อะแฮ่ม !! แหมมมมม วันนี้ฤกษ์ดีจังอัพอะไรหลายๆอย่างเลยแฮะ วันนี้จะมาเปิดประเด็นความรักอีกแล้ว แต่ ไม่ใช่ของตัวเองนะ ของเพื่อนต่างหาก เริ่มเลย ! v

   เพื่อนคนนึงของปุ้น(นามสมมติ:เอ)เค้ามีแฟน(นามสมมติ:บี) แล้วบีเป็นคนน่ารักมากๆเลยเป็นผู้ชายที่รูปไม่แต่ใจนายหล่ออ่ะ ทำนองนั้นแหละ แต่เอเพื่องปุ้นเค้าเป็นคนคิดมากกกก ๆๆๆๆ เวลาแฟนชวนไปไหนก็จะพกเพื่อนไปตลอด จนบางทีเราก็แอบเห็น บี นอยด์งะ เข้าใจว่าเป็นแฟนกันต้องอยากอยู่ด้วยกันสองคน แล้ววันนึงเอก็มาปรึกษาว่า ในสายตาคนอื่นเค้ามองเราเป็นไงบ้าง บลาๆๆๆ เลยหันไปถามว่า 'ถ้ากลัวขนาดนั้จะหาทำไม แฟนอ่ะ? หวงสายตาคนอื่น ไปผลิตลูกต่อหน้าเค้ารึไง แล้วจะไปแคร์เค้าทำไม เค้ารู้จักเราดีพอหรอ แล้วเราเกี่ยวข้องอันใดกับเค้าถึงขนาดแคร์มากจนปล่อยมือแฟน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้ามองเราด้วยความรู้สึกอะไร ชื่นชม รังเกียจ หรือะไรก็ช่าง แต่สิ่งที่ต้องแคร์คือแคร์คนที่เค้ารู้จักและรักเราสิ ไม่ใช่ว่าแคร์คนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่ง...ตัวตนของเรา' (ตัดบทสนทนามาเพียงแค่บางส่วนเท่านั้น ไม่งั้นมือหงิกแน่ค่ะ)

   เพื่อนของปุ้นเลยเข้าใจแฟนมากขึ้นว่าบางครั้งเราอย่าแคร์คนอื่นมากไปจนลืมตัวตนของเราและคนข้างๆ แคร์ได้ในบางโอกาสที่เราคิดว่าเราทำตัวไม่เหมาะสมและมันเป็นที่น่าขยะแขยงของสังคม เพราะคนที่มองเราเค้าก็ไม่ได้รู้จักเราดีพอ และเราก็ไม่ได้รู้จักเค้าดีพอ พอที่จะรู้ว่าใครผ่านอะไรมามาก น้อย ยังไง เพราะเค้าไม่ได้เคียงข้างเรามาตั้งแต่แรกนิ

   เพราะฉะนั้น สนใจในสิ่งที่เราเป็น แต่อย่าได้สนใจในสิ่งเป็นเค้า เพราะ เค้าไม่ได้เป็นเราและเราก็ไม่ได้เป็นเค้า อย่าตัดสินด้วยการใช้สายตาของทั้งสองฝ่ายเป็นไม้บรรทัด

รัก คือ รัก

มี"สุข" ก็เรียกว่า "รัก"

แม้น "ทุกข์" ก็เรียกว่า "รัก"

ถึงยังไง"ความรัก"ก็คือ"ความรัก" ไม่ว่ามันจะนำพามาซึ่งสิ่งใดก็ตาม

....อยู่ที่ว่าคุณเลือกที่จะรักแบบใดกัน ?....

นี่แหละหนอรักเอย.....จบแบบ งงๆ.... 555+

ถ้าไม่เข้าใจเนื้อเรื่องส่วนไหน หรืองงกับคนเล่าบอกได้นะคะ

ไม่กัดหรอก แง่ง แง่ง ล้อเล่น 555+