โครงการถนนสายนี้มีตะพาบโครงการที่ 60 "มุม"
โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ
โครงการที่ 60
โจทย์โดย คุณ เป็ดสวรรค์
ในหัวข้อ "มุม"
จากมุมมองที่เราเคยเห็นถึงชีวิตความเป็นอยู่ของไทยเราสมัยก่อนและปัจจุบันนี้ต่างกันลิบลับ
สมัยก่อนตอนเด็กๆยังจำได้เคยแอบหนีแม่ไปเล่นขายของบ้านเพื่อน ไม่รู้ว่าอยู่ชั้นอะไร รู้แต่ว่ายังเด็กมากเลยและจะติดเพื่อนมาก เป็นเด็กเนี่ย เล่นอะไรก็สนุกหมด ก็เล่นขายของกันเพลินเลย สารพัดจะนำใบไม้ใบหญ้ามาหั่นๆทำเป็นเส้นๆคล้ายเส้นก๋วยเตี๋ยวขายกัน ตังค์ที่ใช้แลกซื้อก็ใช้ใบไม้สมมุติเอา แหะ แหะ เพื่อนๆที่เล่นด้วยกันก็รุ่นๆเด็กตัวเท่าๆกันเป็นลูกของป้าบ้าง ลูกของป้าข้างบ้านบ้าง เล่นกันหลายคน
วันนั้นแม่ไม่อยู่บ้าน แม้จะสั่งนักหนาอย่าทิ้งบ้านไปไหนแต่วันนั้นแม่ไม่อยู่บ้านก็คิดว่าจะไปเล่นบ้านเพื่อนเดี๋ยวเดียวเท่านั้น
โห..เล่นอะไรสมัยเด็กเนี่ยยิ่งเล่นก็ยิ่งเพลินตามประสาเด็กผู้หญิง ไม่มีเด็กผู้ชายเลยเพราะจะไม่ให้เล่นด้วยเด็กผู้ชายชอบแกล้ง พวกเด็กผู้หญิงจึงขับไล่เด็กผู้ชายไปเล่นที่อื่น จนเหลือแต่พวกผู้หญิง แล้วก็เล่นกันเพลินเลย
มารู้ตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงแม่มาร้องเรียกใกล้ๆบ้านเพื่อน ตกใจมากกระโดดได้วิ่งแน่บเลย กลัวแม่ตีเพราะแม่บอกให้เฝ้าบ้านเวลาแม่ไม่อยู่
เสียงแม่ร้องเรียกอย่างโมโห ก็ยิ่งกลัววิ่งไม่คิดชีวิต วิ่งไปเหลียวหลังมองแม่ไปด้วยพอเหลียวกลับชนตูมโอยโย่...เพิ่งรู้ว่าตัวเองวิ่งเข้ามาในสวนบ้านป้าแล้วไปชนเข้ากับมุมรั้วไม้ปีกใหญ่ๆที่ตีกั้นเขตสวนเอาไว้หล่นตุ๊บ
แม่ตามมาทันพอดี ร้องจ๊ากเลย..บอกตามตรงกลัวแม่มากตอนนั้นเพราะท่าทางแม่จะโมโหมากเลย
ณ มุมนั้น ฉันกลิ้งโค่โร่ แม่มาคว้าข้อมือได้ไม้เรียวในมือแม่จัดการเ๋ฆี่ยนไปที่ก้นดังควับๆๆๆ
ฉันร้องไห้สุดเสียงเลยจำได้ว่าครั้งนั้นกลัวแม่ที่สุดในชีวิตเลยล่ะ ทั้งดิ้นที่จะให้หลุดแม่ก็ยิ่งตีๆๆๆเจ็บมากจำมาจนเดี๋ยวนี้เลยตรงมุมรั้วนี้หละที่ฉันมาจนมุมแม่อยู่ตรงนี้....แต่มุมนี้แหละที่เปลี่ยนชีวิตฉันที่ชอบเที่ยวเล่นไปเรื่อยตามบ้านเพื่อนกลับกลายเป็นเด็กไม่เที่ยวอีกเลยกลับกลายเป็นเด็กอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
อยากจะบอกว่าไม้เรียวของแม่สอนให้จำและเข็ดขยาดไม่กล้าทำผิดอีกจนกลายเป็นเด็กเรียบร้อยไปเลย แหะ แหะ
ทำไมแม่ถึงตีมากมาย แม่มาบอกทีหลังตอนพากลับบ้านฉันเดินตามหลังแม่มาสะอื้นฮักๆพอถึงบ้านแม่บอกให้ไปอาบน้ำ ถึงเพิ่งรู้ว่านี่มันค่ำมืดแล้ว มิน่าถึงโดนตีขนาดนี้ โห..เราผิดจริงๆนี่นา ก็เล่นตั้งแต่เช้าหลังกินข้าวเช้าแล้วก็แอบไปบ้านเพื่อนและมันมืดแล้วด้วยแม่คงตามหาไปทั่วถึงไปเจอบ้านป้่าซึ่งปกติฉันจะไม่เที่ยวไกลขนาดนี้เลย
หลังจากอาบน้ำแล้วแม่หาข้าวให้กินอีก ทั้งๆที่ตีลูกมาขวับๆยังหาข้าวหาปลาให้กินอีกนี่ล่ะแม่ของลูก แล้วแม่ก็สอนว่า
รู้มั๊ยกิ่ง แม่ตีเพราะอะไร ...ก้มหน้าน้ำตาจะไหลอีกรอบ แม่บอกว่า แม่กลับจากไปธุระมาไม่เห็นฉันอยู่บ้านก็รอว่าคงไปเล่นใกล้ๆเดี๋ยวคงกลับ แต่แม่รอแล้วรอเล่าจนเย็นไม่กลับแม่จึงออกตามหาไปทั่วไปบ้านไหนๆก็ไม่มี
แม่ก็เป็นห่วง จนมืดจึงนึกได้ก็ไปตามบ้่านป้าไปเจอเล่นกันไม่รู้เวล่ำเวลาแม่จึงได้ตีเอา จะได้จำ ไม่ไปเที่ยวอย่างนี้อีก รู้มั๊ยว่าแม่เป็นห่วงแค่ไหน นึกว่าเค้าจับเอาไปขายซะแล้ว....
ฉันก้มหน้าฟังอย่างเดียว แม่สอนอะไรอีกมากมายแต่ฉันจำไม่ได้สักอย่าง รู้อย่างเดียวว่าง่วงนอนมากมายเพราะวันนี้เล่นกันทั้งวันแถมออกกำลังวิ่งหนีไม้เรียวอีกหมดแรงเลย..555
จากมุมรั้ววันนั้นได้เปลี่ยนชีวิตฉันมากมาย เพราะแม่นั่นเองที่เฝ้าสอนสั่งและจากมุมมองเดียวกันนี้ ฉันมองเห็นเด็กๆสมัยนี้เค้าไม่เล่นขายของเหมือนฉันตอนเด็กๆซะแล้ว
สังเกตจากเด็กๆที่เราสอนพิเศษเค้า พอเวลาเหลือเค้าจะเล่นกัน โห..เด็กอะไรมีมือถือคนละเครื่องเล่นเฟสบุคกัน ประถมนะเนี่ย ใช้มือถือถ่ายรูปกัน โห..ช่างต่างกับสมัยฉันเป็นเด็กซะเหลือเกิน
ฉะนั้นจึงอยากจะบอกว่ามุมมองสมัยปัจจุบันการพัฒนาเจริญขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ไม่พัฒนาสมองเด็กๆเลยเพราะทุกอย่างสื่อสามารถทำให้หมด เช่น ฉันให้ท่องศัพท์ภาษาอังกฤษ ก็ท่องได้เก่งมาก เอ๊.... ทำไมท่องได้เร็วนัก...
โห..เจ้าหนูน้อยเอามือถือถ่ายรูปศัพท์ที่ให้ท่องไว้และเวลามาท่องกับครูก็ทำเป็นดูมือถือเล่นๆไปปากก็ท่อง อะฮ้า...นึกว่าครูกิ่งไม่รู้รึไงจึงโดนท่องใหม่โดยยึดมือถือไว้และให้ท่องเยอะกว่าเก่าอีก 555เนี่ยละสมัยใหม่
จากวันนั้นวัยเด็กที่ถูกแม่ตีตรงมุมรั้วนั้นสอนใจฉันมาจนบัดนี้ ถึงแม้แม่จะตีเฆี่ยนอย่างไรนั่นคือการสั่งสอนของแม่สมัยก่อนที่สอนลูกและทำให้ลูกกลับกลายเป็นคนดีไม่กล้าดื้อไม่กล้าซนอีกเลยไม้เรียวของแม่ครั้งหนึ่งที่ฉันจำได้ไม่รู้ลืมและทำให้ลูกของแม่คนนี้เป็นคนดีมาจนปัจจุบัน ใครไม่เคยโดนตีด้วยไม้เรียวยกมือขึ้น 5555 ... และเดี๋ยวนี้แม่แก่มากแล้วคงไล่ตีฉันไม่ไหวแล้ว ...แต่ฉันได้แต่เฝ้าระวังไม้ใกล้ฝั่งของฉันต้นนี้ขอให้อยู่กับฉันนานๆ ฉันรักแม่มาก..ไม่อยากคิดถึงวันนั้นเลย..... ขอขอบคุณโค๊ดบีจีสวยๆจากคุณสายหมอกและก้อนเมฆ
ขอขอบคุณโค๊ดหัวบล็อกจากคุณพันคมและคุณญามี่
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ด
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ให้กำลังใจ
ขอขอบคุณคะแนนโหวตจากทุกท่านและโหวตจากกิจกรรมวันแม่
ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบเพลง เรารักแม่..
ขอขอบคุณกิจกรรมดีดีของพันทิพ
Create Date : 18 กรกฎาคม 2555
78 comments
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2556 23:20:13 น.
Counter : 2855 Pageviews.
ข อ พั ก บ้ า ง ไ ร บ้ า ง
☆〜(ゝ。∂)