ผลการตรวจตัวเล็กที่โรงพยาบาลมหาราช เชียงใหม่
รอบที่แล้วคุณหมอ กัญญาศรได้ส่งตัวผมไปโรงพยาบาลมหาราชเชียงใหม่ แม่ผมก้เก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวไปกันเลย ออกเดินทางกันช่วงบ่ายๆวันอังคารที่ 20 ม.ค. ไปถึงก้เกือบมืดแล้ว ที่สำคัญแม่ผมไม่ได้โทรจองโรงแรมไว้ล่วงหน้าเพราะคิดว่าไม่ใช้เทศกาลไม่น่าจะหาที่พักยาก ที่ไหนได้พอไปถึง หาที่พักใกล้ไม่ได้เลยคร๊าบ สรุปทีหลังเลยรู้กันว่า มหาลัยเชียงใหม่เค้าจะมีรับปริญญากัน เสร็จละทีนี้ ข้าวเย็นก้ยังไม่ได้กิน ป๊าผมบอกว่ายังไงต้องหาที่พักให้ได้ก่อน แล้วเราค่อยไปหาไรกินกัน ไม่งั้นจะยุ่ง ป๊า ขับรถไปเรื่อยๆ เจอป้ายโรงแรมรึที่พักตรงไหนให้แม่ผมลงไปถาม แม่ผมลงไปถามประมาณ 7-8 ที่นี่แหละผมก้จำไม่ได้กว่าจะได้ที่พัก และแล้วก้ไปเจอ ภิญพันธ์ พาเลส ยังมีห้องว่างอยู่ แต่ห้องเล็กมากๆ เหมือนหอพักอะไรประมาณนั้น แต่ แม่บอกว่าพักที่นี่แหละเหนื่อยแล้วหิวมากๆด้วย พอเข้าห้องพัก แม่ ก้อาบน้ำให้ผม แต่ตัวหล่อเชียว เตรียมไปหาอะไรกินกัน ใกล้ๆหน้าโรงพยาบาล เพราะเราจะได้เข้าไปติดต่อไว้ล่วงหน้าเลย ผมได้กินโจ๊กหมู ป๊ากะแม่กินข้าวต้มกัน แม่ซื้อขนมครกให้ผมกินต่อ (ผมชอบที่สู๊ดด..) กินเสร็จเราก้เข้าไปติดต่อในโรงพยาบาลขอทำบัตรเลย ลองให้คุณหมอห้องฉุกเฉินตรวจก่อน คุณหมอตรวจเสร็จก้ออกใบนัดให้ผม มาพรุ้งนี้อีกที เช้า วันที่ 21 ม.ค. ผมต้องออกจากโรงแรมตั้งแต่ 6โมงเช้า เพราะเค้าบอกกันว่าคนไข้จะเยอะมากๆต้องรีบมาจองคิวกัน พอไปถึงโรงพยาบาลปุ๊ป ก้เกือบๆ 6.30น. โอ้โห คนเยอะมากๆ แม่กะป๊ารีบเอาบัตรนัดไปเสียบรอไว้เลย โชคยังดีผมยังได้คิวแรกๆ ทีนี้ก้ รอ รอ รอ อย่างเดียวจนกว่าจะ8 โมง พยาบาลก้มา พอถึงคิวผม พยาบาลให้ไปวัดไข้ ความดัน ชั่งน้ำหนักรอคุณหมอ แต่กว่าคุณหมอจะมาก้9โมงกว่าๆเลย ผมก้เลย ต้องขออนุญาติไปกินข้าวก่อน พอกินกันเสร็จเรียบร้อยอิ่มๆไปตามๆกัน ก้ขึ้นไปรอคุณหมออีก กว่าผมจะได้ตรวจจิงๆก้ 10โมงกว่าๆ คุณหมอก้ตรวจเหมือนกับคุณหมอกัญญาศรที่ตากเลยอะครับ คือถามว่าเดินได้ นั่งได้ คลานได้ ตอนอายุเท่าไหร่ แม่ผมก้ตอบไป แล้วก้เอาอะไรมาเคาะที่หัวเข่าผม ให้ผมรองเดินให้ดู สรุปแล้ว คุณหมอก้ยังไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร เลยต้องออกใบส่งตัวไปอีกตึก เพื่อให้คุณหมออีกท่านดูพอไปอีกตึก คุณพยาบาลบอกว่าวันนี้คุณหมอไม่ออกตรวจ ต้องออกใบนัดมาอีกที วัน อังคารที่ 27 ม.ค. ผมต้องมาอีกรึนี่ สรุปมารอบนี้ไม่ได้อะไรเลย พอเสร็จเรียบร้อย แม่กับป๊าก้พาผมกลับบ้านเลยไม่ได้ไปไหนกัน เพราะกลัวว่าจะกลับถึงบ้านมึด แล้วก้เป็นหว่งอาเจ้ด้วยเพราะไม่ได้หยุดเรียน ไปกับผมด้วย
ไม่งั้นจะยุ่ง ป๊า ขับรถไปเรื่อยๆ เจอป้ายโรงแรมรึที่พักตรงไหนให้แม่ผมลงไปถาม แม่ผมลงไปถามประมาณ 7-8 ที่นี่แหละผมก้จำไม่ได้กว่าจะได้ที่พัก และแล้วก้ไปเจอ ภิญพันธ์ พาเลส ยังมีห้องว่างอยู่ แต่ห้องเล็กมากๆ เหมือนหอพักอะไรประมาณนั้น แต่ แม่บอกว่าพักที่นี่แหละเหนื่อยแล้วหิวมากๆด้วย พอเข้าห้องพัก แม่ ก้อาบน้ำให้ผม แต่ตัวหล่อเชียว เตรียมไปหาอะไรกินกัน ใกล้ๆหน้าโรงพยาบาล เพราะเราจะได้เข้าไปติดต่อไว้ล่วงหน้าเลย ผมได้กินโจ๊กหมู
ป๊ากะแม่กินข้าวต้มกัน แม่ซื้อขนมครกให้ผมกินต่อ (ผมชอบที่สู๊ดด..) กินเสร็จเราก้เข้าไปติดต่อในโรงพยาบาลขอทำบัตรเลย ลองให้คุณหมอห้องฉุกเฉินตรวจก่อน คุณหมอตรวจเสร็จก้ออกใบนัดให้ผม มาพรุ้งนี้อีกที 
คนเยอะมากๆ แม่กะป๊ารีบเอาบัตรนัดไปเสียบรอไว้เลย โชคยังดีผมยังได้คิวแรกๆ ทีนี้ก้ รอ รอ รอ อย่างเดียวจนกว่าจะ8 โมง พยาบาลก้มา พอถึงคิวผม พยาบาลให้ไปวัดไข้ ความดัน ชั่งน้ำหนักรอคุณหมอ แต่กว่าคุณหมอจะมาก้9โมงกว่าๆเลย ผมก้เลย ต้องขออนุญาติไปกินข้าวก่อน 
พอกินกันเสร็จเรียบร้อยอิ่มๆไปตามๆกัน ก้ขึ้นไปรอคุณหมออีก กว่าผมจะได้ตรวจจิงๆก้ 10โมงกว่าๆ คุณหมอก้ตรวจเหมือนกับคุณหมอกัญญาศรที่ตากเลยอะครับ คือถามว่าเดินได้ นั่งได้ คลานได้ ตอนอายุเท่าไหร่ แม่ผมก้ตอบไป แล้วก้เอาอะไรมาเคาะที่หัวเข่าผม ให้ผมรองเดินให้ดู สรุปแล้ว คุณหมอก้ยังไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร เลยต้องออกใบส่งตัวไปอีกตึก เพื่อให้คุณหมออีกท่านดู
ผมต้องมาอีกรึนี่ สรุปมารอบนี้ไม่ได้อะไรเลย
พอเสร็จเรียบร้อย แม่กับป๊าก้พาผมกลับบ้านเลยไม่ได้ไปไหนกัน เพราะกลัวว่าจะกลับถึงบ้านมึด แล้วก้เป็นหว่งอาเจ้ด้วยเพราะไม่ได้หยุดเรียน ไปกับผมด้วย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [