Smiley.๐Smiley*~๐..ความรัก เป็นเรื่อง สวยงาม..๐Smiley*~๐Smiley.๐Smiley*~๐.
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
24 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 
♥..Pas@ สาธิตเกษตร ชลบุรี..♥

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

วันนี้ ไปดูพาสนามาค่ะ แหม ก็พาสนามาเยือนถึงถิ่น อดใจไม่ไปได้ไง เนอะ ^o^

แต่กว่าจะเข้าไปได้ ใช้เวลาหลายชั่วโมงมาก และอดทนรอ รอ และรอ จริงๆ เพราะทางโรงเรียนไม่ให้เข้าไปค่ะ แต่สุดท้าย...........ก็ได้เข้า อิอิอิ


รูปอาจจะเบลอไปนิด เพราะถ่ายลำบากมากๆ จุดที่ยืนดูก็ใช่ว่าจะเห็นน้อง ส่วนด้านหลังเวที ยิ่งแล้วใหญ่ โอ้ยยย เด็กๆ น้องๆ หนูๆ เต็มไปหมด เลยได้มาแบบ


เบลอว่ารักแถบ....แบบว่ารักเธอ เอิ๊กกกกกก เบลอยังไงก็รักอ่ะ อิอิอิ















มาฟังเรื่องเล่ากันบ้างนะคะ^o^

เช้าวันที่ 23 สิงหาคม 2549 บนที่นอนแสนสบาย.........ย้ำ!!! แสนสบายจริงๆ เพราะธรรมดาไม่ได้นอนบนที่นอน จะนอนหน้าคอมฯ เอิ๊กกกกกกก


เมื่อคืนโก้ได้กินยาแก้ปวดหัวเข้าไป ไม่รู้ทำไม มันปวดหัวตุ๊บๆ ทุกที ที่หัวใจจะมาใกล้กับตัว เฮ้ออออออออออ......แล้วเช้านี้ก็ตื่นแบบว่า เช้ามากๆๆๆๆๆๆๆ 07.33 น. ธรรมดาที่รู้ๆ กันว่าโก้จะตื่นก็โน้น 9โมงครึ่ง ไม่ก็ 11 โมงไปเลย (ก็นอนเช้าซะเรื่อยนี่นา) ตื่นขึ้นมา แหงะขี้ตาได้ก็มองดูเวลา แล้วก็นอนกลิ้งไป กลิ้งมา ด้วยความเป็นคนขี้ฟอร์มเยอะ จึงไม่ยอมโทรไปหาพี่ปุ้ย (ทั้งๆ ที่ใจอ่ะอยากจะโทรจะตายแล้ว อยากรู้เวลานัดที่แน่นอน จริงๆ ก็รู้พอคร่าวๆ ว่านัดไว้ที่ อมตะนคร ตอนเที่ยง แล้วจะไปหาข้าวทานกัน เพราะน้องจะแสดงช่วงบ่าย 2โมง)


นอนกลิ้งไป ก็มองโทรศัพท์ไป
“เฮ้อออออออ ......พี่ปุ้ยทำไมยังไม่โทรมาฟระ” โก้บ่นในใจแล้วก็นอนรอ รอ และก็ รอ
ระหว่างรอก็นอนดูทีวีไปเรื่อยๆ

แล้วพอ 10.36 น. เสียงสวรรค์ เอ้ย!!!~ เสียงมือถือสุดที่รักก็ดังขึ้น (ไม่อยากบอกเล๊ยยย ว่า รีบกระโดดไปรับโทรศัพท์แบบทันที)
“พี่ปุ้ยจริงๆ ด้วย โย้ๆ” โก้ยิ้มดีใจ แล้วรีบกดรับมือถืออย่างรวดเร็ว
“ตื่นรึยัง” พี่ปุ้ยทักทายมาก่อน
“ตื่นแล้ว” โก้ตอบกลับอย่างทันใด ใจจริงอยากรู้ว่าจะนัดกี่โมง จะได้รีบออกไปหา
“5555 เสียงเหมือนเพิ่งตื่นนอนเลย” พี่ปุ้ยหัวเราะออกมา เพราะเสียงโก้มันดูอ้อแอ้อ่ะ ก็คนตื่นมาก็ไม่ได้คุยกับใคร นอนดูทีวีอย่างเดียวนี่นา


แล้วสรุปเบ็ดเสร็จ เราก็นัดกันที่ อมตะนคร ตามที่นัดไว้แต่แรก แต่พี่ปุ้ยบอกว่า นัดพี่ต่อไว้ 11 โมง โอ้.......พระเจ้าจอร์ช นี่มัน 10 โมงครึ่งแว้ว แล้วฉานยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวเลย

ฉะนั้นโก้จึงวางหู แล้วรีบวิ่งปรู๊ดดดด เข้าห้องน้ำโดยไว เพื่อจัดการเตรียมตัวไปปฏิบัติการ “ตามหาหัวใจ” จุดหมายคือ อมตะนคร หึหึหึ

เมื่ออาบน้ำเสร็จสรรพเรียบร้อย ก็จัดการแต่งตัว แต่งตัว อย่างว่องไว ขอโบกกก ผมก็สระ แต่ไม่ทันแห้งดี ด้วยความเร่งรีบ พี่ปุ้ยก็โทรมาหาโก้อีกครั้ง พร้อมกับคำถามว่า.............เสร็จรึยังคุณนาย.........(พี่ปุ้ยชอบเรียกโก้ว่าคุณนาย เพราะพี่ปุ้ยเป็นคุณหญิง..............ย่า) ตอนนั้นโก้กำลังเป่าผมอยู่ เลยตัดใจ แล้วก็โยนผ้าที่ใช้เช็ดผมไปบนที่นอนแล้วก็หยิบข้าวของที่ตระเตรียมไว้เพื่อออกเดินทาง
“ไปมันทั้งฟูๆ อย่างนี้ล่ะวะ ฮึมมมมม”


แล้วโก้ก็จัดการออกจากบ้านเวลาเกือบๆ 11 โมงแล้ว ไวมะ 30 นาทีกับการอาบน้ำแต่งตัว เอิ๊กกกกกกกกกกก


โก้กระโดดขึ้นรถโดยสารประจำทางของบ้านโก้ (ใครใช้ให้ขับรถเองไม่เป็นล่ะ Y_Y) แล้วก็ไปต่อรถทัวร์ ด้วยหวังว่า จะไปถึง อมตะนครอย่างไวที่สุด แต่.....................................แต่ไม่เลย สิ่งที่หวัง สิ่งที่คิด ผิดไปอย่างถนัดใจ

รถจอดรอคนที่ตลาดหนองมน (ไม่เท่าไหร่) ไปจอดรอที่เฉลิมไทยอีก (ตัวเมืองชลฯ ท่ารถทัวร์ค่ะ) จริงๆ ก็น่าเห็นใจเค้า เพราะวันนี้ไม่มีคนเลยจริงๆ ลูกค้าน้อยมาก จากคนบนรถ นับไป นับมา ได้ 3 คน (ยกเว้นคนขับ แฟนคนขับ และเด็กรถนะคะ) รอ รอ โอ้ยยยยยยยย ชีวิตมีแต่การรอคอย รอจนคนเต็มรถค่ะ โอ้ จอร์ช ทำไปได้...............................

เที่ยงแล้ว........

พี่ปุ้ยโทรมาหาโก้อีก ถามว่า ถึงไหนแล้ว โก้เลยตอบไปว่า อยู่เฉลิมไทยแล้ว (ตอบไป พี่ปุ้ยก็ไม่รู้จักอยู่ดี -*- ) โก้จึงถามอีกว่า พี่ๆ มากินข้าวในเมืองเลยมั้ย คำตอบ................
“ไม่จ๊ะ กินกันเสร็จหมดแล้ว”
จ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!! เสียงพยาธิในท้องโก้มันร้องโหยหวน ก็โก้ยังไม่ได้กินอารายเลยอ่ะ แง แง แง
โก้จึงทำการบ่นอุบอิบใส่พี่ปุ้ย พี่ปุ้ยเลยปิดปากโก้โดยการบอกว่า
“เดี๋ยวซื้อ Mc ให้แล้วกัน....” แบบว่า ไปถึงปุ๊บ ได้กินปั๊บ จะได้เงียบปาก ว่างั้นเหอะ
แล้วโก้ก็นัดกับพี่ปุ้ยเป็นมั่นเหมาะว่า เจอกันที่ร้าน Mc


โก้บอกพี่ปุ้ยไปว่า ไม่น่าเกิน 15 นาที แต่แล้ว...................แต่แล้ว...............ก็บอกแล้วว่ารถรอจนคนเต็มรถ จอร์ช!!!!~ ซาร่าไปไม่ทัน.........

โก้ไปถึงหน้าอมตะนครก็เกือบๆ 12.20 น. (นี่ล่ะ เจ้าบ้าน ต้องไปถึงคนสุดท้ายเสมอ 5555 เอิ๊กกกกกกก)

เมื่อไปถึง อมตะนคร โก้ก็ตรงไปยังร้าน Mc ทันที.....

“ไหนอ่ะ พี่ปุ้ยของโก้” โก้จ้องมอง + เพ่งเข้าไปในร้าน ก็ไม่เจอพี่ปุ้ยสักนิด อ้อ เจอคนคุ้นหน้ากันอยู่ 3 คน กำลังหม่ำๆ กันอยู่ โก้ไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะ จึงถอยออกมาจากร้านทันที แล้วมองซ้าย มองขวา
“ไหนวะ...........ไหน อยู่ไหน” โก้บ่นๆ

แต่โก้มองเห็นแล้วล่ะ รถ Honda Jazz สีขาวของพี่ปุ้ย จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามตั้งแต่เดินลงมาจากสะพานลอย จึงตั้งใจว่าจะข้ามไปปล่อยลมยางรถซะเลย หึมมมม ข้อหา ปล่อยให้เรารอเก้อ

แล้วทันใดนั้น กระจกหน้าฝั่งคนขับก็เลื่อนลงมา พร้อมกับรอยยิ้มหวานบาดใจ (ซะที่ไหน) ของพี่ปุ้ยก็เกิดขึ้น……….เป็นสัญญาให้รับทราบว่า ...................โก้จ๊ะ พี่อยู่นี่


โก้จึงเดินข้ามถนนไปหา ด้วยสีหน้าบอกได้เลยว่า โมโหหิว!!!~

พอโก้อ้าปากถามเรื่องที่นัดไว้ใน Mc พี่ปุ้ยก็รีบบอกว่า ไม่มีที่จอดรถ โก้จึงได้แต่ยื่นนิ่ง เพราะไม่อาจต่อว่าอะไรพี่เค้าได้ ด้วยความรักที่มี (แหวะ) โก้เลยถามพี่ปุ้ยไปอีกว่า เราจะไปไหนกัน พี่ปุ้ยก็บอกว่า ไปโรงเรียนเลย แล้วโก้ก็กระโดดขึ้นรถพี่ปุ้ยอย่างใจง่ายที่สุด เพื่อออกเดินทางไปยังโรงเรียนสาธิตเกษตร


เมื่อถึงหน้าโรงเรียนสาธิตเกษตร พี่ปุ้ยจัดการจอดรถที่ลานเรียบร้อย พวกเราก็เดินไปทางหน้าโรงเรียน ซึ่งตอนนี้ มีกลุ่มแฟนคลับมากมายหลายคนอื่นอยู่ อืมมมมม..............คนคุ้นหน้าก็มีนี่นา เยอะซะด้วย ^o^

สรุป มีแฟนคลับของน้องอ๊อฟ และของพาสนา ยืนรออยู่หน้าประตูมากมายหลายท่านค่ะ แต่.................เค้าไม่ให้เข้า!!!!!!!! แง แง แง กระซิก กระซิก

ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไงดี ก็ต้องรอต่อไป

ทางแฟนคลับน้องอ๊อฟกำลังทำเรื่องขอเข้าอยู่ เพราะได้ยินมาว่า ได้ทำเรื่องขอกับทางโรงเรียนไว้แล้ว ส่วนพวกเรา.........ม่ายด้ายทามมมมม

แต่โก้ไม่ห่วงหรอกค่ะ เพราะรู้ว่ามีพี่ๆ แฟนคลับพาสนาเข้าไปได้หลายคนแล้ว ด้วยความสามารถส่วนตัวอันเป็นสิ่งเล้นลับ ไร้ที่ติ หึหึหึ และยังมีอีก 3 สาวสวยแฟนคลับพาสนาที่ใช้กลยุทธ์อันแยบยลสามารถผ่านผู้รักษาประตูเหล็กเข้าไปได้อีก ..........เยี่ยมจริงๆ พี่ ข้าน้อยขอน้อมรับฝีมือท่านพี่มากๆ

โก้มองดูยามที่มายืนดูแลหน้าประตู โอ้....3คน เค้าคุ้มกันอะไรกันนักเนี่ยะ ตะ 3 คน แต่ที่ฟังๆ มา จับใจความได้ว่า ตอนแรกมีเพียงคนเดียว แต่เพราะพลังแฟนคลับที่มาเรื่อยๆ ทางโรงเรียนจึงเพิ่มอัตราผู้รักษาประตูอีก เป็น 3 คน หึหึหึ


ทางอาจารย์ก็ออกมาบอกว่า ให้เข้าไม่ได้จริงๆ เพราะขนาดผู้ปกครองยังไม่ให้เข้าเลย เฮ้อออออออออ อดแน่ๆ................


แล้วทางกระรอกมหานคร ก็จัดการเดินเรื่องเรียบร้อย จึงสามารถเข้าไปได้ 7 คนเท่านั้น ส่วนที่เหลือก็ต้องยืนรอกับพวกโก้ และพี่ๆ ป้าๆ อยู่ดี เพราะอาจารย์บอกว่า แจ้งเรืองไว้แค่นี้ ให้เข้าได้แค่นี้


โก้ พี่แพร พี่ปุ้ย พี่ต่อ น้องใหม่ น้องแอ๋ม และคุณแม่ รวมทั้งแฟนคลับน้องอ๊อฟอีก 1 กลุ่ม และ แฟนคลับผัดฉ่า อีก 1 กลุ่ม ต่างก็ยืนรออย่างหมดความหวัง..............

เวลาล่วงเลยมาเกือบ บ่าย 2 แล้วค่ะ ตัดใจกันได้ว่า
“เอางี้แล้วกัน เรามาส่งน้องเข้าโรงเรียนแล้วกัน เสร็จแล้วก็ไปไหว้พระดีกว่า”
แม้ว่าใจอยากจะเข้าไป แต่เมื่อเค้าไม่ให้ เราก็ไม่เข้า ไม่อยากทำให้ใครลำบากใจ (ดูดีเนอะ) ก็เลยสรุปดังนี้ รอให้รถตู้ของทาง ยูบีซี มา แล้วก็โบกมือให้พาสนา ให้รู้ว่า เรามานะ แต่เข้าไม่ได้ แค่นี้ก็พอแล้ว และจะไปไหว้พระขอพรให้แทนแล้วกัน

นี่คือที่มาขอ ภารกิจ ส่งน้องเข้าโรงเรียน ^o^


พวกเรารอค่ะ รอรถตู้กันต่อไป..........จนในที่สุด รถตู้ของยูบีซี ก็วิ่งผ่านมาซะที พัชชานั่งหลังสุด เปิดหน้าต่างมาโบกมือบะบายให้ ตั้งแต่อยู่ฝั่งตรงข้าม พอรถเลี้ยวกลับมาเพื่อมาที่ประตูหน้าโรงเรียน ยามก็จัดการสอบถามตามระเบียบ และเปิดประตูให้รถเข้าไป


พี่แพรค่ะ พี่แพรที่น่ารัก ได้เตรียมอาหารว่างแสนอร่อยไว้ให้น้อง จึงรีบวิ่งไปส่งให้พัชชา บอกว่า ฝากให้พี่พาส ไว้ทานด้วยกัน....ส่วนพาสนารึค่ะ เธอนั่งเบาะหน้า รองจากคนขับค่ะ แม้กระจกจะปิดแต่โก้ก็เห็น น้องโบกมือให้พวกเรา รอยยิ้มก็เห็น น้องน่ารักมากเลยวันนี้

รถตู้แล่นเข้าไปในโรงเรียนแล้ว พวกเรายังคงยืนรออยู่หน้าประตู ..........อยู่ดี


พี่แพร เดินกลับมา บอกว่า.........ฝากขนมให้พัชชาเอาไปแบ่งกันทานกับพาสนา และพัชชาถามว่า “เข้าไม่ได้หรือคะ” ซึ่งพี่แพรก็ตอบไปว่า ”ใช่”


รู้ว่าพี่แพรอยากเข้าไปมั๊กมาก แต่ก็นะ รักมักมีอุปสรรคเสมอ.............เมื่อพวกเราทำภารกิจ ส่งน้องเข้าโรงเรียนเสร็จสิ้นแล้ว ก็หันมองหน้ากัน เพื่อจะเดินทางไปไหว้พระ แต่ดูสีหน้าท่าทางของ ผู้หญิงคนหนึ่งที่อุตส่าห์เดินทางมาไกล เพื่อมาดูน้องพาสนา ร้องเพลง แต่ก็ไม่ได้เข้าไปแม้แต่จะคุยกัน


เราเลยรออีกสักพัก แล้ว................แล้วนางฟ้าก็ประทานพร ^o^

เห็นมาแต่ไกลๆ ..........พี่ศรี และลูกตาล ได้เดินมาทางพวกเรา


พี่แพรรีบเดินไปยืนตรงรั้วโรงเรียน แล้วลูกตาลก็เข้ามาบอกว่า “ได้เดินเรื่องขอให้พวกเราเข้าไปแล้วนะคะ แต่ต้องรอให้เจ้าหน้าที่มาพาไป”

โหยยยยยยยย ดีใจจัง อิอิอิ


พี่ศรียังบอกอีกว่า พาสนาเป็นห่วงพี่แพรมากเลย เห็นว่าไม่ได้เข้าไปข้างใน นี่เพราะบารมีพี่แพรแท้ๆ อิอิอิ


พวกเราจึงยืนรออย่างมีความหวัง และเป็นหวังที่สมหวัง มิใช่หวังลมๆ แล้งๆ ซะด้วย เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก


แล้วเจ้าหน้าที่ก็เดินออกมา เพื่อขออนุญาตกับทางโรงเรียน และให้พวกเราเข้าไป แต่.....................ทุกอย่างมักมีข้อแม้เสมอ


เค้าให้คนข้างใน ออกมารับรองค่ะ ทางด้านแฟนคลับน้องอ๊อฟ ก็เป็นแฟนคลับด้วยกันที่เข้าไปแล้ว ออกมายืนยัน และพากันเข้าไป ส่วนของเราหรือค่ะ............หึ หึ หึ จะใครล่ะ ทายซิ..........










อย่าทายเลย เพราะทายยังไงก็ไม่ถูก อิอิอิ







คนที่มารับรองพวกเราก็คือ.................คุณแม่น้องอ๊อฟคนสวย คนนี้นี่เอง โหะๆๆๆๆๆๆ
(ขอบคุณคุณแม่น้องอ๊อฟด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ)

เมื่อผ่านด่าน 3 เทพเจ้าอรหันเข้ามาได้แล้ว พวกเราก็เดินมายังโรงอาหาร ซึ่งทางโรงเรียนได้จัดที่ไว้ให้ค่ะ เพื่อป้องกันการเดินไม่เป็นที่ของพวกเรา ซึ่งโต๊ะที่จัดนั้น อยู่ทางด้านหลังเวทีค่ะ ไม่เห็นอะไรแน่นอน ฟันธง!!!!!!!!!~ เพราะมีไม้อัดกั้นเอาไว้ จะเห็นก็แบบว่า แวบไป แวบมา แต่ทำไงได้ค่ะ ก็ในเมื่อมาถึงนี่แล้ว เอาไงเอากัน แล้วแต่ทางโรงเรียนจะกรุณาแล้วกันเนอะ

เอาน่า.............ไม่ได้ดู ได้ยินเสียงก็ยังดี อืมมมม

แล้วเมื่อคอนฯ เริ่ม ทางเจ้าหน้าที่ก็มาพาพวกเราไปทางด้านหน้าเวทีค่ะ หุ หุ หุ ^o^ เห็นมั้ย เค้าไม่ได้ใจร้ายซะหน่อย เอิ๊กกกกกกกกกกก


แต่ก็จัดส่วนที่อยู่ด้านหลังเก้าอี้ของกลุ่มอาจารย์ และย้ำว่า ..........ขอความร่วมมือ อย่าส่งเสียงดัง อย่าเดินเพล่นพล่าน นะครับ..........พวกเราก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จะไปเสียงดังได้ไง ก็ล้วนแล้วแต่..........รุ่น สว กันทั้งนั้น 5555555555 เอิ๊กกกกกกกกกกก

อ้อ...........เข้ามาด้านในเจอพี่จินสุดสวยของเราด้วยนะคะ อิอิอิ


เราก็ยืนรวมตัวเป็นกลุ่ม เป็นก้อนอยู่ตรงนั้น รอคอยการปรากฏตัวของสาวน้อยของเรา............


กระซิบๆ ขณะรอนั้นอ่ะ มีพี่คนหนึ่งในบรรดาแฟนคลับด้วยกัน เกิดอาการเมื่อยล้า โก้จึงหาเก้าอี้ให้ท่านนั่ง และพัดให้ เพราะอากาศอบอ้าวค่ะ (ช่วงเวลาใกล้ฝนจะตกมักจะเป็นแบบนี้ ) พี่ท่านก็ควักยาดมมาดมด้วย เอิ๊กกกกกกกกก

บอกแล้วพาสนาเป็นยาดีเสมอ...........พอพาสนาออกมาแจกรางวัลให้เด็กๆ พี่ท่านก็ลุกพรวดขึ้นมาดูน้องด้วยท่าทางกระฉับกระเฉงเลยนะ อิอิอิ เป็นอีกมุม ที่น่ารักมากเลยค่ะ


บนเวทีก็มีการแสดงของน้องๆ และมีการออกมาแจกโปรเตอร์โดยพาสนา กับ เค อืมมมมมมมม พาสนาเวลายืนใกล้ๆ หนุ่มเคเนี่ยะ ดูตัวเล็กไปถนัดใจเลยนะคะ ตัวเล็กๆ น่านุหนอม น่ารัก ^o^


เมื่อแจกของเสร็จสรรพเรียบร้อย พาสนากับเค ก็กลับเข้าหลังเวที และคนแรกที่ออกมาร้องเพลงก็คือ น้องอ๊อฟ กระรอกน้อยแสนซนค่ะ อ๊อฟน่ารักมากเลย กระโดดดุ๊กดิ๊ก น่ารัก ร้องเพลงไป 2 เพลงได้ (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ)


แล้วต่อจากนั้นหรือค่ะ หึหึหึหึ



พาสนามาแว้วววววววววววววว


พาสนามากับเพลงของพี่เจ เจตริน.............อยากให้รู้ว่าเหงา..........

ร้องเพราะมั้ย............เพราะค่ะ น้องๆ เด็กๆ หนูๆ ต่างก็ช่วยกันร้องดีมากเลย มียกมือโบกไปมาตามจังหวะเพลงด้วย น่ารัก ทั้งคนร้อง และคนฟังเลย เอิ๊กกกกกกกกกกก


มีช่วงขึ้นท่อนใหม่ พาสนาให้น้องๆ ช่วยกันร้อง ..........เด็กๆ ก็เสียงแหลมสูงใช่มั้ยคะ แต่พี่พาสเราร้องเสียงโทนต่ำซะงั้น พอจะมาร้องสูงบ้างก็บอกว่า ไม่รอด........พอร้องจบ ก็หัวเราะ ยืนให้น้องๆ ถ่ายรูป


และเธอก็บอกว่า.................”น้องๆ อาจจะงงที่พี่เสียงเหมือนผู้ชาย แต่พี่เป็นผู้หญิงทั้งตัว และหัวใจนะ”
กรี๊ดมั้ย.................กรี๊ดซิค่ะ


เพลงต่อมา ก็เพลง ไม่เหมือนเคย........น้องร้องกับเค ค่ะ อืมมม ก็บอกแล้วว่าน่ารัก จริงมั้ย ยืนข้างๆ เคแล้วดูตัวเล็กน่ารักไปเลย เอิ๊กกกกกกกกกก


หลังจากนั้น เธอก็ยกเวทีให้กับ เปรี้ยวซ่าส์ และลูกตาลคนสวย กับเพลง ใครใช้ให้น่ารัก..........หา น่ารักมากเลยค่ะ น้องเปรี้ยวซ่าส์ได้รับเสียงตอบรับดีมากๆ คงเพราะความน่ารัก และผลงาน PPG ที่ทำให้เด็กๆ รู้จักกันดี


หลังจากนั้นก็มาเป็นเพลง ถู.................55555555555555 ทีเด็ดอยู่ตรงนี้ล่ะ เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ทำไมหรือ???~ ก็เพราะ พาสนาอ่ะจิ


ตอนแรกที่ขึ้นทำนองเพลงนี้ โก้กับพี่ปุ้ยยังยืนคุยกันว่า น่าจะให้พาสนากับพัชชาออกมาร้องด้วยเนอะ เพราะเห็นขาน้องที่โผล่ออกมาเต้นดุกดิกอยู่ด้านหลังเวที แล้ว..............พาสนา กับ พัชชาออกมาจริงๆ


ท่า ถู ของพวกเธอทั้ง 4 สุดเซ็กซี่เร้าใจเหลือเกิน เรียกเสียงกรี๊ดจากน้องๆ ได้มากมาย น่ารักค่ะ น่าเอ็นดูเหลือเกิ๊นนนนนน


พอจบเพลงนี้ก็เป็นคิวของพัชชาโชว์เพลง และพลังเสียงบ้าง บอกตรงๆ พอถึงตอนนี้ กับเพลง เจ้าหญิงของฉันเนี่ยะ โหยยยยยยยยย สายตาโก้หันไปมองอีกฝากของคนดู ซึ่งมีน้องๆ มัธยมหนุ่มน้อยวัยละอ่อน ยืนอยู่กลุ่มหนึ่ง คอยโบกมือ และทำรูปหัวใจให้กับพัชชา พอพัชชาโบกมือไปที น้องๆ ก็แกล้งทำเหมือนว่าใจละลายลงไปกองกับพื้นที ดูแล้วน่ารักดีค่ะ นักเรียนโรงเรียนนี้ให้ความร่วมมือในการชมคอนเสริตได้ใจดีจริงๆ

ต่อจากนั้น ปอก็มาร้องเพลง Destiny กะพัชชา และต่อด้วย เส้นขนาน ซึ่งพัชชาร้องแทนว่านค่ะ ก็น่ารักไปอีกแบบ หลังจากนั้น ปอก็ร้องเพลงต่ออีก 1 เพลง และร้องคู่กับเค

ซึ่งระหว่างนั้นฝนได้ตกหนักค่ะ พวกเราจึงต้องย้ายไปนั่งด้านในของโรงอาหาร แบบว่า ปล่อยให้เด็กๆ เค้าสนุกกันไป ป้าๆ เอ้ย พี่ๆ ขอไปเฝ้าหลังเวทีแล้วกัน


พวกเรานั่งพูดคุยกันได้สักพัก แล้วเสียงกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดังสนั่นก็เกิดขึ้น พร้อมกับหนุ่มเสื้อยืดสีดำ “พี่บอย”


เสียงตอบรับของพี่บอยที่โรงเรียนนี้เรียกได้ว่า สุดยอดค่ะ เด็กๆ ลุกขึ้นมายืนหน้าเวที ร้องเรียกเสียงดังไปหมด แม้กระทั่งอาจารย์ของโรงเรียนก็มานั่งถ่ายรูป ถ่ายคลิปกันเต็มไปหมด


น่าชื่นใจแทนนะคะ ที่ได้รับความนิยมขนาดนี้ อืมมมม พี่บอยสู้ๆ


หลังจากนั้น พวกศิลปินก็ลงมาจากห้องพัก และรอการออกไปร้องเพลงรวมซึ่งเป็นเพลงสุดท้าย พาสนาลงมาพร้อมกับการมุงขอลายเซ็นต์จากเด็กๆ ตัวเล็กๆ มากมายค่ะ น่ารักเชียว


มีน้องๆ เยอะแยะไปหมดมายืนรอขอลายเซ็นจนอาจารย์ต้องกันเอาไว้ เพื่อให้ศิลปินออกไปร้องเพลงสุดท้ายให้จบก่อน และหลังจากนั้น เกิดการจลาจลเล็กๆ ขึ้นค่ะ เมื่อเหล่าบรรดาศิลปินเดินกลับขึ้นไปยังห้องพัก น้องๆ นักเรียนมากมาย วิ่งตามไปเต็มไปหมด โอ้ยยยยยย เห็นแล้วเหนื่อยแทน เอิ๊กกกกกกกก


เมื่อเราเห็นแล้วว่า น้องสบายดี และได้รับความรักจากแฟนๆ ตัวน้อยๆ อย่างล้นเหลือแบบนี้ โก้ และพี่ๆ ก็เดินทางกลับ พร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุขค่ะ


พี่ปุ้ยมาส่งโก้หน้า มหาลัยศรีปทุม บ้านเกิดโก้เอง เอิ๊กกกกกกกกกกก แล้วก็เดินทางกลับบ้าน ส่วนโก้ขึ้นรถเพื่อจะกลับบ้าน อยากรีบกลับมาเล่าเรื่องให้ฟัง พร้อมกับหาอะไรกิน (หิวอ่ะ Mc ที่พี่ปุ้ยซื้อมาฝาก ได้กลายเป็นอาหารรองท้องตอนเที่ยงไปแว้ว) ขึ้นรถตอน บ่าย 4 นิดๆ แต่กว่าจะถึงบ้าน เล่นเอา 5 โมงเย็น เกือบ 6 โมง นี่ถ้าไม่รู้ว่าอยู่เมืองชลฯ คงคิดว่าอยู่กรุงเทพฯ เฮ้อออออออออ ก็เล่นหลับบนรถตั้งนานสองนาน ตื่นขึ้นมายังไม่ถึงบ้าน กรรมเวร


แต่ก็มีความสุขมากเลยนะคะ สำหรับการได้เห็นความนิยมที่น้องได้รับ จากแฟนตัวน้อย ตัวน้อยจริงๆ ค่ะ ตัวนิ๊ดดดดดดดด น่ารัก


อ้อ.............มีอีกเรื่อง มีช่วงหนึ่ง อาจารย์พาน้องๆ ตัวเล็กๆ ออกมายืนเต้นต้องน้องๆ ร้องเพลงด้วยค่ะ น่ารักมากเลย ทั้งครู และนักเรียน ^o^

ส่วนภาพนั้น สงสัยต้องไปอาศัยคลิป และภาพจากสวนแล้วค่ะ เพราะพี่กรุ๋งกริ๋ง พี่ยิ้มแย้ม ได้ทำเลเหมาะ ตรงกลางเวทีพอดิบพอดี ภาพและคลิปคงออกมาสวยแน่ๆ ^o^ ส่วนพวกโก้หรือค่ะ 5555555555 อยู่ทางด้านขวาของเวทีค่ะ มีเสาต้นเล็กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เล็กจริงๆ เล็กจนบังพาสนามิดเชียว ตั้งอยู่ เอิ๊กกกกกกกกกกกกก


ก็บอกแล้วไงว่า ไม่เห็นหน้า ได้ยินเสียงก็ยังดี ^o^


...........จบข่าว...........


เป็นแฟนพาส ต้องอดทน จริงๆ ค่ะ ^o^

แต่ก็ต้องเห็นใจทางโรงเรียนนะคะ นักเรียนของเค้า เค้าก็ห่วง กลัวเราไปพลาดผู้เยาว์ 555555 เอิ๊กกกกกกก (เค้าล้อเล่นนะ) จริงๆ ก็คือ หน้าที่ก็คือหน้าที่ หน้าที่ใครคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบไป ยามก็ทำหน้าที่ของเค้า ทางอาจารย์ก็ต้องรักษาหน้าที่ของอาจารย์ พวกเราแฟนคลับ ก็รักษาหน้าที่แฟนคลับเช่นกัน ถูกมั้ย ถูกกกกกกกกกกกกกกกกก


♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥




Create Date : 24 สิงหาคม 2549
Last Update : 14 เมษายน 2554 20:09:50 น. 4 comments
Counter : 1313 Pageviews.

 
มาดีใจด้วยนะ...
ที่พาตัวไปอยู่ไกล้หัวใจที่ห่างมานาน....สำเร็จ...


โดย: jub jub IP: 58.10.195.200 วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:13:34:54 น.  

 
จ๊ะเอ๋..มาอ่านเรื่องเล่าเช้านี้ของ
Kokoo จ๊ะ...


โดย: ไม้หอม (Maihom ) วันที่: 25 สิงหาคม 2549 เวลา:18:40:06 น.  

 
เขียนซะยาวเลยนะเจ๊อ่านไม่หมดนะแต่เข้าใจว่าตั้งใจเขียนมาก แลกะมีความสุขมากที่ได้ไปนะจ๊ะ ขยันจริง ๆ นิยายเขียนจบยังส่งไปให้ที่สำนักพิมพ์ดูยังอยากอ่านแล้ว


โดย: ปักเป้าน้องรัก <pao_nop@hotmail.com> IP: 203.113.80.8 วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:22:32:25 น.  

 
อยากให้พี่ๆจัดกิจกรรมบ่อยๆจังเลยค่ะ


โดย: นกน้อย IP: 125.27.69.197 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:06:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

kokoo_129
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Smiley*~๐.."รัก" ก็แค่คำว่า "รัก"..๐~*Smiley
Cute Cursors from Dollielove
Free Hit Counters
Friends' blogs
[Add kokoo_129's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.