Bloggang.com : tuktuk thailand - 2. โรงเรียน เบ็ญจะมะมหาราช อุบลราชธานี

Group Blog

สิงหาคม 2554

31 สิงหาคม 2554

All Blog

2. โรงเรียน เบ็ญจะมะมหาราช อุบลราชธานี

วันนี้อยากรำลึกความหลังนั่งยิ้มและเขียนถึง โรงเรียนมัธยมปลายที่เราเคยมา โรงเรียนเบ็ญจะมะมหาราช จ.อุบลราชธานี
บล๊อควันนี้ทำสีเขียวแดง ให้เป็นสีประจำโรงเรียนกันไปเลย หุ หุ

เครื่องหมายประจำโรงเรียน : :

สีและธงประจำโรงเรียน ::

สัญลักษณ์ "ไทรงาม" : :

ทั้งหมด copy มาจาก //www.benchama.ac.th
สมัยเราเรียน จบรุ่น ผอ.รุ่น 18. นายประดิษฐ์ ศรีวรมาศ พ.ศ. 2534 - 2536
กดเครื่องคิดเลขไม่ถูกเลย จบมานานมากกก

สมัยเราเรียน ม.1-3 เป็นชายล้วน มี 4-6 ผสมกันชายหญิง เราเรียน ห้อง 13 โปรแกรม วิทย์-คณิต-ฝรั่งเศษ

จำหน้าอาจารย์ได้หลายคน แต่นึกชื่อไม่ออก จำได้ว่าชอบเรียนวิชาคณิตศาสตร์มาก อาจารย์ผู้ชาย หน้าตาท่านยิ้มตลอดเวลาขณะที่สอน น่าเรียนอ่ะ

ที่ๆ ไม่อยากผ่านที่สุด หน้าห้องฝ่ายปกครอง เดินผ่านแล้วเย็นสันหลังวาบ

ตอนเรียน ม.4 เข้าชมรม หมากกะดาน ( ทำให้ชอบเล่นหมากรุกมาจนปัจจุบัน )
ตอนเรียน ม.5 เข้าชมรมวาดรูป ( เป็นอะไรที่ชอบแต่ไม่ค่อยได้ฝึก )
ตอนเรียน ม.6 เข้าชมรมเย็บปักถักร้อย ( ซึ่งไม่ได้อะไรจากมันเลย แต่ก็พยายาม)

ภาษาฝรั่งคำเดียวที่จำได้แม่นคือ je t'aime ฉันรักเธอ ฮา ฮ่า ฮา จริงแล้วอาจารย์เค้าสอนดีล่ะ แต่เรามันไม่เอาไหน

ต้นไทรต้นใหญ่ มีผ้าเจ็ดสีผูก พวกเราชอบไปนั่งเล่นกันตรงนั้น

หอประชุม เคยเข้าไป น้อยครั้ง แต่จำได้ว่าตอนเรียน ม.6 มีเรียนลีลาศชอบเรียนมาก ผิดจริตอย่างแรง แต่ชอบเพราะแอบปลื้มคนบางคน

เป็นนักกีฬาปิงปองของสีแดง แต่ไม่ได้เหรียญ เพราะเจอคู่แข่งห้อง 14 ตัวใหญ่เเขนยาว เสริฟลูกอะไรก็ไม่รู้ งง รับไม่ได้

ชอบกินข้าวราดแกงใน โรงอาหารตอนก่อนเลิกเรียนด้วย อาหารที่สั่งประจำ ก๋วยจั๊บญวน ใส่ไข่แบบไม่สุกมาก อ๊ากก อร่อย ป้าคนขายจำได้เลย

เคยแอบหนีเรียน ก็ไม่ใช่หนีเรียนหรอก คาบสุดท้ายอาจารย์ไม่มา เป็นชั่วโมงฟรี ต่อเนื่องด้วย มันว่างน่ะ ก็เลยจะแอบกลับก่อน กระโดดรั้ว โรงเรียนออกทางด้านหลัง รั้วสูงมาก แต่หนูสามารถ ไปกับเพื่อนอุ๊ และแก๊งส์ แต่มีใครบ้างจำไม่ได้แล้ว จำได้คนเดียว เพราะอุ๊กระโดดลงท่าไม่สวย ( ขอโทษนะอุ๊เราไม่ได้ตั้งใจเผา)

เคยใส่สร้อยข้อมือเงินไปเรียน แล้วอาจารย์ริบไป ใจแทบสลาย เศร้า อาจารย์ผู้หญิงใส่แว่น ฝ่ายปกครอง สอนสังคม หรือ อะไรสักอย่าง ได้แต่มองตามตาปรอย ๆ

สนามฟุตบอล เวลาเลิกเรียน พวกผู้ชายก็เล่นพนันบอลกัน แตะบอลกินเงินกันน่ะ มันไม่เยอะหรอก เล่นกันสนุก ๆ พวกผู้หญิงก็คอยยืนกริ๊ดอยู่ข้างสนาม

หน้า รร เต็มไปด้วยหอพักและร้านอาหารตามสั่ง ร้านที่กินประจำพี่คนขายผมหยิก ๆ อยู่หน้า รร เลย ทำผัดพริกหยวกหมู อร่อยมากกกก

หลัง รร เด็ด กว่า มีร้านลูกชิ้นทอดอยู่ร้าน อร่อยมาก ความรู้สึกเราตอนนั้นนะ กินจนอิ่ม ยืนกินมันตรงร้านนั่นแหละ กินเสร็จแล้วจ่ายตังส์ และเดินไปรอรถเมย์กลับบ้าน

เราเดินทางเข้า โรงเรียนทางด้านหลัง
ต้องเดินลัด ศูนย์ศึกษาผู้ใหญ่ หรืออะไรจำไม่ได้แล้ว เดินลัดไปเจอวงเวียนหอนาฬิกา เดินประมาณ สิบกว่านาทีน่ะ แต่เค้าเดินกันเต็มเลย ไปรอรถเมย์กัน
ตอนรอรถเมย์ ตรงข้ามป้ายรถเมย์มีร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ ชื่อ น้อยก๋วยเตี๋ยวเรื่อ อร่อยมาก บรรยากาศร่มรื่น แต่ต้องเดินเข้าซอย ไปหน่อยนึง งง มั๊ย ก็ร้านมันอยู่ซอยตรงข้ามป้ายรถเมย์น่ะ

พูดถึงเพื่อนบ้าง

:: เพื่อนหญิง

เพื่อนอุ๊ พรรณี บ้านอยู่แถวโปลีเทคนิคนู่น สาวใส่แว่น หน้าตาจิ้มลิ้ม วาดรูปเก่ง เราอ้อนให้วาดให้ประจำ ซุ่มซ่ามหน่อย แต่แฟนหล่อนะเออ

เพื่อนนิดหน่อย จิตรลดา บ้านอยู่วาริน ขาว สวย เล่นกีฬาก็เก่ง

เพื่อนหนิง กรรณิการณ์ สาวหมวย ของแท้ น่ารัก น่าเอ็นดู ตัวเล็กๆ

เพื่อนเอ๋ ตัวขาวมาก เพราะไม่ยอมออกเเดด ซักผ้ายังใส่หมวกกันน๊อคเลยให้ตาย หัวแดง และ สวย คนนี้ภายนอกดูไม่น่าคบจริงๆ น่ารัก

เพื่อนเป้ คนนี้เท่ห์ ๆ หน่อย

เพื่อนกุ้ง นี่ก็สวย เรียนก็เก่ง

เพื่อนนุช เพื่อนเปรี้ยว เที่ยว ฮา มีอะไรแผลงๆ มาเรื่อยๆ

มีเพื่อนอีกคน เรารักมากแต่จำไม่ได้ ชื่อออกไทย ๆ หน่อย เรียบร้อย เราชอบนั่งข้างงๆ เขาน่ารัก เราลอกการบ้านประจำ

เพื่อนพิชญา เพื่อนต่างห้อง อยู่ห้องสอง แต่เป็นญาติกันห่าง ๆ เลยจำได้ ห้าว ๆ หน่อย ไม่รู้ป่านนี้ไปอยู่ไหนแล้ว

: : เพื่อนชายบ้าง

เพื่อนศรี เอ๊ยไม่ใช่ นั่นชื่อพ่อเค้า แต่ชื่อจริงชื่ออะไรก็จำไม่ได้ ร้านขายก๋วยเตี๋ยวศรี แถว ๆ สวนทุ่งศรีเมืองอ่ะ (ตอนหลังเจอกันใน Face book จำได้ล่ะ สุริยา หรือ รุ่งนั่นเอง)

เพื่อนเฮง เมื่อห้าหกปีที่แล้ว ได้ข่าวว่าเป็นเสี่ยแล้ว บ้านขายของอยุ่หน้า รพ สรรพสิทธิ์ ตอนนี้ผ่านไป เห็นเปิดร้านใหญ่โต

เพื่อนเจษ เจษจะเดินหมุนลูกบาสบนข้อนิ้วตลอด ไม่รุเป็นไร

เพื่อนมงคล คนนี้เพื่อนโดดรั้ว รร ด้วยกัน โดดเรียนไปตีปิงปองด้วยกันไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

เพื่อนแบบว่ากึ่งๆ รุ่นพี่ชื่อศรีภูมิ คนนี้ น่ารัก

เพื่อนพีรยุทธ คนนี้ไม่สนิท แต่นึกขึ้นได้เพราะเขาเรียนเก่งที่สุดในห้อง ได้ข่าวว่าตอนนี้เป็นนายแพทย์ใหญ่ไปซะแล้ว

มีอีกเยอะ จำหน้าได้ แต่จำชื่อไม่ได้

เรามันซ่าส์ ติสแตกไม่เหมือนชาวบ้าน เพื่อน ๆ ได้ดีไปหมดแล้วมั๊ง

วันนี้เข้าเวปไซด์ โรงเรียนเก่าเลยนั่งน้ำตาซึม คิดถึงวันที่ผ่านมา

คิดถึงเพื่อน คิดถึงวันคืนเก่า ๆ คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป สิ่งที่เก็บไว้ คือความทรงจำ

และรู้สึกดีทุกครั้ง ที่ได้นึกถึง

ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ดี หรือไม่ก็ดี

เผลอยิ้มให้วันเก่า ๆ อย่างไม่ตั้งใจ

นี่คือฉัน อุไรวรรณ ค่ะ

Create Date : 31 สิงหาคม 2554
Last Update : 31 สิงหาคม 2554 23:06:13 น.
Counter : 4050 Pageviews.

3 comments