ถ้าความหนาวที่ผ่านเข้ามาทำให้เราต้องปรับตัว และได้มองเห็นอะไรในมุมมองที่มากขึ้น นั่นคือกำไรชีวิต

สงสัยเราคงต้องปรับตัวเองแล้วเหมือนกัน

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมป้า.. แต่ถ้าหนาว ก็....ใส่เสื้อกันหนาวสิจ๊ะ..

ขอบคุณนะครับที่เยี่ยมบลอก

น้องเขียนดีจัง และเพิ่งรู้ว่าเราเป็นศิษย์มหาลัยเดียว

และเพิ่งรู้ว่าน้องเกิดเดือนเดียวและวันใกล้เคียงกับพี่

แต่..ปีเกิดนี่สิ....
ทำไมมันไม่ใกล้เคียงกันบ้างวุ๊ย!!!

สวัสดีค่า เห็นไปเยี่ยม เลย แวะมาเล่าต่อ
ดีใจนะคะ ที่อย่างน้อย น้องก็เคยคิด ที่จะปฏิบัติวิปัสสนา ได้ลองแล้วด้วย .. ยังไม่สำเร็จไม่เป็นไร
เพราะครูบาอาจารย์จะบอก "บางทีมันยังไม่ถึงเวลา--เวลาของแต่ละคนเร็วช้าต่างกัน"
พี่ไป เพราะพี่ทุกข์ ... พอฝึกแล้วคิดได้ .. ก็เลยอยากนำมาบอกต่อ เท่านั้นจ้า

อิอิ ขี้หนาวหรอคะ? ว่าจะชวนให้ลองไปที่ศู น ย์ วิ ปั ส ส น า บุ ญ ญ า นุ ภ า พ จ . ลำ ป า ง สักหน่อย
สงกะสัย..ช่วงนี้ไปไม่ไหวแน่

ตอนที่ พี่ส้มแป้นไป 2 คืนแรกยังไม่หนาว อากาศกำลังสบาย ศูนย์ฯ อยู่กลางหุบเขา บรรยากาศดีมากค่ะ .. เหมือนไปเที่ยวรีสอร์ท (อ้าว)
แต่พอคืนที่ 3 เป็นต้นมา จู่ๆ ก็หนาวจัด(ซะงั้น--ลำปางหนาวมาก--จริงๆแฮะ)
ไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวไปสักเท่าไหร่ เตรียมแค่เสื้อยืดแขนยาวไป
ทางศูนย์ ก็มีเสื้อไหมพรม เตรียมไว้ให้ยืม / มีผ้าห่มเพิ่มให้ .. เหมือนเราตั้งใจไปทำบุญ นึกอยากได้อะไร ก็ได้ (เหมือนเว่อร์--แต่หลายอย่างที่มากกว่าที่บอกมา รู้สึกว่า ไม่มีอุปสรรคเลย)

ตอนแรกที่ไป ก็กลัว (คนเรามักจะกลัวในเรื่องอนาคต- -ที่ยังมาไม่ถึงสักหน่อย- -เสมอเลยเนาะ)
ที่พี่กลัว คือ กลัวเรื่อง งดพูด .. 555 .. เรื่องนั่งสมาธิก็กลัว ไม่ชอบเลยตั้งแต่เด็ก และก็ไม่เคยนั่งอีกตั้งแต่มัธยม เพราะเคยนั่งแล้วปวดขามาก กลัวทนไม่ไหว

ศูนย์ที่อื่นที่มีหลักสูตร คุ ณ แ ม่ สิ ริ จะเป็นไงไม่ทราบเหมือนกันนะคะ .ยังไม่เคยไป ก็กลัวๆ กล้าๆ
แต่ก็ลองหาข้อมูลมาหลายที่ ... ได้ยินมาว่า เข้มงวด คนที่ไปที่ทนได้ก็ดีไป คนที่ทนไม่ได้ ก็เครียด

จนได้ฟังจาก คุณแม่คุณลูกไฮโซ ( เพื่อนร่วมหลักสูตร ) ที่ไปฝึกที่ศูนย์ลำปางด้วยกัน
บอกว่า เค้าเคยพาลูกสาวไปที่ ยุ ว พุ ท ธ เข้มงวดจริง แต่หากอยู่ครบ เด็กดื้อเอาแต่ใจ ก็เปลี่ยนนิสัยไปเลย (หมายถึงลูกสาวน่ะค่ะ)
น้องเค้าเรียนจบแล้ว ผิวพรรณหน้าตาดีเชียว แต่ถูกสปอยล์แต่เด็ก ก็เลยเอาแต่ใจตัวเองมาก...ไปหน่อย
คุณแม่เปรยว่า ถึงมีเงินมากมาย ก็ไม่มีประโยชน์ หากคนในคอรบครัวแต่ละคนมีปัญหา... คุณแม่ทุกข์มากเลย
จบหลักสูตรที่นั่น เค้าเหมือนได้ลูกสาวคนใหม่ .... เลยชวนกันมาลองฝึกครั้งที่ 2 ที่ศูนย์ลำปางค่ะ

ที่นี่ ... ต้องบอกก่อนว่า เข้มงวดขณะปฏิบัติ (เราก็เตรียมใจไปงดพูด ก็อึดอัดอยุ่เหมือนกัน)
แต่มีบางคนคงจะไม่ทราบ ก็เลยพูดคุยกัน ในห้องอาหาร/นอกห้องปฏิบัติ
วิทยากรก็แค่เตือนให้รู้สติ กลัวว่าไอ้ที่เดินจงกรมกับนั่งสมาธิมาเป็นชั่วโมง ครองสติมาดีๆ ..สติจะเตลิดไปหมด
แต่ก็ไม่ได้เข้มงวดอะไร จนเราอึดอัด.. เพราะเค้ากลัวว่าถ้าเข้มงวด แล้วบางคนจะเข็ด ไม่มาอีก
ตลอด 7 วัน เลยสบายๆ ที่ซู้ดดด ค่ะ (รู้สึกประทับใจ)

อ้อ ที่น่าแปลกคือ ไอ้ที่ปวดขามากในวันที่นั่งสมาธิวันแรก เลยขยับขา วิทยากรจะบอกวิธี
แล้วพอเราทนปวด + ทนตามวิธีที่เค้าสอน .. ก็ไม่ปวดอีกเลย
พอสมาธินิ่ง สมาธิละเอียดปุ๊บ มันเหมือนเรามีสติ เต็มเปี่ยม .. ไม่ว่าอะไรมากระทบ ก็ไม่กลัวเลย แค่ตามดู ตามรู้ว่าอะไรเข้ามา ก็ช่างอะไร เท่านั้น

ไม่น่าเชื่อว่าจะนั่งได้นานๆ เหมือนกันค่ะ ... รอดมาได้ แล้วรู้สึกว่าได้ผลดี เลยนำมาบอกต่อจ้า เผื่อใครทุกข์มาก ก็จะได้รู้วิธิจัดการที่ดีและถูกต้อง ไปตลอดชีวิต (หากกำหนดสติต่อเนื่อง)

วางแผนว่า ปีหน้าจะไปอีก ก็คงไปที่ลำปางนี่หละค่า

ไปหละคร้าบบบบ

ป.ล.
ภาษาไทยของน้องดีจัง สมกับ จบวารสารฯ เชียว เห็น คุณ คห.4 พูดถึงมหาวิทยาลัยที่จบ เลยตามไปดูโพร์ไฟล์
คณะนี้ พี่ใฝ่ฝันเลยนะคะ แต่เอ็นท์ไม่ติด...ไปติดนิติที่เลือกอันดับสุดท้าย.. เป็นลูกพ่อปรีดีอยู่ 2 ปี
แล้วก็เตลิดไปเรียน สื่อสารมวลชนที่ราม ซะงั้น --คนไม่รักดีอ่ะค่า ส่วนอายุ นี่แทบจะเป็นแม่หนูได้เลยมั้ง 555

แวะมาเติมกำลังใจในวันที่อากาศหนาวๆคะ ดูแลสุขภาพด้วยจ๊ะ