั่วเขตบ้าน ทุกคนในบ้านต่างตื่นเต้น และ คิดว่าจะได้เห็นหน้าบี๋น้อยภายใน 2 วันนี้ แต่ช้าก่อน ตอนนี้เรายังห่างจากกำหนดคลอดอีกเกือบเดือน บี๋น้อยคงไม่ใจร้อนออกมาดูโลกหรอกนะ
ตั้งแต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น มามี๊ยิ่งไม่อยากออกนอกบ้านมากกว่าเดิม ถ้าไม่จำเป็นมามี๊ของอยู่ในบ้านดีกว่า เผื่อปวดท้องอีกจะได้นอนพักได้
Create Date : 05 ธันวาคม 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 8 ธันวาคม 2551 22:14:34 น. |
Counter : 8492 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ป่าปี๊เองนะ IP: 124.120.216.13 9 ธันวาคม 2551 7:09:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: Cessna182 IP: 61.90.164.27 9 ธันวาคม 2551 16:06:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: BaiYong IP: 115.67.115.131 11 ธันวาคม 2551 22:20:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: keenkirakorn IP: 124.121.191.105 13 ธันวาคม 2551 11:51:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gusbelle IP: 180.183.212.70 18 มิถุนายน 2555 14:15:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
ข้าพเจ้าเป็นมือใหม่หัดเขียน blog อันมีแรงบันดาลใจจากลูกน้อยตัวจิ๋วในท้อง เพื่อเก็บความทรงจำอันมีค่า เอาไว้อ่านเองและฝากความในใจถึงเพื่อนๆ
ใครถูกใจบล็อกนี้ ช่วยเม้นท์ไว้ด้วยนะคะ นอกจากจะเป็นกำลังใจให้คนเขียนแล้ว ยังได้เพือ่นเพิ่มอีกคน
ฝากเนื้อฝากตัวใน blog นี้ด้วยนะค๊า..
|
|
|
|
|
|
|