หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อยพาสนาก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากที่พาสนาเข้าห้องน้ำเรียบร้อยเธอก็เดินออกมาเพื่อกลับไปยังศาลา
"แหม ๆ ๆ นี่ขนาดเฮี้ยว ๆ ห้าว ๆ ยังมีหนุ่มเอาใจขนาดนี้ แล้วถ้า..." เสียง ๆ หนึ่งดังลอยมาจากข้างหลังของพาสนา
"เออ ก็ว่างั้น นี่ขนาดห้าวๆ ไร้แรงดึงดูดยังตามมารังควานถึงหน้าห้องน้ำ ถ้าเป็นสาว ๆ สวย ๆ คงตามไปดมถึงข้างในซินะ" พาสนาหันมาตอบด้วยสีหน้ายียวนพอกันกับคนที่อยู่ข้างหลังเธอ
"นี่เธอว่าใคร" บอยเดินเข้ามาหาพาสนา
"ว่าใครก็ได้ที่ปากดี" พาสนาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"รู้สึกจะสนิทสนมกับคุณประเวศเป็นพิเศษนะ" บอยพูดน้ำเสียงประชดประชัน
"ใช่........แต่ถึงจะสนิทหรือไม่ มันก็เรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว" พาสนาพูดจบก็ทำท่าจะเดินออกมา
บอยคว้ามือพาสนาไว้ทำให้พาสนาหันมองหน้าบอยอย่างไม่พอใจ
"ปล่อยมือฉันนะ มาจับไว้ทำไม" พาสนาทำเสียงดุใส่บอย
"ทำไม จับนิดจับหน่อยทำเป็นไม่ได้.........หรือว่ากลัวคุณประเวศมาเห็น" บอยพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
"บ้าหรือไง คุณเวศมาเกี่ยวไรด้วย" พาสนาโต้กลับอย่างไม่พอใจเท่าไหร่
"ถ้าไม่เกี่ยว แล้วกลัวอะไร" บอยบีบข้อมือพาสนาแน่นขึ้นอีก
"โอ้ยยย เจ็บนะ ปล่อย" พาสนาสะบัดมืออย่างแรง
"ทำเป็น....อย่าลืมซิว่าเราเคย....." บอยมองพาสนาด้วยสีหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม
"ไอ้บ้า......" พาสนา โมโหแล้วทำท่าจะบิดตัวให้ข้อมือบอยบิดตาม แต่ชายหนุ่มกับรู้ทันเค้าจึงบิดตัวตามทำให้พาสนาไม่สามารถบิดแขนเค้าได้
"ลูกไม้เก่า ๆ ใช้ไม่ได้หรอกนะ" บอยจับแขนพาสนาบิดจนตัวเธอพลิกเซ ไปหาเค้า หลังของพาสนาไปกระแทกกับตัวบอย
"ว่าไง หมดฤทธิ์แล้วเหรอ" บอยกระซิบเบา ๆ ข้าง ๆ หูของพาสนา
"ไอ้บ้า........ปล่อยฉัน" พาสนาพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจก่อนจะยกเท้าแล้วเหยียบลงไปที่เท้าของบอย
ชายหนุ่มไม่ทันระวังจึงโดนหญิงสาวเหยียบเข้าที่เท้าของเค้าอย่างแรง....บอยปล่อยมือจากมือพาสนาทำให้เธอเป็นอิสระ
"จำไว้นะ อย่ามาดูถูกคนที่ชื่อ พาสนา" พาสนาไม่พูดเปล่า แต่เธอใช้เท้าเตะไปที่หน้าแข้งของบอย ทำเอาชายหนุ่มร้องออกมา
"โอ้ยยยยยย"
บอยยกขาขึ้นแล้วก้มตัวจับที่หน้าแข้งก่อนจะกระโดดตัวโยกเยก ๆ
"เชอะ......." พาสนาทำหน้าไม่สนใจบอยก่อนเดินกลับศาลาไป
บอยที่ยืนกระโดดจับหน้าแข้งของของตัวมองตามหลังหญิงสาวที่เดินหนีไปอย่างเคือง ๆ
"จำไว้นะ ยายตัวแสบ อย่าเผลอเชียวล่ะ จะเอาคืนให้น่าดู" บอยพูดจบก็ก้มมองที่หน้าแข้งของตัวเอง
พาสนาเดินกลับมานั่งตุบที่เบาะของเธอ สีหน้ายังคงงออยู่ ประเวศเห็นปฎิกิริยาของพาสนาแล้วทำให้สงสัยไม่น้อย
"เป็นอะไรไปพาส หน้าไม่สบายเลย........." ประเวศถามอย่างเป็นห่วง
"ปล่าวหรอกคุณเวศ ไม่มีอะไร" พาสนายิ้มบาง ๆ ให้ประเวศ
"อืมมม เจอคุณบอยไหม เค้าก็ไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน" ประเวศถามอีก
"ไม่เห็นฮะ สงสัยตกส้วมตายไปแล้ว" พาสนาตอบประเวศแล้วหันหน้ามองไปทางอื่น
"หายไปนานแล้วนะ......." ประเวศชะเง้อคอมอง อย่างสงสัย
"คุณเวศเป็นห่วงนักก็ตามไปดูซิ" พาสนาพูดกึ่งประชด
"ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า พาส" ประเวศหันมายิ้มให้พาสนา
"คุณเวศ เช็คบิลเหอะ พาสอยากกลับบ้าน" พาสนาหันมาคุยกับประเวศ วันนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"อ้าว จะรีบไปไหนล่ะ" ประเวศถามพาสนาอีก
"พาสเพลีย ๆ อยากพักผ่อน" พาสนาตอบสีหน้าเหนื่อย ๆ
"อืม ไม่สบายรึเปล่า ดูสีหน้าพาสไม่ค่อยดีนะ" ประเวศเห็นสีหน้าพาสนาแล้วก็รู้สึกเป็นห่วงไม่น้อย
"ไม่หรอก แค่อยากพักอ่ะ มันเหนื่อย ๆ" พาสนายิ้มบาง ๆ ตอบประเวศ
"อืม… ถ้าไม่สบายก็กินยานะอย่าปล่อยทิ้งไว้" ประเวศพูดด้วยความเป็นห่วง
"ฮะ ขอบคุณมากนะฮะ" พาสนาพยักหน้าตอบรับ
"งั้นพาสรอนี่นะ ผมจะไปสั่งเช็คบิล และไปดูคุณบอยด้วย" พูดจบประเวศก็ลุกขึ้นแล้วลงจากศาลาไป
พาสนาเอนตัวกับหมอนอิง ตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อย ๆ พิกล หรือาจเป็นเพราะไข้หวัดของเธอยังไม่หายดี....บอยที่เดินขึ้นศาลามาเห็นพาสนาจึงเดินมาข้าง ๆ เธอ.........
"ไม่ได้กินยาแก้หวัดต่อหรือไง" บอยพูดขึ้นเมื่อเดินมานั่งข้าง ๆ
"............." พาสนาไม่ตอบ เธอมองไปทางอื่นอย่างเบื่อ ๆ
บอยเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของพาสนา ......พาสนาสะดุ้งแล้วรีบปัดมือบอยออก
"ทำอะไร..........จะบ้าหรือไง" พาสนาจ้องหน้าบอย
"อะไร แค่จะดูว่า เป็นไข้ไหม บ้าตรงไหน" บอยตอบพาสนา
"อยากเป็นข่าวหรือไง ถ้าพวกนักข่าวมาเห็นเข้า เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก" พาสนาทำเสียงดุบอยอีก
"คิดมากน่า คุณไม่ใช่สาวสวยสักหน่อย เค้าคงไม่เอาไปทำข่าวหรอก" บอยตอบสีหน้ายียวนอีก
"อีกอย่าง ถ้าจะมีนักข่าวมาตามข่าวจริง ผมว่าเมื่อกี้หน้าห้องน้ำมันน่าเอาไปทำข่าวมากกว่านะ" บอยยังคงแกล้งพูดยั่วพาสนา
"เฮ้อออออออออ" พาสนาทำหน้าหน่าย ๆ ใส่บอยพร้อมถอนหายใจยาว
"อยู่วงการนี้ ทำไมต้องกลัวเป็นข่าวด้วย เพราะไงผมก็ต้องเป็นข่าวอยู่ดี" บอยพูดด้วยท่าทางไม่สนใจเรื่องเป็นข่าวซุบซิบ
"แต่ฉันไม่อยากเป็นข่าว" พาสนาทำตาดุใส่บอย
"หึ หึ หึ หึ คุณน่าจะดีใจนะ ได้เป็นข่าวกับผมน่ะ" บอยแกล้งพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ดีใจ..........ต้องไปหาปี๊บมาคลุมหัวซิไม่ว่า" พาสนาทำหน้าแหย ๆ ใส่พาสนา
"ทำไมเป็นข่าวกับนักร้องหนุ่มรูปหล่อ มีชื่อเสียงอย่างผม มันน่าอายตรงไหน" บอยถามพาสนาเสียงสูง
"น่าอายมากกกกกกก" พาสนายื่นหน้าตอบกลับ
"อายมากไหม" บอยยื่นหน้าสู้จนจมูกเค้าเกือบจนจมูกของพาสนา
"เฮ้ย!!!~ " พาสนารีบดึงหน้ากลับทันที ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนและเป็นสีชมพู
บอยมองพาสนาแล้วยิ้มอย่างชอบใจ..........
"เรียบร้อยแล้ว กลับได้ครับ" ประเวศเดินเข้ามาในศาลา เค้าไม่ทันได้เห็นอะไรนอกจากใบหน้าของบอยที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"ไปฮะ คุณเวศ" พาสนาเห็นประเวศกลับเข้ามาจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหาประเวศทันที
พาสนารีบจูงมือประเวศเดินลงจากศาลาไปยังรถโดยไม่รอบอยแม้สักนิด
บอยมองตามพาสนาแล้วก็ต้องหุบยิ้มลง.......เค้าลุกขึ้นเดินตามพาสนาไป ชายหนุ่มมองตามหลังคนสองคนที่เดินนำไป ............
"แล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่ออฟฟิศนะครับคุณบอย" ประเวศหันมาบอกลาบอยที่เดินตามหลังมา
"ครับ........และขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้" บอยยิ้มให้ประเวศตามมารยาท
"ไม่เป็นไรครับ" ประเวศตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
"ไปเหอะคุณเวศ พาสอยากกลับบ้าน" พาสนาร้องเรียกประเวศโดยไม่ยอมมองมาทางบอย
"ไปก่อนนะครับ" ประเวศกล่าวลาบอยแล้วรีบขึ้นรถตามคำของพาสนา
"แล้วเจอกันนะครับคุณเวศ........คุณพาสนา" บอยมองไปทางพาสนาด้วยสายตาบางอย่าง
"อืม" พาสนาตอบบอยสั้น ๆ ก่อนที่จะชำเลืองมองมาทางเค้า
ประเวศหันมายิ้มให้บอยก่อนจะขับรถออกไป..........บอยที่ยืนมองรถประเวศที่แล่นออกไป ในใจชายหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่ไม่มีใครรู้ได้นอกจากเค้า.............

เช้าวันแรกแห่งการทำงานของปี.....
ในตึกเสียงใส 98 ดูคึกคัก.........
"สวัสดีปีใหม่ค่ะ.... คุณพาส" นางฟ้ากล่าวทักทายพาสนาที่ก้าวเดินเข้ามาในออฟฟิศ
"สวัสดีปีใหม่คุณนางฟ้า" พาสนาหยุดกล่าวทักทายนางฟ้า เลขาฯ คนสวย
"คุณพาสหายไปไหนมาตั้งหลายวันคะ นางฟ้าโทรหาไม่ติดเลย" นางฟ้าถามเจ้านายของเธออย่างสงสัย
"อ้อ ขอโทษด้วยนะ พอดีพาสไปต่างจังหวัดกระทันหัน เลยไม่ได้บอกคุณนางฟ้าไว้" พาสนายิ้มให้นางฟ้าแต่ก็ไม่กล้าสบสายตา
"อุ้ย!!!~ คุณพาสคะ มาขอโทษนางฟ้าทำไมคะ นางฟ้าเป็นแค่เลขาฯ " นางฟ้ายิ้มมองพาสนา
"ที่นางฟ้าถาม เพราะเห็นคุณพาสหายไป นางฟ้าก็แค่เป็นห่วงตามประสา....คนรักกัน" นางฟ้ายิ้มอาย ๆ แล้วยืนบิดแก้เขิน
"พาสก็รักคุณนางฟ้านะ" พาสนามองเลขาฯ ของเธอแล้วต้องอมยิ้ม
"เมื่อวานพาสมาเคลียร์เอกสารให้แล้วนะ เดี๋ยวคุณนางฟ้าเข้าไปเอาด้วย....อ้อ แล้วครีเอทีฟที่ให้ไปตามมาให้พาส ตามมารึยัง" พาสนาถามงานที่สั่งนางฟ้าไว้ก่อนที่เธอจะไปทะเล
"อ้อ..........ค่ะ เดี๋ยวนางฟ้าตามให้นะคะ" นางฟ้าพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้พาสนา
"อืมม ดี ขอด่วนนะคุณนางฟ้า" พาสนาสั่งงานนางฟ้าจบก็เดินเข้าห้องทำงานไป
เมื่อพาสนาเดินเข้าห้องทำงานไปแล้วก็ทำการกดเบอร์โทรศัพท์ภายในต่อแผนกครีเอทีฟ.......
"ฮัลโหล.....พี่เจลลี่เหรอคะ นี่นางฟ้านะคะ" นางฟ้าพูดกรอกโทรศัพท์น้ำเสียงสดใส
"อ้าว ว่าไงน้องนางฟ้า โทรมาหาแผนกพี่ตั้งแต่ต้นปีเลยนะ" เจลลี่หัวหน้าแผนกพูดหยอกล้อกลับมา
"อุ้ย พี่เจลลี่ก็ อารมณ์ดีจริง..." นางฟ้าอมยิ้มนิด ๆ
"คืองี้ค่ะ คุณพาสต้องการพบคนที่ออกแบบปกซีดีให้คุณบอยด่วนค่ะ พี่เจลลี่" นางฟ้าแจ้งความต้องการไปยังเจลลี่
"อ้อ ได้ ๆ ๆ เดี๋ยวพี่ไปหานะ" เจลลี่ตอบกลับมาน้ำเสียงสบายใจ
"โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะ" พูดจบนางฟ้าก็วางสายแล้วลุกขึ้นไปเอางานในห้องพาสนา
ส่วนทางฝ่ายพี่เจลลี่ หัวหน้าแผนกครีเอทีฟ เมื่อวางสายเรียบร้อยก็หันมาทางนาเดียมครีเอทีฟในแผนกที่กำลังก้มหน้าก้มตาวุ่นวายอยู่กับคอมพิวเตอร์
"เดียม เดี๋ยวเตรียมงานของคุณบอยแล้วตามพี่ไปหาคุณพาสนะ" เจลลี่พูดกับนาเดียมน้ำเสียงเรียบ
"หา!!!~ พี่พาสเรียกแล้วเหรอ พี่เจลลี่" นาเดียมหันควับมาทางเจลลี่
"เออ ท่าจะรีบด้วยนะ เรียกด่วนเลย" เจลลี่พูดจบแล้วยิ้มแห้ง ๆ ให้นาเดียม
"พี่เจลลี่.........หนูกลัวอ่ะ" นาเดียมทำหน้าจ๋อย ๆ
"กลัวอะไร งานเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ" เจลลี่ทำหน้าสงสัย
"ก็........กลัวไม่ถูกใจพี่พาสอีก มีหวังโดนเว้งแน่ ๆ" นาเดียมทำสีหน้าหดเหลือสองนิ้ว
"เฮ้ยยย ทำกลัวไปได้ ไม่ถูกใจก็แก้ใหม่ซิ" เจลลี่ให้กำลังใจนาเดียม
"พี่เจลลี่ไปกับหนูนะ...นะพี่นะ นะ นะ" นาเดียมรีบเดินเข้ามาจับมือเจลลี่พร้อมทำเสียงอ้อนวอนสุดชีวิต
"เออออ พี่ไปเป็นเพื่อนเราก็ได้ กลัวอะไรนักหนา" เจลลี่ทำสีหน้าเหนื่อยใจ
"โธ่ พี่ ไม่เคยเจอ ไม่รู้หรอกว่าพี่พาสเวลาโหดน่ากลัวมาก" นาเดียมพูดจบก็ทำท่ากลืนน้ำลายลงคออย่างหวาด ๆ
"ไอ้เดียมเอ้ยยยยย" เจลลี่จับหัวนาเดียมโยกไปมาอย่างเอ็นดูพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
เมื่อสองสาวแผนกครีเอทีฟได้ทำการหอบงานมาหาพาสนาที่หน้าห้องของพาสนา.........
"เข้าไปเลยค่ะ พี่เจลลี่ น้องนาเดียม" นางฟ้ารีบบอกให้เจลลี่และนาเดียมเข้าไปหาพาสนาที่กำลังรอพวกเธออยู่
"จ๊ะ.." เจลลี่หันมายิ้มให้นางฟ้าก่อนจะผลักประตูเข้าห้องพาสนา
"พี่นางฟ้า.......วันนี้พี่พาสอารมณ์ดีไหม" นาเดียมแอบกระซิบถามนางฟ้าก่อนก้าวเข้าห้อง
"อืมม ยิ้มแต่เช้าเลย" นางฟ้ายิ้มให้นาเดียม คำตอบของนางฟ้าทำเอาหัวใจเด็กสาวชุ่มชื่นขึ้น
นาเดียมยิ้มหน้าเป็นให้นางฟ้าก่อนสูดลมหายใจลึกให้เต็มปอดแล้วก้าวเข้าห้องตามเจลลี่ไป
พาสนาที่กำลังนั่งทำงานอย่างตั้งใจเงยหน้ามองคนที่เดินเข้าห้องมาแล้วส่งยิ้มให้
"สวัสดี พี่เจลลี่ อ้อ.......น้องนาเดียมด้วย" พาสนากล่าวทักทายเจลลี่ที่เข้ามาก่อนและนาเดียมที่เพิ่งเข้าห้องมา
"สวัสดีค่ะ คุณพาส" เจลลี่กล่าวทักทายพาสนาด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
"สวัสดีค่ะ พี่พาส" นาเดียมยืนอยู่ด้านหลังเจลลี่กล่าวทักทายพาสนาด้วย
"เชิญนั่งฮะ" พาสนา แบมือให้ทั้งสองนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเธอ
พาสนาจัดการเคลียร์เอกสารบนโต๊ะออกเพื่อให้โต๊ะว่างพอที่จะให้สองสาวนักครีเอทีฟเสนองานให้เธอ
"พาสอยากเห็นปกที่ออกแบบกันไว้หน่อยฮะ พี่เจลลี่" พาสนาพูดขึ้นพร้อมมองหน้าเจลลี่
"อ้อ งานนี้พี่เป็นคนดูแลจ๊ะ ส่วนคนทำคือน้องนาเดียม" เจลลี่พูดจบก็หันไปทางนาเดียมที่นั่งก้มหน้านิ่ง
"ไหน เอางานมาอวดพี่หน่อยซินาเดียม" พาสนายิ้มให้นาเดียม
นาเดียมมองหน้าพาสนาเพียงแว่บเดียวก่อนจะหยิบงานของเธอมาวางไว้บนโต๊ะทำงานของพาสนา .......จากที่เคยโดนตำหนิผลงานไปแล้วเมื่อคราวก่อนทำให้นาเดียมขาดความมั่นใจในงานของเธอที่จะเสนอให้พาสนาอีก
"เอออ........เดียม.......เดียมได้รับคอนเซ็ปมาว่า........." นาเดียมหยิบงานให้พาสนาดูเป็นแบบปกสองแบบ สาวน้อยพยายามอธิบายงานของเธอ แต่พาสนารู้ได้ทันทีว่าตอนนี้นาเดียมมือสั่นและเสียงสั่นมาก
"คอนเซ็ปคือ ร็อค......ร๊อคหวาน ๆ ไม่........ไม่หนัก......" นาเดียมก้มหน้ามองปกซีดีของเธอ ไม่กล้าสบตาพาสนา
"นี่น้องเดียม พี่ไม่ใช่ยักษ์นะ ทำใจให้สบาย ๆ ก่อนก็ได้" พาสนาพูดด้วยสีหน้าขำ ๆ เมื่อเห็นพฤติกรรมของนาเดียม
"เดียม เค้าตื่นเต้นน่ะ คุณพาส" เจลลี่เองก็ขำในท่าทีของนาเดียมไม่แพ้พาสนาเช่นกัน
"คืองานนี้เดียมเค้าออกแบบไว้สองแบบ คือ…แบบที่หนึ่งเนี่ยเป็นแบบที่มีสีดำทึบตามแบบสไตล์ร๊อคแล้วให้มีเงาบอยลาง ๆ " เจลลี่เข้าใจว่านาเดียมตื่นเต้นและเกร็งเพราะกลัวพาสนา เธอจึงอธิบายแทนลูกน้องของเธอ
"ส่วนอีกแบบเป็นแบบหน้าปกสีดำเหมือนกัน แต่มีกุหลาบวางทาบลงไปให้เห็นถึงความอ่อนหวานท่ามกลางความแข็ง" เจลลี่อธิบายปกแต่ละแบบให้พาสนาฟัง
พาสนาฟังที่มาของแบบปกทั้งสองแบบอย่างเข้าใจพร้อมมองไปที่นาเดียมที่ยังคงนั่งก้มหน้านิ่งอยู่
"โอเค พี่เจลลี่ พาสชอบแบบที่หนึ่งนะ เพราะเป็นการแนะนำคุณบอย ไปในตัว" พาสนาชี้มือไปที่แบบปกแบบที่หนึ่ง
"นี่เดียม พี่ชอบงานของเดียมนะ คราวนี้ถูกใจพี่มาก" พาสนายิ้มให้นาเดียมอย่างเอ็นดู
"ขอบคุณค่ะ พี่พาส" นาเดียมยกมือขึ้นขอบคุณในคำชมจากพาสนา สาวน้อยมองหน้าคนที่นั่งมองมาที่เธอ หัวใจของสาวน้อยรู้สึกชื้นขึ้น ความหวาดกลัวแต่แรกหายไป
"ตั้งใจทำงานนะเดียม......" พาสนายิ้มหวานให้นาเดียม
"ค่ะ พี่พาส" นาเดียมยิ้มกว้างตอบพาสนา ตอนนี้เธอไม่รู้สึกกลัวพาสนาอีกแล้ว
"ถ้างั้นพี่กับน้องเดียมก็ขอตัวก่อนนะ" เจลลี่เห็นว่าทุกอย่างไปได้เรียบร้อยแล้วจึงกล่าวลา
"ฮะ พี่เจลลี่ " พาสนาหันมาพยักหน้าให้เจลลี่
"เดียมไปก่อนนะคะพี่พาส" นาเดียมกล่าวลาพาสนาเช่นกัน
"อืมม จ้า" พาสนายิ้มให้นาเดียม
แล้วสองสาวแผนกครีเอทีฟก็ทำการลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องพาสนาไป...........
"เห็นไหม กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง" เจลลี่พูดกับนาเดียมหลังจากออกจากห้องของพาสนามาแล้ว
"ก็แหม พี่เจลลี่ก็ หนูก็กลัวเป็นธรรมดา เคยโดนมาแล้วทีนึง น่ากลัวมาก" นาเดียมยิ้มแห้ง ๆ ให้เจลลี่
"แล้วคราวนี้หายกลัวรึยังล่ะ" เจลลี่ถามซ้ำอีก
"หายแล้วพี่ พี่พาสเค้าก็ใจดีเหมือนเดิม" นาเดียมยิ้มกริ่ม
"ไอ้เดียมเอ้ยยยยย" เจลลี่จับหัวนาเดียมโยกเบา ๆ อย่างเอ็นดู
หลังจากสองสาวกลับออกไป พาสนาก็ให้นางฟ้ามารับปกซีดีที่ออกแบบไว้ไปจัดการเป็นต้นแบบให้โรงพิมพ์เอาไปทำปกให้บอย.....

พอช่วงเช้าพาสนาเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินทางไปยังห้องอัดที่มีพี่ต้อยดูแลอยู่
"สวัสดีฮะ พี่ต้อย" พาสนายกมือไหว้ทักทายพี่ต้อยที่กำลังทำการเรียบเรียงดนตรีอยู่
"อ้าว พาส มาแต่เช้าเลย" พี่ต้อยหันมาทักทายพาสนา
"เช้าอะไรฮะ นี่มันจะสิบเอ็ดโมงแล้วนะ" พาสนายิ้มให้พี่ต้อยแล้วเดินไปดูเครื่องมือที่ให้ทำดนตรี
"อืมมม พี่ต้อยฮะ นักร้องเรามารึยัง" พาสนาหันมาถามพี่ต้อย
"เมื่อกี้โทรมาแล้ว เห็นว่าอีกสิบห้านาทีถึงจะมาถึง" พี่ต้อยตอบยิ้ม ๆ
"อะไรกัน......ป่านนี้ยังไม่มาอีก เหลวไหล" พาสนาฟังแล้วเกิดอาการหัวเสียก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมา
"เอออน่า ดนตรีก็ยังไม่เรียบร้อย ให้เค้ามาช้านิดคงไม่เป็นไรหรอกพาส" พี่ต้อยพยายามห้ามพาสนา แต่ไม่สำเร็จ เพราะเธอกดเบอร์โทรออกไปเรียบร้อยแล้ว
"เฮ้ยยยย นี่นายทำอะไรอยู่ ความรับผิดชอบอ่ะ มีไหม นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว" พาสนารัวใส่โทรศัพท์เป็นชุด
"นี่ใครเนี่ย พูดมาเป็นชุดเลย" อีกฝ่ายถามกลับด้วยน้ำเสียงสงสัย
"นี่นาย อย่ามาเล่นลิ้นนะ รีบมาด่วนเลย งานน่ะ รับผิดชอบด้วย" พาสนายังคงมีน้ำเสียงดุกลับไปอีก
"อ้อ..........คุณพาสนี่เอง โหหห… วันนี้โทรหาผมเองเลยเหรอ" อีกฝ่ายไม่มีทีท่าเกรงกลัวในน้ำเสียงของพาสนาสักนิด แต่กลับพูดกลับมาด้วยน้ำเสียงล้อเล่น
"แล้วนี่นายอยู่ไหนเนี่ย" พาสนาถามกลับไป
"ผมกำลังขับรถอยู่" อีกฝ่ายตอบกลับมา
"รีบเลยนะ ถ้าภายในห้านาทีนายยังมาไม่ถึงห้องอัดนะ ......ฉันอัดนายเละแน่" พาสนาทำน้ำเสียงขู่อีกฝ่าย
"โอ้ยยยย กลัวตายล่ะ" แต่คนที่พูดสายด้วยกลับไม่เกรงกลัว
"นี่นาย..........." พาสนาทำเสียงดุขมวดคิ้วแน่น
"นี่ทำไม......ใครไปเป็นหนี้คุณ หึ คุณพาส" อีกฝ่ายยังคงยียวนกลับมา
"อย่ามากวนฉันนะ ฉันสั่งให้นายรีบมา" พาสนาแสดงอารมณ์ไม่พอใจอย่างมาก
"แล้วถ้าผมไม่รีบล่ะ" อีกฝ่ายยังคงต่อปากต่อคำ
"ก็ฉันบอกแล้วไง ถ้าภายในห้านาทีนายยังมาไม่ถึง ฉันจะอัดนายให้แบนติดพื้นแน่" พาสนาทำเสียงดุใส่กลับไป
"แล้วถ้าผมไปถึงก่อนห้านาทีล่ะ......ผมจะได้อะไร" อีกฝ่ายต่อรองกลับมา
"นี่อย่ามาลูกเล่นนะ" พาสนาขมวดคิ้วพูดโต้กลับไป
"ไม่แฟร์ ๆ เลย ไปช้าโดนอัด ไปเร็วไม่มีรางวัลได้ไง" อีกฝ่ายทำเสียงทะเล้นกลับมา
"นี่มันงานของนายนะ อย่ามาลูกเล่น" พาสนาทำเสียงซีเรียส
"เครียดมาก ๆ ระวังแก่เร็วนะจ๊ะ" น้ำเสียงในโทรศัพท์ได้ยินชัดเหมือนคนพูด พูดอยู่ข้าง ๆ หู
พาสนารู้สึกมีแรงลมถูกเป่าเข้ามาที่ข้าง ๆ หูของเธอ......เธอหันไปมองก็เห็นเป็นบอยยืนอยู่ข้างหลังเธอแล้วทำท่าเป่าลมมาที่หูของเธอพร้อมกับยักคิ้วให้เธอ
"ไอ้บ้า..." พาสนาแยกเขี้ยวใส่ให้บอยแล้วรีบเดินออกมาห่าง ๆ
"ลูกเล่นเยอะจังนะ" พาสนากดปิดมือถือแล้วมองบอยเคือง ๆ
"ว่าไง ไหนล่ะ รางวัล" บอยแบมือขอรางวัลจากพาสนา
"อยากได้มากเลยเหรอ ...." พาสนาเท้าเอวมองหน้าบอย
"อืมมม" บอยยักคิ้วตอบ
"นี่ไง......." พูดจบพาสนาก็ฟาดมือของเธอลงไปที่มือของบอยอย่างเต็มแรง
เพี้ยะ!!!!!!!!!!!!!!!~
เสียงมือตบโดนอีกมืออย่างแรงทำเอาบอยรีบชักมือกลับ
"โอ้ยยยยยยย เจ็บนะ คุณนี่ซาดิสต์จริ ง ๆ" บอยใช้มืออีกข้างกุมมือตัวเองไว้แล้วมองมาที่พาสนา
"เออ ถ้านายมาสายอีก ฉันจะเอาไม้มาตีแทนมือแน่นอน" พาสนาเมินหน้าใส่บอยอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอัดเสียง
"ฝากไว้ก่อนเหอะ" บอยพูดเบา ๆ ในลำคอก่อนจะเดินตามพาสนาเข้าห้องอัดเสียง
เมื่อบอยเข้าห้องอัดเสียงและพูดคุยกับพี่ต้อยแล้ว.........พี่ต้อยทำการเทียบคีย์เสียงของบอยและเสียงดนตรี
การฝึกร้องเพลงและร้องเข้ากับเสียงดนตรีก็ได้เริ่มขึ้น ด้วยจากบอยมีประสบการณ์ด้านนี้มาอยู่แล้วจึงทำให้การทำงานสะดวกและราบรื่นเป็นอย่างดี
พาสนานั่งมองการอัดเสียงของบอยอย่างพอใจ แต่เธอมักจะเก็บอาการทางสีหน้าไว้ไม่ยอมแสดงให้บอยเห็นว่า เธอพอใจในผลงานของบอยที่ออกมา
เมื่อเพลงแรกจบไปบอยก็มานั่งพักเพื่อรออัดเพลงที่สอง..........
"อ่ะ น้ำ" พาสนายื่นขวดน้ำแร่ให้บอย
"อะไรเนี่ย ขี้ตืดจัง คนร้องเสียงแหบเสียงแห้งให้กินน้ำเปล่า ....น้ำอัดลมอ่ะมีไหม" บอยหันมามองน้ำในมือพาสนา แล้วบ่น
"นี่นาย..........อยากจะมีเสียงเพราะ ๆ ไปจนแก่ไหม" พาสนาย้อนถามบอย
"ทำไมถามงี้ละคุณ .......ผมเป็นนักร้องนะ ก็ต้องอยากมีเสียงร้องเพลงเพราะ ๆ ไปจนแก่ตายซิ" บอยตอบด้วยทีท่าเมิน ๆ
"งั้นก็กินน้ำนี่ซะ ส่วนพวกน้ำอัดลม ขอสั่งห้าม พวกเหล้าเบียร์ด้วย" พาสนาสั่งบอยน้ำเสียงเข้ม
"เอ นี่คุณสั่งจริงนะ สั่งได้ทั้งวัน" บอยยังไม่เข้าใจคำพูดของพาสนา
"นายรู้ไหม น้ำอัดลมมันมีกรด มีแก๊ส มันเป็นอันตรายต่อเส้นเสียง.....ถ้าดื่มเข้าไปมาก ๆ เส้นเสียงนายเสียหาย ช่วยไม่ได้นะ" พาสนาพูดกับบอยด้วยสีหน้าเอือม ๆ เช่นกัน
"น้ำเนี่ย มันน้ำแร่บริสุทธิ์ มีประโยชน์ นอกจากไม่อันตรายต่อสุขภาพเสียงแล้วยังทำให้ดูเด็กลงด้วย" พาสนาพูดแล้วยิ้ม ๆ อย่างเจ้าเล่ห์
"คุณพูดจริงอ่ะ" บอยหันมองหน้าพาสนาอย่างไม่ค่อยเชื่อ
"แล้วฉันจะหลอกคุณทำไม หลอกไปใช่ว่าจะได้ตังค์......หรือว่าไม่เอา ......ดีฉันกินเอง" พาสนาทำท่าจะชักมือที่ยื่นน้ำให้บอยกลับ แต่ชายหนุ่มรีบคว้าขวดน้ำในมือพาสนาทันที
มือบอยกุมมือพาสนาไว้แน่นจนพาสนาต้องรีบชักมือเธอกลับ
"นี่เพราะผมหิวน้ำหรอกนะ ไม่ใช่อยากด่ง อยากเด็กอะไรหรอกนะ" บอยรีบพูดแก้ซะก่อนเมื่อเห็นพาสนา ทำท่าจะพูดขึ้น
"ร้อนตัว" พาสนามองบอยขำ ๆ

การทำงานอัลบั้มแรกของบอยได้ทำการสร้างอย่างเร่งรีบสุด ๆ โดยได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่ายจึงทำให้อัลบั้มนี้สามารถผลิตซิงเกิ้ลแรกได้สำเร็จ โดยมีเพลงโปรโมทอยู่สองเพลง ซึ่งหนึ่งในนั้นมีเพลงที่พาสนาแต่งไว้ด้วย
บอยได้เดินสายตระเวนโปรโมทเทปของเค้าทุกสถานีวิทยุและแพร่ขยายข่าวทางสื่อแทบทุกสื่อ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือนิตยาสาร หนังสือพิมพ์ หนังสือแฟชั่น ทางทีวี โดยมีพาสนาเป็นคนติดตามไปดูแลอย่างใกล้ชิด ความสนิทสนมของคนทั้งคู่ที่ดูเหมือนจะไปด้วยกันได้ก็มีเรื่องให้ปวดหัวบ่อย ๆ เช่นกัน
เพลงใหม่ของบอยเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นและแฟนเพลงมากมาย ด้วยหน้าตาของชายหนุ่มด้วยแล้วทำให้สาว ๆ กรี๊ดสนั่น ส่วนกลุ่มคนฟังเพลงเพศชายก็สนใจในเนื้อหาของเพลงแนวเพลงและดนตรีจึงถือว่ ผลงานชุดนี้แม้จะออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็สามารถดึงดูดคนฟังได้ทุกเพศทุกวัยเลยทีเดียว
"นี่........พรุ่งนี้มีให้สัมภาษณ์รายการวิทยุ 88.75 FM และอัดรายการ Black Music กับ เพลงฮิตติดชาร์จ ยังไงให้มาเช้าหน่อยนะ" พาสนาพูดกับบอยหลังจากถ่ายแบบให้กับนิตสาร Eles เรียบร้อยแล้ว
"กี่โมง" บอยหันมาถามพาสนา
"รายการวิทยุก็เจ็ดโมงเช้า สาวนอัดรายการสิบโมง" พาสนาเปิดตารางงานขึ้นมาเช็ค
"ยังไงพาส ฝากคุณมายดูแลด้วยนะฮะ" พาสนาหันไปพูดกับมายที่ตามมาดูแลบอย
"อ้อ ครับ ได้ครับ" มายพยักหน้าให้พาสนา
"นี่คุณ ผมโตแล้วนะ สั่งเหมือนผมเป็นเด็กเล็ก ๆ ไปได้" บอยมองพาสนาอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่
"ก็โตแล้วนะซิ เลยชอบทำตัวเหลวไหล เรื่อยเปื่อย" พาสนาพูดใส่หน้าบอยจบก็เดินออกจากห้องแต่งตัว
"อะไรของเค้าเนี่ย วัน ๆ ชอบตีหน้ายุ่งทั้งวัน" บอยหันมาบ่นกับมายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แทน
"ก็เค้าเป็นโปรดิวเซอร์ ต้องรับผิดชอบงานเยอะ ไหนจะต้องเช็คยอดเทป เรตติ้ง ผลงานเพลง และก็เตรียมอัลบั้มใหม่ ๆ อีก คงเหนื่อยน่าดู" มายหันพูดกับบอยอย่างเข้าใจในตัวพาสนา
"อีกอย่างนะบอย นายก็เป็นอย่างที่เค้าว่าจริง ๆ เรื่องสาว ๆ ก็ลด ๆ ลงหน่อยแล้วกัน" มายหันมาพูดกับเพื่อนอย่างจริงจัง
"เฮ้ยยยย ฉันก็ไม่ได้ยุ่งไรกับใครแล้วนะ พูดให้ดี ๆ หน่อยเพื่อน" บอยหันมาเถียงมายด้วยสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่
"แล้วน้องบี น้องส้มล่ะ มันอะไรวะเพื่อน" มายแกล้งถามบอยด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ
"อันนั้นเค้าเป็นแฟนคลับฉัน ไม่ได้ไปหาเค้าสักหน่อย" บอยตอบแก้ต่างให้ตัวเอง
"เออ แกไม่ไปยุ่งกับเค้าแต่เค้ามายุ่งกับแกเอง ว่างั้น" มายยังคงแซวบอยต่อ
"เอออ ก็แค่แฟนคลับ" บอยตอบอย่างเนือย ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวโดยมีมายเดินตาม
เมื่อบอยเดินออกมานอกตึกที่มาถ่ายแบบกลุ่มเหล่าแฟนคลับต่างมายืนออรอหน้าตึกมากมาย ทั้งแสงจากแฟล็ช กล้องถ่ายรูปและเสียงร้องเรียกดังไปทั่ว
"กรี๊ดดดดดดด พี่บอย...............พี่บอยคะ.................."
"พี่บอย หันมาทางนี้หน่อยค่ะ ...................."
"พี่บอย หล่อจัง....................."
"พี่บอย ขอจับมือหน่อยค่ะ..............ของขวัญค่ะพี่บอย..........."
เสียงร้องเรียกและเสียงกรี๊ดจากบรรดาแฟนคลับดังไปทั่ว การชุลมุนวุ่นวายเล็ก ๆ ก็เกิดขึ้นจากบรรดาแฟนคลับ
บอยเดินผ่านบรรดาแฟนคลับอย่างยากลำบาก แม้จะมีทีมงานมาก่อนกันไว้ให้ แต่มือเล็กมือน้อยจากแฟนคลับก็ต่างคว้ามาที่ตัวบอย จับแขน จับมือ จับแก้ม ให้วุ่นวายไปหมด
บอยหันไปส่งยิ้มให้บรรดาแฟนคลับ รอยยิ้มของเค้าทำเอาสาว ๆ แทบละลายไปกองกับพื้น.............
บอยมาถึงรถตู้ที่มาจอดรอรับหน้าตึกก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ บอยหันมายิ้มให้แฟนคลับอีกครั้งพร้อมตะโกนไปว่า
"แล้วเจอกันครับ....บาย" บอยโบกมือและส่งยิ้มให้แฟนคลับเป็นการเรียกเสียงกรี๊ดได้สนั่นอีกครั้ง
บอยเข้าไปนั่งในรถตู้ซึ่งมีใครบางคนนั่งอยู่หลังสุดของรถตั้งนานแล้ว.........
"อ้าว มานั่งเงียบอยู่ในนี้เอง" บอยพูดออกมาเมื่อเข้าไปนั่งข้าง ๆ พาสนา
"นี่ ที่มีตั้งเยอะตั้งแยะ มานั่งเบียดอะไรตรงนี้" พาสนาหันมามองบอยด้วยหางตา
"อ้าว รถคันนี้แอร์มันเย็น นั่งใกล้ ๆ กันอุ่นดี" บอยตอบด้วยสีหน้ากวน ๆ
"ทะลึ่ง!!!~" พาสนาหันมาทำตาดุใส่บอย
พาสนาทำท่าจะลุกไปนั่งเบาะว่าง ๆ ด้านหน้า แต่บอยกลับฉุดข้อมือเธอไว้
"เฮ้ยยย ทำอะไรน่ะ" พาสนาหันมาทำเสียงดุใส่บอย
"จะไปไหน" บอยถามอย่างใจเย็น
"ไปหาเบาะว่าง ๆ นั่ง" พาสนาตอบด้วยสีหน้าเหมือนจะประชดบอยนิด ๆ
"ก็ผมบอกแล้วว่านั่งด้วยกันมันอุ่นดี" บอยมองหน้าพาสนา
"ก็ไปนั่งกับคนอื่นซิ" พาสนาทำเสียงดุใส่บอย
"มายมันไปนั่งกับพี่จุ้ม คนขับโน่นแล้ว ........แล้วจะให้ผมนั่งกับใครเล่า" บอยเถียงดื้อ ๆ
"แล้วฉันเป็นเครื่องทำความร้อนให้นายตั้งแต่เมื่อไหร่" พาสนาเถียงกลับเช่นกัน
"ถ้าผมไม่สบาย คุณจะว่าไง ถ้าผมเจ็บคอร้องเพลงไม่ได้ คุณจะว่าไง" บอยหาข้ออ้างอื่นขึ้นมาอีก
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน" พาสนาถามบอยอย่างไม่เข้าใจ
"ถ้าคุณปล่อยให้ผมนั่งหนาวคนเดียว ผมป่วยขึ้นมาคุณจะเดือดร้อนนะ" บอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"นี่นาย..........." พาสนามองหน้าบอยอย่างดุ ๆ
"ว่าไง แค่นั่งข้าง ๆ ผมไม่ได้ให้ทำอะไรยากสักหน่อย" บอยยิ้มอย่างเป็นต่อ
"เจ้าเล่ห์นักนะ........" พาสนายอมนั่งลงโดยดี แต่เธอก็เอื้อมมือไปหยิกที่พุงบอย
"โอ้ยยย เจ็บนะคุณ" บอยเอามือจับมือพาสนาที่พุงของเค้าแล้วร้องออกมา
"เอออ สมควร เจ้าเล่ห์นัก" พาสนายังคงต่อว่าบอยต่อ
"อืมมมม มือคุณนี่ นิ่มดีจัง" บอยพูดแล้วมองหน้าพาสนาในขณะที่กำลังกำมือเธอไว้
พาสนาได้ยินคำพูดของบอยก็รีบชักมือกลับ แล้วหันหน้าไปทางอื่นทันที ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกประหลาดในใจ หัวใจเธอเต้นแปลก ๆ
บอยนั่งมองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม...........
"เฮ้อออออออ เมื่อยจัง ขอนอนก่อนนะ" ไม่พูดเปล่า บอยหลับตาลงแล้วเอนตัวพิงพาสนาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
"เฮ้ยยย นี่นั่งดี ๆ ดิ" พาสนาผลักหัวบอยที่มาอิงซบไหล่เธอให้ตั้งตรง
"ขอพิงหน่อยดิ" บอยยังคงกลับมาพิงที่ไหล่พาสนาอีกครั้ง
"นี่นาย..........." พาสนาทำเสียงดุอีกแล้ว
"น่า พิงหน่อย ผมจะได้พักผ่อนเยอะ ๆ ไง" บอยพิงแล้วหลับตา มีรอยยิ้มที่มุมปากเล็ก ๆ
"รู้งี้เอารถมาเองก็ดีหรอก" พาสนาบ่นพึมพำด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามองไปทางอื่น
บอยแอบหรี่ตามองพาสนาแล้วก็อมยิ้ม.........เค้าหลับตาลงแล้วหลับอย่างสบายใจ
บ่ายนี้ท้องถนนในกรุงเทพฯ รถติดจนเป็นหางงู .....ระยะทางจากตึกของนิตยาสาร Eles ไปยังตึกเสียงใส 98 จริง ๆ ถ้าเดินทางปกติใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมง แต่วันนี้ด้วยเพราะรถติดมากจึงทำให้การเดินทางใช้เวลาเป็นสามเท่า
บอยนอนอิงไหล่พาสนาอย่างสบายอารมณ์.........พาสนานั่งนิ่งไม่ขยับเขยื่อน แม้เธอจะรู้สึกหมั่นไส้บอยอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็อยากให้นักร้องของเธอได้พักผ่อนให้เต็มที่ เพราะตารางงานของเค้าในช่วงนี้แน่นจริง ๆ
เมื่อรถตู้แล่นมาจอดสนิทที่หน้าตึกเสียงใส 98 เรียบร้อยแล้ว พาสนาหันหน้ามองไปที่คนที่กำลังนอนอิงไหล่เธออยู่
"นี่.........นี่นาย.........นายบอย" พาสนาพูดเรียกบอยที่กำลังหลับอยู่
บอยยังคงนอนนิ่งอยู่...........พาสนามองหน้าบอยอย่างหมั่นไส้
"นี่!!!!!!!~" เสียงพาสนาดังขึ้นมาอีกพร้อมกับมือที่บิดพุงบอยอยู่
"โอ้ยยยยยยยย" บอยร้องออกมาก่อนจะลืมตามองมาทางพาสนา
"คุณทำอะไรเนี่ย ผมเจ็บนะ" บอยยกมือลูบตรงส่วนที่โดนบิดไปเมื่อครู่
"ถึงตึกแล้ว ลงได้แล้ว" พาสนามองบอยอย่างดุ ๆ
"บอกดี ๆ ก็ได้นี่ ต้องหยิกกันด้วย" บอยทำหน้างอใส่พาสนา
"บอกดี ๆ นายก็ไม่ยอมตื่นนี่ สมน้ำหน้า...." พาสนายิ้มที่มุมปากมองบอย
"ถ้าไม่ลงก็หลีกไป ฉันจะลง" พาสนาทำท่าลุกขึ้นแต่บอยก็ยังคงนั่งเบียดไว้ไม่ให้เธอลง
"คุณนี่นะ อ่อนหวานสักนิดไม่ได้หรือไง โหดจริง" บอยมองหน้าพาสนาแล้วพูดอย่างน้อยใจ
"หลบไป........ฉันจะลง" พาสนาไม่สนใจคำพูดของบอย แต่ตั้งท่าจะลงจากรถท่าเดียว
"คนอะไร ไม่มีความน่ารักเลย" บอยนั่งบ่น
"เอออ ฉันมันไม่น่ารักหรอก และก็ไม่อยากให้นายมาคิดว่าฉันน่ารักด้วย" พาสนาหันมาแยกเขี้ยวใส่บอยแล้วลุกเดินชนขาบอยเพื่อจะออกจากที่นั่งเพื่อลงจากรถ
บอยใช้จังหวะที่พาสนาพยายามเดินผ่านเค้าไป ..........เค้าใช้ขาขัดเข้ากับขาของพาสนาทำให้พาสนาเสียหลักเซจะล้มลง บอยรีบใช้มือของเค้ากั้นเอาไว้แล้วดึงตัวพาสนาเข้าหาเค้า.....พาสนาหันมองบอยที่โอบเธอไว้
"เล่นบ้าอะไร......." พาสนาหันมาดุบอยด้วยดวงตาเขียวขุ่น
"ผมซิต้องถามคุณว่าเล่นอะไร นี่คิดจะแต๊ะอั๋งผมหรือไง" บอยยิ้มกวน ๆ ใส่พาสนา
"ใครแต๊ะอั๋งนาย..........พูดดี ๆ นะ" พาสนาทำเสียงดุใส่บอย
"ก็ใครล่ะ เดินไม่ดี แล้วมาล้มจะทับผมเนี่ย" บอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
"บ้า.........นายอะดิ มาขัดขาฉัน" พาสนาตะโกนใส่หน้าบอย
ระหว่างนั้นมายที่นั่งอยู่ด้านหน้ารถเห็นสองคนทะเลาะกันจึงได้แต่ส่ายหัว แล้วชวนพี่จุ้มคนขับรถลงไปหากาแฟ ในตึกดื่ม
"ทะเลาะกันอีกแล้วพี่ ผมว่าเราไปหากาแฟอร่อย ๆ ฝีมือน้องบัวดื่มกันเหอะ" มายหันมองหน้าพี่จุ้ม
"ก็ดีครับคุณมาย พี่ว่าเค้ายังทะเลาะกันอีกนาน" พี่จุ้มมองไปทางกระจกหลังแล้วหันมาคุยกับมาย
"นั่นซิครับ หาเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวัน" มายส่ายหัวไปมาก่อนลงจากรถ
"เฮ้ออออ นั่นซิ" พี่จุ้มเองก็ทำหน้าเนือย ๆ แล้วลงจากรถเดินตามมายไป
ส่วนพาสนาและบอยก็ยังคงนั่งเถียงกันต่อ........
"เอาล่ะ........ฉันไม่อยากเถียงไร้สาระกับนายแล้ว " พาสนาเป็นฝ่ายยอมสงบศึกด้วยสีหน้าเนือย ๆ
"ผมก็ว่างั้น หนักจะตาย" บอยแกล้งว่าพาสนา
พาสนาทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ลุกไม่ได้ เพราะมีมือของใครบางคนยังโอบเอวเธอไว้
"ปล่อยฉันได้แล้ว ............" พาสนามองไปที่มือบอยที่ยังคงโอบเธอไว้
"อุ้ย!!!~ " บอยมองมือตัวเอง แล้วรีบหดกลับมาไว้ข้างลำตัว
"ฉวยโอกาส..." พาสนาทำเสียงเคือง ๆ ใส่หน้าบอยแล้วจึงลุกขึ้น
"เชอะ คนอย่างผมเนี่ยนะ สาว ๆ สวย ๆ มีเยอะแยะทำไมต้องมาฉวยโอกาสกับคุณด้วย" บอยทำพูดอวดข่มพาสนา
"หนอยยย พูดงี้หมายความว่าไง" พาสนาทำตาดุใส่บอย
"ก็พูดอย่างที่ได้ยินอ่ะล่ะ" บอยยังทำยักคิ้วให้พาสนา
".....ขาลีบเอ้ยยย" พาสนารู้สึกหงุดหงิด เธอหยิบเอาช่อดอกไม้ที่สาว ๆ มอบให้บอยที่วางไว้ในรถขึ้นมาขว้างใส่บอย
"โอ้ยยยย นี่คุณ นี่มันดอกไม้ของผมนะ" บอยมองช่อดอกไม้ที่พาสนาขว้างใส่เค้า
"ก็ใช่ไง ฉันกลัวนายลืมเอาลงจากรถไง" พาสนาพูดจบก็ยิ้มแบบสะใจก่อนลงจากรถ บอยที่นั่งมองพาสนาลงจากรถไปก็แอบอมยิ้ม.......แล้วมองมาที่ช่อดอกไม้ในมือที่พาสนาขว้างใส่เค้า

พาสนาเดินขึ้นตึกตรงไปยังออฟฟิศของเธอ.......
"สวัสดีค่ะ พี่พาส" เสียงหวานใสกล่าวทักทายพาสนาเมื่อเห็นพาสนาออกมาจากลิฟท์
"อ้าว สวัสดีทันนี่" พาสนายิ้มให้นักร้องสุดเซ็กซี่ของค่ายเธอ
"วันนี้มาตึก...........มีอะไรเหรอ" พาสนาถามทันนี่ด้วยสีหน้าสงสัย
"ก็คุณประเวศ เรียกทันนี่มาค่ะ" ทันนี่ยิ้มหวานให้พาสนา
"คุณเวศเรียกมา.........มีอะไรหรือจ๊ะ" พาสนามีสีหน้าสงสัย
"แหม พี่พาส อย่ามาแกล้งทันนี่ซิคะ ยังไงก็ฝากพี่พาสด้วยนะคะ" ทันนี่ยิ้มหวานให้พาสนาก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในลิฟท์
"ทันนี่ไปก่อนนะคะ บายค่ะ" ทันนี่ยิ้มหวานและโบกมือลาพาสนาก่อนกดปิดประตูลิฟท์
พาสนามีอาการงงเล็กน้อย แล้วเดินเข้าออฟฟิศ..........เมื่อผ่านมาถึงโต๊ะทำงานของนางฟ้า นางฟ้าก็รีบรายงานเธอทันที
"คุณพาสคะ คุณประเวศเรียกพบค่ะ" นางฟ้าแจ้งให้พาสนา รับทราบ
"ขอบคุณนะ ว่าแต่มีอะไรของเค้านะ" พาสนาพูดลอย ๆ ก่อนจะเดินไปทางห้องทำงานของประเวศ
ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ พาสนาเคาะประตูห้องประเวศ............
"เข้ามาซิ" ประเวศที่นั่งทำงานเงยหน้ามองมาที่ประตูห้อง
พาสนาเปิดประตูห้องก้าวเข้ามาแล้วยิ้มบาง ๆ ให้ประเวศ
"สวัสดีฮะ คุณเวศเรียกพาสมีอะไรรึเปล่าฮะ" พาสนาเดินตรงมาที่โต๊ะทำงานของประเวศ
"อ้อ พาส กลับมาแล้วเหรอ เป็น ไงวันนี้" ประเวศยิ้มให้พาสนา
"ก็ดีฮะ ราบรื่นดี........." พาสนานั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของประเวศ
"แล้วบอยล่ะ เป็นไงบ้าง" ประเวศถามพาสนาถึงนักร้องที่กำลังมาแรงของเค้า
"ก็เหมือนเดิมฮะ คุณเวศ ..........ตั้งใจทำงาน แต่กวนเป็นบ้าเลย" พาสนาพูดถึงบอยด้วยสีหน้าเซ็งนิด ๆ
"ผมก็เห็นเค้าเชื่อฟังพาสดีนะ.........ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่ยอมฟังแน่ ๆ" ประเวศพูดจบก็อมยิ้มมองมาที่พาสนา
"เชื่อไรกันฮะ คุณเวศ ยียวนกวนได้ทุกวัน" พาสนาทำหน้าเบ้ ๆ ใส่
"เอาน่า ผมว่าต่อไปพาสไม่ต้องหนักใจมากแล้วล่ะ" ประเวศพูดขึ้นแล้วมองหน้าพาสนา
"หึ......พาสไม่ค่อยไว้ใจคำพูดแบบนี้เลยนะฮะ" พาสนามองหน้าประเวศอย่างรู้ทัน
"โธ่พาส.........ผมจะมีอะไรล่ะ" ประเวศยิ้มกว้างให้พาสนา
"คุณเวศมีอะไรก็บอกมาเถอะฮะ พาสว่าคงไม่มีอะไรหนักหนากว่านี้แล้ว" พาสนามองประเวศเพื่อรอฟังประเวศ
"คือ.....ช่วงนี้ก็เป็นที่รู้กันว่าบอยเค้ากำลังดังมาก....ผมเลยมีโครงการดี ๆ ให้พาสทำ" ประเวศยิ้มให้พาสนา
"เมื่อตอนพาสขึ้นตึกมาพาสเจอกับทันนี่.............คุณเวศคงไม่..........." พาสนามองประเวศแล้วส่ายหัวเบา ๆ
"ใช่แล้วพาส...........ช่วงกลางปี ผมอยากให้มีชุด Special ชุดคู่สักชุดนะ" ประเวศยิ้มให้พาสนา
"คนนึงหนุ่มฮ๊อต อีกคนสาวร้อน........ผมว่าน่าจะมาแรงไม่เบา" ประเวศมองมาที่พาสนา
"งานเร่งอีกแล้วเหรอฮะ คุณเวศ นี่ก็เดือนมีนาแล้วนะฮะ" พาสนามองประเวศอย่างอ่อนใจ
"เอาน่า ผมเชื่อฝีมือพาสนะ" ประเวศยิ้มให้พาสนา
"โธ่.........คุณเวศ พาสบอกแล้วว่าอย่าเชื่อใจพาส" พาสนาทำหน้าเนือย ๆ ยิ้มแห้ง ๆ ให้ประเวศ
"ถ้าไม่ให้ผมเชื่อพาส แล้วจะให้ผมไปเชื่อใครล่ะ" ประเวศยิ้มหวานให้พาสนา รอยยิ้มนี้ทำเอาพาสนารีบหลบหน้าทันที...........
"งั้นพาส ขอตัวไปคิดคอนเซ็ปนะฮะ" พาสนากล่าวลาประเวศแล้วรีบเดินออกจากห้องของประเวศ
"อ้าว พาส........" ประเวศร้องเรียกพาสนา แต่ไม่ทันแล้ว เพราะพาสนาเดินออกจากห้องเค้าไปเรียบรอ้ยแล้ว
"เฮ้ออออออ ใจแข็งจริง ๆ" ประเวศพูดจบก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะหันไปมองที่วิวนอกหน้าต่างของห้อง
พาสนารีบเดินออกจากห้องของประเวศแล้วตรงกลับเข้าห้องทำงานของเธอ .......ทันทีที่พาสนานั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของเธอ หญิงสาวก็ยกมือจับที่ขมับของตัวเอง
"คุณเวศนะคุณเวศ ชอบทำอะไรที่รีบ ๆ เรื่อยเลย" พาสนาหลับตาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วถอนหายใจ
"คุณพาสคะ ผ้าเย็นค่ะ" นางฟ้าหยิบผ้าเย็นที่แช่ไว้จนเย็นฉ่ำมาให้พาสนา
พาสนาลืมตาหันมองไปที่นางฟ้า และมองที่ผ้าเย็นที่นางฟ้าเอามาให้
"พอดีนางฟ้าเห็นคุณพาสเหนื่อย ๆ เครียด ๆ มาจากข้างนอก นางฟ้าเลยคิดว่าคุณพาสคงเหนื่อยมาก" นางฟ้าพูดยิ้ม ๆ ให้พาสนา
"ขอบคุณมากนะฮะ คุณนางฟ้า" พาสนายิ้มรับผ้าเย็นมาจากมือนางฟ้าแล้วเอามาเช็ดหน้าของเธอ
ความเหนื่อยเมื่อยล้าเมื่อสักครู่บรรเทาลง ความเย็นฉ่ำจากผ้าเย็นของนางฟ้าทำให้พาสนารู้สึกสดชื่นขึ้น.............
"คุณพาส ได้พักผ่อนบ้างไหมคะ นางฟ้าเห็นคุณพาสต้องออกไปตะลอน ๆ กับคุณบอยทุกวันเลย" นางฟ้ากล่าวอย่างเห็นใจพาสนา
"หึ.........คุณนางฟ้ามันคืองานของพาสนะ ยังไงพาสก็ทนได้ ขอบคุณมากนะฮะ" พาสนาส่งผ้าเย็นคืนนางฟ้าแล้วยิ้มบาง ๆ ให้
"ยังไง คุณพาสอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ" นางฟ้ากล่าวอย่างห่วงใย
"ฮะ ขอบคุณมาก" พาสนายิ้มรับคำจากนางฟ้า
"งั้นนางฟ้า ออกไปก่อนนะคะ" นางฟ้ายิ้มให้พาสนาก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ในความรู้สึกของเลขาฯ คนสนิท เธอรู้สึกสงสารเจ้านายคนเก่งของเธอที่ต้องเหนื่อยกับการทำงานในอัลบั้มนี้มาก ๆ เพราะพาสนาต้องลงไปควบคุมและดูแลการทำงานของบอยด้วยตัวเอง ไม่เหมือนนักร้องคนอื่นที่พาสนาจะมีทีมงานคอยดูแลแทน
เมื่อนางฟ้าออกไปจากห้อง พาสนาก็พิงพนักเก้าอี้อีกครั้งและหลับตานิ่ง.........คงจะมีนางฟ้าเท่านั้นที่รู้ใจเธอมากที่สุดและเข้าใจเธอมากที่สุด พาสนารู้สึกว่านางฟ้าเป็นเหมือนพี่สาวของเธอจริง ๆ
.
.
วันรุ่งขึ้นพาสนาและบอยได้ทำการไปให้สัมภาษณ์รายการวิทยุและอัดเทปรายการต่าง ๆ ตามตารางงาน กว่างานจะเสร็จก็เล่นเอาเกือบเย็น
"เหนื่อยมากไหมคะ คุณบอยขา" หนุงหนิงช่างแต่งหน้าเข้ามาซับหน้าให้บอยพร้อมกับเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ไม่เท่าไหร่หรอกครับพี่หนุงหนิง" บอยยิ้มให้หนุงหนิง
"แหม พี่หนุงหนิงห่วงนักร้องของพาสจังนะ" พาสนาหันมองหนุงหนิงแกมแซว ๆ
"โธ่ คุณพาสขา พี่หนุงหนิงก็สนใจคุณพาสเหมือนกันนะคะ" หนุงหนิงสาวประเภทสองหันมายิ้มหวานให้พาสนา
"พาสไม่เชื่อหรอก......." พาสนาพูดจบก็ยิ้มให้หนุงหนิง
"คุณพาสเนี่ย เซี้ยวจริง" หนุงหนิงแกล้งเอามือมาหยิกเบา ๆ ที่แขนพาสนาก่อนจะหันไปซับหน้าให้บอยต่อ
"พรุ่งนี้ผมมีงานอะไรอีกไหม คุณพาส" บอยหันมาถามพาสนาด้วยน้ำเสียงล้อเลียนพี่หนุงหนิง
"พรุ่งนี้ ตารางว่าง หยุดพักหนึ่งวัน" พาสนาตอบบอยพร้อมมองตารางงานในมือ
"เย้!!!!!!~ ได้พักสักที" บอยยกมือทำท่าดีใจ
"เอออ พักนะ ไม่ใช่ไปซ่าส์" พาสนาแกล้งทำเสียงดุใส่บอย
"คร๊าบบบบบบบบบ คุณโปรดิวเซอร์" บอยยื่นหน้ามาใกล้หน้าพาสนา
"เออออ" พาสนาทำหน้าเอือม ๆ ใส่บอยก่อนจะเดินออกไป
"อ้าว แล้วจะไปไหนละคุณ" บอยเรียกพาสนาอย่างสงสัย
"ฉันก็กลับไปทำงานอะดิ" พาสนาหันมาตอบก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"แหม คุณพาสเนี่ย ขยันจังนะคะ" พี่หนุงหนิงพูดขึ้นขณะที่กำลังซับหน้าให้บอย
"ขยันหรือว่าบ้างานกันแน่" บอยพูดจบหนุงหนิงก็แอบยิ้มขำ ๆ
เมื่ออออกจากห้องอัดรายการมาแล้ว พาสนาก็ขับรถตรงกลับไปยังบริษัทเสียงใส 98 เพื่อไปจัดการงานที่คั่งค้างอยู่
หลังจากที่พาสนาเคลียร์งานและวางคอนเซ็ปของอัลบั้มชุดต่อไปอย่างคร่าว ๆ เรียบร้อยแล้ว พาสนาหันมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าตอนนี้จะสี่ทุ่มแล้ว พาสนาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง ......พาสนาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วออกจากห้องทำงานไป............
.
.
เพียงเวลาไม่นานนักรถคันงามของพาสนาก็มาจอดอยู่ที่ลานจอดรถซึ่งก็ออยู่ห่างจากหน้าร้านเล็ก ๆ ในย่านหลังสวนพอสมควร นี่เป็นร้านที่พาสนาชอบมานั่งปล่อยอารมณ์ตอนที่ทำงานเหนื่อย ๆ หรือว่าไม่สบายใจเป็นประจำ
"อ้าว สวัสดีค่ะคุณพาส" คุณแดงกล่าวทักทายพาสนาที่กำลังเดินเข้าร้านของเธอ
"สวัสดีฮะ พี่แดง" พาสนายิ้มทักทายคุณแดงเจ้าของร้านสวนดอกไม้
"แหม ช่วงนี้งานยุ่งหรือคะ ไม่ค่อยมาที่ร้านเลย" คุณแดงพาพาสนาไปนั่งที่โต๊ะในมุมสบาย ๆ ก่อนจะกล่าวทักทายต่อ
"ก็นิดหน่อยฮะ" พาสนายิ้มบาง ๆ
"ยังไง ก็รักษาสุขภาพหน่อยนะคะ พี่แดงว่าน้องพาสดูเหนื่อย ๆ ไปนะคะ" คุณแดงยิ้มให้พาสนาอย่างเป็นห่วง
"ขอบคุณฮะ แต่คงพักไม่ได้หรอกฮะ เพราะนี่ก็มีโปรแจคใหม่มาอีกแล้ว" พาสนายิ้มตอบคุณแดงอย่างเคยชิน
"ยังไง พี่แดงขอเป็นกำลังใจให้คุณพาสแล้วกันนะคะ" คุณแดงยิ้มให้พาสนา
"ฮะ..........ขอบคุณพี่แดงมากฮะ" พาสนายิ้มให้คุณแดง
"วันนี้จะดื่มอะไรดีคะ" คุณแดงถามพาสนายิ้ม ๆ
"พาสขอ......Wet Martini แล้วกันนะฮะ" พาสนาบอกชื่อเครื่องดื่มที่มีสีแดงทับทิมกับคุณแดง
"งั้นรอสักครู่นะคะ" คุณแดงรับออเดอร์จากพาสนาแล้วจึงเดินกลับไปที่บาร์เหล้าของร้าน
พาสนาหันไปมองนักร้องที่กำลังร้องเพลงบนเวทีของร้าน แล้วพาสนาก็หันมองออกไปนอกกระจกร้าน .....หญิงสาวมองท้องถนนที่วุ่นวายเต็มไปด้วยรถยนต์และผู้คนชาวกลางคืน

ไม่นานนักคุณแดงก็นำค็อกเทล Wet Martini เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์สีแดงทับทิมสวยมาเสริฟให้พาสนา.......
"ขอบคุณฮะ พี่แดง" พาสนารับแก้วเครื่องดื่มแล้วยิ้มให้คุณแดง
"พักผ่อนให้สบายนะคะคุณพาส พี่ขอตัวไปต้อนรับลูกค้าโต๊ะอื่นก่อนนะคะ" คุณแดงกล่าวกับพาสนาก่อนจะถอยออกจากโต๊ะของสาวห้าว
พาสนามองคุณแดงแล้วยิ้มบาง ๆ ก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ.............เสียงเพลงเย็น ๆ เบา ๆ สบาย ๆ กับบรรยากาศผ่อนคลาย........และเครื่องดื่มที่ถูกใจทำให้พาสนารู้สึกหายเหนื่อยไปได้ทีเดียว
พาสนาเพลินกับบรรยากาศแบบนี้ที่เธอห่างหายไปนาน นับแต่ทำงานอัลบั้มใหม่ของบอยทำให้พาสนาไม่ได้มาร้านนี้ซะนานจึงทำให้เธอสนุกกับการผ่อนคลายอย่างมาก แก้วค็อลเทลผ่านไปแล้วหกแก้ว และแก้วที่เจ็ดกำลังจะมา
พาสนาลืมตัวดื่มเครื่องดื่มไปเยอะ แม้ว่าจะเป็นเครื่องดื่มแบบผสมแต่ก็มีแอลกอฮอล์อยู่ไม่น้อย ..............
พาสนาเริ่มรู้สึกมึน ๆ เธอจึงตัดสินใจดื่มแก้วสุดท้ายก่อนจะเช็คบิลกลับบ้าน..........เมื่อพาสนาลุกขึ้นเธอก็รู้สึกเหมือนโลกหมุนไม่น้อย.........
"อุ้ย!!!~ คุณพาสไหวไหมคะ" คุณแดงเข้ามาประคองพาสนา
"ไหวฮะ พี่แดง..........ไหว ๆ ๆ ๆ" พาสนาโบกไม้โบกมือยิ้มให้พี่แดง แต่ใบหน้าของเธอตอนนี้แดงก่ำ
"พี่ว่า คุณพาสเมาแล้วนะคะ ยังไงกลับแทกซี่ดีไหมคะ" คุณแดงพูดกับพาสนาอย่างเป็นห่วง
"พาสบอกว่าม่ายยยยยมาวววไงฮะ พี่แดง ไม่เมา ๆ" พาสนายิ้มหวานให้คุณแดงก่อนจะเดินเซไปเซมา
"โธ่ คุณพาส........." คุณแดงรู้สึกอ่อนใจในความดื้อของพาสนาและมองตามหญิงสาวไปอย่างเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย
"พี่แดงคะ ลูกค้าโต๊ะนี้เรียกค่ะ" วิมลเด็กเสริฟในร้านรีบเดินมาบอกคุณแดงแล้วหันหน้าไปทางลูกค้าอีกโต๊ะในร้าน
"จ๊ะ ขอบใจนะ" คุณแดงหันมามองทางวิมลและมองตามไปที่โต๊ะลูกค้า
คุณแดงมองตามหลังพาสนาไปอีกครั้งก่อนจะทำหน้าหนักใจเดินไปทางโต๊ะลูกค้าที่เรียกเธอเมื่อสักครู่
พาสนาเดินเซไปเซมาตรงไปยังรถของเธอ ระหว่างทางไปรถของพาสนาก็มีกลุ่มผู้ชายหน้าตาคล้ายพวกนักเลงสองสามคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่
พาสนาเดินเซไปกระแทกโดนหนึ่งในสามของคนกลุ่มนั้น..........
"เฮ้ย!!~ เดินไงวะ" ชายวันฉกรรจ์คนที่โดนพาสนาเดินชนหันมองหน้าพาสนา ...........
"อ้อ ทอมนี่หว่า..." ชายคนเดิมเดินเข้ามาหาพาสนาแล้วเอามือลูบเคราของตัวเอง
"ทำไม ทอมแล้วหนักหัวใครไม่ทราบ" พาสนาโต้กลับอย่างหัวเสีย
"เฮ้ย พูดงี้สวยดิ หาเรื่องไง" นักเลงคนเดิมพูดขึ้นมาอีก
"ใคร!!!!!!!!!~ ใครไปหาเรื่องแก" พาสนาหรี่ตามองชายคนดังกล่าว
"อีนี่ วอนหาเรื่องแล้วไหมล่ะ" นักเลงท่าทางเหมือนคนติดยาตะโกนออกมา ทำท่าจะชกใส่พาสนา
แต่พาสนาหลบทันและผลักชายคนนั้นให้ล้มลง คนในกลุ่มอีกสองคนเห็นเข้าก็เลยเดินเข้ามาหาพาสนา
"อีนี่ เป็นผู้หญิงดี ๆ ไม่ชอบ ทำตัวเป็นทอม แถมยังซ่าส์อีก" นักเลงคนหนึ่งพูดขึ้น
"เฮ้ย พูดดี ๆ หน่อยพวก พูดงี้เดี๋ยวสวยหรอก" พาสนามองคนที่ว่าเธออย่างไม่พอใจ
"พี่น่ะ ไม่สวยหรอกน้อง.....แต่ถ้าเป็นน้อง จับแต่งหญิงท่าจะสวยนะ" นักเลงอีกคนมองพาสนาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
"พูดงี้ หาเรื่องปากแตกหรือไง" พาสนาตะโกนใส่หน้าคนที่ทำท่ากรุ้มกริ่มใส่เธอ
"ปากแตกไม่กลัว..........กลัวไม่แตก" นักเลงชีกอคนเดิมพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้พาสนาขึ้นอีก
เมื่อนักเลงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้พาสนาแล้วยกมือเอื้อมจะมาจับแขนพาสนา พาสนาก็ผลักอกนักเลงคนนั้นด้วยอารมณ์โมโห
"ฤทธิ์เยอะนี่หว่า อย่างงี้ข้าชอบ" นักเลงชีกอมองพาสนาด้วยสีหน้าชอบอกชอบใจ
"คืนนี้ไปกับพี่ดีกว่าน้อง" ไม่พูดเปล่านักเลงคนนั้นก็คว้ามือพาสนาเอาไว้แน่น
"เฮ้ยยย ปล่อย" พาสนาสะบัดมือและทำท่าบิดตัวทำให้ข้อมือนักเลงคนนั้นบิดตาม
"โอ้ยยยยยยยยย"
นั่นคือเสียงของนักเลงชีกอก่อนจะโดนพาสนาใช้เท้าถีบด้านหลังจนมันกระเด็นออกไป
"กล้าทำพี่สมเหรอ อีนี่วอนซะแล้ว" นักเลงอีกคนวิ่งเข้ามาหวังจะชกพาสนา แต่หญิงสาวหลบทันแล้วให้เท้าเตะเข้ากลางหลังนักเลงคนนั้น
"ร้ายจริงนะน้อง" นักเลงที่เพื่อนมันเรียกว่า สม หันมายิ้มให้พาสนาก่อนจะมองไปที่พวกของมันที่ลุกขึ้นอีกสองคน
"เฮ้ยยยย คืนนี้กูอยากได้อีนี่ไปนอนด้วยเว้ย จับมัน" ไอ้สมสั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงกร้าว
แล้วทั้งสามก็รุมเข้าหาพาสนา แรก ๆ หญิงสาวก็ทั้งเตะทั้งถีบนักเลงกระเด็นไปทีละคน แต่ด้วยความเมาและเหนื่อยอ่อนทำให้เธอเสียท่า ไอ้สมชกหมัดหนักเข้าที่ท้องน้อยของพาสนา ดัง อั๊ก!!!~
"อุ๊บ!!!~" พาสนาร้องออกมาเบา ๆ ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น
"ว่าไงน้อง หมดฤทธิ์แล้วเหรอ" ไอ้สมเดินมาจับหน้าพาสนาให้เงยมองหน้าของมันก่อนจะพูดพร้อมรอยยิ้ม
"ฮึ้ยยย !!!~" พาสนาสะบัดหน้าให้พ้นมือของไอ้สม แต่สองมือน้อยก็กุมท้องแน่น
"เฮ้ยยย ยืนทำไรวะ ลากมันไปที่รถกูดิ .........." ไอ้สมหันไปสั่งลูกน้องสองคนแล้วมองพาสนาอย่างชอบใจ
สองนักเลงเข้ามาจับแขนของพาสนาคนละข้าง แต่พาสนาก็ดิ้นสู้สุดฤทธิ์..........
"ฤทธิ์ยังมีอยู่นี่หว่า งั้นอีกทีนะ" พูดจบไอ้สมก็ชกเข้าที่ท้องน้อยของพาสนาอีกครั้ง แรงชกคราวนี้ทำเอาพาสนาคอตกแน่นิ่งไป
ทั้งสามนักเลงต่างช่วยกันลากพาสนาเพื่อไปที่รถของตนเอง.........
เมื่อถึงรถของไอ้สม ไอ้สมจัดการเปิดประตูหลังเพื่อให้เอาตัวพาสนาเข้าไปในรถ แต่ระหว่างนั้นพาสนาพอมีสติอยู่บ้าง เธอรั้งตัวไว้ไม่ยอมเข้ารถง่าย ๆ
"เฮ้ยย ทำอะไรกันวะ เดี๋ยวป๋าพวกมึงก็มากันหรอก" ไอ้สมหันมาตะคอกใส่ลูกน้องทั้งสอง
"มันไม่ยอมเข้าไปในรถอ่ะ พี่สม" นักเลงตัวเล็กหน้าตาเหมือนคนติดยาหันมาบอกกับไอ้สม
"อะไรวะ ผู้หญิงคนเดียว เอาไม่อยู่" ไอ้สมเดินวนกลับมาที่ประตูที่จะเอาพาสนาเข้าไปนั่งเพื่อช่วยกันเอาพาสนาเข้าไปนั่งในรถ
เมื่อไอ้สมเดินมาถึงกะพยายามช่วยกันจับพาสนาเข้าไปในรถ แต่พาสนาก็สู้ หญิงสาวยกขาขึ้นถีบไอ้ลูกน้องคนที่ติดยากระเด็นออกไป
"ออกไป.........ไอ้พวกเลว" พาสนาตะโกนด่าออกมา แล้วเธอก็หันไปเตะนักเลงอีกคนเข้าที่สีข้างแล้วสะบัดมือไอ้สมที่จับแขนของเธอแล้วถีบไอ้สม ห้หงายหลังลง
เมื่อพาสนาเป็นอิสระก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีไปที่รถของเธอ พาสนาพยายามพยุงร่างของเธอให้ไปถึงรถของเธอ แต่รถของเธอไปจอดในจุดที่มืดพอสมควร
"เฮ้ยยยยยยยย หยุดนะ จะวิ่งไปไหน" ไอ้สมวิ่งตามมาติด ๆ
"หยุดก็บ้าดิ......" พาสนาพูดเบา ๆ ขณะวิ่งหนี
ความเหนื่อยและจุกที่ท้องทำเอาพาสนาสะดุดล้มลง....ไอ้สมที่วิ่งตามไม่ห่างนักก็คว้าตัวพาสนาขึ้นมาได้แล้วดันตัวเธอไปชิดกับรถที่จอดอยู่
"แหม ชอบบรรยากาศแบบนี้ก็ไม่บอก ต้องให้เหนื่อยด้วย" ไอ้สมมองพาสนาด้วยสายตาหื่น
"ไอ้บ้า ปล่อยนะ" พาสนาพยายามสะบัดแขนให้หลุด แต่ก็ไม่สำเร็จ พอเธอยกขาจะเตะไอ้สมอีกครั้ง ไอ้สมรู้ทันมันจึงลงศอกเข้าที่ขาอ่อนของพาสนาที่ยกขึ้นมา ทำเอาพาสนาร้องออกมา
"โอ้ยยยยยยยยย"
ความเจ็บเกิดขึ้นที่ขาอ่อนของพาสนา หญิงสาวรู้สึกเจ็บที่ขามาก
ไอ้สมยกตัวพาสนาขึ้นไปพาดที่กระโปรงรถ พาสนาพยายามดิ้นสุดชีวิต ทั้งขู่ทั้งด่า แต่ไอ้สมไม่ได้สนใจ มันกระชากเสื้อสูทพาสนาออกมาจนเหลือแต่เสื้อเชิ้ตบาง ๆ
"แหม มาสนุกกับพี่ดีกว่าน้อง ฤทธิ์เยอะอย่างนี้ พี่ชอบ" ไอ้สมพูดพร้อมส่งสายตาหื่นออกมา
"ไอ้เลว ออกไป" พาสนาตะโกนออกมา
"แหกปากไปเหอะ นี่มันตีสองกว่า ๆ แล้ว แถมอยู่ลึกขนาดนี้ ไม่มีใครมาได้ยินหรอก" ไอ้สมมองมาที่พาสนา
"ตำรวจ...........ช่วยด้วย ตำ..........." พาสนาตะโกนออกมา ไอ้สมจึงตบหน้าพาสนาอย่างแรง
หญิงสาวรับรู้ได้ถึงรสชาติของโลหิตที่ไหลออกมาจากมุมปาก
"เฮ้ยยย พวกมึงจะยืนทำไรวะ มาช่วยกูจับมันดิ" ไอ้สมหันไปมองลูกน้องสองคนที่วิ่งตามมา
ลูกน้องสองคนของไอ้สมรีบวิ่งเข้ามาจับแขนพาสนาขึงกับกระโปรงรถให้ไอ้สม…....ไอ้สมมองพาสนาอย่างสะใจก่อนจะปลดเข็มขัดออก..........พาสนามองคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าอย่างโกรธเคือง
"อย่าทำบ้า ๆ นะ อย่าเข้ามานะ ช่วย............." พาสนาพยายามตะโกนออกมาอีก แต่ก็ต้องหุบปากลงเมื่อไอ้สมชกที่ท้องของเธออีกครั้ง และเอาเสื้อสูทของเธอที่กองกับพื้นมามัดปากของเธอไว้
ไอ้สมกระชากเสื้อเชิ้ตของพาสนาออกมา กระดุมเสื้อหลุดกระเด็นออกมากลิ้งกับพื้นถนน เห็นเสื้อกล้ามสีขาวตัวน้อยภายใน........... ผิวสีขาวนวลต้องแสงสลัวแต่ก็ทำให้รู้ว่าเป็นผิวสีขาวผ่อง
นักเลงสองคนมองมาที่พาสนาแล้วต่างพากันกลืนน้ำลายลงคอ...........
"เฮ้ยยย ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูเสร็จแล้วยกให้เว้ย" ไอ้สมหันไปยิ้มให้ลูกน้องสองคน
"จริงหรือพี่ ทีแรกผมไม่คิดว่า .......มันจะขาวอย่างนี้" นักเลงที่ท่าทางเหมือนคนติดยาพูดขึ้น
"นั่นดิ .........." นักเลงอีกคนหันไปมองพาสนาอย่างยิ้ม ๆ
พาสนามองนักเลงทั้งสามด้วยดวงตาแค้นเคืองและโกรธสุดชีวิต...........
ไอ้สมก้มลงมาหาพาสนา แล้วเอามือสกปรกของมันค่อย ๆ ปลดเข็มขัดของพาสนาออก…...พาสนาส่ายหน้าไปมา อย่างปวดร้าว ดวงตาของเธอร้อนผ่าว..........หัวใจหญิงสาวแทบสลายลง เธออยากตะโกนออกมา แต่ก็ไม่สามารถทำได้
เมื่อเข็มขัดหลุดออกมา ไอ้สมเอามาเหวี่ยงเล่นแล้วยิ้มเยาะใส่พาสนา........แล้วไอ้สมก็ก้มลงหวังจะปลดตะขอที่กางเกงของพาสนาออก หญิงสาวพยายามดิ้นอีกครั้งแม้แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงดิ้นแล้ว มือที่ถูกตรึงไว้คงเหลือไว้แค่ขา แต่ก็เจ็บข้างนึง อีกข้างก็โดนไอ้สมกดเอาไว้.......พาสนาดิ้นพล่านอยู่บนกระโปรงรถ น้ำตาใสไหลลงมา

พาสนาดิ้นไปมาพร้อมน้ำตาที่ไหลนองแก้ม .....หญิงสาวรู้สึกหัวใจจะหยุดเต้นให้ได้ หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอจริง ๆ เธอคงทนอยู่ต่อไปไม่ได้แน่ ๆ
"อี้..........อู้อี้.........อี้..........." เสียงพาสนาหลุดลอดออกมาจากปากที่โดนมัดไว้ ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตามองดูไอ้สมที่กำลังก้มมาที่เธอ
"มาสนุกกันเถอะน้อง" ไอ้สมยิ้มเยาะแล้วค่อย ๆ ก้มลง มือหยาบ ๆ สกปรกของไอ้สมกำลังจะมาสัมผัสกับใบหน้าขาว ๆ ของพาสนา หญิงสาวสะบัดหน้าแรง ๆ ไม่ให้มือนั้นสามารถจับหน้าของเธอได้
"อยู่นิ่ง ๆ ซิ อยากเจ็บตัวรึไง" ไอ้สมตะคอกใส่พาสนาพร้อมเอามือบีบแก้มเธอ
"มามะ มาให้พี่ชื่นใจหน่อย" ไอ้สมยิ้มกริ่มก่อนจะก้มลงมาใกล้ใบหน้าขาว ๆ ของพาสนา
พาสนาสะบัดหน้าหลบอย่างรวดเร็ว แต่ไอ้สมก็บีบมือ ทำให้แก้มพาสนาเป็นรอย แล้วบังคับใบหน้าขาวให้หันมาที่ตน
"มามะ ขอพี่หอมหน่อย " ไอ้สมยื่นหน้ายื่นปากไปหาพาสนา
แต่แล้วร่างใหญ่ของไอ้สมก็โดนกระชากขึ้นมา แล้วโดนหมัดเต็ม ๆ ที่มุมปากจนล้มลงไปกองที่พื้นถนน.....ไอ้สมยกมือปาดเลือดที่มุมปากมองมาทางคนที่จับตนชกจนกระเด็น.........
"เฮ้ย มึงเป็นใครวะ มาทำพี่สม มึงงงงงงง" ไอ้นักเลงรูปร่างเหมือนคนติดยาปล่อยมือจากแขนของพาสนาแล้วหันมาหวังจะต่อยชายที่ชกไอ้สมจนล้มไป ...........แต่มันเองกลับโดนเตะกระเด็นออกมา
"ไอ้นี่ เสื....ก นี่หว่า" นักเลงอีกคนปล่อยตัวพาสนาไว้ก่อน แล้วหันมาเล่นงานชายที่ต่อยไอ้สม
ชายลึกลับหลบจากการโดนจู่โจมแล้วชกเข้าที่ท้องของนักเลงคนนั้นจนมันก้มตัวงอแล้วเค้าก็ประสานมือทุบเข้าที่ท้ายทอยจนนักเลงตัวเขื่องล้มนอนกองกับพื้น
ไอ้สมเห็นอย่างนั้นรีบคว้าขวดเบียร์ที่นอนกลิ้งอยู่ข้าง ๆ มือ แล้วทุบจนแตกเป็นปากฉลามแล้วยื่นมาทางชายลึกลับ
นักเลงที่เหมือนคนติดยาลุกขึ้นมองมาทางชายลึกลับด้วยเช่นกัน
"เฮ้ยยยยยย ลุมนี่หว่า" เสียงชายลึกลับที่คุ้นหูดังขึ้น
พาสนาค่อย ๆ พยุงตัวเอง แต่เธอก็รู้ตัวว่าลุกไม่ไหว หญิงสาวพยายามเงยหน้ามองการต่อสู้ที่อยู่ไม่ไกลตัวเธอนัก
ไอ้สมทำท่าจด ๆ จ้อง ๆ จะแทงขวดแตกใส่ชายหนุ่ม แล้วเมื่อไอ้สมวิ่งปาดเข้าหาชายหนุ่ม เค้าก็หลบซ้ายขวา แต่ปากขวดก็บาดเข้าที่แขนของเค้าจนเลือดไหลออกมา.......ชายหนุ่มมองที่แขนของตนเพียงชั่วครู่
"เล่นกันจริง ๆ เหรอ" ชายหนุ่มพูดขึ้นแล้วยิ้มมุมปาก
"มึง ตายซะเหอะ สะเออะมายุ่งดีนัก" ไอ้สมพูดจบก็เอาขวดในมือจ้วงแทงให้โดนชายหนุ่มลึกลับ แต่เค้าก็หลบพ้นทุกครั้ง
ไอ้นักเลงที่ท่าทางเหมือนคนติดยาวิ่งเข้ามาจะรุมชายหนุ่ม เค้าจึงคว้าแขนนักเลงคนนั้นแล้วบิดในท่าล็อคหลัง แล้วเอามาทำเป็นโล่บังให้ตัวเอง
"ไอ้ชิด หลบไปดิ" ไอ้สมเรียกลูกน้องให้หลบ
"หลบไงละพี่ มันล็อคฉันไว้" ไอ้ชิดพยายามสะบัดตัวออก แต่ยิ่งสะบัดก็ยิ่งเจ็บแขนมากขึ้น
ไอ้สมไม่สนใจลูกน้อง มันหวังเข้ามาทำร้ายชายลึกลับ แต่ชายหนุ่มก็ดันไอ้ชิดกระเด็นไปกระแทกไอ้สม ขวดปากฉลามบาดเข้าที่ท้องไอ้ชิดจนเลือดไหลนอง
"พี่สม แทงฉัน โอ้ยยยยยยยยยย เลือดพี่ เลือด" ไอ้ชิดร้องโวยวายทำท่าเหมือนคนจะตาย
"เฮ้ย ไอ้ชิด" นักเลงอีกคนที่นอนกองอยู่กับพื้นรีบพยุงตัวเองไปหาไอ้ชิดที่เลือดไหลไม่หยุด
"พี่สมเอาไอ้ชิดไปโรงพยาบาลเหอะ" นักเลงอีกคนมองมาที่ไอ้สมที่ยืนจ้องไอ้ชิดนิ่ง
"เฮ้ยยยยย เอาไปเองโว้ย กูไม่อยู่แล้ว" ไอ้สมตกใจหนักรีบขว้างขวดในมือลงพื้นแล้ววิ่งหนีไป
"ไอ้ชิด.. ไอ้ชิด........" นักเลงลูกระจ๊อกประคองเพื่อนที่นอนเลือดไหลอาบ
ชายลึกลับเดินมาทางพาสนาแล้วประคองร่างเล็กขึ้นมา...........เค้าค่อย ๆ ปลดผ้าที่พันปากพาสนาออก ........หญิงสาวมองคนที่ช่วยเธอไว้ ........แล้วเธอก็โผเข้ากอดเข้าแน่น
"คุณปลอดภัยแล้วนะ" เสียงทุ้มนุ่มกล่าวขึ้น
"ฉันกลัวบอย ฉันกลัว" พาสนากอดบอยแน่น
บอยค่อย ๆ อุ้มร่างเล็กขึ้น ร่างกายที่บอบช้ำค่อย ๆ ถูกยกลอยขึ้น ....บอยอุ้มพาสนาไปที่รถของเค้าที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก เมื่อถึงรถบอยวางตัวพาสนาลงบนที่นั่งแล้วยกมือเช็ดคราบเลือดที่มุมปากให้เธอ..........
"คุณไม่เป็นไรแล้วนะ" บอยพูดกับพาสนาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
พาสนามองบอยแล้วก็น้ำตาไหลอีกครั้ง........หญิงสาวยกมือปิดหน้าแล้วร้องไห้ บอยกดโทรศัพท์แจ้งตำรวจให้มาที่เกิดเหตุโดยเร็ว เพราะท่าทางนักเลงที่บาดเจ็บต้องการการรักษาโดยด่วน
"บอย ฉันอยากกลับบ้าน ฉันอยากกลับบ้าน" พาสนาเงยหน้ามองบอย ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา
"ได้......ผมไปส่งนะ" บอยยิ้มให้พาสนาแล้วปิดประตูรถก่อนที่เค้าจะวนไปตรงฝั่งคนขับ
ก่อนออกรถบอยหันมองพาสนาที่สภาพตอนนี้แทบดูไม่ได้เลย...........ชายหนุ่มหันไปหยิบเสื้อเชิ้ตที่แขวนไว้เพื่อเอาไว้ใส่เปลี่ยนเวลามีงานออกมา
"อ๊ะ ใส่ซะ" เค้ายืนให้พาสนา
พาสนาหันมองบอยแล้วรับเสื้อมา .........หญิงสาวกอดเสื้อแน่น แล้วน้ำตาแห่งความอับอายคับแค้นก็ไหลลงมาอีก
บอยมองพาสนาแล้วรู้สึกสงสารจับใจ เค้าหยิบเสื้อในมือพาสนาออกมาแล้วเอามาคลุมให้เธอ..............พาสนาไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก ทั้งขวัญเสียเจ็บแค้นและหวาดกลัว
บอยขับรถมาได้สักพักแล้วหันไปถามพาสนาถึงบ้านของเธอ
"บ้านคุณอยู่ไหนนะ" บอยถามพาสนาอย่างสงสัย
"..................." พาสนานั่งนิ่งไม่ยอมตอบ ดวงตาของหญิงสาวดูเศร้า น้ำตาเอ่อคลอเบ้าตา
"เฮ้ออออ " บอยถอนหายใจเบา ๆ แล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่คอนโดฯ ของเค้า
พาสนานั่งมองไฟข้างทาง แล้วหญิงสาวก็หลับตาลง น้ำตาไหลลงมา.........พาสนาไม่เคยคิดกลัวใคร ไม่หวั่นเกรงสิ่งใด เธอคิดว่าเธออยู่ในคราบแข็งแกร่งคงไม่มีใครมาทำร้ายเธอได้ แต่จริง ๆ มันไม่ใช่............พิษภัยต่าง ๆ ก็ยังมาระรานเธอ บอยจอดรถสนิทหน้าคอนโดฯ หรูก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้พาสนา..........
"ผมว่าคืนนี้พักที่นี่ก่อนแล้วกัน" บอยพูดจบก็มองหน้าพาสนาที่นั่งนิ่งอยู่ในรถ
"ลงมาซิ" บอยบอกกับพาสนาน้ำเสียงนุ่มนวล
พาสนาขยับตัว แต่แล้วเธอก็ต้องก้มลงเพราะเจ็บปวดที่ท้องน้อยและขาที่โดนซอกอย่างแรง.........ร่างกายที่บอบช้ำ ทำให้บอยรู้ว่า ตอนนี้พาสนาแทบไม่เหลือแรงแม้จะลุกขึ้นเดิน.........
ชายหนุ่มตัดสินใจช้อนร่างเล็กขึ้นมาอุ้ม..........พาสนาตกใจและทำท่าเหมือนจะดิ้นหนี แต่เมื่อมองหน้าว่าเป็นบอย เธอก็ยอมโดยดี.......หญิงสาวยังคงผวาอยู่.......เนื้อตัวเธอสั่นสะท้าน ใบหน้ามีรอยช้ำตามแขนก็มีรอยช้ำ บอยมองดูพาสนาในอ้อมแขนแล้วก็ให้นึกสงสารจับใจ
บอยอุ้มพาสนามาวางที่โซฟากลางห้องก่อนจะเดินไปยังตู้ยาในห้องน้ำ.......กองสำลี ยาแดง ยาเหลือง แอลกอฮอล์สำหรับเช็ดแผล พลาสเตอร์ยาและอื่น ๆ อีกมากมายได้ถูกนำมาวางกองไว้ตรงหน้าพาสนา
บอยเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำแล้วบิดพอหมาดมาด้วย .......ชายหนุ่มเอาผ้าซับที่ใบหน้าของพาสนา ชายหนุ่มเช็ดรอยคราบสกปรกต่าง ๆ ออก และคราบเลือดที่มุมปากให้พาสนาด้วย..........
"โอ้ย !!~" พาสนาร้องออกมาเบา ๆ เมื่อบอยเช็ดที่มุมปากให้เธอ
"เจ็บเหรอ" บอยถามพาสนาอย่างเป็นห่วง
"อืมม" พาสนาพยักหน้าเล็กน้อย
บอยพยายามเช็ดใบหน้าและแขนให้พาสนาอย่างเบามือ..........
"พวกมันเลวจริง ๆ" บอยพูดออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นรอยช้ำตามแขนของพาสนา
"..............." พาสนาไม่ตอบอะไร เธอนั่งเงียบไม่เหมือนเคย........ทำเอาบอยเองก็แปลกใจไม่น้อย
ธรรมดาถ้าเป็นเวลาปกติ พาสนาคงนั่งด่านั่งบ่นไม่หยุดปาก แต่เวลานี้เธอกับเงียบและมีอาการเศร้ามาก.........
"มา ผมทายาให้นะ" บอยหยิบยาหม่องมาทาตามรอยฟกช้ำให้พาสนา ชายหนุ่มทายาอย่างเบามือ ..........ผิวขาวสวยกลับมีรอยจ้ำสีแดงเขียว ช่างเป็นภาพไม่น่าดูเอาซะเลย
"นายมีแผลนี่...." พาสนาพูดขึ้นเมื่อสายตาเธอไปเห็นแผลที่แขนของบอย
"อ้อ คงเป็นตอนไอ้นักเลงนั่นมันเอาขวดมาแทงอ่ะ" บอยยกแขนขึ้นดูตรงบริเวณแผล
"ทำแผลซิ" พาสนาบอกกับบอย
"อืมม เดี๋ยวทำ" บอยยิ้มบาง ๆ ให้พาสนา
หญิงสาวส่ายหัวไปมาแล้วจับมือบอยที่กำลังทายาให้เธอ
"ทำแผลของตัวเองก่อน ของฉันทาเมื่อไหร่ก็ได้" พาสนาบอกกับบอยน้ำเสียงอ่อนโยนลง
"อืมมม" บอยยิ้มจาง ๆ ให้พาสนาก่อนจะหันมาทำแผลให้ตัวเอง
"ถ้านายไม่มาช่วยฉัน คงไม่ต้องเจ็บตัว" พาสนาพูดขึ้นแล้วจ้องมาที่บอย
"พูดอะไรอย่างนั้นเล่า...........ถ้าฉันไม่ช่วยไม่รู้ป่านนี้พวกนั้นมันจะลากเธอไปถึงไหน" บอยยิ้มให้พาสนา
"ขอบใจนะ........ขอบใจ" พาสนาก้มหน้านิ่ง น้ำใสไหลร่วงลงมาอีกแล้ว
"ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้ซิ" บอยจับไหล่พาสนา มองเธออย่างอ่อนโยน
"ฉัน..........ฉัน..........." พาสนาเงยหน้ามองบอย ดวงตาทั้งสองข้างเอ่อล้นด้วยน้ำใส
"ไม่เอา.......มันผ่านไปแล้วนะ" บอยดึงพาสนามากอดแล้วปลอบเธอ
"ฉันกลัว.........ฉันกลัว" พาสนาร้องไห้ในอ้อมกอดนั้น
พาสนาซบหน้าที่อกบอย เนื้อตัวสั่น...............เสียงสะอึกสะอื้นยังดังอยู่.......บอยลูบผมพาสนาอย่างอ่อนโยน พาสนาไม่เคยหวาดกลัวอะไรมากมายเท่าครั้งนี้เลย.......เหตุการณ์ที่เธอไม่เคยคิดว่าจะเกิดกับตัวเธอ แต่มันก็เกิดขึ้นจนได้......บอยกอดร่างเล็กแน่นขึ้น........เค้าลูบผมของเธออย่างทะนุถนอมและอ่อนโยน ใบหน้าชายหนุ่ม ซบลงที่ไรผมเหนือปลายคิ้วของพาสนา พาสนาในตอนนี้เหมือนเด็กน้อยที่ต้องการคนคอยปลอบใจและดูแล เธอดูเปราะบางและเหมือนจะแตกหักง่าย…...ทั้งคู่อยู่ในท่านี้เนิ่นนาน …..นานจนพาสนาเพลียและหลับไป น้ำตาของเธอยังคงเปียกที่เสื้อของบอย บอยมองร่างเล็กในอ้อมกอด …....เค้ายิ้มบาง ๆ ให้เธอก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"หลับเถอะนะ พี่จะปกป้องเธอเอง" บอยพูดเบา ๆ ก่อนจะซบหน้าที่ผมของพาสนาและหลับตาลง

พาสนาลืมตาขึ้น..........ร่างกายที่ยังบอบช้ำทำให้เธอรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว ดวงตาคู่สวยเหลือบมองคนที่โอบกอดเธอไว้ ซึ่งตอนนี้ศรีษะของบอยเอนไปพิงที่พนักพิงของโซฟา แต่แขนของเค้ายังคงโอบร่างเล็กไว้ไม่ยอมปล่อย พาสนา ทบทวนความจำ และเธอก็นึกออกว่า เมื่อคืนเธอได้ซุกกายอยู่ในอกอุ่นนี้ เค้าคอยปกป้องเธอไว้......รอยยิ้มบาง ๆ เกิดขึ้นที่ใบหน้าขาวใส..............
"ขอบคุณมากนะ...." พาสนาพูดออกมาเบาก่อนที่จะเอนตัวพิงที่อกบอยเหมือนเดิมอีกครั้ง..........
ดวงตาของพาสนาหันไปเห็นแผลที่ได้ทำการปิดผ้าก๊อตไว้เรียบร้อยแล้วที่แขนของบอย เธอค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะแผลนั้นจนทำให้บอยสะดุ้งตื่น
"ฮะฮึ่มมม" บอยกระแอ่มดังออกมา
พาสนาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหดมือกลับ และแหงนหน้ามองบอยที่กำลังก้มหน้ามองมาที่เธอ
"หลับสบายไหม" บอยถามพาสนาน้ำเสียงนุ่ม
"สบายยังไงล่ะ นั่งหลับนะ" พาสนาตอบเสียงกระอ่อมกระแอ่ม แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
"เหรอ.......แต่ไม่รู้เมื่อคืนใครนอนกรนเสียงดั้ง ดัง" บอยแกล้งพูดให้พาสนาอาย
"บ้าเหรอ ใครกรน นายนะซิ" พาสนาพูดเหมือนงอน ๆ ใส่บอย
"ผมล้อเล่น...." บอยมองพาสนา ดวงตาหวานซึ้ง
"ปะ.....ปล่อยได้แล้ว จะกอดไปถึงไหน" พาสนาพูดน้ำเสียงเบาอย่างอาย ๆ
"หืมมมมมม " บอยก้มหน้ามาใกล้อีก
"บอกว่าปล่อยได้แล้ว" พาสนาพูดน้ำเสียงเบาด้วยสีนหน้าเขินสุด ๆ
"ไม่ปล่อย นิ่มดี ผมชอบ" บอยไม่ปล่อยพาสนาออกจากอ้อมกอด แต่กลับกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นอีก
"ปล่อยนะ.........หายใจจะไม่ออกแล้ว" พาสนาเอาแขนดันบอกออก แต่สีหน้ากลับเป็นสีชมพูระเรื่อ
"งั้นเอาให้หายใจไม่ออก ให้ตายไปเลยละกัน" บอยไม่พูดเปล่า เค้ากลับยิ่งกอดพาสนาแน่นขึ้นอีกจนแก้มของพาสนาไปชนเอาที่ปลายคางของเค้า
"โอ้ยยยย หายใจไม่ออกแล้วนะ" พาสนาพูดขึ้นมาอีกด้วยท่าทางอึดอัด
"อยากหอมจัง........" บอยพูดกระซิบที่ข้างหูพาสนา
"บ้า..........อย่ามาทำงี้นะ" พาสนามองบอยด้วยสายตาดุทันที
"ผมล้อเล่นน่า...." บอยยิ้มกวน ๆ ก่อนจะปล่อยให้พาสนาเป็นอิสระ
บอยลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปในห้องน้ำพร้อมกับหัวเราะเสียงดังออกมา.......พาสนาที่นั่งนิ่งอยู่สีหน้าของเธอแดงระเรื่อ ด้วยความ…โกรธ…หรือว่าอายกันแน่นะ ?
เวลาเพียงไม่นานนักบอยออกมาจากห้องน้ำและยื่นเสื้อกับกางเกงให้พาสนา.........
"อ๊ะ เปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อยนะ เสื้อผ้าเธอมันมอมแมมมากเลย" บอยยิ้มให้พาสนาแล้วยื่นเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอ
พาสนารับเสื้อผ้ามาจากบอยแล้วมองที่ตัวเอง........
"ฉันนี่ น่าสมเพชจัง" พาสนายิ้มเฝื่อน ๆ ให้กับตัวเอง
"ไม่ต้องคิดมากน่า .......ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะก่อน" บอยยิ้มให้พาสนา
พาสนาพยักหน้าให้บอย เบาก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้น ............แต่หญิงสาวก็ต้องทรุดตัวลงนั่งอีกครั้ง
"เป็นอะไรไป.......เจ็บตรงไหน" บอยรีบเข้ามาดูพาสนาใกล้ ๆ
"เจ็บที่ท้องกับขา" พาสนาเงยหน้าตอบบอย สีหน้าเธอเจ็บอยู่ไม่น้อย
"มา พี่พยุงไปเอง" บอยพูดจบก็จับแขนพาสนาขึ้นคล้องคอเค้าข้างนึงก่อนจะลุกขึ้นแล้วโอบเอวเธอไว้
"พี่เหรอ........" พาสนาหันมองบอย
"อ้าว.......ก็เธออายุน้อยกว่าพี่ ก็ต้องเรียกพี่ซิ เรียกคุณเรียกผมมันห่างยังไงไม่รู้" บอยตอบโดยไม่มองหน้าพาสนา แต่เค้ากลับมุ่งหน้าพยุงเธอเดินไปที่ห้องน้ำ
"ใครเค้าอยากเป็นน้องนายกัน" พาสนาพูดลอย ๆ น้ำเสียงเรียบ
"พูดงี้ เดินไปเองเลยนะ" บอยปล่อยแขนจากเอวพาสนาแล้วเอามือที่คล้องคอเค้าไว้ออก .....และเมื่อไม่มีที่เกาะ พาสนาล้มลงกับพื้นทันที
"โอ้ยยย เจ็บนะ" พาสนาหันมาทำตาดุใส่บอยเมื่อเธอล้มลงกับพื้น
"เรียกพี่ก่อนซิ" บอยนั่งยอง ๆ มองมาที่พาสนา
"ชิ.........." พาสนาทำเมินหน้าแล้วพยายามลุกขึ้นยืนเอง
"แนะ...........เรียกพี่สักคำไม่ได้หรือไง" บอยยังคงพูดขึ้นอีก
"ไม่เรียก…...." พาสนาตอบเสียงห้วน แล้วก็พยายามลุกขึ้น แต่ด้วยความเจ็บและจุกทำให้เธอไปไหนได้ไม่ไกลนัก
"แค่เรียกพี่บอยจ๊ะ พี่บอยจ๋า แค่นี้เองไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย" บอยยื่นหน้ามาทางพาสนาอีก
"ไม่เรียก ๆ ๆ ๆ " พาสนาตีหน้ายุ่งใส่บอย
"เด็กบ้า.........ดื้อจริง ๆ" บอยบ่นอย่างอ่อนใจก่อนจะพยุงพาสนาขึ้น
"ผมนี่นะ ชาติที่แล้วคงทำบาปกับคุณไว้มาก คุณถึงได้ดื้อกับผมได้มากขนาดนี้" บอยกลับมาใช้สรรพนามอย่างเดิมอีกครั้งด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
"ใช่.........." พาสนาหันมายิ้มอย่างผู้ชนะพร้อมยักคิ้วให้บอย
เมื่อส่งพาสนาเข้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้วบอยก็หันมากดโทรศัพท์ทันที
พาสนาเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดการล้างหน้าล้างตาทำความสะอาดร่างกายเรียบร้อยก็ค่อย ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกมา.....บอยยืนยิ้มรออยู่หน้าประตูแล้ว..........พาสนาไม่ต้องพูดอะไรมากบอยก็เข้ามาประคองเธอกลับไปนั่งที่โซฟา........
"ไหน ขอดูแผลที่ขาหน่อย" บอยเอามือจับที่ขาของพาสนา
หญิงสาวรีบหดขากลับ สีหน้าเป็นสีชมพูจัดอีกครั้ง...........
"เป็นอะไรไปล่ะ มาดูหน่อย" บอยจับขาพาสนาอีกครั้ง
"ไม่.....ไม่ต้องหรอก" พาสนาพูดปฎิเสธ สีหน้าอาย ๆ
"ทำไม.....ก็เจ็บไม่ใช่เหรอ" บอยมองพาสนาอย่างสงสัย
"ก็.......ก็มัน" พาสนาทำท่าอ้ำอึ้ง
"เป็นยังไง มันเป็นอะไร" บอยยังคงซักถามอย่างไม่เข้าใจ
"มันเจ็บตรงนี้" พาสนาชี้ไปที่จุดที่โดนศอกซึ่งเป็นตรงขาอ่อนที่อยู่โคนขา
"อ้อ แค่นี้เอง อายหรือไง สาว ๆ นุ่งกางเกงขาสั้นโชว์ ผมยังไม่สนเลย" บอยมองเหมือนมันเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
"แต่ฉัน..........." พาสนาพยายามบอกปฏิเสธ
"มาดูหน่อย" บอยไม่ฟังอะไร เค้าถกขากางเกงของพาสนาขึ้น เพราะพาสนาใส่กางเกงเลจึงทำให้บอยสามารถดูแผลที่ขาให้เธอได้ง่าย
พาสนาอยากจะขัดขืน แต่เธอก็รู้ว่าบอยตั้งใจช่วยเธอ เธอจึงได้แต่นั่งนิ่งด้วยสีหน้าเป็นสีชมพูจัด……. เมื่อเลื่อนขากางเกงขึ้นมาจนถึงต้นขาอ่อน บอยเห็นรอยช้ำวงใหญ่ที่ขาของพาสนาเป็นสีเขียว
"เฮ้ยยย มันทำรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ........." บอยมองที่รอยช้ำนั้นแล้วมองมาที่พาสนา
หญิงสาวมองรอยช้ำที่ขาของเธอ พาสนากัดริมฝีปากแน่น.......บอยหยิบยาหม่องมานวดที่รอยช้ำนั้นอย่างเบามือชายหนุ่มรู้สึกสงสารและเจ็บแทนพาสนาอย่างมาก.........
"แล้วที่ท้องละ เป็นไงบ้าง" บอยหันมาถามพาสนาเมื่อทำการทายาให้พาสนาที่ขาเรียบร้อยแล้ว
"ก็จุก.........." พาสนาตอบเบา ๆ
บอยลุกขึ้นไปในส่วนของครัว .......สักครู่เค้าก็เดินกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูอุ่น ๆ
"อ๊ะ ผมไม่มีกระเป๋าน้ำร้อน เอาผ้าอุ่นนี่ไปประคบก่อน เดี๋ยวจะไปหากระเป๋าน้ำร้อนมาให้" บอยยื่นผ้าขนหนูที่เอาไปอังน้ำร้อนมาให้พาสนา
พาสนารับผ้าอุ่นจากบอยมาประคบที่ท้องน้อยของเธอ
"ขอบคุณนะ" พาสนากล่าวขอบคุณอย่างซึ้งใจ
"เดี๋ยวนอนพักไปก่อนนะ ผมไปข้างนอกแป๊ปนึง เดี๋ยวมา" บอยยิ้มให้พาสนา เค้ายกมือลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน
"อ้อ เรื่องที่ทำงาน ผมโทรไปบอกคุณนางฟ้าให้แล้วว่าคุณไม่ค่อยสบายนะ" บอยพูดด้วยสีหน้าอ่อนโยน
"อืมมม ขอบคุณมากเลยนะ" พาสนาพยักหน้าให้บอยเบา ๆ
บอยส่งยิ้มให้พาสนาก่อนจะลุกขึ้นหยิบกุญแจรถและมือถือก้าวออกจากห้องไป........พาสนามองบอยที่เดินออกไป จนประตูปิดสนิท .......หญิงสาวมองที่ผ้าอุ่นที่ประคบที่ท้องของเธอและเอามือลูบที่ต้นขาตรงที่มีรอยเขียวช้ำ.........พาสนาเอนตัวลงนอนบนโซฟา ........เธอมองเพดานสักครู่ก่อนจะหลับตาลง .........น้ำตาใสไหลออกมาอีกครั้ง........
.
.
บอยกลับมาในห้องหอบข้าวของเต็มสองมือ.......
บอยเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าร่างเล็กนอนนิ่งอยู่บนโซฟา....บอยหยุดยืนมองคนนอนหลับเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะเดินไปตรงส่วนครัวของห้อง…… พาสนาที่กำลังหลับสบายต้องตกใจสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกอุ่น ๆ ที่ท้องของเธอ......หญิงสาวลืมตามองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ร่างของเธอ ไม่ทันที่พาสนาจะพูดอะไรออกมา ….บอยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พาสนายิ้ม และพูดออกมาซะก่อน
"พอดี เมื่อกี้ออกไปข้างนอกมา เลยได้กระเป๋าน้ำร้อนมา เอาประคบท้องไว้นะจะได้หายจุกไว ๆ" บอยพูดอย่างอ่อนโยน
พาสนาฟังบอยพูดจบก็มองไปที่ท้องของเธอซึ่งมีกระเป๋าน้ำร้อนที่มีอุณหภูมิอุ่น ๆ วางอยู่.........
"ขอบคุณมากนะ" น้ำเสียงของหญิงสาวแม้จะแผ่วเบาแต่ก็น่าฟัง
บอยนั่งมองพาสนาแล้วยิ้มหวานออกมา........
"อืม ไอ้ผู้ร้ายสองคนเมื่อวานโดนตำรวจจับเรียบร้อยแล้วนะ เหลือแต่ไอ้ตัวการ แต่คงไม่นานหรอกตำรวจต้องจับได้แน่" บอยบอกกับพาสนาด้วยความรู้สึกให้กำลังใจเธอ
"อืมมม" พาสนาพยักหน้าให้บอยก่อนจะหลับตาลง
"ฉันอ่อนแอ มากเลยใช่ไหม........." พาสนาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่น
"เฮ้!!~ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ" บอยมองพาสนาอย่างไม่เข้าใจ
"แค่พวกจิ๊กโก๋สามคนกลับเอาตัวไม่รอด" พาสนาพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจในตัวเอง
"พาส....ยังไงคุณก็เป็นผู้หญิงนะ พวกมันเป็นผู้ชายตัวใหญ่ตั้งสามคน" บอยอธิบายให้พาสนาฟัง
"แต่...." พาสนาจะเถียงขึ้นมาอีก แต่โดนบอยเอามือแตะที่ริมฝีปากของเธอซะก่อน
"คิดอะไรอยู่...การที่สู้พวกนั้นไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าเราจะหมดคุณค่าของความเป็นคนสักหน่อย ไม่ได้หมายความว่าเราเป็นคนอ่อนแอสักหน่อย" บอยพูดตำหนิพาสนา
"บางที......การพ่ายแพ้และอ่อนแอบ้าง ก็.....ทำให้เราเป็นคนที่เข้มแข็งได้นะ" บอยพูดแล้วยิ้มให้พาสนา แต่พาสนากลับมองกลับมาอย่างไม่เข้าใจ
"ก็ รู้จักแพ้ รู้จักชนะไง" บอยยิ้มให้พาสนา
"อืมมม" พาสนาพยักหน้าให้บอยอย่างพอเข้าใจ
"แต่ทีหลังอย่าไปทำอะไรแบบเมื่อคืนอีกนะ" บอยสั่งเสียงเข้มขึ้น
พาสนามองบอยอย่างไม่เข้าใจ
"ผมเป็นห่วง" บอยพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลขึ้น มือชายหนุ่มจับที่แก้มขาวใส นิ้วหัวแม่มือของเค้าวนอยู่กับรอยช้ำที่มุมปากของพาสนา
พาสนาจ้องชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า....เธอรับรู้ถึงความห่วงใยและหวังดีที่เค้ามีให้ และสัมผัสแผ่วเบาที่เค้าแสดงให้เธอรู้ว่า..…เค้าอยากปกป้องเธอมากแค่ไหน

หลังจากจัดการอาหารเช้าที่บอยเสริฟ คือโจ๊กใส่ไข่กับปาท่องโก๋ที่เค้าออกไปซื้อมาเมื่อสักครู่เรียบร้อยแล้วบอยก็เดินไปหยิบยาในตู้มาให้พาสนา เป็นยาแก้อักเสบสองเม็ด....... ชายหนุ่มยื่นยาให้พาสนา
"อะไรกัน..." พาสนามองยาในมือของบอย
"แก้อักเสบ กินสักหน่อยนะ" บอยยิ้มให้พาสนา สีหน้าชายหนุ่มแสดงความเป็นห่วง
พาสนามองหน้าบอยแล้วมองที่ยาในมือของเค้า เธอยอมรับยามาโดยดีก่อนที่จะเอาเข้าปากและดื่มน้ำตาม
"ขอบคุณมาก ๆ เลยนะ ฉันนี่เป็นภาระให้นายจริง ๆ" พาสนายิ้มจาง ๆ สายตามองที่โต๊ะเบื้องหน้า
"คิดมากอีกแล้ว........ทำไมคุณนี่ช่างเป็นคนคิดมากคิดมายอะไรแบบนี้" บอยมองพาสนาด้วยสายตาตำหนิ
"ก็........จริง ๆ ฉันก็ไม่เคยดีกับนายเลย แต่นายช่วยฉันไว้หลายครั้งแล้ว" พาสนาหันมองหน้าบอย
"หึ......ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ผมก็ว่าคุณร้ายจะตาย แต่ทำไมผมถึงอยากช่วยคุณนักก็ไม่รู้" บอยพูดด้วยสีหน้าขำ ๆ
"นายว่าใครร้าย.....หะ" พาสนาทำตาดุใส่บอย
"อ๊ะ เห็นมะ ไม่ทันไรเลย.....หันมาดุใส่ผมอีกแล้ว" บอยยิ้มที่มุมปากมองพาสนา
"ก็ นายมันกวนนี่" พาสนาขมวดคิ้วแล้วมองไปทางอื่น
"ผมยังไม่ทันได้กวนอะไรเลย คุณน่ะขี้โมโหง่าย ....ไม่เห็นน่ารักเลย" บอยพูดด้วยน้ำเสียงตำหนินิด ๆ ก่อนจะทำเสียงเบาท้ายประโยค
"ก็ไม่ได้ให้มารักนี่" พาสนาขมวดคิ้วแน่นสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่
"แหนะ มีงอนด้วย" บอยมองท่าทางพาสนาแล้วให้อดขำไม่ได้
"ใคร!!!~ ใครไปงอนนาย เชอะ" พาสนาทำหน้าบึ้งตึงใส่บอย
"ก็ใครล่ะ ขี้งอน และก็ดื้อเก่งจริง ๆ" บอยเลื่อนมือไปบีบจมูกน้อย ๆ ของพาสนาเล่นเบา ๆ
"นี่...." พาสนาปัดมือบอยออกจากจมูกเธอแล้วมองหน้าชายหนุ่มดุ ๆ
บอยมองพาสนาแล้วยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวแล้วหยิบรีโมททีวีเพื่อเปิดทีวีดู พาสนามองบอย อย่างเคือง ๆ ก่อนจะหันไปดูทีวีที่บอยเปิด......นานมากแล้วที่พาสนาไม่ได้พักผ่อนแบบนี้…..ตั้งแต่ทำงานมาเธอแทบลืมไปแล้วว่านอนดูทีวีเล่นเนี่ย มันเป็นยังไง
บอยแอบชำเลืองมองหน้าพาสนา แล้วทำให้เค้าแอบอมยิ้มไม่ได้......เวลาที่เธอผ่อนคลายไม่เคร่งเครียดกับการทำงานดูเธอจะสบาย ๆ น่ารัก แต่เวลาทำงานทีไรเธอจะดุและเครียดตลอดเวลา........เวลาเพียงไม่นานพาสนาก็หลับไปบนโซฟาอีกครั้งเพราะฤทธิ์ยาที่ทานเข้าไปและร่างกายที่ยังบอบช้ำอยู่.........บอยหันมองพาสนาที่นอนหลับ ก็ลุกเข้าไปในห้องนอน เค้าออกมาพร้อมกับผ้าผืนเล็ก ๆ ไม่หนานักเพื่อเอามาห่มให้พาสนา.......เมื่อชายหนุ่มก้มเอาผ้าห่มให้พาสนาเค้าก็มองรอยช้ำที่แขนของเธอ......สายตาของบอยเต็มไปด้วยความสงสารและแค้นใจไอ้จิ๊กโก๋สามคนนั้น บอยหยิบยาแก้รอยฟกช้ำแล้วเอามาค่อย ๆ ทาให้พาสนาอย่างเบามือทุกสัมผัส ชายหนุ่มจ้องใบหน้าที่หลับอยู่เพื่อเช็คว่าเธอจะตื่นหรือเปล่า บอยพยายามทายาอย่างเบามือที่สุดเท่าที่ทำได้
ผิวขาวเนียนต้องเป็นรอยฟกช้ำดูไม่ดีเอาซะเลย......เมื่อทายาให้พาสนาเรียบร้อยแล้วบอยก็หันมองหน้าใสขาวเนียนที่หลับตานิ่งอยู่
ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกพิเศษกับผู้หญิงคนนี้นัก ทั้ง ๆ ทีเธอเองก็ไม่ได้ทำตัวให้น่ารักน่าเอ็นดูสักเท่าไหร่ ตั้งแต่แรกพบจนมาถึงวันนี้ เรื่องราวเฮี้ยว ๆ ห้าว ๆ ของเธอแต่ละเรื่องก็สุดจะรับไหว....แต่เค้ากลับไม่ถือติดใจอะไรเลย แต่กลับรู้สึกอยากปกป้องดูแลเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ
บอยมองใบหน้าสวยที่มีรอยช้ำที่มุมปาก ............ชายหนุ่มเอื้อมมือไปแตะอย่างแผ่วเบาทะนุถนอม……....ร่างเล็ก เคลื่อนไหวเล็กน้อย บอยรีบชักมือกลับแล้วมองใบหน้าที่ยังหลับอยู่นานพอสมควร........
เพียงสักพักพาสนาก็ลืมตาขึ้นมามองเห็นใบหน้าของใครบางคนที่จ้องมาที่เธอ ดวงตาที่แฝงความห่วงใยมองมาที่เธอ.........แม้ว่าพาสนาจะเป็นคนแข็งห้าวมากแค่ไหน แต่เมื่อมาเจอสายตาแบบนี้ก็ทำเอาหัวใจเธอสั่นไหวได้เหมือนกัน.............
"ตื่นแล้วเหรอ" บอยพูดน้ำเสียงนุ่มน่าฟัง
"เออออ อืมม" พาสนาตอบรับอย่างเขิน ๆ จะไม่ให้เธอรู้สึกเขินได้ยังไง หลับอยู่ดี ๆ ตื่นมาก็เห็นหน้าบอยจ้องเธออยู่
พาสนาพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่เพราะความรีบร้อนจากอาการเขินพาสนาต้องรู้สึกเจ็บที่ท้องไม่น้อย........
"โอ๊ะ!!!!!!!!!!!!!~" พาสนาร้องออกมายกมือกุมท้องน้อยแน่น
บอยที่นั่งมองเธออยู่รีบลุกขึ้นมาประคองร่างเล็กเอาไว้...............
"เป็นอะไร เจ็บเหรอ" บอยมองพาสนาอย่างห่วงใย
"อืมมมม" พาสนาพยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปมองบอยที่มานั่งอยู่ข้า งๆ เธอ
ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าใส ดวงตาซึ้ง พาสนาเองเมื่อเงยหน้ามองบอยก็รู้ตัวว่าใบหน้าของเค้าอยู่ห่างจากหน้าของเธอไม่ถึงคืบ
"เออออ มะ.........ไม่เป็นอะไรแล้ว" พาสนารีบก้มหน้าลงมองที่ผ้าห่มผืนเล็กที่ร่วงหล่นมากองที่ตักของเธอ
"ไม่เป็นอะไรแน่นะ" บอยยังคงพูดน้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายกระซิบใกล้ ๆ ใบหน้านวลสวยนั้น
"อืมมมม" พาสนาพยักหน้าน้อย ๆ ดวงตายังคงมองที่ผ้าห่ม
"งั้นนั่งพิงตรงนี้นะ ........" บอยค่อย ๆ ประคองพาสนาให้นั่งพิงโซฟาในท่าสบาย ๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าน้ำร้อน ออกมาจากตัวเธอ
แล้วบอยก็ลุกขึ้นเอากระเป๋าน้ำร้อนไปใส่น้ำร้อนเพิ่ม..........พาสนามองตามหลังบอย ในใจของเธอรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นเรื่อย ๆ จากไร้ความรู้สึก…ตอนนี้มันกลับสับสนและหวั่นไหวแปลก ๆ
บอยเดินกลับมาพร้อมกับกระเป๋าน้ำร้อนที่อุ่นขึ้น.......ชายหนุ่มยื่นให้พาสนา พาสนารับมาแล้วเอาประคบที่ท้องน้อยดังเดิม บอยก้มลงนั่งยอง ๆ จับผ้าห่มผืนเล็กให้คลุมตรงช่วงท้องของพาสนายาวลงไปที่พื้น
พาสนารู้สึกขัดเขินเล็กน้อยที่ชายหนุ่มทำอะไรแบบนี้ให้เธอ.......พาสนาก้มมองบอยที่ทำการห่มผ้าให้เธออย่างเงียบ ๆ
บอยเองเมื่อจัดผ้าห่มให้พาสนาเรียบร้อยแล้วเค้าก็เงยหน้ามองหน้าพาสนา ........ดวงตาของคนสองคนจับจ้องกันและกัน......มีความหมายอะไรบางอย่างแสดงออกมาทางสายตา โดยเฉพาะของบอยมันแสดงออกมาอย่างชัดเจน
"ดูซิ ช้ำขนาดนี้ อีกหลายวันถึงจะหายดี" บอยลืมตัวยกมือจับที่รอยช้ำที่มุมปากของพาสนา
มือแกร่งสัมผัสแก้มใสอย่างเบา ๆ .......ใบหน้านวลใสช่างเย้ายวนให้บอยอยากใกล้ชิดและเชยชม.......บอยยื่นหน้า เข้าใกล้ใบหน้าขาวใส...... ยิ่งบอยยื่นหน้ามาใกล้ พาสนายิ่งรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า แก้มใสเป็นสีชมพูจัดขึ้นเรื่อย ๆ พาสนาหลับตาลง หัวใจของเธอตอนนี้เต้นแรงผิดปกติ......ลมหายใจติดขัดไม่น้อย...........
เมื่อใบหน้าของบอยใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมจาง ๆ ลอยมาจากตัวพาสนา ยิ่งทำให้บอยรู้สึกอยากเข้าไปให้ใกล้ ขึ้นเรื่อย ๆ .....ลมหายใจอันแผ่วเบาของชายหนุ่มทำให้พาสนารับรู้ได้.....หญิงสาวลืมตาขึ้นทันทีก่อนจะหันหน้าหนี
"เออออ.......เออออ ฉะ........ฉันอยากเข้าห้องน้ำ" พาสนารีบพูดน้ำเสียงติดขัดก่อนจะเขยิบหนีบอย
บอยเองก็สะดุ้งทันทีก่อนจะถอนใบหน้าของเค้ากลับ ชายหนุ่มเองก็รู้ทันทีว่าพาสนารู้สึกอายอยู่ไม่น้อย
"ไป ผมพาไป" พูดจบบอยก็เข้ามาประคองพาสนาให้ลุกขึ้น...........
"ขะ.....ขอบคุณนะ" พาสนากล่าวคำขอบคุณก่อนจะก้มหน้าเดิน เธอไม่อยากให้บอยเห็นใบหน้าของเธอตอนนี้
เมื่อประตูห้องน้ำปิดสนิท......คนที่อยู่ในห้องน้ำมองหน้าตัวเองในกระจกเงา ตอนนี้มันเป็นสีแดงจัด....พาสนายกมือจับหน้าตัวเองทั้งสองข้าง.........
"บ้าจริง เราเป็นอะไรของเราเนี่ย" พาสนาพูดกับตัวเองด้วยอารมณ์ไม่เข้าใจตัวเอง
"โอ้ยยยยยยย แล้วจะมองหน้าตานั่นได้ไงเนี่ย" พาสนานั่งลงที่ฝาโถชักโครกด้วยอาการไม่มั่นใจในตัวเอง
ส่วนคนที่อยู่นอกห้องน้ำเดินวนไปวนมาด้วยอาการคล้ายหนูติดจั่น
"เป็นอะไรของเราไปนะ.....เฮ้อออออออออ" บอยเองก็รู้สึกแปลก ๆ เมื่อสักครู่ถ้าพาสนาไม่หันหน้าหนีไปซะก่อน เค้าคง.....หรือว่าตอนนี้เค้ากำลังคิดอะไรที่มันต่างไปจากเมื่อก่อนซะแล้ว เริ่มแรกเค้าก็เข้าใจว่าตัวเองคงเล่นสนุก ๆ ไม่ได้คิดอะไร
แต่เหตุการณ์เมื่อสักครู่เค้าแทบจะห้ามใจตัวเองไม่อยู่........เธอมีอิทธิพลกับเค้ามากขนาดนี้เชียวหรือ.........?
"พาสนา .........พาสนา........." บอยท่องชื่อของคนที่อยู่ในห้องน้ำไปมาซ้ำ ๆ กัน
แต่แล้วบอยก็หยุดยืนนิ่งเมื่อคิดถึงกลิ่นหอมจาง ๆ ที่ลอยมาจากตัวพาสนา ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ ออกมา
"แต่เดี๋ยว........กลิ่นนี้ มันคุ้น ๆ นะ....." บอยพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก เมื่อพยายามทบทวนว่ากลิ่นที่มาจากตัวพาสนา เค้าเคยได้กลิ่นนี้มาจากไหน
"เฮ้อออออออออ ยิ่งคิดยิ่งนึกไม่ออกวุ้ย" บอยยกมือขยี้หัวตัวเองไปมาอย่างหงุดหงิด
พาสนาที่อยู่ในห้องน้ำพยายามสงบสติอารมณ์ .......เธอสูดลมหายใจลึกยาวอยู่หลายที
"ตั้งสติไว้พาสนา อย่าไปหลงเชื่อผู้ชายเจ้าชู้ อย่าไปหวั่นไหว อย่าใจอ่อน" พาสนาพยายามบอกกับตัวเองซ้ำ ๆ
"ก็แค่ภาพลวงตา ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ" พาสนาท่องกับตัวเอง
พาสนาลุกขึ้นยืนพร้อมสูดลมหายใจอีกครั้งก่อนจะบิดลูกปิดประตูเพื่อก้าวออกไปเจอกับบอย แต่ทันทีที่พาสนา เปิดประตูออกมา บอยที่ยืนรออยู่ก็หันมองหน้าผู้หญิงที่เดินออกมา.......ทันทีที่บอยเข้ามาประคองพาสนาให้เดินกลับไปที่โซฟา ชายหนุ่มพยายามสูดดมกลิ่นจากตัวพาสนาเพื่อคิดให้ได้ว่าเธอกลิ่นเหมือนใครกัน
เมื่อถึงโซฟาตัวใหญ่พาสนาเองก็พยายามผลักบอยออก เพราะเธอก็รู้สึกแปลก ๆ และไม่อยากให้ตัวเองคิดอะไรเกินเลยเข้าข้างตัวเอง
ส่วนบอยก็พยายามจะพิสูจน์กลิ่นหอมจาง ๆ ที่ได้มาจากพาสนา
"เอออ ถึงโซฟาแล้ว ฉันเดินเองได้แล้ว" พาสนาหันมาดันบอยออกจากตัวเธอ แต่ด้วยความรีบร้อนพาสนาก้าวไปสะดุดกองผ้าห่มที่กองอยู่บนพื้น
ตัวหญิงสาวเซถอยหลังจะล้มลงบนโซฟา บอยรีบคว้าเอวของพาสนาไว้ แต่ด้วยน้ำหนักของพาสนาและจุดสมดุลย์ ที่ผิดพลาดกลายเป็นพาสนาดึงบอยให้ล้มตามเธอ..........
"เฮ้ยยยยยยย" ทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกันก่อนที่จะล้มลงที่โซฟา

สวัสดีค่ะ แวะเข้ามาทักทาย
อ่านแล้วสนุกดีคะ เป็นกำลังใจให้พาสนากับบอยุต่อไปนะคะ