|
โครงการตะพาบที่ 130 "ลืม "
สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ตะพาบคราวนี้เดินช้าหน่อยค่ะ แต่วันนี้มาแล้วค่ะ กับหัวข้อ "ลืม" ของคุณเป็ด เป็ดสวรรค์ค่ะไปอ่านกันนะคะ
เรื่องของการลืมเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องมีไม่มากก็น้อยทุกคนคงปฏิเสธไม่ได้นะคะว่าการลืมเนี่ย มันห้ามไม่ได้จริงๆห้ามทุกอย่างห้ามได้แต่ห้ามลืมห้ามไม่ได้เลยนะคะ
แดงเป็นหญิงสาวที่ขี้ลืมอันดับหนึ่งของเพื่อนๆในห้องเรียนเลยทีเดียวจนเป็นอันรู้กันในบรรดาเพื่อนๆ ว่าแชมป์ขี้ลืมต้องยกให้เธอ
ถ้าใครคิดจะสั่งให้แดงทำอะไรให้ต้องกำชับแล้วกำชับอีกบางคนถึงกับต้องจดใส่กระดาษกันเลยทีเดียว
เรื่องนี้กลายเป็นโจ๊กของเพื่อนๆเป็นประจำ แต่ทำไมแดงจะไม่รู้ตัวแดงรู้ตัวเองเสมอว่าทำไมเธอจึงมีอาการขี้หลงขี้ลืมหนักกว่าคนอื่นๆเค้าแดงจำได้ว่าสมัยเรียนอยู่ มัธยมต้นพอเลิกเรียนตอนเย็นแดงเดินกลับบ้านสมัยก่อนที่บ้านของแดงจะมีก็อกน้ำใหญ่ๆอยู่หน้าบ้านและมีทางเดินผ่านก็อกน้ำแต่เวลาที่น้ำไหลล้นจะมีตะไคร่ลื่นๆอยู่บนพื้นแดงต้องค่อยๆเดินอย่างระมัดระวังทุกครั้งแต่ครั้งนั้นแดงรู้สึกเผลอรีบเดินจ้ำๆจะขึ้นบ้านปรากฎว่าแดงเหยียบบนพื้นลื่นๆทำให้พลาดไถลลื่นไปข้างหน้าหงายหลังฟาดพื้นลงไปอย่างแรงท้ายทอยแดงฟาดพื้นสนั่นแดงหมดสติวูบไปสักพักโดยไม่มีใครเห็น
แดงรู้สึกตัวอีกครั้งพบตัวเองนอนอยู่กับพื้นจึงค่อยๆลุกขึ้นอย่างงงๆ รู้สึกเจ็บท้ายทอยหนึบๆแต่แดงยังเด็กนักจึงไม่ค่อยรู้เรื่องว่าต้องไปให้หมอตรวจดูสมองว่าเป็นอะไรบ้างแดงรู้แต่เพียงว่าหกล้มไปธรรมดาเท่านั้น
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาแดงรู้สึกจะลืมอะไรง่ายๆถ้าไม่มีสิ่งมาเตือนให้นึกถึงแดงจะลืมชนิดที่นึกยังไงก็ไม่ออกเลยทีเดียว
แดงเริ่มสังเกตตัวเองก่อนนี้เวลาสอบแดงท่องหนังสือแดงจะจำแม่นมากเวลาเข้าสอบข้อสอบบรรยายแดงจะเขียนได้คล่องแต่หลังจากหกล้มแดงจะคิดไม่ออกเลยความจำเหมือนกับจะสะดุดแล้วสมองจะตื้อไปทีเดียวถ้าไม่มีตัวอักษรอะไรมาเตือนแดงจะจำไม่ได้เลย
จากวันนั้นถึงวันนี้แดงเรียนจบแล้วและทำงานแล้วความขี้หลงขี้ลืมก็ยังยังคงอยู่กับแดงเสมอแดงต้องคอยระวังตัวเองเสมอเวลามีนัดสำตัญหรือต้องไปประชุมแดงต้องจดอยู่ประจำไม่งั้นลืมมมม.....
แม้เวลาอยู่บ้านแดงก็จะลืมโน่นลืมนี่อยู่ประจำบ้านสองชั้นต้องเดินขึ้นลงเป็นประจำเพราะความขี้ลืมของเธอ แม้แต่แว่นตาเธอหาอยู่ตั้งนานว่าเอาไปไว้ที่ไหนพอนึกได้....อยู่บนหัวตัวเองนั่นเองบางทีเธอต้องนึกขำกับความขี้ลืมของตัวเอง
แม้กระทั่งรถที่ขับทุกวันบางทีไปซื้อของที่ห้างเธอก็ลืมซะอีกว่าเอารถไปจอดแถวไหนต้องเดินหาตั้งนาน เฮ้อ....
บางทีไปตลาดใกล้บ้านจึงเอาจักรยานขี่ไปตอนเช้าออกกำลังไปด้วยพอซื้อของเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินกลับบ้านเฉยเลย
พอจะไปตลาดอีกรอบจึงหารถจักรยานเพื่อจะขี่ไปตลาดเช่นเคยอ้าวรถหายไปไหนหาทั่วบ้านไม่เจอนึกออก ลืมรถไว้ที่ตลาด...โฮ๊ย..แดงนึกอย่างขำๆต้องเดินกลับไปตลาดเพื่อไปเอารถจักรยานกลับบ้านอีก
มีอยู่ครั้งหนึ่งแดงไปปฏิบัติธรรมกับเพื่อนๆพอดีแม่ชีที่วัดต้องมีหน้าที่ทำอาหารถวายพระตอนฉันเช้าเพราะที่วัดนี้พระท่านฉันมื้อเดียว
และที่วัดมีแต่กลุ่มของแดงและเพื่อนๆไม่กี่คนที่ไปปฏิบัติธรรมแม่ชีที่ทำหน้าที่ทำอาหารก็ไม่อยู่กลับไปเยี่ยมโยมแม่ของท่าน
แม่ขีที่เหลือก็ทำอาหารไม่ค่อยเป็นกันจึงมาขอให้แดงและเพื่อนๆช่วยทำอาหารถวายพระ
เป็นหน้าที่ของแดงที่ต้องคิดเมนูอาหารทันทีพอดูในโรงครัวพอมีผักบุ้งกำใหญ่แดงจึงบอกเพื่อนๆว่าจะทำแกงหมูเทโพเจถวายพระเพื่อนๆก็ช่วยเป็นลูกมือให้เต็มที่เพราะแดงจะทำอาหารได้ดีกว่าเพื่อน
บ่ายวันนี้นทุกคนขลุกอยู่ในโรงครัวก่อนไปปฎิบัติธรรมตอนบ่าย
แดงเพียงแต่เตรียมวัตถุดิบไว้เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่ตี 4 เพื่อมาจัดทำแกงที่เตรียมวัตถุดิบเช่น น้ำพริกแกงโขลกเรียบร้อย ผัก หมูเจ กะทิ เป็นต้น
พอเช้ามาตี 4 ทุกคนเร่งรีบช่วยกันแดงจัดการแกงอย่างน่ากินรสชาติหอมหวลแต่เมื่อชิมแล้วรู้สึกรสแกงจะจืดๆเหมือนขาดอะไรนึกไปนึกมา เออ....แดงลืมใส่กะปิเจในน้ำพริก มิน่่า...รสชาติไม่ได้เรื่องแดงรีบเติมกะปิเจลงไปแทบไม่ทันไม่มีใครรู้เลยว่าแดงลืมใส่กะปิในพริกแกง พอพระฉันเสร็จแม่ชีก็ฉันบ้างทุกคนลงความเห็นว่าแกงอร่อย...แดงนึกขำบุญจริงๆที่นึกได้ว่าลืมใส่กะปิถ้านึกไม่ออกไม่รู้ว่าทุกคนจะชมมั๊ยเนี่ยว่าแกงอร่อย...เหอะๆๆๆๆ
แดงชอบลืมเช่นนี้เป็นประจำ จนแดงกลัวว่าสักวันหนึ่งแดงอาจจะเป็นอัลไซเมอร์แดงเคยเห็นป้าคนหนึ่งในหมู้บ้านเป็นจนกระทั่งเสียชีวิตโรคนี้น่ากลัวจริงๆเพราะป้าลืมทุกอย่างเหมือนโดนล้างสมองเลยลืมจนกระทั่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ลืมแม้กระทั่งลูกของตัวเองมีความคิดแต่เพียงว่าตัวเองเป็นเด็กต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำเหมือนเป็นเด็กอ่อนลืมไปหมดเลยว่าจะต้องแปรงฟันอย่างไร
แดงนึกอย่างหวั่นๆถ้าถึงวันนั้นแดงจะทำอย่างไร...แล้วเพื่อนๆล่ะคะใครขี้ลืมเหมือนแดงบ้างมาแชร์กันนะคะ อิอิ
จบแล้วค่ะเรื่องลืม........ความจริงมีอีกเยอะนะคะแต่แดงลืมนึกไม่ออกค่ะ 5555
ไว้พบกันใหม่นะคะพักนี้ต้องขออภัยเพื่อนๆที่มาช้าและไปบ้านเพื่อนๆช้ามากเพราะงานตรึมเลยค่ะแหะ แหะ
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณโค๊ดบีจสวยๆจากน้องญามี่ ขอขอบคุณโค๊ดลดภาพจากคุณพันคม ขอขอบคุณโค๊ดเพลงบรรเลงจากคุณYAOVARIT เพื่อนบล็อก และขอขอบคุณเพลงบรรเลงประกอบจากยูทูบ ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ
| Create Date : 18 พฤษภาคม 2558 |
|
63 comments |
| Last Update : 18 พฤษภาคม 2558 0:58:30 น. |
| Counter : 2907 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [
ไม่หลง ก็ลืม ไม่ก็เลยทาง
อิอิ
เข้ามาอ่านงานตะพาบของคุณกิ่งนะคะ ... ฝันดีค่ะ
ปล.เกือบลืมไปแล้วสำหรับเพลงๆ นี้ ขอบคุณค่ะ ได้ฟังแล้วดีจัง