โครงการตะพาบที่ 46 สามัคคี คือ พลัง
โจทย์จากคุณต่อ toor 36 โจทย์คราวนี้ คือความสามัคคี ให้เขียนอะไรก็ได้ เกี่ยวกับความสามัคคี สามัคคี คือ พลัง จากโจทย์ทำให้ฉันอดคิดย้อนไปตอนสมัยเด็กไมัได้ ตอนนั้นฉันจำได้ว่าเกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่ขึ้นในหมู่บ้านของเรา ทำให้ฉันเกือบเสียเพื่อนรักไปตลอดชีวิต ตอนนั้น ฉันยังเด็กมากในหมู่บ้านที่ฉันอยู่ฉันจะมีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันมาเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนานทุกวัน เพื่อนๆฉันประมาณ 7-8 คน อยู่ชั้นเดียวกันหมดประมาณ ชั้นประถมปีที่ 5 แต่คนละโรงเรียนเท่านั้นมีทั้งหญิงและชายเราเล่นด้วยกันหมดเป็นเพื่อนกันหมด พอเลิกเรียนแล้วตอนเย็นเราก็จะมาเล่นด้วยกันที่ทุ่งหญ้าข้างๆบ้านฉัน ทุ่งหญ้านี้ในหน้าฝนก็จะกลายทุ่งนาข้าวไปพวกเราก็ไปเล่นกันที่สี่แยกกลางหมู่บ้าน พอหน้าหนาวเกี่ยวข้าวเสร็จแล้วเราก็จะพากันมาที่ทุ่งนาซึ่งจะมีแต่ตอฟางข้าวที่เกี่ยวแล้ว เราก็จะมีวิธีเล่นมากมายไม่ซ้ำกันเลย เช่น ถ้ามีตอฟางก็จะแข่งกันเอาตอฟางมาเป่าแข่งกันของใครดังมากดังนานก็จะชนะไป เสียงดังลีั่นทุ่งไปหมด พวกเราเล่นจนตอฟางหมดเกลี้ยงเหลือทุ่งนาราบเรียบโดยไม่ต้องมีใครมาถางเลย พอไม่มีตอฟางก็จะเปลี่ยนเป็นเล่นอย่างอื่น เช่น เล่นตี่จับ เล่นซ่อนหา เล่นผีหนูน้อย สารพัดที่จะหามาเล่นกันอย่างสนุกสนาน แต่เล่นผีหนูน้อยนี่ ฉันกลัวสุดๆ เพราะเวลาที่เราเล่นก็จะวาน้อยออกหาคนเป็นผีหนูน้อย พอได้แล้วก็ให้คนเป็นนั่งลงก้มหัวเอามือสองข้างปิดตาพวกเราก็จะพากันเอานิ้วชี้จิ้มกลางหัวคนเป็นผีแล้วเดินวนสามรอบร้องบอกว่าไปเรื่อยว่า "ผีหนูน้อยผีหนูนิดตัวคำปิ๊ดหน้าดำมิดหมี" ร้องวนรอบคนเป็นผีสามรอบแล้วก็ผลักให้ล้มลงไปแล้วพวกเราก็พากันวิ่งหนีไม่คิดชีวิต พอผีหนูน้อยลุกได้ก็วิ่งไล่พวกเราใครถูกจับได้คนนั้นก็จะเป็นผีต่อไป งานนี้ฉันกลัวสุด ๆวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเลยล่ะ กลัวผีด้วยกลัวถูกจับได้ด้วย และเวลาที่เราเล่นก็ชอบมืดเร็วซะด้วยเรียกว่าโพล้เพล้เลยล่ะ ขอย้อนกลับมาถึงเหตุเกิดก่อนนะคะ ชักจะยาวซะแล้ว มีเพื่อนฉันคนหนึ่งเขาต้องไปโรงเรียนอีกหมู่บ้านหนึ่งซึ่งก็อยู่ติดกับหมู่บ้านที่ฉันอยู่เพี่ยงแต่มีสะพานไม้กั้นเป็นเขตหมู่บ้าน ซึ่งสะพานไม้นี้จะใช้ข้ามแม่น้ำเล็กๆกว้างประมาณ3-4เมตร มีน้ำลึกพอประมาณ พวกเรา 7-8 คน มักจะพากันมากระโดดน้ำเล่นที่นี่ประจำวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แม่น้ำสมัยก่อนน้ำจะใสสะอาดมาก ไม่ขุ่นและสกปรกแบบสมัยนี้เลย พวกเราจะพากันขึ้นไปยืนบนราวสะพานแล้วกระโดดลงไปในน้ำอย่างสนุกสนาน เพราะราวไม่สูงเท่าไหร่ แต่ที่ฉันชอบที่สุดคือ ระหัดวิดน้ำ ฉันชอบเรียกว่า ชิงช้าสวรรค์เพราะระหัดรูปร่างคล้ายชิงช้าสวรรค์จริงๆ เวลาที่ระหัดหมุนจะมีเสียงดังเอี๊ยดๆไปเรื่อยๆและตอนที่ไม้ไผ่ที่สานเป็นแผ่นคล้ายที่นั่งชิงช้าหมุนลงไปในน้ำพอขึ้นจากน้ำก็จะมีน้ำไหลตกลงมาดังซ่าๆอยู่ตลอดดูแล้วเพลินมากๆ กลับมาถึงเพื่อนของฉันที่เกิดเหตุก่อนนะคะ มีอยู่วันหนึ่งฝนตกหนักทำเอาสะพานข้ามน้ำทรุดลงไป แต่ไม่มีใครมาซ่อม มีแต่ชาวบ้านช่วยกันเอาไม้กระดานมาต่อๆกันเป็นแผ่นๆยาวไปจนข้ามได้โดยเดินได้้ทีละคนเพราะเป็นไม้กระดานแผ่นเดียว วันหนึ่งฝนตกเพื่อนฉันเลิกเรียนมาก็มาเดินข้ามกลับบ้านคงจะเพราะลื่นทำให้พลัดตกสะพานลงไปโชตดีที่มีชาวบ้านผ่านไปพบเข้าพอดี ไม่งั้นเพื่อนฉันคงจมน้ำตายไปแล้วแน่ๆ พ่อแม่เพื่อนฉันพอรู้ก็ตกใจก็พากันไปหาผู้ใหญ่บ้านขอร้องให้ช่วยทำสะพานให้ดีขึ้นกว่าเดิมแต่ผู้ใหญ่ก็บอกแต่ว่าไม่มีงบสร้างกำลังรองบจากหลวงขอให้รอก่อน แต่พ่อเพื่อนฉันโกรธมากบอกลูกเขาเกือบตายแล้วผู้ใหญ่ยังไม่สนใจเขาจะไม่รองบหลวงแล้วกว่างบจะมาคงมีคนตกน้ำตายแน่ๆ พรุ่งนี้เขาจะขอแรงเพื่อนบ้่านใกล้เคียงซ่อมกันเอง ชาวบ้านที่อยู่ด้วยก็พากันเห็นด้วยจะพากันช่วยเหลือ ผู้ใหญ่เห็นดังนั้นจึงยอมและบอกว่าขอประชุมลูกบ้านก่อนได้ไหม พ่อของเพื่อนก็ยอม เย็นวันนั้น ผู้ใหญ่ก็เรียกประชุมลูกบ้านและนัดไปช่วยกันสร้างสะพานในวันรุ่งขึ้น ผู้ใหญ่บอกให้ผู้ชายมาช่วยกันสร้างสะพาน ส่วนผู้หญิงให้เตรียมทำอาหารมาเลี้ยงทั้ง 3 มื้อ แล้วชาวบ้านก็เรี่ยไรเงินกันเองซื้อของที่จำเป็น พวกเราพากันไปนั่งดูผู้ใหญ่สร้างสะพานกันทุกวันบางกลุ่มก็ไปตัดไม้ บางกลุ่มก็ฝังเสาพวกชาวบ้านช่วยกันอย่างเต็มใจ พวกเรานั่งดูกันอย่างสนุกสนานและพากันยกย่องให้เพี่อนที่ตกสะพานเป็นฮีโร่ เพราะทำให้เกิดการสร้างสะพานใหม่ แล้วพวกเราจะได้พากันไปกระโดดน้ำเล่นกันอีก เพราะตั้งแต่สะพานทรุดพวกเราไม่ได้ไปโดดน้ำเล่นกันเลย พวกเรานั่งดูชาวบ้านสร้างสะพานอย่างสนุกสนานจนเสร็จภายใน 3 วันก็ได้สะพานใหม่สวยงามและแข็งแรงพวกเราดีใจกันมากผู้ใหญ่บ้านก็ให้ทำบุญฉลองสะพานใหม่กันอีกงานนี้เด็กก็ดีใจกันใหญ่ ฉันกลับมาคิดถึงตรงนี้แล้วอดคิดไม่ได้ว่า นี่เป็นเพราะสามัคคี คือ พลังจริงๆ และถ้าเพื่อนฉันไม่ตกสะพานเกือบเอาชีวิตไม่รอด พ่อของเพื่อนไม่โมโหผู้ใหญ่จนจะสร้างสะพานคนเดียว และถ้าเพื่อนบ้านไม่ช่วยกันแล้ว มัวแต่รองบหลวง ไม่รู้ว่าสะพานนี้จะได้สร้างหรือไม่....... จบแล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ยาวมากเช่นเคยค่ะ อิอิ ขอขอบคุณบีจีสวยๆจากเจ้าของบีจี ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต ขออบคุณเพลงประกอบจากยูทูบเพลง พลังใจ โดยคุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ ขอขอบคุณของแต่งบล็อกจากคุณยายเก๋า ชมพร ขอขอบคุณโค๊ดกล่องคอมเม้นท์จากคุณดาวริมทะเล ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมค่ะ
Create Date : 22 ธันวาคม 2554
83 comments
Last Update : 21 มิถุนายน 2555 10:58:26 น.
Counter : 6186 Pageviews.
+