Bloggang.com : อ้ายทิดถา - เอาเรื่องเก่า มาเล่าใหม่ ไททานิก..อิก..อิก..อิก..

เอาเรื่องเก่า มาเล่าใหม่ ไททานิก..อิก..อิก..อิก..

..เปลี่ยนอารมณ์ อยากดูหนังเก่าๆขึ้นมา จึงหยิบหนังเรื่องไททานิก มาเปิดดู ทั้งที่เคยดูตั้งหลายรอบทั้งดูในโรงและ ซีดี ตั้งแต่เข้าฉายในบ้านเรามา นี่เวลาก็ล่วงมาตั้ง 12 ปีแล้ว (หนังเข้าฉายในประเทศไทยวันที่ 25 ธันวาคม 2540 ) แต่ก็ยังสนุกอยู่ดี เพลงก็ไพเราะเหลือหลาย.. วันนี้จึงขออนุญาตนำเรื่องราวของเรือไททานิค เจ้าของเรื่อง มาเสนอประวัติบางแง่มุม ที่บางท่านอาจดูเฉพาะในหนัง แต่ยังมิได้รู้ข้อมูล ถึงความเป็นมาเป็นไปของเรือ มาฟังประวัติพอสังเขปของเรือไททานิก ซึ่งจะไม่ขอพูดถึงเนื้อหาในหนัง เพราะทุกคนคงได้เคยดูมาแล้วทั้งนั้น ..(เอาของเก่ามาเล่าใหม่ว่างั้นเหอะ..แหะๆ )

..เริ่มเลยขอรับ..พร้อมทัศนาภาพไปด้วยจะได้อรรถรสไปอีกนิดนึง..แอ่น..แอ้น (ลีลาจิ๊งง!)

ไททานิก ถูกต่อขึ้นในปี ค.ศ. 1908 บริษัท ไวท์สตาร์ไลน์ ซึ่งเป็นบริษัทเดินเรือขนาดใหญ่ของอังกฤษ ที่อู่ต่อเรือ ฮาร์แลนด์ แอนด์วูลฟฟ์ ในควีนไอซ์แลนด์ เมืองเบลฟัสท์ ไอซ์แลนด์เหนือ ซึ่งสร้างพร้อมกับเรือในตระกูลเดียวกันคือ เรือโอลิมปิก (สร้างเสร็จก่อนและปล่อยลงน้ำ ในปี ค.ศ.1911) ส่วน เรือไททานิค สร้างเสร็จ 1 เมษายน ค.ศ.1912

อู่ต่อเรือ ฮาร์แลนด์ แอนด์ วูฟฟ์ เมืองเบลฟัสท์ ไอซ์แลนด์เหนือ

ใช้งบประมาณ 1.75 ล้านปอนด์ (ในปี ค.ศ.1912) หรือประมาณ 650-900 ล้านเหรียญสหรัฐ (ในยุคปัจจุบัน) ใช้คนงานกว่า 6,000 คน

วันที่ 31 พฤษภาคม ค.ศ.1911 เรือไททานิคถูกปล่อยลงน้ำเป็นครั้งแรก โดยใช้เวลาเพียง 62 วินาที ก็ลงสู่น้ำเป็นที่เรียบร้อย เมื่อต่อเสร็จแล้ว จึงเป็นพาหะนำโรค เอ้ย! พาหนะที่ใหญ่ที่สุดในโลกในยุคนั้น มีความยาว 268 เมตร กว้าง 28 เมตร สูงวัดจากท้องเรือถึงดาดฟ้า 30 เมตร พิธีปล่อยเรือถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ และคนที่จะเข้าชมต้องมีตั๋วเข้าชมด้วยนะ ซึ่งมีผู้เข้าชมถึง 100,000 คน

ปล่อยลงน้ำวันที่ 31 พฤษภาคม ค.ศ.1911 สังเกตุว่ายังไม่ได้ใส่ปล่องควัน

ตั๋วเข้าชมพิธีปล่อยเรือ

เรือไททานิกได้รับฉายาว่า เป็นเรือที่ไม่มีวันจม เป็นเรือขนาดใหญ่กว่าเรือโอลิมปิก (เรือรุ่นพี่ในโครงการเดียวกัน) ถึง 1,000 ตัน คือ 46,329 ตัน สามารถบรรทุกผู้โดยสาร รวมลูกเรือได้เต็มที่ถึง 3,547 คน ความเร็ว 20- 23 นอต ( 1 นอต เท่ากับ 2 ตะปู..ก๊ากก..เอ้ย! ไม่ใช่ เท่ากับ 1 ไมล์ทะเลต่างหากละ หรือเท่ากับ 1.8 กม/ชม.)

เรือโอลิมปิกและไททานิก

ไททานิกเปิดเดินทางในรอบปฐมฤกษ์ ในวันที่ 10 เมษายน ค.ศ.1912 โดยเดินทางจากท่าเรือเซาแทมป์ตันของอังกฤษ ไปยังเมืองนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา โดยมีกัปตัน เอ็ดเวิร์ด จอน สมิธ ซึ่งเป็นกัปตันที่เก่งกาจ และมีค่าตัวแพงที่สุดในยุคนั้น เป็นกัปตันให้กับเรือไททานิก (เอ..แกคงจะเคยเป็นกัปตัน ให้ร้านอาหารไหนมาก่อนมั๊ง ค่าตัวถึงได้แพง..ก๊ากก..)

กัปตัน เอ็ดเวิร์ด จอห์น สมิธ

เมื่อออกจาเซาแทมป์ตัน ก็มุ่งหน้าไปยังเมืองแชร์บูร์ก ของฝรั่งเศส เพื่อแวะรับผู้โดยสาร..

วันที่ 11 เมษายน ค.ศ.1912 ไททานิกแวะที่ท่าเรือเมืองควีนส์ทาวน์ ในไอร์แลนด์ และในเวลา 13.30 น. ก็ถอนสมอ มุ่งหน้าไปยังเมืองนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา

การถอนสมอครั้งนี้ จะมีใครทราบว่า นั้นคือการถอนสมอครั้งสุดท้าย ของเรือไททานิก ที่จะไม่มีโอกาสได้กลับมา ..(เศร้า..

)

วันที่ 12-13 เมษายน ค.ศ.1912 อากาศแจ่มใส การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น โดยผู้โดยสารต่างกระดี้ กระด๊า มีความสุขกับการเดินทางอันหะรูหะรา (หรูหรา) ในครั้งนี้..

ความอลังการ และสง่างามของไททานิก..อิก..อิก..

...และแล้ว วันที่ 14 เมษายน กัปตัน สมิธ ก็สั่งเดินเครื่องเต็มกำลัง เพื่อให้เป็นไปตามความต้องการของผู้จัดการเจ้าของเรือ เพื่อต้องการทำเวลาให้ไปถึงนิวยอร์กก่อนกำหนด และเพื่อลบสถิติของเรือโอลิมปิก
ซึ่งเป็นเรือรุ่นพี่ที่เคยทำไว้

22.45 น. ทะเลสงบไร้ระลอกคลื่น อุณหภูมิภายนอกเรือลดลงอย่างรวดเร็ว จนเกือบถึงจุดเยือกแข็ง ซึ่งเป็นสัญญาณอันตราย

เวลา 23.40 นาฬิกา ไททานิก ก็ชนเข้ากับโพน(ภูเขา)น้ำแข็ง เสียงดังสนั่นหวันไหว " ปุ๊ " (ป้าด..เสียงดังแบบไหนเนี้ย ปุ๊) เพราะชนส่วนที่อยู่ใต้น้ำ คนที่อยู่ข้างในลำเรือจึงไม่ค่อยได้ยินเสียง

จะสังเกตุเห็นว่า ส่วนที่โผล่ขึ้นพ้นน้ำ มีเพียง 10 เปอร์เซนต์ เท่านั้น
ส่วนข้างล่างสุดของภูเขาน้ำแข็ง อยู่ลึกถึง 150 ม. เลยทีเดียวเชียวแหละ..พี่น้องงง..(ถ้าใช้น้ำเฮส์ลุบอยสีแดงราดลงไป คงหมดไปหลายเมตริกตัน..แล้วเมตริกตันนึง มันแค่ไหนล่ะ ..บ่ฮู้ดอกอย่าถาม..รู้แต่ว่าชั่วฟ้าดินสลาย..อิอิ)

เข้าสู่วันใหม่ 15 เมษายน ค.ศ.1912 เวลา 0.25 น. เรือสำรองเตรียมอพยพผู้คน โดยให้เด็ก และสตรีลงเรือก่อน

เวลา 0.45 น. เรือสำรองลำแรก ถูกปล่อยลงน้ำ..

01.25 น. ความวุ่นวายเริ่มเกิดขึ้น และทวีความรุนแรงขึ้น จนเจ้าหน้าที่เริ่มใช้ปืนในการควบคุม (ไม่เคยควบคุมเองเลย ใช้ปืนตลอด ..อยากกินกาแฟก้อให้ปืนชงให้..ข้าพเจ้าเข้าใจถูกมั้ยเนี้ย..)

01.55 น. เรือสำรองทุกลำก็ถูกปล่อยจนหมด แต่ยังมีคนที่เหลือบนเรืออีกกว่า 1500 คน

<

02.00 น. ของวันใหม่ น้ำก็ท่วมถึงดาดฟ้าเรือ บริเวณส่วนหัว และอีก 20 นาทีต่อมา เรือก็จมหายสู่ก้นมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ (แล้วปากมันอยู่ไหน สงสัยจัง)

ยังมีผู้โดยสายอีกกว่า 1500 คน ลอยคอด้วยเสื้อชูชีพ เนื่องจากเรือบดช่วยชีวิตมีจำนวนไม่เพียงพอ และด้วยน้ำที่เย็นจัดเกือบ 0 องศา

03.00 น. ในเวลาเพียง 40 นาที เสียงหวีดร้องขอความช่วย และเสียงอึกทึกก็เงียบลง สู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง เนื่องจากผู้ที่ลอยคออยู่ในน้ำ ก็เสียชีวิตจนหมด ...
ก๊ากก..

(หัวเราะทำแมวอะไร..เค้ากำลังเศร้ากัน ..)

หายนะในครั้งนั้น มีผู้เสียชีวิต 1,517 คน มีผู้รอดชีวิตเพียง 706 คนเท่านั้นเอง

โดยลูกเรือเป็นผู้เสียสละ และเสียชีวิตมากที่สุดคือ 899 คน รอดเพียง 214 คนเท่านั้นเอง
รองลงมาคือผู้โดยสารชั้นสาม เสียชีวิต 710 คน รอด 174 คน
ผู้โดยสารชั้น 2 เสียชีวิต 285 คน รอด 119 คน
ผู้โดยสารชั้น 1 เสียชีวิต 329 คน รอด 130 คน
รวมเป็นเท่าไหร่ไม่รู้..ขี้เกียจรวม..ขี้เกียจอ่าน..(อ้าว! แล้วจะเขียนตัวเลขไว้หาสวรรค์วิมานดาวดึงส์อันใดฤา..เอาไว้ซื้อหวยรึงาย..)

จะยิ่งใหญ่ หรือ อลังการงานสร้างแค่ไหน สุดท้าย ก็คืนสู่ธาตุทั้งสี่ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ อยู่ดี...พึงสังวรณ์ไว้เถิด เราๆท่านๆ เอ๋ย..

และภาพที่ขึ้นทำเนียบคลาสสิกและโรแมนติกที่สุดจนกระทั่งปัจจุบันก็คือภาพนี้..

ขอบคุณ วิกิพิเดีย ผู้ให้ข้อมูล..และภาพสวยๆจากอีกหลายๆที่..

ข้อมูลพอสังเขป..ครับ

และขอบคุณที่สละเวลาเข้าเยี่ยมชมขอรับ...

ขอให้มีความสุขทุกๆท่าน เทอญ..สาธุ

Create Date : 26 กันยายน 2553
Last Update : 28 กันยายน 2553 13:36:48 น.
Counter : 3143 Pageviews.

69 comments

หน้าที่กัปตันความรับผิดชอบนี่สูงนะ เศร้าอ่ะ T T

ป.ล. เคยดูเรื่องนี้ แต่ดูไม่จบอ่ะ ไม่ชอบบุคลิก + นิสัย นางเองในหนัง (ความเห็นส่วนบุคคลเน้อ) อยากให้นางเอกแบบร่วมเป็นร่วมตายกับพระเอกประมาณนั้นนะ

โดย: minute waltz

วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:11:41:47 น.

โดย: konmeechai

วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:19:53:48 น.

เปิดเข้ามา อืม...ได้บรรยากาศลงเรือหรูเลย
แม่หมูดูไป 3 รอบ แต่วันนี้รอบที่ 4 บ้านคุณอ้ายทิดถา
จะไม่ยอมเศร้า ขอหยุดไว้แค่ ท่าเรือเมืองควีนส์ทาวน์ ในไอร์แลนด์ ....

Goodnight ค่ะ

แล้วจะมาเยี่ยมใหม่น๊า

โดย: แม่หมู (jamaica

) วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:20:29:24 น.

ปอยไม่เคยดูค่ะ .... แต่รู้ว่าดังมาก (เพราะปอยไม่ค่อยชอบดูหนังค่ะ เพราะไม่มีคู่ไปดูด้วย เลยพยายามเลี่ยงเข้าโรงหนัง

)

ช่ายค่ะ .... ลีลาจริ๊งงงงงง กว่าจะเล่าได้

เล่าไปเล่ามา ตลกเป็นส่วนใหญ่เลยนะพี่ถา ...

โห .... เล่าจนปอยเคลิ้มไปกับเหตุการณ์เลยค่ะพี่ถา

รูปภาพและข้อมูลทำให้ปอยได้รู้เกี่ยวกับเรือไททานิคมากขึ้นค่ะ

ขอบคุณนะค่ะ ที่ทำให้สมองปอยได้ save ความรู้นี้ไว้

มีเวลามาอัพบล็อกอย่างนี้ ... ก็แสดงว่างานเสร็จแล้วสิค่ะ

ยินดีด้วยค่ะ ... หรือเราคิดไปเองหว่า

มีความสุขมากๆ นะค่ะพี่