เมื่อถึงห้องประชุม ...........

พาสนา เอื้อมมือเปิดประตู แล้วก้าวเข้าไป ส่วนบอย ก็รีบจับบานประตูที่กำลังตีกลับมาหาเค้าไว้ แล้วค่อยๆ แทรกตัวเข้าห้องประชุม

ในห้องประชุมตอนนี้มีพี่ต้อย และพนักงานฝ่ายต่างๆ อีก 4-5 คน ซึ่งบอยไม่รู้จักมาก่อนเลยสักคน ชายหนุ่ม นั่งลงข้างๆ พาสนา........

"สวัสดีฮะ วันนี้ที่พาสเรียกประชุมกระทันหันเพราะ ......." พาสนา หยุดพูดแล้วหันมองไปทางบอย

"วันนี้คุณบอย สามารถเข้าประชุมกับเราได้ พาส เลยอยากให้พวกเราคุยเรื่อง คอนเซป และแนวทางให้คุณบอยฟังอีกรอบ" พาสนา หันไปพูดกับคณะทีมงาน

"ก็อย่างที่เราวางคอนเซปไว้นะฮะ อัลบัมนี้ จะเน้นที่ความหล่อ เท่ห์ ของนักร้อง แต่เอาแบบ เท่ห์ ไม่ใช่หนุ่มเจ้าเสน่ห์ นะฮะ................" พาสนา เริ่มพูดเข้าคอนเซปของอัลบัมของบอย

เมื่อพาสนา กล่าวรายละเอียดของคอนเซป คร่าวๆ แล้ว ก็ให้ฝ่ายเสื้อผ้า หน้า ผม ขึ้นมาอธิบายบ้าง และต่อด้วยเรื่อง เพลงในอัลบัม.....

"ส่วนเรื่องเพลงในอัลบัม พาสขอเชิญพี่ต้อยพูดต่อเลยฮะ" พาสนา หันไปทางผู้อาวุธโส สุดในห้องประชุม

"สวัสดีครับคุณบอย.." พี่ต้อย ทักทายบอยก่อนเป็นคนแรก

บอย ยกมือไหว้พี่ต้อย ด้วยความเคารพ เพราะบอยเอง ก็รู้สึกปลื้มพี่ต้อยอยู่ไม่น้อย...

พี่ต้อย ยิ้มให้บอย ก่อนจะเริ่มอธิบายแนวเพลงที่ตนเองได้แต่งไว้ให้บอยฟัง ซึ่งเป็นเพลงแนวร๊อค แต่เป็นแบบร๊อคหวานๆ อกหักบ้าง ไม่รุนแรง กระโชกโฮกฮาก แอะอะโวยวาย ตามคอนเซปที่พาสนา วางไว้ให้

บอยฟังพี่ต้อย อธิบายแนวเพลงอย่างพอใจ ชายหนุ่มตั้งใจฟังพี่ต้อยอธิบายงานอย่างดี......

พาสนา มองบอย ที่นั่งฟังการประชุม อย่างตั้งใจ ....เธอเอง จึงรู้สึกสบายใจขึ้น เพราะอย่างน้อย นักร้องคนใหม่ของเธอก็ให้ความสนใจในอัลบัมชุดนี้เป็นอย่างดี

"แล้วเพลงใน อัลบัม ชุดนี้ของผมทั้งชุด พี่ต้อยแต่งเองหมดเลยรึป่าวครับ" บอยถามพี่ต้อย หลังจากที่พี่ต้อยอธิบายแนวเพลงจบแล้ว

"อ้อ..........คงไม่หมดหรอกครับ พี่ก็แต่งให้บอย 3-4 เพลงนะ" พี่ต้อย หันตอบบอย

"อ้าว........ แล้วเพลงที่เหลือละครับ" บอยทำหน้าสงสัย

"ก็มี นักแต่งเพลงในสังกัดล่ะครับ....แต่ไม่ต้องห่วงนะ พี่กับพาส จะตรวจให้อีกรอบ" พี่ต้อย อธิบายให้บอยฟัง

"แล้วงี้เพลงผมจะเนียบได้ยังไงกันครับ" บอยเริ่มมีอาการค้านออกมา

"แอ๊ะ....นายจะสงสัยอะไร ก็พี่ต้อยบอกแล้วไง ว่า เมื่องานมาถึง ฉัน กับพี่ต้อย จะตรวจให้อีกรอบ" พาสนา สวนขึ้น

"แล้วผมจะรู้ได้ไง ว่า คุณจะตรวจได้" บอยทำหน้าไม่เชื่อความสามารถของพาสนาสักเท่าไหร่

"หึ.........ถ้าคนอย่างฉันไม่มีความสามารถพอ คงไม่มานั่งตำแหน่งโปรดิวเซอร์ได้หรอกนะ" พาสนา มองบอยด้วยดวงตาเขม็ง

"บอย เชื่อฝีมือพาส เถอะนะ พาส เค้าไม่เคยทำให้ผลงานออกมาไม่ดีเลยสักครั้ง" พี่ต้อย รีบพูดรับประกันในตัวพาสนา

"ไม่ต้องหรอกพี่ต้อย............ถ้าเค้าไม่เชื่อฝีมือพาส ก็ปล่อยเค้า........." พาสนา จ้องมองบอย

"ไม่ใช่ไม่เชื่อ...........แต่คุณบอกเองว่า อัลบัมชุดนี้ของผม ต้องออกมาดังแน่นอน" บอยจ้องมองพาสนา ไม่วางตาเช่นกัน

"ก็ใช่ไง..........คุณมีหน้าที่ร้องเพลงให้ดีที่สุด และทำตามคอนเซปที่วางไว้" พาสนา ใช้น้ำเสียงเฉียบใส่บอย

"ก็นั่นละ ผมจะเชื่อได้ยังไง ว่าคุณจะทำให้ผมดีที่สุด" บอยก็ไม่แพ้กัน

"เอออ คุณบอยค่ะ..........พี่นภา ว่า......คุณพาสเธอเก่งมากนะค่ะ" นภา ครอสตูม รีบพูดขึ้น เมื่อเห็นทั้งสองเริ่มวางมวยกัน

"นั่นซิฮะ.........ทำไมคุณบอยไม่เชื่อคุณพาสละฮะ" น้องทราย ผู้ช่วยนภา รีบช่วยนภาพูดอีกแรง

เมื่อบอยเห็นทีมงาน พยายามสร้างความเชื่อมั่นในตัวพาสนา ให้บอยรับรู้ ชายหนุ่มจึงได้แต่นั่งนิ่ง........

"เอาล่ะ.........เมื่อข้อมูลทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็ขอให้ทุกฝ่ายตั้งใจทำงานกันนะฮะ อย่าให้........." พาสนา ชำเลืองหางตามองมาที่บอย เพียงวูบเดียว ก่อนจะหันไปมองคนอื่นๆ ในห้องประชุม

"อย่าให้ นักร้องใหญ่ เค้าผิดหวังนะฮะ........พาสขอขอบคุณมากนะฮะ..สำหรับวันนี้ " พาสนา ยิ้มให้คนที่เข้าประชุม ยกเว้นบอย

เมื่อกล่าวจบ พาสนา ก็เดินออกจากห้องประชุมโดยไม่ได้สนใจบอยเลยสักนิด.......

บอยลุกขึ้น เหมือนจะเดินตามพาสนา แต่ก็ต้องหยุดลง เมื่อคุณนภา จับแขนเค้าไว้

"คุณบอยค่ะ..........พี่อยากให้คุณบอยเชื่อใจคุณพาสนะค่ะ.........คุณพาส เป็นโปรดิวเซอร์ ที่เก่งมากนะค่ะ" นภา พูดกับบอยอย่างหวังดี

"ใช่ครับ........ยังไงบอย ลองฟัง และทำตามแผนงานที่พาส วางไว้ให้หน่อยนะครับ" พี่ต้อย ที่กำลังจะเดินออกจากห้องได้ยินที่นภาพูดกับบอย ก็หันมาช่วยเสริม

"พาส หน่ะ เวลาเค้าทำงาน เค้าตั้งใจทำใจเกินร้อยเสมอ" พี่ต้อย ยกมือ จับไหล่บอย แล้วบีบเบาๆ เพื่อให้ชายหนุ่มเชื่อมั่นในตัวพาสนา

"ถ้าพี่ต้อย พูดถึงขนาดนี้ ผมจะลองฟังคุณพาสนา เค้าสักครั้งครับ" บอย พยักหน้าให้พี่ต้อย

"ดีแล้วค่ะ งานจะได้ง่ายขึ้นนะค่ะ" นภา ที่ยืนอยู่ด้วย ส่งยิ้มหวาน อย่างสบายใจ

"ครับ....ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง" บอยหันไปยิ้มให้นภา เช่นกัน



พาสนา กลับเข้าห้องทำงานของเธอ ........

หญิงสาว กำลังอยู่ในอารมณ์ไม่พอใจนัก ที่บอยพูดกับเธอแบบนั้น ............

พาสนา นั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งของเธอ หญิงสาว หันไปมองวิวของเมืองกรุงฯ ผ่านกระจกใสบานใหญ่ในห้องทำงานของเธอ

พาสนา มองดูความวุ่นวายของเมืองกรุงฯ แล้วให้ต้องหลับตานิ่ง...............

วงจรชีวิต ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ...........การแข่งขัน ............การแย่งชิงมาซึ่งผลประโยชน์ของตน...............ไม่เคยหมดไปจากเมืองหลวงแห่งนี้เลย

ขณะที่พาสนา กำลังนั่งสงบสติอารมณ์อยู่นั้น บอยที่เพิ่งออกมาจากห้องประชุม ก็เดินเข้ามาหาเธอในห้องทำงาน

"ทำไม ยังไม่กลับไปอีก" เสียงพาสนา ดังขึ้น ทั้งๆ ที่เธอนั่งหันข้างให้กับประตูห้องทำงาน

"ผมอยากคุยเรื่องเพลง" บอย เดินเข้ามายืนใกล้ๆ โต๊ะทำงานของพาสนา

"มีปัญหาอะไรอีก" พาสนา ลืมตาขึ้น แล้วหมุนเก้าอี้มาทางบอย

"ผมอยากขอเป็นคนตัดสินเลือกเพลงด้วย" บอยพูดน้ำเสียงหนักแน่น

"มันไม่ใช่หน้าที่ของนักร้องเลยนะ" พาสนา เงยหน้ามองบอย

"แต่นี่มันเป็นอัลบัมของผม .......ผมก็ควรได้รับรู้บ้างไม่ใช่หรือ" บอยยังคงยืนยันน้ำเสียงหนักแน่น

พาสนา จ้องหน้าของบอย เธอเห็นแววตาที่มุ่งมั่นของชายหนุ่ม.........หญิงสาว หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบบอยออกไป

"...........ก็ได้" พาสนา ยอมรับความตั้งใจของบอย

บอยได้ฟังคำพูดจากพาสนา เค้าถึงกับมีรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า.......

"แต่ฉันมีข้อแม้......." ไม่ทันที่บอยจะยิ้มได้นานนัก พาสนา ก็ยื่นเงื่อนไขออกมา

"ข้อแม้.................ข้อแม้อะไร" บอยมองพาสนา คิ้วของชายหนุ่มผูกชนกัน

"นายต้องทำงานอย่างตั้งใจ.........ไม่ว่าฉันจะบอก จะสั่งอะไร นายต้องทำตาม" พาสนา พูดน้ำเสียงเฉียบ

"เรื่องตั้งใจหน่ะ ผมไม่เคยทำงานแบบเหลาะแหละ .............แต่เรื่องฟังคำสั่ง.........." บอยหยุดมองหน้าพาสนา

"ถ้าคำสั่งมีเหตุ มีผล ผมก็รับฟัง แต่ถ้ามันไร้เหตุผล ผมคงขอปฎิเสธ" บอย พูดน้ำเสียงจริงจัง

"คนอย่างฉัน ถ้าจะทำอะไร ก็ต้องมีเหตุมีผล ............ไม่เคยเอาเรื่องส่วนตัว มาปนกับงาน" พาสนา เอง ก็ทำหน้าจริงจัง ไม่แพ้กัน

"แต่จำไว้ว่า........ฉันเป็นโปรดิวเซอร์ .........ถ้านักร้องไม่ฟังคำของโปรดิวเซอร์ การทำงานก็ไม่ราบรื่นแน่" พาสนา จ้องบอย ตาเขม็ง

"ก็ถ้าโปรดิวเซอร์ไร้เหตุผล นักร้องก็ไม่จำเป็นต้องทำตามไม่ใช่หรือ" บอยเอง ก็จ้องกลับเช่นกัน

"แต่ยังไง ผมก็จะพยายาม ทำตามที่คุณบอกแล้วกัน ......." บอยพยายาม โอนอ่อนลง เพราะนี่ก็คืองาน

"............." พาสนา นั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรโต้ตอบกลับ

"คุณควรกลับไปพักผ่อนได้แล้ว และพรุ้งนี้ เราจะเริ่มทำงานกัน" พาสนา หันไปทางกระจกใส บานใหญ่อีกครั้ง

"อืมม นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนดีมั้ย" บอย ชวนพาสนาไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน

"ไม่........เราสองคนจะเกี่ยวข้องกันแค่เรื่องงานเท่านั้น" พาสนา หลับตานิ่ง ตอบบอยด้วยน้ำเสียงเย็น

"ก็ตามใจ.....งั้นผมไปล่ะ" บอยหยักไหล่เล็กน้อย แล้วเดินออกจากห้องไป

"คนอวดดี......." พาสนา พูดออกมาเบาๆ ขณะที่หลับตาอยู่

ขณะที่พาสนา กำลังหลับตาใช้ความคิดอยู่นั้นเอง เธอก็ต้องสะดุ้ง ลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกว่า มีมือของใครบางคนมาสัมผัส ที่ไหล่ของเธอ

พาสนา หันมองเจ้าของมือที่จับอยู่ที่ไหล่ของเธอ........หญิงสาว ยิ้มบางๆ ให้กับคนที่เข้ามาจับไหล่ของเธอ.........

"คุณเวศ เข้ามาเงียบๆ พาส ตกใจหมด" พาสนา พูดน้ำเสียงเรียบให้กับเจ้านายของเธอ

"เที่ยงแล้ว ยังไม่ไปทานข้าวอีกหรือไง" ประเวศ พูดกับพาสนา พร้อมรอยยิ้ม

"พอดี พาส เพิ่งประชุมเสร็จฮะ เลยขอมานั่งพักสักครู่" พาสนา ตอบประเวศ

"ปะ.........ไปทานข้าวกัน" ประเวศ พยักหน้าให้พาสนา เพื่อชวนเธอไปทานข้าวด้วยกัน

"เอออ..........." พาสนา ทำท่าอ้ำอึ้งอยู่

"เอออออ อะไรล่ะ ปะๆๆ" ไม่พูดเปล่า ประเวศ คว้ามือพาสนา แล้วจูงเธอเดินออกจากออฟฟิศ

พาสนา เอง ก็จำใจเดินตาม ประเวศออกไป อย่าง งง ๆ อยู่เหมือนกัน

ขณะที่นั่งรถเพื่อออกไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกัน

ประเวศ สังเกตุเห็นสีหน้าพาสนา ที่ค่อนข้างไม่สบายใจนัก....

"เป็นอะไรไป งานยุ่งมากเลยหรือ" ประเวศ พูดขึ้น ด้วยสีหน้าเป็นห่วง

"........." พาสนา หันมองหน้าประเวศ อย่างสงสัย

"ก็ผมเห็นพาส นั่งหน้ายุ่ง คิ้วผูกติดกันตั้งแต่ออกมาจากออฟฟิศแล้ว" ประเวศ หันมายิ้มบางๆ ให้พาสนา

"อ้อ.........ไม่มีอะไรหรอกฮะ" พาสนา ยิ้มกลับ

"มีอะไร ก็บอกผมได้นะพาส ยังไงถึงผมจะช่วยอะไรไม่ได้ ก็ยังรับฟังได้" ประเวศ ยิ้มให้พาสนา อย่างอ่อนโยน

"ขอบคุณฮะ คุณเวศ แต่พาส ไม่มีอะไรจริงๆ" พาสนา ตอบประเวศ แล้วหันมองไปทางถนนแทน

"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว ..........ผมอยากให้พาส ทำงานอย่างมีความสุข และสนุกกับมัน" ประเวศเอง ก็มองไปที่ถนนเหมือนกัน

"ส่วนเรื่องของบอย ผมรู้ว่า เค้าค่อนข้างเอาแต่ใจ คุณดุ๊ก เค้าก็เตือนๆ มาเหมือนกัน แต่ผมว่า ...." ประเวศ หยุดพูด แล้วหันมาชำเลืองมองพาสนา นิดๆ

พาสนา นั่งฟังประเวศ นิ่ง ทำสีหน้าไม่มีอะไร แต่จริงๆ แล้ว เธอกำลังตั้งใจฟังประเวศ พูด

ประเวศเอง ก็พอจะมองพฤติกรรมของพาสนาออก เพราะเค้าและเธอทำงานร่วมกันมาก็หลายปี .......ไม่ว่า พาสนาจะคิดอะไร หรือว่า รู้สึกอย่างไร ประเวศ รู้ได้โดยที่พาสนา ไม่ต้องบอกเค้าเลยด้วยซ้ำ

"บอยเค้าเป็นคนค่อนข้างจริงจังกับงานนะ...........เวลาทำเพลงแต่ละชุด เค้าจะตรวจดูเสมอ........เพียงแต่หลังๆ ทาง สายรุ้ง เค้าเน้นตลาดมากไป เรื่องคุณภาพ เลยตกๆ บอยเค้าเลยทำตัวอย่างที่เราเห็นๆ ก็แค่นั้น"

"ถ้าพาส สามารถปรับบุคลิก และพฤติกรรมของบอยได้ใหม่ ผมว่า ผู้ชายคนนี้ไปได้ไกลนะ .........พาส" ประเวศ หันมองหน้าพาสนา

"คุณเวศ เชื่อใจผู้ชายคนนี้ขนาดนี้เลยหรือฮะ" พาสนา ถามประเวศ อย่างสงสัย

"ผม เฝ้าดู และติดตามเค้ามานานแล้ว พาส" ประเวศ ยิ้มบางๆ ให้พาสนา อีกครั้ง

"เพียงแต่ ไม่มีใคร คุมเค้าอยู่ คุณดุ๊กเอง ก็คุมไม่อยู่ จึงต้องปล่อยมาถึงมือเราไง" ประเวศ หันมองไปที่ถนนอีกครั้ง

"แต่ผม เชื่อในความสามารถของพาสนะ.....ผมเชื่อว่า พาส สามารถจัดการกับบอยได้" ประเวศ ยิ้มอย่างภูมิใจในตัวพาสนา

"โธ่ คุณเวศ...........พาส บอกแล้วไงฮะ อย่าเชื่อใจพาส มากนัก" พาสนา ร้องออกมาอย่างอ้อยอิ่ง

"ไม่เชื่อได้ไง .........ก็ดูอย่างเรื่องสัญญาซิ ในที่สุดพาสก็ทำได้ " ประเวศ ยิ้มให้พาสนา

"เรื่องสัญญา นั่นมัน................" เหมือนมีเข็มปลายแหลม เข้ามาจิ้มสะกิดใจของพาสนา เข้าเต็มๆ

หญิงสาว หยุดเงียบ............เธอรู้สึกว่า เธอทำไม่ถูก และทำผิดอย่างมากกับการใช้เล่ห์กลโกง ในครั้งนี้

"คุณเวศ อย่าชื่นชมพาสเรื่องนี้เลยฮะ ถ้าคุณเวศรู้เรื่องราวบางอย่าง คุณเวศ อาจจะไม่คิดแบบนี้" พาสนา พูดน้ำเสียงเศร้าลง

"มีอะไรหรือพาส" ประเวศ ขมวดคิ้ว มองพาสนา อย่างสงสัย

"พาสขอไม่ตอบนะฮะ" พาสนา มองหน้าประเวศ เหมือนอยากให้จบเรื่องนี้ไป

"อืมม ถ้าพาสไม่สะดวกจะบอกผม ก็ไม่เป็นไร ผมจะไม่ถามอีกนะ" ประเวศ เข้าใจความรู้สึกของพาสนาดี เค้าไม่อยากพูดอะไรที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจ

"ขอบคุณฮะ คุณเวศ" พาสนา ยิ้มจางๆ ให้ประเวศ

"อืมมม ว่าแต่..........กลางวันนี้พาสอยากทานอะไรล่ะ" ประเวศ เปลี่ยนเรื่องคุยแทน

"อะไรก็ได้ฮะ พาสทานได้หมด" พาสนา ตอบประเวศ ด้วยน้ำเสียงปกติ

"งั้นไปร้านโปรดของผมแล้วกัน" ประเวศ ยิ้มให้พาสนา แล้วหันไปตั้งใจขับรถเพื่อไปยังร้านอาหารที่เค้าชอบ




เมื่อประเวศและพาสนา ทานอาหารมื้อเที่ยงเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็กลับเข้าออฟฟิศ เพื่อทำงานกันต่อ.......

"ขอบคุณ คุณเวศ มากนะฮะ สำหรับ.........มื้อกลางวัน " พาสนา หันยิ้มขอบคุณประเวศ หน้าตึกเสียงใส 98

"ผมซิต้องขอบคุณพาส ที่ยอมไปทานข้าวด้วย" ประเวศ ยิ้มมุมปาก

"อืมม พาส แล้ว เรื่อง อัลบัมบอย ไปถึงไหนแล้ว" ประเวศ ถามพาสนา อย่างสนใจ ขณะที่กำลังเดินเข้าตึกมาด้วยกัน

"ทุกอย่างพร้อมหมดแล้วฮะ ก็เหลือให้ คุณบอย เค้ามาซ้อมเพลง แล้วก็เข้าห้องอัด" พาสนา ตอบ

"อืมมม เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่า พาสทำได้" ประเวศ พูดอย่างภูมิใจอีกครั้ง

"คุณเวศ ............." พาสนา ลากเสียง

"ถึงพาสจะบอกว่า ไม่ให้ผมเชื่อใจพาสนัก แต่ยังไง ผมก็จะเชื่ออยู่ดี" ประเวศ ส่งยิ้มให้พาสนา

เมื่อโดนชมซึ่งๆ หน้า พาสนาเอง ก็ถึงกับยืนเขินเป็นอยู่เหมือนกัน.........

ประเวศ เห็นอาการเขินของอีกฝ่าย ก็รู้สึกว่า เธอน่ารัก อยู่ไม่น้อย...........


เมื่อแยกจากประเวศแล้ว พาสนา ก็ตรงกลับเข้าออฟฟิศของเธอ.......

นางฟ้า ที่เห็นพาสนา กำลังเดินตรงมา ก็รีบลุกขึ้นเพื่อจะแจ้งอะไรบางอย่างกับพาสนา แต่ไม่ทันที่นางฟ้า จะอ้าปากพูดอะไร พาสนา ก็รีบพูดขึ้นก่อน

"คุณนางฟ้า เดี๋ยวติดต่อฝ่ายครีเอทีฟ ให้พาสหน่อยนะ .........ถามเค้าว่า อัลบัมคุณบอย ใครเป็นคนออกแบบปก" พาสนา พูดจบ ก็ทำท่าจะเดินเข้าห้องทำงาน

"เออ คุณพาสค่ะ" นางฟ้า รีบเรียกเจ้านายเธอไว้

"เอออ คุณนางฟ้า พาสลืมไป แล้วเรียกให้มาพบพาสด้วยนะ" พาสนา ไม่ทันฟังคำเรียกของนางฟ้า เธอหันมาสั่งงานอีกรอบ ก่อนเปิดประตูห้องเข้าไป

"อ้าววววววววว เข้าไปซะแล้ว" นางฟ้า ที่ยืนงง อยู่ ก็ร้องออกมา


เมื่อพาสนา เดินเข้ามาในห้องทำงาน ......

หญิงสาว ก็ต้องตกใจเล็กน้อย ที่เห็นใครบางคน ยืนที่ชั้นวางแผ่นซีดี ด้านในหลังโต๊ะทำงานของเธอ....

"นี่ยังไม่กลับไปอีกหรอ" พาสนา พูดเสียงเรียบ แต่ทำเอาใครคนนั้น สะดุ้งเล็กน้อย

"พอดี ........กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ เลยขอเพลงพี่ต้อย มาดู" บอยหันตอบพาสนา ขณะที่มือเค้ายังถือแผ่นซีดี ที่หยิบจากชั้นที่ตั้งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานของพาสนา

"แล้วนั่นมาวุ่นวายอะไร กับแผ่นซีดีฉันล่ะ" พาสนา มองซีดี ในมือบอย แล้วพูดขึ้น

"อันนี้เป็นนักร้องในค่าย เสียงใสหรือ....." บอยพลิกแผ่นซีดีดู

"ใช่........" พาสนา ตอบเสียงเรียบเฉย

"ฝีมือคุณโปรดิวฯ หรือ" บอยเงยหน้าถามพาสนา

"ใช่.........." พาสนา ตอบ พร้อมเดินเข้าไปทางโต๊ะทำงาน

"อืมมม ผมเคยได้ยินชื่อวงนี้อยู่เหมือนกัน.........ก็แปลว่า คุณก็เก่งดีนิ" บอย ส่งยิ้มให้พาสนา

"ขอบคุณ......" พาสนา กล่าวคำขอบคุณ ก่อนที่จะดึงซีดี จากมือบอย

"ไหนว่า มาดูเพลงไง ..........ทำไม มายุ่งกับห้องคนอื่น" พาสนา เอาซีดีในมือ ไปจัดเก็บไว้ที่เดิม

"ก็พี่ต้อยบอกให้มารอในห้องนี้ เดี๋ยวเค้าจะเอาเพลงมาให้ผมดู" บอย หันมองพาสนา แล้วยิ้มกวนๆ

"งั้นก็ไปนั่งรอตรงโน้น ...........วุ่นวาย" พาสนา ชี้มือไปที่โซฟา เพื่อให้บอยไปนั่ง

"แค่ดูซีดี นิดหน่อย ทำหวงไปได้" บอยบ่นงึมงำ ระหว่างก้าวไปนั่งที่โซฟา

"ไม่ได้หวง...........แต่มารยาทอ่ะ มีมั้ย" พาสนา ปรายตามองบอย

"ก็แค่แผ่นซีดี........ซีเรียสไปได้" บอยหันมาต่อล้อต่อเถียง

"แต่มันเป็นของคนอื่น ก่อนจะหยิบจะจับ ก็ควรขออนุญาตเค้าก่อนซิ" พาสนา ทำตาดุใส่บอย

"ก็คุณไม่อยู่......แล้วจะให้ไปขออนุญาตใครล่ะ" บอยเถียงตอบอย่างไม่ลดละ

พาสนาไม่ตอบอะไรบอยอีก เพราะเห็นเป็นเรื่องไร้สาระ ที่จะเอามาเถียงกัน แต่เธอก็มองบอยด้วยหางตา......

เมื่อบอยเห็นอีกฝ่าย ไม่ยอมต่อปากต่อคำกับเค้าอีก เค้าจึงนิ่งๆ ไปบ้างเหมือนกัน..........


ก๊อกๆๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ

นางฟ้า เคาะประตูห้อง ก่อนเข้ามายืนยิ้มหวาน

"คุณพาสค่ะ รับกาแฟ ยามบ่ายมั้ยค่ะ" นางฟ้า ถามพาสนา แต่แอบชำเลืองมองบอยที่นั่งอยู่ที่โซฟา

"พาสขอ ไมโลร้อนดีกว่านะคุณนางฟ้า" พาสนา ตอบนางฟ้า

"ค่ะ..... " นางฟ้า พยักหน้าให้พาสนา ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานให้บอย

"แล้วคุณบอยละค่ะ" นางฟ้า ถามบอยเสียงอ่อนหวาน

"ก็ดีครับ แต่ไม่ต้องหวานนักนะครับ ...........เพราะแค่คนชงก็หวานพอแล้ว" บอยตอบแบบยิ้มกรุ่มกริ่ม

"อุ้ย คุณบอยก็........." นางฟ้า ได้ยินคำพูดของบอย ก็ยืนเขิน บิดไปมาา

"ฮะฮึ่มมมมม" พาสนา กระแอมเสียงออกมาก

เมื่อนางฟ้า ได้ยินเสียงเจ้านายแสนห้าวของเธอ ก็รีบยิ้มแห้งๆ ให้พาสนา ก่อนเดินออกจากห้องไป

"แหม....เลขาฯ คุณนี่ น่ารักดีนะ " บอยหันมาพูดกับพาสนา

"ฉันขอเตือนนะ อย่าได้ขายขนมจีบไปทั่วแบบนี้อีก.........ฉันบอกแล้วว่าต้องการให้นายรักษาภาพพจน์" พาสนาพูดกับบอย ด้วยสีหน้าจริงจัง

"อะไรกัน แค่พนักงานออฟฟิศ คุยเล่นบ้าง ก็ไม่ได้หรือไง" บอยมองพาสนา อย่างสงสัย

"ฉันต้องการสร้างภาพที่ดีให้นาย........ถ้านายไม่ให้ความร่วมมือ แล้วงานจะออกมาได้หรือไง" พาสนา จ้องมองบอย ด้วยดวงตาดุ นิดๆ

"อืมๆๆๆๆ รู้แล้วๆ" บอยตอบกลับอย่างหงุดหงิด

บอยหันไปสนใจ เนื้อเพลงที่พี่ต้อย ส่งมาให้ตนดู ซึ่งเพลงสองเพลงแรก เป็นเพลงที่พี่ต้อยแต่ง.......

บอยดูเนื้อหาแล้วรู้สึกว่า เป็นเพลงที่น่าจะออกมาไพเราะไม่เบาเลย........การใช้คำที่สอดคล้อง สระสลวย........สมกับมืออาชีพ จริงๆ

เพลงที่สามที่บอยหยิบขึ้นมาดู ก็เนื้อหา และ ใจความของเพลง น่าสนใจ การใช้ถ้อยคำสอดคลอ้ง และไพเราะ ไม่แพ้พี่ต้อยอีกเช่นกัน แต่ไม่ใช่พี่ต้อยแต่ง......

บอยมองชื่อผู้แต่งแล้วเกิดความสงสัย......

ชายหนุ่ม หันมองหน้าพาสนา ก่อนจะเอ่ยถาม.......

"เอ๊ะ นี่ใครกัน..........ลูกปลาทอง" บอยถามพาสนา ด้วยสีหน้าสงสัย

พาสนา ได้ยินคำถามของบอย ก็สะดุ้งทันที...........

"ก็เออ คือ..........คือ นักแต่งเพลงของบริษัทเราหน่ะล่ะ" พาสนา แกล้งก้มหน้าทำงาน และตอบบอย แต่ในใจหญิงสาว รู้สึกไม่อยากให้บอยรู้ว่า นั่นคือผลงานของเธอ

"เห็นที วันหลังต้องให้พี่ต้อย แนะนำให้รู้จักสักหน่อยแล้ว" บอย ยกมือลูบคางของตนเอง

"ทำไม จะไปรู้จักเค้าทำไม" พาสนา รู้สึกร้อนตัว รีบถามบอย

"อ้าว.........ผมก็แค่อยากรู้จักคนแต่งเพลงให้ผมไม่ได้หรือไง....." บอย หันมองหน้าพาสนา

"อีกอย่าง เพลงของเค้า ท่าทางจะเพราะมากเลยนะ ดูเนื้อหา กินใจดี" บอย หยิบเนื้อเพลงขึ้นมามองดูอีกครั้ง แล้วยิ้ม

"วุ่นวาย นายทำหน้าที่ของนายไปเหอะ" พาสนา รีบพูดเตือนบอย

"วุ่นวายอะไร ผมแค่อยากชื่นชมคนแต่งเพลง........แอ๊ะ!!! คุณนี่ ชอบกีดกันจังนะ" บอยมองพาสนา อย่างไม่เข้าใจ

"เอออออ........เค้าคงไม่มาเจอนายง่ายๆ หรอก" พาสนา ทำเสียงโวยวายข่ม

"ทำไม เค้าถึงจะไม่มาเจอผม" บอยถามอย่างสงสัยอีก

"ก็คุณลูกปลาทองเนี่ยะ เค้าเป็นแบบ เก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ให้ใครพบง่ายๆ หรอก" พาสนา พูดออกไปเรื่อยเปื่อย

"แต่ผม จะหาทางเจอเค้าให้ได้" บอยฟังคำพาสนา แล้ว ยิ่งรู้สึกอยากเจอคนๆ นี้มากขึ้นไปอีก

"ไม่รู้จะยุ่งอะไรนักหนา" พาสนา พูดเบาๆ กับตัวเอง แล้วมองบอยที่กำลังยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ กับเนื้อเพลง ในมือที่แต่งโดย ลูกปลาทอง

ระหว่างนั้น นางฟ้า ก็ยกไมโลรอ้น กับกาแฟ เข้ามาเสริฟ ให้พาสนา และบอย.........

แล้วทั้งสองคน ก็นั่งคุยกันบ้าง เถียงกันบ้าง ถึงเรื่องงานจนเวลาผ่านไป เกือบ 3 ชั่วโมง จนบอยคิดว่า เค้าควรกลับได้แล้ว........

"พรุ้งนี้ มีนัดที่ห้องอัด ตอน 11 โมง นะ อย่าสายล่ะ" พาสนา สั่งบอย ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกจากห้อง

"รู้น่า........." บอยหันมองพาสนา แล้วพยักหน้าตอบ

พาสนา มองชายหนุ่มเพียงแปปหนึ่ง แล้วก้มหน้าสนใจงานบนโต๊ะต่อ.........

บอยเห็นทีท่า ที่ทำเหมือนเฉยชา จากอีกฝ่าย ก็รู้สึกหมั่นไส้นิดๆ แล้วเดินออกจากห้อง.........

เมื่อบอย เดินออกจากห้องไป พาสนา จึงเงยหน้ามองไปที่ประตูห้อง........ เธอตั้งใจจะทำให้เค้าดังขึ้นมาอีกครั้งให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่..........นี่ถือเป็นสิ่งเดียวที่เธอจะชดเชยคืนให้เค้าได้

บอยเอง เมื่อเดินออกมาจากห้องของพาสนาแล้ว เค้าก็หยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของนางฟ้า.......

"จะกลับแล้วหรือค่ะ คุณบอย" นางฟ้า กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มหวาน

"ครับ...." บอยตอบ แล้วส่งยิ้มกลับ

ชายหนุ่ม หันมองซ้าย มองขวา เหมือนจะมองหาใครคนหนึ่ง จนนางฟ้า สังเกตุเห็นได้....

"คุณบอย มองหาใครค่ะ" นางฟ้า เอ่ยถามอย่างสงสัย

"คือผม............ผมมีเพื่อนที่เพิ่งมาทำงานที่นี่ได้ 2 วัน ไม่รู้ว่า........" บอย ทำเสียงตะกุกตะกัก

ถึงแม้ว่าในใจจะเจ็บลึกแค่ไหน แต่เค้าเอง ก็อยากเจอเธออยู่ไม่น้อย ..........ผู้หญิงที่ทำให้ผู้ชายอย่างนายบอย หลงรักได้.....

"หืมมมม มีรับคนเข้ามาใหม่หรือค่ะ.....นางฟ้าไม่เห็นรู้เรื่องเลยค่ะ" นางฟ้า ทำหน้าสงสัย

"ก็เค้า .........." บอย เกือบหลุดบอกอะไรบางอย่างให้นางฟ้าฟัง แต่ชายหนุ่มคิดอีกที ก็ไม่พูดดีกว่า เพราะอาจทำให้ผู้หญิงคนที่เค้ารัก เสียหาย และอาจไม่ได้ทำงานอย่างมีความสุขได้

"จริงๆ นะค่ะ นางฟ้า ไม่โกหก หรอกค่ะ ถ้ามีคนเข้าใหม่ นางฟ้า ก็ต้องรู้ แต่ 1 เดือนมานี้ ยังไม่มีคนเข้ามาใหม่เลยค่ะ" นางฟ้า ตอบความจริงให้บอยรู้

"หรือครับ............แต่ว่า..........." บอย ขมวดคิ้วเป็นปม อย่างไม่เข้าใจ

ชายหนุ่ม หันหลังไปมองห้องทำงานของพาสนา อีกครั้ง แล้วก็มีสีหน้ายุ่งเหยิงมากขึ้น............

บอยอยากจะเข้าไปถามเรื่องราว กับพาสนา ให้แจ่มชัดว่า ลูกปลา ได้ทำงานที่นี่หรือไม่ .............แต่ถ้าได้ทำจริง แล้วเกิดพาสนา ไม่พอใจกับคำถามของเค้า ลูกปลาอาจเดือดร้อน..........

แต่ถ้าหาก พาสนา ไม่ทำตามคำสัญญา แล้วลูกปลาไม่ได้ทำงานหล่ะ............ก็เท่ากับพาสนา หลอกลวง ลูกปลา หลอกลวงเค้า งั้นหรือ...........

บอยครุ่นคิด อยู่ครู่ใหญ่ ชายหนุ่มรู้สึกสับสนไปหมด...........

"พนักงานใหม่ ชื่อลูกปลานะครับ ไม่มีหรือ" บอยตัดสินใจ ถามนางฟ้า ตรงๆ อีกครั้ง

"ไม่มีค่ะ ที่นี่ ไม่มีคนชื่อลูกปลาเลยนะค่ะ........." นางฟ้า ตอบปฎิเสธ บอยทันที

"เป็นไปไม่ได้............วันก่อนผมเพิ่งมาส่งเธอที่นี่" บอยพูดกับนางฟ้า ด้วยสีหน้าไม่เชื่อคำพูดของนางฟ้า

"นางฟ้า ไม่ได้โกหกจริงๆ นะค่ะคุณบอย ไม่มีจริงๆ ค่ะ" นางฟ้า ยังยืนยันคำพูดของเธอ

"ไม่ได้ ผมต้องถามให้รู้เรื่อง" บอย ตัดสินใจ หมุนตัวกลับเข้าไปในห้องของพาสนา อีกครั้ง

ตอนนี้ชายหนุ่ม อยากรู้ความจริงเหลือเกินว่า ผู้หญิงคนที่เค้าหลงรัก หายไปไหน เกิดอะไรขึ้น............แม้ว่า ในใจยังเจ็บอยู่ที่โดนเธอทำแบบนั้น แต่เค้าก็คงอยากรู้อยู่ดีว่า ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน สบายดีหรือไม่

บอย เปิดประตูห้องเข้าไป แล้วยืนจ้องหน้าพาสนา

พาสนาเงยหน้ามองบอย ที่พุ่งพรวดเข้าห้องเธอมา อย่างสงสัย

"มีอะไรอีก จะไป ก็ไม่ไปสักที" พาสนา พูดกับบอยด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ผมมีอะไรจะถาม ......" บอยจ้องหน้าพาสนา เขม็ง

"มีอะไรอีกล่ะ เจ้าปัญหาจริงๆ " พาสนา ทำเป็นไม่สนใจบอย ก้มดูเอกสารตรงหน้าต่อ

"ลูกปลา อยู่ที่ไหน" บอย เดินมาที่โต๊ะทำงานของพาสนา ..........ชายหนุ่ม วางมือเท้าที่โต๊ะทำงาน แล้วถามออกมา

พาสนา สะดุ้ง ทันที ที่บอย กล่าวถามเธอ......

"ในนี้มีเพียงเราสองคน..........ผมคิดว่า เรามาพูดกันแฟร์ ๆ ดีกว่า" บอย จ้องพาสนา ตาเขม็ง

พาสนา นั่งฟังบอย โดยไม่ยอมเงยหน้ามองชายหนุ่ม

"คุณก็รู้ ผมก็รู้ เราต่างก็รู้ดี.........." บอยพยายามพูดด้วยอารมณ์ปกติ

"การที่ผมยอมเซ็นต์สัญญา..............." บอย พูดน้ำเสียงเรียบ แต่ดูเหมือนมันออกมาจากภายในหัวใจของชายหนุ่ม

"ทำไม ผมไม่เห็นเธอเลย" บอย ถามพาสนา ..........ชายหนุ่มจ้องพาสนา อย่างต้องการคำตอบ

พาสนา สูดลมหายใจยาวลึก ในใจเธอเอง ก็รู้สึกผิดไม่น้อย ........

"อย่าตามหา ลูกปลาอีกเลย.........มันไม่มีประโยชน์ นายก็รู้ว่าเธอ............" พาสนา พยายามควบคุมสติ ตอบบอยกลับไป

"ผมรู้ดีว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงตัวคนเดียว แต่ทำไม ถ้าผมอยากจะรู้ว่า เธอสบายดีหรือเปล่า และได้ทำงานที่นี่ตามที่เธอต้องการหรือไม่ ทำไมผมจะรู้ไม่ได้" บอยพูดเสียงดังขึ้น

"นายจะทำให้เธอเดือดร้อนเปล่าๆ นะ" พาสนา เงยหน้ามองบอย เธอพยายามเก็บอาการทุกอย่าง แล้วจ้องหน้าบอย

บอย ก็อึ้งไปเช่นกัน.........จริงซินะ ถ้าสามี ลูกปลา รู้ว่า เค้ายังคงวุ่นวายกับลูกปลาอยู่ สามีของลูกปลา อาจจะทำอะไร กับลูกปลาบ้าง ซึ่งเค้าเองก็ไม่สามารถรู้ได้..........

พาสนา เห็นทีท่าของบอย ก็รู้สึก เห็นใจชายหนุ่มไม่น้อยอยู่เหมือนกัน...

"ฉันเอาชื่อเสียงฉันรับประกันให้นะ ลูกปลาเค้าสบายดี และมีความสุขดี...........เค้าได้ทำงานที่นี่ตามที่เค้าฝันไว้" พาสนา พูดกับบอย ด้วยน้ำเสียงเห็นอกเห็นใจชายหนุ่ม

"คุณว่า เธอได้ทำงานที่นี่งั้นหรือ" บอย ถามย้ำกับพาสนา

"ใช่..........." พาสนา ตอบบอย ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"แล้วทำไม คุณนางฟ้า.........." บอยพูดออกมาเบาๆ อย่างไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่

"เรื่องนี้ เป็นความลับนะ .......... นายลองคิดดูซิ ถ้ามีคนรู้ว่า ลูกปลา ได้ทำงาน เพราะสัญญาของนาย......" พาสนา ลุกเดินไปหยุดยืนใกล้ที่กระจกใส บานใหญ่

"ถ้าพนักงานทั่วไปทราบ.........คนที่จะโดนมองในแง่ไม่ดีนอกจากตัวนายแล้ว ลูกปลาเองก็คงทำงานไม่สะดวกนัก" พาสนา ยกมือกอดอก มองมาทางบอย

"ฉันขอให้เรื่องนี้เป็นความลับ ระหว่างเรา ได้มั้ย" พาสนา ขอคำสัญญาจากบอย

ชายหนุ่ม ยืนใช้ความคิด สิ่งที่พาสนา พูดออกมาก็จริงอยู่ แต่................

"ผมอยากเจอเธออีกสักครั้ง" บอย มองมาทางพาสนา ด้วยสีหน้าอ้อนวอน

"คุณคิดว่า ถ้าทำแบบนั้นจะดีหรือ" พาสนา ถามย้ำบอยอีกครั้ง

"ผมรู้ว่า ผมอาจจะตัดสินใจผิดก็ได้...........แต่วันนั้น เราจากกันอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว" บอย หยุดพูดแล้วก้มหน้าลง

"แต่คุณรู้มั้ย .........การตัดใจจากใครสักคน ไม่ใช่เรื่องง่าย...........ผมว่า คุณก็น่ารู้นะว่า ทำไมผมถึงยอมเซ็นต์สัญญาให้" บอยกำมือแน่น หัวใจชายหนุ่มเจ็บแปล็บ

"ผมแค่อยากแสดงความยินดีกับเธอ อยากบอกว่า ผมไม่เคยโกรธ เกลียดเธอเลย แม้แต่น้อย" บอยพูดออกมาด้วยความรู้สึกในใจ ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ และจุกแน่นที่ลำคอ

"ได้โปรด..........ให้ผมได้เจอเธออีกครั้ง ได้มั้ย" บอยเงยหน้ามองพาสนา ด้วยดวงตาแสนเศร้า

พาสนา มองชายหนุ่มตรงหน้า...........เธอรู้สึกสงสารเค้าจับใจ.............

"ได้โปรด ให้ผมได้พบเธออีกสักครั้ง นะครับ นะครับ" บอย ส่งสายตา อ้อนวอนไปยังพาสนา

"เออออออออ........." พาสนา เกิดอาการลังเล เธอไม่แน่ใจว่า จะให้เค้าพบกับ ลูกปลา อีกดีหรือไม่

จริงๆ เธอตั้งใจให้ ลูกปลา หายไปจากโลกใบนี้แล้ว............ แต่พอเห็นชายหนุ่มตรงหน้า ก็อดสงสารไม่ได้...........

พาสนา ยกมือขึ้น เธอกัดเล็บหัวแม่มือ อย่างใช้ความคิดหนัก..........

"นายบอย...........ฉันคิดว่า นายอย่าไปเจอกับเธออีกเลยจะไม่ดีกว่าหรือ" พาสนา ตั้งคำถามบอย

"............" บอยมองพาสนา ด้วยดวงตาอ้อนวอน

"บางที การที่ไม่พบกันอีก อาจจะดีกว่านะ" พาสนา พยายามใช้เหตุผล ที่เหมาะสม

"ผมรู้ว่า ........มันไม่สมควรนัก แต่ว่า...........อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่หรือ" บอยถามพาสนา กลับมา

".........." พาสนา ยืนฟัง ความคิดของบอย

"ถึงรักเธอไม่ได้ ผมก็อยากเป็นเพื่อนกับเธอ........" บอยก้มหน้า ยิ้มบางๆ

"แต่สามีเธอหวงเธอมากนะ..........คุณก็รู้ไม่ใช่หรือ" พาสนา มองบอย

"ผมอยากคุยกับเธออีกสักครั้ง แล้วต่อไปจะไม่กวนเธออีกเลย............ขอแค่ได้กล่าวคำอำลา สักครั้ง ก็ยังดี........." บอยยิ้มจางๆ ทั้งๆ ที่สายตายังจ้องไปที่พื้นห้อง

"ผมคงไม่มีสมาธิ ทำงานอย่างจริงจัง ถ้ามีอะไรมารบกวนใจ" บอยเงยหน้ามองมาที่พาสนา ที่ยืนจ้องเค้าอยู่

"นายอยากจะรำลา เธอมากขนาดนั้นเลยหรือ" พาสนา มองบอยด้วยสีหน้า สงสัย

"ใช่..........." ดวงตาบอย แสดงความมุ่งมั่น

"ได้โปรด ให้ผมได้พบเธออีกสักครั้ง" บอย ขอร้องพาสนา อีกครั้ง

"............" พาสนา รู้สึกอ่อนใจกับอาการของบอย.......

"นะครับ ได้โปรด" บอย เดินเข้ามาใกล้พาสนา

หญิงสาว ยืนกัดริมฝีปากแน่น.............และใช้ความคิดอย่างมาก...............

"นายสัญญา ได้มั้ยว่า...............พบครั้งนี้แล้ว จะไม่ไปพบเธออีกเด็ดขาด และจะตั้งใจทำงาน" พาสนา ถามบอย ด้วยสีหน้าจริงจัง

"สัญญา..!!!!~~" บอย รับคำด้วยสีหน้า จริงจัง

"งั้น......................." พาสนา มองหน้าบอย ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ.......ใบหน้าชายหนุ่มเต็มไปด้วยความหวัง

"ตกลง..........." พาสนา หลับตาลง ก่อนตอบชายหนุ่ม

"เย้!!!~ ขอบคุณมากนะ ขอบคุณ" บอย ยิ้มดีใจ กระโดดตัวลอย แล้วหันมาจับมือพาสนา อย่างดีใจมาก

"แต่จำไว้นะ ครั้งนี้ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย" พาสนา ย้ำคำให้บอยฟัง

"ได้ๆๆๆ สัญญา" บอย รับคำ อย่างมีความสุข

พาสนา เห็นใบหน้าชายหนุ่มที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอเองไม่รู้ว่าคิดถูก หรือว่า คิดผิด ที่ให้เค้าเจอ ลูกปลาอีกครั้ง ทั้งๆ ที่เธอตั้งใจไว้ว่า ให้ลูกปลา เลือนหายไปจากโลกนี้แล้ว

แต่มันอาจจะดีกับบอย ถ้าเค้าพบเธอ และตัดใจจากเธอได้ เค้าคงตั้งใจทำงานมากขึ้น และเธอเอง ก็จะได้ ไม่รู้สึกผิดมากเหมือนตอนนี้ก็เป็นได้

"งั้น พรุ้งนี้ 7 โมงเช้า เจอกัน...........เอออ เจอลูกปลา ที่สวนสาธารณะ ที่นายเคยเจอเธอนะ" พาสนา นัดบอย

"ได้ๆๆๆๆๆ................ ว่าแต่.........." บอยรับคำนัด แต่แล้วชายหนุ่มต้องหันมองหน้าพาสนา

"คุณรู้เรื่องสวนสาธารณะ ได้ยังไงกัน" บอย ขมวดคิ้วมองพาสนา อย่างสงสัย

พาสนาเอง ก็สะดุ้งในคำถามของบอย เช่นกัน..........หญิงสาว แสร้ง ยิ้มเผื่อนๆ ให้ชายหนุ่ม.........

"อ้อ............คือ ลูกปลาเค้าบอกให้ฉันรู้หน่ะ" พาสนา แกล้งกลบเกลือน แล้วยิ้มจางๆ ทันที

"เอาเป็นว่า ตามนี้นะ..........เออ ฉันจะทำงานต่อละ" พาสนา รีบชักมือ ออกจากมือบอย แล้วเดินไปที่เก้าอี้ของเธอ

บอยมองตามพาสนา อย่าง สงสัย แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก เพราะบางที ลูกปลา อาจจะเล่าเรื่องของเค้าให้พาสนาฟัง

"ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย........." พาสนา ถามบอย ทั้งๆ ที่ก้มหน้ามองเอกสารบนโต๊ะ

"งั้นผมไปล่ะ" บอย พูดจบก็เดินออกจากห้องไป

เมื่อบอย เดินออกไป พาสนา ถึงกับ ถอนหายใจเฮือกใหญ่................

หญิงสาว ยกมือกุมขมับทันที..............

"ทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้นะ" พาสนา บ่นกับตัวเอง อย่างเหนื่อยใจ

หลังเลิกงาน ............

พาสนา ขับรถตรงไปที่หอพักของสองสาว เปรี้ยว และกุ๊กไก่.....

เมื่อพาสนา เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้กุ๊กไก่ และเปรี้ยวฟัง ทั้งสองสาว ก็ถึงกับอึ้งเหมือนกัน....

"พี่พาส กุ๊กว่า พี่บอยเนี่ยะ ท่าจะรัก ลูกปลาจริงๆ นะพี่" กุ๊กไก่ พูดขึ้น หลังฟังเรื่องราวจากพาสนาเรียบร้อยแล้ว

"นั่นซิ เปรี้ยวก็ว่าอย่างนั้น" เปรี้ยวเห็นด้วยกับกุ๊กไก่

"นั่นละ พี่ถึงกลุ้มใจนี่ไง" พาสนา มีสีหน้า หนักใจอยู่ไม่น้อย

"เฮ้ย.... พี่พาส ถ้ามองอีกมุม น่าจะดีใจออก ว่า อย่างน้อย ก็มีคนรักเราจริง" กุ๊กไก่ แกล้งกระเซ้าพาสนา เพื่อให้เธอหายกลุ้มใจ

"ไม่ขำเลย กุ๊ก ไม่ขำ" พาสนา มองกุ๊กไก่ ด้วยสีหน้า เนื่อยๆ

"พี่พาส กุ๊กพูดจริงๆ นะ ดีออกมีคนมารักเราเนี่ยะ" กุ๊กไก่ ยิ้มให้พาสนา

"เค้าไม่ได้รักพี่สักหน่อยกุ๊ก เค้ารัก ลูกปลา" พาสนา รีบพูดแก้ ทันที

"แล้วมันต่างกันตรงไหนละพี่พาส.........ไม่ว่า จะเป็นพี่พาส หรือว่า ลูกปลา ก็คือ พี่พาส คนนี้อยู่ดี" กุ๊กไก่ แกล้งกระเซ้า พาสนา อีก

พาสนา ฟังคำกุ๊กไก่ แล้วคิดตาม ก็เกิดอาการแปลกๆ ในใจ..........

"เฮ้ยยย กุ๊ก แกก็แซวพี่เค้าอยู่ได้" เปรี้ยวรีบเบรคกุ๊กไก่

"โธ่ พี่...........ไม่ต้องคิดมากแล้ว" เปรี้ยวเอง ก็พยายามทำให้พาสนา สบายใจเช่นกัน

"ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ทำไปแล้วนิ" กุ๊กไก่ เดินมานั่งข้างๆ พาสนา แล้วเอาแขนกระทบกับไหล่เธอ

"ว่าแต่ พรุ้งนี้พี่พาส จะเอาไงอ่ะ" เปรี้ยวถามพาสนา ถึงวันพรุ้งนี้

"ก็คงไปเจอเค้า แล้วคงให้มันจบๆ ไป" พาสนา พูดน้ำเสียงเหนื่อยๆ

"อืมม งั้นเอานี่" พูดจบ เปรี้ยวเดินไปหยิบถุงดำ ที่เอามาจากพาสนา เมื่อคราวก่อน ที่มีทั้งชุด วิกผม และเครื่องสำอางค์ ให้พาสนา

พาสนา รับถุงดำมา แล้วเลือกชุด พร้อมวิกผม และ เครื่องสำอางค์ ออกมาเพื่อสำหรับวันพรุ้งนี้......

หญิงสาว มองชุดเสื้อผ้าผู้หญิงในมือ พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่..........

"งั้นพี่กลับก่อนนะ กุ๊ก เปรี้ยว" พาสนา หันมาส่งยิ้มให้สองสาว ที่นั่งให้กำลังใจเธออยู่

"จ๊ะ....โชคดีนะพี่" เปรี้ยวยิ้มให้พาสนา

"บะบาย พี่พาส" กุ๊กไก่ โบกมือยิ้มให้พาสนา

"อืมม ขอบใจ" พาสนา ยัดเสื้อผ้า วิก และเครื่องสำอางค์ใส่กระเป๋า แล้วเดินออกจากห้องของสองสาว

เปรี้ยว และ กุ๊กไก่ หันมองหน้ากัน หลังจากที่พาสนา เดินออกจากห้องไปแล้ว..........

"เปรี้ยว.........เปรี้ยวว่าพี่บอยเป็นไง" กุ๊กไก่ ตั้งคำถามเปรี้ยว

"ก็เท่าที่ดู ก็ดีนะ แต่ว่า ออกขี้หลีไปนิด" เปรี้ยวทำหน้าย่นๆ

"แต่เหมือนเค้าจะจริงใจกับพี่พาส .........เออ ลูกปลา ดีนะ" กุ๊กไก่ พูดอย่างใช้ความคิด

"มันก็จริง.........." เปรี้ยวพยักหน้าเห็นด้วย

"แต่ทั้งหมด มันขึ้นอยู่ที่พี่พาส นะกุ๊ก" เปรี้ยวเตือนสติเพื่อนรัก

"นั่นซิเนอะ..........ถ้าคนที่พี่บอยรักเป็นพี่พาสนะ กุ๊กก็จะเชียร์" กุ๊กไก่ พยักหน้า แล้วยิ้มให้เปรี้ยว

"อืมมม ถ้าเค้ารักพี่พาส เปรี้ยวก็คงเชียร์ไปแล้ว" เปรี้ยวเอง ก็ยิ้มให้กุ๊กไก่ เหมือนกัน


พาสนา เมื่อเดินทางกลับถึงบ้านแล้ว ...........หญิงสาว ก็เดินกลับขึ้นห้องนอน........

พาสนา นั่งบนเตียงนอน แล้วหยิบกระเป๋าเป้ ออกมาเปิด.........

หญิงสาว หยิบชุดในเป้ ออกมา ...........

"เฮ้อออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!"

พาสนา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อมองดูชุดในมือ

"ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยอมใจอ่อนเด็ดขาด" พาสนา พูดขึ้น ด้วยดวงตามุ่งมั่น

พาสนา วางชุดในมือไว้ข้างๆ แล้วล้มตัวลงนอนเหงนหน้ามองเพดานห้อง ที่เป็นสีขาวสะอาด ไร้ลวดลายใดๆ

หญิงสาว ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก อย่างใช้ความคิด

"คิดมากทำไมนะ เค้ารัก ลูกปลา ไม่ได้รักเราสักหน่อย" พาสนา พูดจบ ก็ถอนหายใจอีกครั้ง

คืนนี้ พาสนา รู้สึกนอนไม่หลับเอาซะเลย.............


เมื่อถึงรุ่งเช้า พาสนา ต้องลุกจากที่นอน เพื่อไปจัดการกับตัวเอง ...........

หญิงสาว อาบน้ำ แต่งตัว เธอหยิบชุดสวยขึ้นมาใส่ .........แต่งหน้า และ ใส่วิกผม .............

ก่อนที่พาสนา จะเดินออกจากห้องของเธอ หญิงสาวจ้องภาพตัวเองที่สะท้อนในกระจกเงา.........

พาสนา ยืนจ้องตัวเองในกระจก นิ่ง...........


เช้านี้บอย ตื่นแต่เช้า ด้วยอาการกระปี๋กระเป่า

ชายหนุ่มตื่นเต้นกับเช้าวันนี้............

บอยรีบจัดการกับตัวเอง อย่างร่าเริง...........

เช้าาหนี้ชายหนุ่ม แวะร้านขายดอกไม้ เค้าสั่งดอกไม้ช่อใหญ่ไว้ 1 ช่อ สำหรับคนสำคัญของเค้า.....

ชายหนุ่มเดินออกจากร้านขายดอกไม้ ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข


ณ. สวนสาธารณะ ที่บอย เจอกับ ลูกปลา ครั้งแรก

เช้านี้ คนยังมาไม่มากนัก.............

อากาศ อบอุ่น แสงแดด อ่อนๆ เสียงนกในสวนขับร้องประสานเสียงเจื้อยแจ้ว

ต้นไม้ ดอกไม้ ดูสวยงามเป็นพิเศษ.....

บอย มาถึงสวนสาธารณะ ก่อนเวลานัดเล็กน้อย ชายหนุ่ม ตรวจดูเครื่องแต่งกาย ...

วันนี้ชายหนุ่ม แต่งตัวได้ หล่อเท่ห์ เหมือนเช่นทุกวัน........

บอย ดูช่อดอกไม้ในมือ ที่มีสีสัน สดสวย...........

ชายหนุ่ม นั่งรอที่เก้าอี้ยาว อย่างตื่นเต้น.............

เมื่อใกล้เวลานัดเข้ามาเต็มที บอยหันมองไปยังจุดที่เคยพบเจอ กับลูกปลาเมื่อครั้งแรก ...........ชายหนุ่ม รู้สึกระวน กระวาย ไม่น้อย

ใบหน้าของชายหนุ่ม เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และ ดวงตาเป็นประกาย........

แล้วบอยก็เห็นใครคนหนึ่ง กำลังเดินมาตรงจุดที่เค้า พบกับ ลูกปลา

ชายหนุ่ม รีบลุกขึ้นยืน อย่างดีใจ..........มองไปยังร่างที่กำลังเดินมา..........

แต่รอยยิ้มของบอย ต้องหุบลง เมื่อคนที่เดินมา กลับไม่ใช่ หญิงสาวผมยาวสลวย..........

ไม่ใช่หญิงสาวที่อ่อนหวาน ไม่ใช่คนที่เค้าเฝ้ารอคอย.................แต่กลับเป็น หญิงสาวผมสั้น บุคลิกห้าวๆ แต่งตัวแบบผู้ชาย

บอยเดินตรงไปหา พาสนา ที่กำลังเดินตรงมาที่เค้าเช่นกัน...........

"ไหนลูกปลาล่ะ............อยู่ไหน" บอยชะเง้อมองไปทาง ด้านหลังพาสนา

เผื่อบางที ลูกปลา อาจจะกำลังเดินตามพาสนามา................แต่เค้าก็ไม่พบเห็นใคร มีแต่ความว่างเปล่า

"ไม่มีลูกปลา............" พาสนา ตอบบอย น้ำเสียงเรียบ

"ได้ไง ไหนบอกว่า จะนัดให้ไง" บอย มองพาสนา อย่างไม่เข้าใจ

"นายจะไม่มีทางได้พบกับลูกปลาอีกแล้ว" พาสนา พูดกับบอย ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"ทำไม...........ก็เราสัญญา กันไว้แล้วไง" บอย ขมวดคิ้ว มองหน้าพาสนา

"เค้าไม่มาพบนายแล้ว และจะไม่มีทางพบกันอีกต่อไป" พาสนา พูดด้วยสีหน้า เรียบเฉย

"ไม่จริง..........." บอย ตะโกนเสียงดัง แล้วชายหนุ่ม ก็หยุดคิดอยู่เพียงชั่วครู่

"ได้...........งั้นผมไปหาเค้าเอง" บอยเดินผ่านพาสนาไป เพื่อไปที่รถ ชายหนุ่มตั้งใจจะขับรถไปหา ลูกปลา ที่บ้าน

"ไม่มีประโยชน์หรอกนะ............." พาสนา พูดเสียงดังขึ้น แล้วชำเลืองมองบอย

บอยหยุดหันมองพาสนา.........

"ถึงให้ไปที่บ้านหลังนั้น นายก็ไม่มีทางเจอลูกปลา............." พาสนา พูดเสียงเบาลง

"ทำไม......." บอยพูดเสียงดัง ถามพาสนา

"เพราะ..........เค้าไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกแล้วหน่ะซิ" พาสนา หันหน้ามองไปที่สนามหญ้า อันกว้างใหญ่ ของสวนสาธารณะ

"หมายความว่ายังไง" บอย เดินมาตรงพาสนา แล้วถามเธออย่างสงสัย

"สามีเค้า พาเค้าไปอยู่ต่างจังหวัดแล้ว" พาสนา ตอบบอย น้ำเสียงเรียบเฉย

"ผมไม่เชื่อ คุณอาจจะหลอกผมอีกก็ได้" บอย ไม่เชื่อในสิ่งที่พาสนาพูด

"นี่...........จดหมาย ลูกปลาฝากให้นาย ก่อนเดินทางจากไป" พาสนา ยื่นซองจดหมายให้บอย

บอยรับซองจดหมายสีฟ้าอ่อน จากพาสนา แล้วเปิดออกอ่าน........

"ฉันรู้ว่า ฉันพูดอะไรไป นายก็คงไม่เชื่อ แต่จดหมายฉบับนี้คงทำให้นายพอจะเชื่อได้บ้างนะ" พาสนา หันมองหน้าบอย

บอยเปิดจดหมายออกมาอ่าน..........


ถึงคุณบอย

หากคุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้แล้ว ลูกปลา คงไม่ได้อยู่ที่ กรุงเทพฯ แล้วนะค่ะ..............ลูกปลาอยากขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่เรามีให้ต่อกัน ทั้งมิตรภาพ และความรักที่คุณบอยมอบให้.........

คุณบอยค่ะ ลูกปลาอยากขอโทษคุณบอยจริงๆ ค่ะ สำหรับเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น ลูกปลา ไม่คิดจะทำให้คุณบอยเสียใจเลยจริงๆ นะค่ะ เพียงแต่ลูกปลาไม่รู้จะอธิบายกับคุณบอยอย่างไรดี..............

แต่ลูกปลาหวังว่า คุณบอย คงจะทำความฝันของคุณบอยให้เป็นจริงได้นะค่ะ...........ลูกปลาเชื่อค่ะว่า คุณบอยต้องทำได้ ลูกปลาจะคอยติดตามชมผลงานของคุณบอย นะค่ะ......

คุณบอยจำได้มั้ยค่ะ............วันนั้น คุณบอยบอกกับลูกปลาว่าอะไร คุณบอยบอกว่า คุณบอยไม่มีวันยอมก้มหัวให้คนที่เหยียบความฝันของคุณบอย.......

คุณบอยจะทำฝันให้เป็นจริง จะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกคุณบอยได้ และตอนนี้ คุณบอยมีโอกาส พิสูจน์ตัวเองแล้วนะค่ะ ลูกปลาจะอยู่เป็นกำลังใจให้คุณบอย อยู่ห่างๆ นะค่ะ..............

สุดท้ายนี้ ลูกปลา ขอให้คุณบอย อยู่อย่างมีความสุข อย่าจดจำลูกปลาอีกเลยนะค่ะ ให้ลูกปลาเป็นแค่ คนที่ผ่านมา และ ผ่านไป นะค่ะ.........

ลาก่อนค่ะ .............

ลูกปลา




เมื่อบอยอ่านจดหมายฉบับนี้จบแล้ว เค้าแทบไม่อยากจะเชื่อในเนื้อหาในจดหมาย แต่คำพูดของเค้า ประโยคนั้น มีเพียงลูกปลาคนดียว ที่รู้ ฉนั้น จดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ของปลอมแน่

ช่อดอกไม้ช่องามในมือบอย ได้หล่นร่วงลงพื้น.......

บอยเอง ก็มีสภาพ แทบล้มทั้งยืน..........

นี่ขนาดแค่ขอพบครั้งสุดท้าย เค้ายังไม่มีโอกาส.........

บอยเดินกลับไปยังรถ เหมือนคนไร้วิญญาณ..........

พาสนา มองชายหนุ่ม แล้วให้รู้สึกเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ตัดสินใจทำแบบนี้ไปแล้ว...........

พาสนา รีบเดินตามบอยไป ........

พาสนา ขับรถตาม บอยไปติดๆ เธอรู้สึกเป็นห่วงชายหนุ่มอย่างประหลาด และถ้าเดาไม่ผิด เค้าอาจทำอะไรที่เหลวไหลอีกก็เป็นได้

บอย จอดรถสนิท ที่หน้าร้านมินิมาร์ก แห่งหนึ่ง ............

บอยเดินตรงเข้าร้านไป .............พาสนา นั่งมองชายหนุ่มอยู่ในรถ เธอไม่รู้เหมือนกันว่า เค้ากำลังทำอะไร

บอยออกมาจากมินิมาร์ก พร้อมกระป๋องเบียร์ หลายกระป๋อง..........พาสนา มองอย่างไม่เข้าใจ.........

บอยเปิดกระป๋องเบียร์กระป๋องแรก แล้วยกกระดกเบียร์ใส่ปาก อย่างไม่แคร์สายตาใคร ก่อนจะเดินตรงมาที่รถของเค้า

พาสนา แน่ใจแล้วว่า ชายหนุ่ม กำลังทำอะไรที่โง่ๆ อีกแล้ว........

หญิงสาว ลงจากรถ แล้วรีบเดินตรงไปที่รถของบอย........

บอยเปิดประตูรถ และทำท่าจะก้าวเข้ารถไป พาสนา รีบจับประตูรถไว้...........

บอยเงยหน้ามองคนที่จับประตูรถของเค้า ก่อนจะสะแยะยิ้มออกมา

"มีอะไร ตามมาทำไม" บอยพูดออกไป ด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

"นายจะบ้าหรือไง กินเบียร์ตอนเช้าเนี่ยะนะ" พาสนา ถามบอย อย่างขัดใจ

"เรื่องของผม" บอย ตอบด้วยสีหน้าหงุดหงิด

"นี่ จะกินเบียร์ไป ขับรถไปรึไง" พาสนา ถามบอยอีก

"แล้วจะทำไม" บอยสวนกลับอย่างไม่แคร์

"บ้าแล้ว เดี๋ยวก็เกิดอุบัติเหตุกันพอดี" พาสนา ขมวดคิ้ว ต่อว่าบอย

"ก็ดี ให้มันตายๆ ไปซะ" พูดจบ บอยก็ยกเบียร์กรอกใส่ปากอีกอึกใหญ่

"นี่นายเป็นนักร้องของฉันแล้วนะ ทำอะไร ให้มันมีสติหน่อยซิ" พาสนา พูดเสียงดังใสบอย

"แล้วไง ไล่ผมออกดิ ไม่ก็ฟ้องร้องไปเลย" บอยตอบอย่างไม่ใส่ใจคำพูดของพาสนา

ชายหนุ่ม ไขกุญแจรถ พร้อมสตาร์ทรถ.........

"หลบไป ผมจะไปแล้ว" บอย หันมาบอกพาสนา พร้อมทำท่าดึงประตูจากมือหญิงสาว

"จะไปไหน" พาสนา ถามบอย อย่างสงสัย

"ไปไหนก็ได้ ...........ไปให้มันไกลๆ...........ไปให้มันพ้นๆ" บอยพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

"เอ้ยยยย บ้าจริง" พาสนา ร้องออกมา แล้วมองซ้ายมองขวา ก่อนตัดสินใจอะไรบางอย่าง

"มา ฉันขับรถให้ ไปนั่งตรงโน้นไป" พาสนา ไล่บอยไปนั่งอีกเบาะหนึ่ง

"ไม่ต้อง ผมขับเอง" บอย ปัดมือปัดไม้ไล่พาสนา

"เฮ้ยยยยยย บอกว่าขับให้ไง จะไปไหนก็บอก " พาสนา มองหน้าบอย

"แล้วทำไม ต้องมายุ่งด้วย" บอยเอง ก็มองหน้าพาสนา เช่นกัน

"ก็ฉันกลัวว่า ถ้านายเมา แล้วเกิดขับรถไปชนใครเค้าเข้า คนนั้นเค้าจะเดือนร้อนอะซิ" พาสนา พูดด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริง

บอยไม่ได้สนใจฟังพาสนาสักเท่าไหร่ เค้ายังคง ยกกระป๋องเบียร์ดื่มจนหมด แล้วโยนกระป๋องไปหลังรถ ก่อนจะคว้ากระป๋องใหม่มาเปิดดื่ม

"ไปๆๆๆ ขับให้" พาสนา ใช้สองมือ ผลักตัวบอย ให้ไปทางเบาะข้างๆ

แต่บอยก็ยังคงฝืนตัวอยู่ ...........ชายหนุ่มไม่ยอมเธอง่ายๆ

พาสนา รู้สึก หงุดหงิดไม่น้อยเช่นกัน จึงเปลี่ยนไปนั่งข้างๆ คนขับซะเอง...........เมื่อพาสนา ขึ้นรถมาได้ ก็นั่งจ้องมองบอยที่ยังคงยกกระป๋องเบียร์เข้าปาก

"กินๆๆๆๆ ให้มันตายไปเลยนะ" พาสนา บ่นไม่หยุด

"ถ้าจะนั่งรถคันนี้ เงียบด้วย" บอยหันมาทำตาดุ ใส่พาสนา ก่อนจะเอื้อมมือปิดประตูรถ

พาสนา อึ้งไปเหมือนกันที่เห็นบอย ทำสีหน้า แบบนี้เป็นครั้งแรก...............ในเวลาเช่นนี้เธอคงทำได้แค่เงียบๆ ไว้ก่อน รอดูสถาณะการณ์ต่อไป

บอยขับรถ เคลื่อนตัวออกไป ไร้จุดหมายปลายทาง เวลานี้ ชายหนุ่มยังคง คุ้มสติ ไว้ได้อยู่ แต่ก็คงอีกไม่นาน สติเค้าคงหลุดไป เพราะเล่นยกเบียร์ดื่ม ตลอดเส้นทาง.......

พาสนาเอง จ้องมองผู้ชายที่ขับรถอยู่ข้างๆ อย่างเข้าใจความรู้สึกที่เค้าต้องพบเจอ แต่เป็นแบบนี้หน่ะ ดีแล้ว ดีกว่าเจอ ลูกปลา เพราะถ้าเค้าเจอลูกปลาจริงๆ เค้าอาจจะเจ็บมากกว่านี้


ระหว่างทาง บอย ขับรถไป ดื่มเบียร์ไป กระป๋องแล้วกระป๋องเล่า.....พาสนา หันไปมองกองกระป๋องเบียร์ แล้วเธอก็ตกใจไม่น้อย เพียงเวลาไม่เท่าไหร่ บอยดื่มเบียร์ไปแล้ว เกือบ 5 กระป๋อง

พาสนา รีบดึงเซฟตี้เบล์ล มาคาดทันที..........

หญิงสาว จ้องบอย อย่างไม่แน่ใจ แต่บอย ไม่ได้สนใจพาสนาเลยสักนิด เค้ายังคง มองไปยังท้องถนน ขับรถไปเรื่อยๆ

ตลอดเส้นทางที่ผ่านมาเป็นช่วงรถติด ในช่วงเช้า พาสนา จึงไม่กลัวมากนัก แต่ตอนนี้บอยขับเลยถนนวงแหวนออกมาแล้ว...... ถนนเริ่มโปร่ง บอยเริ่มเร่งความเร็วขึ้น

พาสนา มองป้ายบอกทาง เพื่อคาดเดาว่า บอยต้องการไปที่ไหนกันแน่............

บอยจ้องไปที่ถนนอย่างไร้จุดมุ่งหมาย จากการเป็นคนช่างพูด ชอบเถียง ตอนนี้ชายหนุ่ม ไม่พูดอะไรเลย............ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความปวดร้าว และ ความเจ็บปวด

พาสนา มองบอย แล้วก็ให้รู้สึก เจ็บลึกๆ เหมือนกัน แต่เธอก็ได้แต่ นั่งนิ่งๆ และเฝ้ามองเค้าอยู่ห่างๆ

บอยขับรถไปเรื่อยๆ เค้าคงยังปล่อยให้ความเงียบเกิดขึ้น อย่างไม่รู้ที่สิ้นสุด........

เบียร์ที่ชายหนุ่ม ซื้อไว้ หมดลงแล้ว ทั้งหมด 6 กระป๋อง ..........

"เอออ จะไปไหนหรือ" พาสนา พูดขึ้น

บอยไม่ตอบอะไร เอาแต่ นิ่งเงียบ................

พาสนา มองป้ายบอกทาง นี่มันเส้นทางไป ................ชะอำ หัวหิน นี่นา

พาสนา นั่งมองเส้นทาง ที่ชายหนุ่ม กำลังพาเธอไป ดูเค้าจะชำนาญทางพอสมควร........

"ท่าทางจะมาบ่อยซินะ" พาสนา หันไปถามบอยอีก...........

แต่ชายหนุ่มก็ยังคง นิ่งเฉย ไม่ตอบอะไรเธอสักนิด..............

พาสนา ทำหน้าเจือนๆ แล้วหันมองไปตามเส้นทาง ตามเดิม..............

บอยขับรถ มาเรื่อยๆ แล้วชายหนุ่ม ก็จอดรถหน้า มินิมาร์ค แห่งหนึ่ง .........

พาสนา ลงตามบอยไป เธอเดินตามเข้าไปในมินิมาร์คด้วย ...........เธอเห็นบอย เดินตรงไปที่ตู้แช่เบียร์ แล้วหยิบเบียร์มาอีกหลายกระป๋อง

พาสนา รู้ทันทีว่า วันนี้คงยาวแน่ เธอจึงหันไปหยิบขนมขบเคี้ยว และขนมปัง เพราะเธอรู้สึกหิวแล้วเหมือนกัน........

เมื่อทั้งสอง ต่างจับจ่าย ซื้อของกันเสร็จแล้ว ก็กลับไปยังรถ.........บอยยังคงขับรถเองเช่นเดิม...........

พาสนา หยิบแซนวิส ขึ้นมาแล้วส่งให้บอย ....... ชายหนุ่มไม่สนแซนวิสสักนิด แต่เค้ากลับหยิบเบียร์ขึ้นมาเปิดแล้วดื่ม

"เฮ้ออออออออ" พาสนา ถอนหายใจ อย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะแกะแซนวิส ทาน

บอยขับรถมาเรื่อยๆ รถของเค้า เข้ามาในเขตที่ห่างไกล จากบ้านคนเรื่อยๆ

พาสนามองสองข้างทาง อย่างสงสัย แต่เธอก็เห็นแนวทะเล อยู่ไม่ไกลนัก..............

ยิ่งขับรถเข้ามาเรื่อยๆ ก็มีแนวสนตั้งเด่นเรียงรายสองฝั่ง.................แล้วพาสนา ก็ได้เห็นบ้านหลังเล็กๆ ตั้งตะหง่านอยู่เบื้องหน้า

บอยจอดรถ สนิท อยู่ข้างๆ บ้านหลังน้อยนั้น..............

ชายหนุ่ม ลงจากรถ พร้อมกับถุงเบียร์ที่เค้าซื้อมาเมื่อสักครู่ โดยไม่พูดอะไร...........

พาสนา เดินลงตามมาติดๆ เธอมองบ้านหลังน้อย บ้านหลังเล็กๆ น่ารักๆ สีขาว ประตู กับหน้าต่างเป็นสีฟ้า........

มีโมบายเปลือกหอย ห้อย ส่งเสียงกรุ่งกริ่ง ตามแรงลม................

บอย ไปหยุดนั่งที่เก้าอี้ หน้าบ้านหลังน้อยนั้น แล้วก็ ตั้งท่า กินเบียร์ โดยไม่สนใจใครทั้งนั้น.....

"นี่บ้านใครหรือ" พาสนา หันไปถามบอย

"บ้านผมเอง" บอยตอบ แต่สายตาเค้ามองไปยังทะเลกว้าง พร้อมยกเบียร์ในมือเข้าปาก

"คืนนี้เราจะนอนที่นี่กัน" บอยตอบพาสนา น้ำเสียงห้วน

พาสนา ได้ยินคำของบอย ก็ตกใจไม่น้อย

"หาาาาาาาาาา นอนที่นี่ ไม่ได้นะ ไม่ได้" พาสนา รีบเดินมาตรงหน้าบอย

"ก็ใครใช้ให้ตามมาละ ถ้าไม่อยากนอน ก็กลับไป" บอยพูดแบบไม่แคร์พาสนา สักนิด

"อะไรกัน........." พาสนา พูดเสียงดัง อย่างไม่พอใจ

"ก็ตามมาเอง ช่วยไม่ได้" บอยพูดอย่างไม่สนใจพาสนา แล้วเค้าก็ดื่มเบียร์ต่อไป

พาสนาเอง กลับมองบอย อย่างไม่พอใจนัก ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์...........แต่ในที่นี้ ห่างไกลทุกอย่าง แม้กระทั่ง สัญญาณมือถือ..........

พาสนา มองมือถือ อย่างเซ็งๆ แล้วมองบอย อย่างเซ็งๆ เช่นกัน..........

พาสนา เดินเข้าไปสำรวจในบ้าน ...........บ้านหลังน้อย ยกพื้นสูง ข้างใต้เป็นใต้ถุน ว่างๆ

บ้านหลังนี้ทำด้วยไม้แทบทั้งหลัง...........

ชั้นบน เป็น ห้องใหญ่ มีที่นอนหลังใหญ่ มีผ้าบางๆ กั้นเหมือนเป็นมุ้ง มีหน้าต่างรอบด้าน เปิดทีก็มีลมพัดผ่าน เย็นสบาย

มีตู้เสื้อผ้า ใบไม่ใหญ่นัก ซึ่งภายในก็มีแต่เสื้อผ้าของผู้ชาย ซึ่งคาดว่าคงเป็นของบอย ...................ตรงมุมห้องมีโต๊ะเล็กๆ สำหรับเขียนหนังสือ มีเบาะรองนั่ง ............. และมีกีตาร์โปร่ง ตัวสวย ตั้งไว้ข้างๆ....

เดินเลยเข้าไปในส่วน ก็มีส่วนที่จัดทำเป็นห้องครัว มีเตาแก๊ส ที่เหมือนจะยังไม่ได้เอามาใช้งานเลย............ มีหม้อ กระทะ จาน ชาม พร้อม

เดินไปอีกฝาก ก็เป็นห้องน้ำ ถูกจัดเป็นสัดส่วนเรียบร้อย...........

พาสนา จ้องมอง โมบายเปลือกหอย อย่างชอบใจ.............

พาสนา เดินออกไปดูบอย ที่นั่งดื่มเบียร์ แล้วต้องให้ส่ายหัวไปมา อย่างเหนื่อยใจ แต่ตอนนี้เธอคงต้องปล่อยชายหนุ่มไปสักพัก บางที การปล่อยให้อะไร ๆ ผ่านไป มันคงจะดีกว่า ไปวุ่นวาย

เวลา ผ่านเลยไปเรื่อยๆ พาสนา ที่นั่งมองบอยอยู่ก็ได้เผลอหลับไป............

บอยที่นั่งดื่มเบียร์ โดยไม่สนใจใคร ก็เริ่มเมาหนักขึ้นเรื่อยๆ ...........

ใบหน้าชายหนุ่ม เป็นสีแดงกล่ำ............ดวงตาเหม่อลอย................. บอย ลุกขึ้นยืน แล้วก้าวเดินไปยังหาดทรายขาว ..........

บอยเดินตรงไปเรื่อยๆ เท้าป่าวเปือยของเค้า เหยียบย้ำลงที่ผืนทรายขาว ทีละก้าว ทีละก้าว............

ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากพอสมควร พระอาทิตย์ ใกล้ลาลับขอบฟ้า...........น้ำทะเล จากสีฟ้าคราม กลายเป็นสีส้ม เพราะแสงที่สะท้อนจากพระอาทิตย์ ยามอัศดง

ดวงตาบอย เหม่อลอย ไม่มีแววตา.............แสงแดด ยามเย็น อ่อนรำไร..........

ชายหนุ่ม ก้าวเดินลงไปเรื่อยๆ เท้าของเค้า เหยียบย้ำ โดนพื้นน้ำ..............บอยค่อยๆ เดินลงไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ

จากน้ำที่เป็นละอองคลื่นกระทบฝั่ง ที่โดนเท้าของเค้า กลายเป็นน้ำที่ท่วมเหนือหัวเข่า............

บอยยังคงเดินลุยลงไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดิน...........จนน้ำทะเล ลึกเท่าเอวของเค้าแล้ว..............

น้ำทะเล ในช่วงนี้ มีอุณหภูมิต่ำไม่น้อย ผิวน้ำเย็นยะเยือก แต่ไม่อาจทำให้ใครบางคนรู้สึกสะทกสะท้านได้ เพราะตอนนี้ หัวใจของเค้า หนาวเหน็บกว่า น้ำทะเลเสียอีก

พาสนา รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา......

หญิงสาว มองไปทางที่บอยนั่งกินเบียร์อยู่เมื่อสักครู่ อย่างงัวเงีย.........

พาสนา ยกมือขยี้ตามองไปที่โต๊ะ ก็ไม่เห็นบอยแล้ว..........

หญิงสาว ชะเง้อคอมองหา แล้วเธอก็มองไปทางพื้นน้ำทะเล ก็เห็นใครบางคนเดินลุยน้ำอยู่.............

"บ้าแล้ว............เฮ้ย!!!!!!! " พาสนา เบิกตาโต แล้วรีบวิ่งลงไปที่ชายหาด..........

"นี่จะทำอะไรหน่ะ กลับมานี่นะ นายขาลีบ" พาสนา รีบวิ่งลงไปยังชายหาด อย่างว่องไว และเธอเหยียบย้ำลงไปที่ผืนน้ำทะเล

"โอ้ยยยยย น้ำก็เย็น จะไปไหนอ่ะ กลับมานะ" พาสนา รู้สึกถึงน้ำที่เย็นยะเยือก แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดได้ เธอวิ่งลุยน้ำไปเรื่อยๆ สองมือไขว้คว้า บอย

บอยไม่ได้หยุดฟังพาสนาเลยสักนิด เค้ายังคง ก้าวเดินต่อไป..............

พาสนา รีบลุยน้ำลงไปเรื่อยๆ น้ำทะเล เริ่มลึกลงไปเรื่อยๆ

พาสนา ฉุดมือบอยไว้ได้ แล้วรีบ ลากเค้าเข้ามาหาตัวเธอ...........

"จะทำอะไรหน่ะ...........บ้ารึไง" พาสนา ตะโกนเสียงดัง

บอยไม่ได้สนใจเธอสักนิด เค้ายังคง เดินต่อไป ..............

พาสนา พยายาม ออกแรง ดึงบอยไว้ แต่เหมือนกลับว่า บอยเป็นฝ่ายดึงเธอตามเค้าออกไปซะมากกว่า...........

พาสนา รู้ถึงความลึกของน้ำ สำหรับบอย ยังคงแค่คาง แต่สำหรับเธอ มันจะท่วมมิดหัวของเธอแล้ว...........

หญิงสาว พยายามตะกายตัวเองให้พ้นเหนือพื้นน้ำ ...........

ตอนนี้อย่าว่าแต่ช่วยบอยเลย ตัวเธอเอง ก็จะเอาตัวไม่รอด...........

"โอ๊ะ!!!!!~ ชะ.....ช่วยด้วย ฉันยืนไม่ถึง ....." พาสนา พูดก่อนที่จะ จมลงน้ำไป

หญิงสาว ลืมตัวไปว่า ว่ายน้ำไม่เป็น แต่ด้วยความกลัวบอยเป็นอะไรไป เธอจึงรีบลงมาช่วยเค้า.................แต่ตอนนี้ คนที่ต้องการความช่วยเหลือกลับเป็นเธอแทน

พาสนา พยายาม ชูมือ ตะกายน้ำ แต่ก็ไม่เป็นผล ร่างกายเริ่มชา เพราะความหนาวเย็น และตอนนี้เธอก็สำลักน้ำไปหลายอึก...........

หญิงสาว ค่อยๆ จมดิ่งลงสู่พื้นน้ำ ..............

นี่เราจะต้องมาตายอยู่ที่นี่หรือ................นี่เราต้องมาจมน้ำตายหรือ.................นี่คือคำถามสุดท้ายก่อนที่พาสนา จะหมดสติไป

ภาพดำมืด ไปหมด ............พาสนา ยืนอยู่ท่ามกลาง ความดำมืดนั้น............

หญิงสาว รู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย....................มันอ้างว้าง และวังเวง พิกล

พาสนา มองไปรอบๆ แล้วเธอก็เห็นใครบางคนในชุดสีขาว ยืนมองเธออยู่ พาสนา พยายามเพ่งมอง แล้วใบหน้าคนๆ นั้นก็ปรากฎชัดขึ้น

"พี่..........." พาสนา พูดเสียงแผ่วเบา ดวงตาเออล้นด้วยน้ำใส รอยยิ้มอย่างดีใจผุดขึ้นที่ใบหน้าของเธอ

คนๆ นั้นเอื้อมมือ มาให้เธอ พร้อมรอยยิ้มละไม.............

"พี่มารับพาสหรือ พี่มารับพาส ใช่มั้ย" พาสนา ร้องถามอย่างดีใจ

คนๆ นั้นไม่ตอบอะไร ได้แต่ยื่นมือมาให้เธอ

พาสนา ยกมือ เอื้อมไปให้คนๆ นั้น ดวงตาทั้งคู่ของเธอ ฉายแวว ดีใจที่สุด...........

แต่ไม่ทันที่มือของพาสนา จะสัมผัส กับมือของคนๆ นั้น เธอก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมีมือของใครบางคน มาฉุดมืออีกข้างของเธอไว้

พาสนา หันไปมองคนที่ฉุดมือเธอไว้............

เจ้าของมือแกร่งนั้นคือ บอยนั่นเอง........

"ทำอะไรหน่ะ" พาสนา ถามบอย ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก

บอยไม่ตอบอะไร แต่เค้าฉุดกระฉากเธอให้ไปกับเค้า อย่างรวดเร็ว...........

"ไม่นะ อย่า " พาสนา พยายามแกะมือบอยออกจากมือเธอ แต่ก็ไม่สำเร็จ

"พี่...........พี่..........." พาสนา หันมองคนชุดขาว ด้วยดวงตา อาลัย อาวรณ์

ร่างคนชุดขาว ค่อยๆ เลือนหายไป แล้วพาสนา ก็ได้เห็นแสดงสว่างจ้า...................

หญิงสาว รู้สึกหมดสติอีกครั้ง................


ร่างกายหนาวเหน็บ แต่รู้สึกอบอุ่น ที่ริมฝีปากของเธอ.............

"แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆ"

พาสนา สำลักน้ำออกมา...........ดวงตาที่ปิดสนิทเมื่อสักครู่ ค่อยๆ ลืมขึ้น................

บอยที่กำลังฝายปอดให้เธอจ้องเธอนิ่ง.................

พาสนา รู้สึกตัว แต่ยังคงรู้สึกอ่อนเพลีย...........

บอยค่อยๆ ช้อนร่างพาสนา ขึ้น แล้วอุ้มไปที่บ้านพัก...........

พาสนา ไม่มีแรงจะขัดขืนอะไรได้ เธอได้แต่ ปล่อยให้บอยอุ้มเธอ......

หญิงสาว รู้สึกอ่อนเพลียอย่างมาก ศรีษะของเธอ อิงซบอยู่กับอกของชายหนุ่ม........พาสนา รับรู้ถึงแรงกระแทกของศรีษะเธอ กับอกของชายหนุ่ม ตามจังหวะการเดินของบอย.....

"ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วอวดเก่ง........" นั่นคือคำพูดบอย ขณะที่อุ้มพาสนา เดินขึ้นบ้านพัก

บอยอุ้มพาสนา เดินตรงไปยังบ้านพัก ........... หญิงสาวในอ้อมแขนของเค้า ได้หมดสติไปอีกครั้ง.........

เมื่อถึงบ้านพักแล้ว...........บอยก็วางร่างเล็กลงบนที่นอน

บอย จ้องร่างกายที่เปียกโชก ด้วยน้ำทะเล ......... ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้...........เธอต้องไม่สบายแน่ๆ

บอยนั่งลังเล อยู่ แต่แถวนี้ก็ไม่มีบ้านของชาวบ้านอยู่ซะด้วย ชายหนุ่ม รู้สึกลังเล อยู่ไม่น้อย

ในที่สุด บอยก็ตัดสินใจ เดินเข้าห้องน้ำ เอาผ้าผืนเล็ก ชุบน้ำ บิดพอหมาด แล้วเอามาเช็ดตัวให้พาสนา ก่อน.........

หลังจากนั้น ชายหนุ่ม เปิดตู้เสื้อผ้า เอาชุดที่คิดว่า ใส่สบายที่สุด ออกมา เป็นเสื้อเชิ้ต ตัวใหญ่ กับกางเกงเล ที่มีสายใช้ผูก

บอย นำเสื้อผ้า มานั่งลงข้างๆ ร่างเล็ก ที่นอนนิ่งอยู่........

บอยจ้องร่างเล็กนั้น ...........แปลกดีแฮะ เวลา ที่เธอมีสติสมบูรณ์ เธอมักจะมีบุคลิก ที่น่าหมั่นไส้ ยียวน กวนประสาท และอวดดี

แต่ยามเธอหลับสนิทแบบนี้ กลับดูน่ารัก น่าเอ็นดู...........

"เฮ้ยยย คิดอะไรหว่ะเรา" บอย สะบัดหัวอย่างแรง ก่อนจะหันมามองที่เสื้อผ้า ที่เปียกปอนของอีกฝ่าย

"มันจำเป็นนะ ขอโทษ ด้วยแล้วกัน" บอย พูดออกมา ก่อนจะ เอื้อมมือไปปลดเสื้อนอก ที่พาสนา ใส่อยู่ออก

ตอนนี้ ร่างเล็ก เหลือแต่ เสื้อเชิ๊ต ตัวบาง กับกางเกงยีนส์........

บอย นั่งคิดอย่างหนัก ก่อนที่จะหันไปมองผ้าม่านสีขาว.........

ชายหนุ่ม เอื้อมมือ ดึงผ้าม่านสีขาว ลงมาปิดไว้ และหันหน้าไปทางหน้าต่าง.............

บอย กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ...........ในใจชายหนุ่ม เต้นแรงอยู่ไม่น้อย.........ไม่ใช่ว่าเค้าไม่เคยสัมผัส เรือนร่างของผู้หญิง แต่ว่า..........

กับพาสนา มันต่างกัน.........เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เค้าเคยผ่านๆ มา เธอจะโกรธเค้ามากแค่ไหน ถ้ารู้ว่า.............เค้ากำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ

ตลอดเวลา เค้าไม่เคยมองพาสนา แบบที่ผู้ชายมองผู้หญิง.................แต่มาวันนี้ เค้ากลับรู้สึกว่า เธอก็คือหญิงสาวคนหนึ่ง ที่มีหน้าตาน่ารัก แม้ว่า จะมีนิสัยแปลกๆ ไปบ้างก็ตาม ยิ่งคิด มือบอยก็เริ่มสั่นมากขึ้น

ชายหนุ่ม พยายามควบคุมสติ อารมณ์ของตนเอง อย่างหนัก เค้าค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อให้พาสนา แล้วนำเสื้อตัวใหม่ ใส่ให้เธอ โดยที่ไม่กล้าเหลือบชำเลืองมองแม้แต่น้อย

เมื่อใส่เสื้อตัวใหม่ให้เธอเรียบร้อยแล้ว บอย จึงจัดการเปลี่ยนกางเกงให้เธอ ยีนส์ ที่เปียกน้ำ มันทั้งหนัก ทั้งแข็ง..........

บอยคว้าผ้าห่มมาห่มให้พาสนา ก่อนที่จะ ดึงกางเกงยีนส์ ออกจากขาของเธอ...............

เค้าต้องรีบจัดการใส่เสื้อผ้าให้พาสนา ให้เร็วที่สุด ..............

บอย รีบเอากางเกงเล ใส่ให้เธอ .............เมื่อ กรรมวิธี การเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่แสนจะยุ่งยาก จบลง ............

บอย ก็อุ้มร่างเล็ก ให้นอนอีกฝั่งของที่นอน ที่แห้ง เพราะจุดที่เธอนอนเมื่อสักครู่ เปียกชุ่มไปด้วยน้ำจากเสื้อผ้าของเธอ.........

เมื่อบอย จัดการท่านอนให้พาสนา เรียบร้อยแล้ว เค้าก็ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้ตัวเอง เช่นกัน.........

บอย เดินออกจากห้องน้ำ พร้อมเสื้อผ้า ชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว ฟ้ามืดสนิท เหลือเพียงแสงจากตะเกียงดวงน้อย............

ลมพัดโชยเอื่อย กระทบกับโมบายเปลือกหอย เสียงดัง กรุ๊งกริ๊ง...........

ร่างเล็ก ที่นอนนิ่ง ได้ขยับตัวเล็กน้อย............

พาสนา ขดตัว ด้วยความรู้สึกหนาวสะท้านถึงภายใน..............คงเพราะ น้ำทะเล ในวันนี้เยือกเย็นพอสมควร และเธอ จมน้ำด้วย เลยเป็นธรรมดา ที่เธอจะรู้สึกหนาว.......

บอย เดินไปหยิบผ้าห่ม ห่มให้พาสนา ............

ชายหนุ่ม เห็นสีหน้า หญิงสาว ซีดลงผิดปกติ..........บอยเอื้อมมือไปสัมผัส ที่หน้าผากของเธอ

"เฮ้ยยย ไม่สบายนิ" บอย พูดออกมาทันที เมื่อ สัมผัสถึงความร้อน จากตัวหญิงสาว

ชายหนุ่มรีบเอาผ้าผืนเล็ก ชุบน้ำแล้วบิดพอหมาด มาเช็ดตามตัวพาสนา อีกครั้ง ........

หลังจากนั้น บอย เดินไปที่ตู้ยา ที่มีติดไว้ที่ผนังห้อง เพื่อเอายาแก้ไข้ ออกมา..............บอย หยิบขวดน้ำติดมือมาด้วย

"อ๊ะ กินยาซะหน่อย" บอยบอกกับพาสนา แต่เหมือนเธอไม่รับรู้อะไรเลย

บอยประคอง พาสนา ขึ้นมา แล้วพยายามให้เธอกินยา

"หนาว.............หนาว.............." พาสนา เพ้อออกมา น้ำเสียงแหบแห้ง

บอย รีบป้อนยาให้พาสนา และกรอกน้ำตาม......... หญิงสาว สำลักน้ำ ออกมา.............

บอย เอาผ้า ซับน้ำที่พาสนา สำลักออกมาเมื่อสักครู่..............

หญิงสาว นอนขดอยู่ในวงแขนของบอย.............มือของเธอ จับเสื้อเค้าแน่น...............

"หนาวววววว หนาวววววววววว" พาสนา เพ้อขึ้นมาอีกรอบ.........

บอย เองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี................นี่ถ้าพาสนา ไม่ทะเล้อ ทะล้า ลงไปในน้ำตามเค้า ก็คงไม่จมน้ำ และเป็นแบบนี้

ชายหนุ่ม ไม่รู้จะโทษ ที่ตัวเค้า หรือว่า ความเข้าใจผิดของพาสนา ดี..............

เค้าแค่ รู้สึกร้อน จากการดื่มเบียร์ จึงลงไปแช่น้ำเล่น แต่พาสนา กลับเข้าใจผิด คิดว่าเค้าจะคิดสั้น................แต่ คนที่จมน้ำ กลับเป็นเธอซะเอง..........

"เฮ้อออออออออออ" บอย ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วจ้องมองหญิงสาว ในอ้อมกอด........

บอยมองดูหญิงสาว ปากกล้า ยามปกติ ที่ตอนนี้เหมือนลูกนกตกลงมาจากรัง................ เนื้อตัวสั่นสะท้านเพราะพิษไข้ ...........

บอยจึงโอบกอดเธอไว้ แล้วเอาผ้ามาห่มให้อีกชั้น...................

"คืนนี้ คงต้องนอนท่านี้ละมั้ง" บอย บ่นออกมาเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า ก่อนที่เค้าเอง ก็เอนตัวพิงผนังห้อง และหลับตาลง

พาสนา นอนอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม..............ความหนาวที่เกิดขึ้น ก็ บรรเทาลงเพราะไออุ่นจากตัวคน และผ้าห่ม............

ร่างกายที่สั่นสะท้าน ก็ค่อยๆ หยุดลงเรื่อยๆ เป็นปกติ............. บอย กระชับอ้อมแขนขึ้น ................ร่างเล็ก ก็นอนอิง พิงอยู่ในอ้อมกอดนั้น อย่างไม่รู้ตัว...................

อากาศยามเช้า........

แสงแดดอ่อน.....กระทบกับคลื่นในทะเล ส่องแสงระยิบระยับ เหมือนแสงของอัญมณียามต้องแสง หยอกล้อกันสนุกสนาน

ลมทะเลโชยเอื่อย....กลิ่นน้ำทะเล พัดลอยมาตามลม ชวนให้คนที่กำลังหลับฝันหวาน เคลิบเคลิ้มไป........

ร่างสองร่าง กำลังนอนกอดซุกไออุ่นซึ่งกันและกัน อย่างไม่รู้ตัว.........

ร่างเล็ก เริ่มขยับกาย..........

ดวงตาคู่สวย ค่อยๆ ลืมขึ้น ภาพยังเลือนลางอยู่ ด้วยอาการไข้ ยังไม่ทุเลา นัก........เธอยังคงมีอาการมึนหัวอยู่ไม่น้อย..........

ตอนนี้หญิงสาว ยังคงรู้สึก หนาวกายเล็กน้อย เธอห่อไหล่เข้าหากัน แล้วซุกกายเข้าหาไออุ่นที่อยู่ข้างๆ .............

แต่แล้ว พาสนา ก็รู้สึกว่า ไออุ่นนี้ ไม่ใช่ผืนผ้าห่ม แต่กลับเป็นร่างกายของใครอีกคน.........

พาสนา กระพริบตาถี่ แล้วหันมองสิ่งที่อยู่ข้างๆ ร่างของเธอ..........

ทันที ที่พาสนา เห็นใบหน้าของใครบางคน ที่กำลังอิงแอบ อยู่บนเรือนผมของเธอ .............. หญิงสาว ตกใจอย่างมาก.........

อ้อมกอด วงแขน ของบอย ยังคงเกาะกุมร่างของเธอไว้แน่น.........พาสนา พยายามผละตัวของเธอออกจากอ้อมกอดนั้น แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอ ยังอ่อนเพลียมาก เรียวแรงแทบไม่มี

พาสนา อยากจะร้องตะโกนโวยวาย แต่เสียงกลับแหบแห้ง ไม่มีเนื้อเสียงเล็ดรอดออกมาจากปากสวยของเธอ.........

'ไอ้คนฉวยโอกาส.............ปล่อยฉันนะ..........' นั่นคือสิ่งที่พาสนา อยากจะตะโกนออกมา แต่ก็ไม่สามารถทำได้

อาการมึนจากพิษไข้ ยังคงมีอยู่ พาสนา พยายามผละตัวเอง ออกจากอ้อมแขนแกร่งนั้น อยู่สักพัก ก็ต้อง อ่อนแรงลง และยอมซบลงที่อกกว้างนั้นดังเดิม.....

'ทำไม เรียวแรงเราหายไปไหนหมด.............โอ้ยยย ปวดหัวก็ปวด มึนหัวก็มึน..........เสียงก็หาย' หญิงสาว พร่ำบอกกับตัวเอง ก่อนที่จะ เพลีย หลับไปอีกครั้ง.......

เมื่อพาสนา หลับลงไปอีกครั้ง................ไม่นานนัก บอยที่หลับสนิท ก็รู้สึกตัว ตื่นขึ้น......

ชายหนุ่ม ตื่นขึ้นมองสิ่งรอบๆ ตัว แล้วเหลือบชำเลืองมองคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเค้า

ภาพของหญิงสาว หน้าตา น่ารัก แม้ว่า เวลา เธอตื่นเป็นปกติ จะแสนเฮี้ยวห้าว แต่ในยามนี้ กลับดูน่ารัก บอบบาง ผิดกับเวลาปกติเหลือเกิน

ใบหน้าขาวเนียนใส ริมฝีปากอิ่ม แม้เวลานี้จะเป็นสีซีด แต่ก็บอกได้ว่า เป็นริมฝีปากที่สวยน่าสัมผัส ดวงตาที่หลับสนิท ขนตางอนยาว ..........

บอยเผลอตัว นั่งจ้องใบหน้างามนั้น อยู่นาน..........ชายหนุ่ม โอบกระชับอ้อมกอดเอาไว้ ผิวเนียนนุ่ม กอดเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักเบื่อ........

"เฮ้ย!!!!!!!!!~ นี่เราเป็นอะไรไปว่ะ" บอยร้องออกมา เมื่อรู้สึกว่า จ้องใบหน้า พาสนา นานเกินไปแล้ว

บอยรีบวางร่างเล็ก นอนบนที่นอน แล้วนำผ้าห่มมาห่มให้เธอ ...........

"บ้าจริงๆ ทำไมคิดอะไรอย่างนี้วะ เรา" บอย เดินบ่นออกมา ก่อนเดินไปทางระเบียงหน้าบ้าน ที่ยื่นออกไปยังชายหาด

บอยไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าทำไมจู่ๆ ถึงรู้สึกอะไรบางอย่าง กับพาสนา ..........

เพราะผู้หญิงที่เค้าชอบ เป็นพวก สาวเปรี้ยว แต่งตัวเก่งๆ สวย แต่พาสนา ในสายตาเค้าคือสาวห้าว แก่นๆ เฮี้ยวๆ ผิดกับผู้หญิงต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา

ความรู้สึกพิเศษ ต่างๆ เหล่านี้เคยเกิดกับผู้หญิงคนที่ชื่อ ลูกปลา และเค้าคิดว่า คงไม่เกิดกับใครได้อีก แต่ทำไม จู่ๆ มันกับมาเกิดกับคนที่ชื่อ พาสนา ได้.........

บอยเดินลงไปที่ชายหาด ลัดเลาะ เรียบตามชายฝั่ง ไปเรื่อยๆ และใช้ความคิด อย่างหนัก...........

บอย เดินลัดเลาะ ตามชายหาด ไปเรื่อยๆ จนเห็นสะพานปลา อยู่ไม่ไกลนัก...........

ชายหนุ่ม เดินตรงไปยังสะพานปลา เล็กๆ เบื้องหน้า อย่างเคยชิน............

ตลอดเวลา ที่บอย รู้สึกเบื่อหน่าย หรือว่า เซ็งๆ เค้าจะมาพักที่นี่ประจำ เพื่อพักผ่อนสมอง และปรับสภาพอารมณ์

เค้ารู้จัก คุ้นเคยกับชาวบ้านระแวกนี้เป็นอย่างดี ...........คนที่นี่ ห่างไกลจากตัวเมือง และ วันๆ เอาแต่ทำงาน ออกทะเล จึงไม่แปลก ที่พวกเค้าจะไม่รู้จักบอยในนามนักร้องหนุ่ม

บอยเคยออกเรือไปกับชาวประมง มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง............

"อ้าว สวัสดีพ่อบอย มาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ" ป้าพลอย ทักทายบอย เมื่อเห็นบอยเดินมาที่ท่าเรือ

"สวัสดีครับป้า วันนี้ได้ปลามาเยอะมั้ยครับ" บอย กล่าวทักทาย ป้าพลอย ด้วยรอยยิ้ม

"ก็พอสมควรละ พ่อบอย....." ป้าพลอย ยิ้มให้บอย

ท่าทางรักใคร่เอ็นดู ของป้าพลอย แสดงให้เห็นว่า คนแถวนี้ รู้สึกรักใคร่ ผูกพันกับบอยไม่น้อย

"แล้วลุงเต้ กลับมารึยังครับเช้านี้" บอยซักถามถึง ชาวประมงอีกคน ที่เค้าชอบไปออกเรือด้วยบ่อยๆ

"อ้อ ตาเต้ ยังไม่กลับหรอกจ้า....." แม่ทราย เจ้าของท่าเรือ เดินมาทักทายบอย

"ครับ..." บอยตอบยิ้มๆ

"แล้วมางวดนี้จะมาพักสักกี่วันละ พ่อบอย" ป้าพลอย ถามบอยอีก

"ก็คง วันสองวัน หน่ะครับ " บอย ตอบกลับไป

"อืมม งั้นเอาปลาไปทำกินนะ" ป้าพลอย คัดปลา ตัวงาม 3-4 ตัว ใส่ตะกร้าพลาสติก ส่งให้บอย

"โอ้ยยย ขอบคุณครับ" บอย รับมาแบบเกรงใจ แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่า ไม่ควรปฎิเสธน้ำใจชาวประมงแถวนี้ เพราะการปฎิเสธในน้ำใจ ถือเป็นการไม่ให้เกรียรติ อย่างแรง

"เอออ....นี่พ่อบอย รอแปปนะ" แม่ทราย กวักไม้ กวักมือ เรียกบอยเอาไว้ แล้วรีบเดินไปที่ตะกร้าใส่ปลา ของเธอ

แม่ทราย เดินกลับมาพร้อมกับ ปูตัวใหญ่ ในตะกร้าพลาสติก......

"โอ้ย เยอะไปแล้วครับ" บอยเห็นปู ก็รีบพูดขึ้น

"เอาไปเถอะ วันนี้ ตาจุด หาปูมาได้เยอะ แบ่งๆ กันไป" แม่ทราย ยิ้มให้บอย แล้วยื่นตะกร้า ที่มีปูตัวโตในตะกร้าให้บอย

"ขอบคุณ ป้าพลอย น้าทราย มากนะครับ" บอยยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนรับของมาจากคนทั้งสอง

"ขาดเหลืออะไร ก็บอกนะ พวกป้าๆ ยินดี" ป้าพลอย ยิ้มให้บอย อย่างเอ็นดู

"ครับ ขอคุณมากจริงๆ ครับ" บอย ยิ้มให้หญิงชาวบ้านทั้งสองคน




พาสนา ที่นอนนิ่ง อยู่บนที่นอน ก็เริ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง เธอค่อยๆ ลืมตามองไปรอบๆ

พาสนา เห็นว่า ตัวเอง นอนบนที่นอน ไม่มีแม้แต่เงาของบอย..........

หญิงสาว ค่อยๆ พยุงร่างลุกขึ้นนั่ง อาการมึนก็เกิดขึ้น แต่เธอก็พยายามประคองตัวเองไว้

"โอ้ย ปวดหัวจัง" พาสนา ยกมือ จับศรีษะ ตัวเอง

หญิงสาว มองชุดที่ตัวเองใส่...........

"แอ๊ะ!!!!!!!! ไม่ใช่ชุดที่เราใส่มานิ" พาสนา ตกใจกับเสื้อผ้า ที่ใส่อยู่

เกิดอะไรขึ้นกับเธอ..........

พาสนา ก้มมองตัวเอง ...........ก้มมองไปในคอเสื้อ เธอก็เห็นว่า เธอถูกใครบางคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ .............แล้วใครคนนั้นก็คงไม่พ้น................

พาสนา รีบรวบแขน กอดตัวเองไว้แน่น ...............

"ไอ้บ้า..........ไอ้โรคจิต .............ไอ้คนฉวยโอกาส.............ไอ้........." พาสนา ตะโกนออกมาอย่างเดือดดาน..........

"นี่มันคง................." พาสนา พูดได้แค่นั้น ความรู้สึกเจ็บแค้น และอับอายก็เกิดขึ้น

"เลวมากกก เรารึอุตส่าห์ ลุยน้ำไปช่วยมัน..........ดูมันซิ ฉวยโอกาส ที่สุด" พาสนา พูดอย่างหัวเสีย

"ฉันจะฆ่าแก ............อยู่ไหน มันอยู่ไหน........" พาสนา พยายามพยุงร่างตัวเอง ทั้งๆ ที่ยังอ่อนเพลีย เดินวนรอบบ้าน

ในครัว ในห้องน้ำ ไม่มีแม้แต่เงาของชายหนุ่ม ............พาสนา เดินไปทางหน้าระเบียงบ้าน ก็ไม่มี แต่เธอยังเห็นรถของบอย จอดสนิทอยู่

แปลว่า บอยคงไม่ได้ไปไหน พาสนา เดินวนรอบๆ บ้าน อีกครั้ง ..........

"ไปไหน มันไปไหน" พาสนา บ่นพรำ ไปเรื่อยๆ สีหน้าเธอเริ่มซีดลงเรื่อยๆ ความอ่อนล้า อ่อนเพลีย และพิษไข้

พาสนา เดินเลยลงไปที่ริมชายหาด มองซ้าย ขวา ก็ไม่เห็นเงาของชายหนุ่ม..............

หญิงสาว หันตัวจะเดินกลับเข้าบ้านพัก แต่เพราะ ด้วยอาการพิษไข้ และร่างกายที่อ่อนแอ ร่างเล็ก ทรุดลงนอนนิ่งกับผืนทราย.........

บอย เดินหอบเอาปลา ปู จากชาวบ้านมาเต็มตะกร้า เดินกลับบ้านพัก..........

ชายหนุ่ม เอาของที่ได้มา วางไว้ หน้าระเบียงบ้าน ก่อนที่จะเดินเข้าไปดูอาการคนป่วย

เมื่อบอยเข้ามาในบ้าน เค้าก็มองไปที่ ที่นอนที่ก่อนหน้าเค้าจะออกไป พาสนา ยังคงนอนอยู่ ..........

"อ้าว............ไปไหนแล้ว" บอย พูดออกมาอย่าง สงสัย

"คุณพาส...........คุณพาสนา............." บอยร้องเรียกพาสนา แล้วเดินวนตามหาพาสนา รอบบ้าน

ไม่ว่าจะตรวจซอกไหน มุมไหน ก็ไม่เจอหญิงสาว .........

ในรถเค้าก็ไม่อยู่ แล้วพาสนา ไปไหนกัน...........

บอย เดินลัดเลาะ แนวไม้ พุ่มต้นหญ้า ใกล้ๆ ก็ไม่เห็นพาสนา เค้าจึงมองไปที่ชายหาด และแนวสน..........

บอยเดินลงไปยังชายหาด ก็พบ ร่างเล็ก ที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นทราย...........

บอยวิ่งตรงลงไปที่ร่างเล็กนอนหมดสติอยู่ .........

"เออ ดีนะ ที่นอนดีๆ ไม่นอน มานอนตากแดด บนพื้นทรายเนี่ยะ" บอย บ่นเบาๆ ก่อนที่จะอุ้มร่างเล็ก ขึ้นมา

เมื่อบอย มาอุ้มตัวพาสนา หญิงสาว ก็รู้สึกตัว.............พาสนา ลืมตามองคนที่อุ้มเธออยู่..........

ทันทีที่เธอเห็นว่าเป็นใคร พาสนาก็ร้องดังออกมา ด้วยเสียงที่แหบแทบฟังไม่ได้ศัพท์

"ปล่อยยย นะ........ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต" นั่นคือคำที่บอยพอจะแปลได้

"เลิกโวยวายได้มั้ย ไม่สบายแล้วยังจะซ่าส์อีก" บอยหันไปทำเสียงดุ ใส่พาสนา

พาสนา ไม่ยอมฟังบอย เธอ พยายามดิ้นในอ้อมแขนของบอย.......... ทั้งๆ ที่แรงแทบไม่มี แต่เธอก็พยายามดิ้นกุกกัก อยู่อย่างนั้น

บอยหันมองหน้าพาสนา อย่างเหนื่อยใจ แต่เค้าก็ไม่สนใจเธอ ชายหนุ่มยังคงอุ้มร่างเล็ก เข้าบ้านพัก..........

"ปล่อยยยยนะ........วางฉันลงนะ ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า" พาสนา พยายามเค้นเสียงออกมา

บอยมองหน้าพาสนา อย่างรำคาญใจเล็กน้อยในความดื้อ และขี้โวยวายของเธอ .........เมื่อถึงบ้านพัก ชายหนุ่มพาร่างเล็ก ไปยังที่นอน เพื่อให้เธอได้นอนพัก

แต่พาสนา ไม่ได้คิดอย่างที่บอยคิด เธอกลับคิดอคติกับบอย หญิงสาว ยิ่งดิ้นรนสุดแรงที่เธอมี..........เมื่อเห็นว่าไม่เป็นผล พาสนา จึงตัดสินใจ อ้าปาก กัดเข้าที่ต้นแขนของบอยอย่างแรง

"โอ้ยยยยยยยยยยยย" บอย ร้องเสียงดัง เมื่อโดนพาสนา กัดเข้าที่ต้นแขน ก่อนจะโยนร่างเล็ก ลงบนที่นอน

"โอ้ยย......" พาสนา ล้มกลิ้งบนที่นอนอย่างแรง

หญิงสาว ลุกขึ้นนั่ง แล้วจ้องมองมาที่บอย ด้วยดวงตาที่ดุ........

"บ้าหรือไง กัดผมทำไม ........." บอยเปิดแขนเสื้อ ดูรอยฟัน จากการกัดของอีกฝ่าย ด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"มันน้อยไปด้วยซ้ำ ฉันควรจะฆ่านายทิ้งซะ" พาสนา เค้นเสียงตอบ ด้วยสีหน้า ดุ ไม่แพ้กัน

"ฆ่าผม .............ทำไม" บอยถามพาสนา อย่างไม่เข้าใจ

"ก็นาย................." พาสนา ทำท่าจะต่อว่า บอยอีก แต่แล้วเธอก็หยุดลง แล้วก้มมองตัวเอง หญิงสาว ยกมือขึ้น ขย้ำคอเสื้อตัวเองไว้แน่น สีหน้าแดงเป็นสีชมพู

"อ้อ......." บอย พอจะเข้าใจความหมายของอีกฝ่ายโดยไม่ต้องพูด

"ทำไม อายด้วยหรือ" บอยแกล้งพูดแซว

"ไอ้บ้า............ไอ้โรคจิต............" พาสนา ตะโกนด่าบอยออกไป ทั้งๆ ที่แทบจะมีมีเสียงออกมา

"หึ..........แต่คุณนี่ ก็ใช่เล่นนะ ซ้อนรูปเหมือนกันนะ" บอยแกล้งพูดยั่วโมโห ให้อีกฝ่าย ยิ่งโกรธมากขึ้นอีก

"ไอ้............" พาสนา นั่งขดตัวแน่น สองมือ กำคอเสื้อไว้ ..........เธอทั้งโกรธ ทั้งอาย นี่เค้าคงเห็นอะไร ต่อมิอะไร ของเธอหมดแล้วแน่ๆ เลย ยิ่งคิด พาสนา ก็ยิ่งแค้นใจ

"เอาน่า..........ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว มันก็ไม่ได้สึกหรอ สักหน่อยนินะ" บอย ยังคงสนุกกับการได้แกล้งพาสนา เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา มีแต่เธอที่แกล้งเค้าได้ แกล้งเค้าดี คราวนี้เค้าขอเอาคืนบ้างคงไม่เป็นไร

"ไอ้คนฉวยโอกาส........" พาสนา รู้สึกอับอาย และเจ็บใจอย่างมาก .........น้ำตาใสๆ ไหลร่วงลงมาจากดวงตา อย่างไม่ได้ตั้งตัว

บอยเอง ก็ตกใจมาก เมื่อเห็นสาวเก่ง สาวห้าว ที่ไม่เคยกลัวเกรงกับอะไร ต้องมาเสียน้ำตา แค่เรื่องนี้..........

"อ้าวเฮ้ยยย ร้องไห้ทำไม" บอย รีบเดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างเล็ก ที่นั่งขดตัวแน่น

"อย่าเข้ามานะ ออกไป ไป........." พาสนา ร้องเสียงดัง

"เฮ้ยยย ผม ขอโทษ จริงๆ แล้ว..........." บอย อยากรีบอธิบายความจริงให้พาสนาฟัง

"ไม่ต้องมาพูดอีกแล้ว ไปนะ ไปให้พ้น" พาสนา ยกมือปิดหู แล้วหลับตา ไม่ยอมรับรู้ รับฟังอะไรอีก

บอยยืนอึ้งมองหญิงสาวตรงหน้า ...........

"บอกให้ไปไง ไป.........ไป............" พาสนา ยังคงโวยวาย และไม่ฟังคำของบอย

ชายหนุ่มเห็น พาสนาเป็นอย่างนี้ เค้าจึงตัดสินใจ เดินออกจากบ้านมา ..............คงต้องปล่อยเธอไว้สักพัก แล้วค่อยไปอธิบาย .........

คิดแล้วก็ไม่น่าเล่นสนุกเลย เค้าก็ไม่คิดว่า หญิงสาว จะคิดมากขนาดนี้................ก็เธอดูออกจะเข้มแข็ง แต่ทำไม แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ล้อกันเล่นแค่นี้กลับคิดมาก

บอย พยายาม สลัด ความรู้สึกต่างๆ ออก แล้วหันไปมองตะกร้าปลา ที่มีอาหารทะเล มากมายที่ได้มาเมื่อสักครู่............

บางที ของทะเลพวกนี้ อาจทำให้เธอ อารมณ์ดีขึ้นได้......... .........บอยมองอาหารทะเลในตะกร้า แล้วมองกลับไปในบ้าน..............

ชายหนุ่มจึงจัดการก่อ กองไฟ กองเล็กๆ แล้วทำการเอาปลา ปู ที่ได้ ทำความสะอาด แล้วปิ้ง จนส่งกลิ่นหอมไปถึงในบ้าน.........

พาสนา ที่กำลังสะอึกสะอื้น หลังจากที่ร้องไห้ เสียขวัญ เมื่อสักครู่ ก็ได้กลิ่นหอมเช่นกัน............

แต่ด้วยทิฐิ เธอจึงไม่ยอมกระดุกกระดิกไปไหน เธอยังคงนั่งนิ่ง อยู่ตรงนั้น..........

พาสนา ยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่เปื้อนแก้ม แล้วนั่งขดตัวพิงพนังบ้าน............ยิ่งคิด ก็ยิ่งเจ็บใจ เธอไม่น่า ตามเค้ามานี่เลย

จ๊อกกกกก!!!!!!!!!!!!!~

เสียงท้องไม่รักดีของพาสนา ร้องดังขึ้น..........

หญิงสาว เลื่อนมือมากุมที่ท้องไว้ ................นี่ตั้งแต่เมื่อวันวาน นอกจาก แซนวิส 1 ชิ้น กับน้ำ 1 ขวด ยังไม่มีอะไรตกถึงทอ้งเธออีกเลยนินา

"อย่าร้องดังซิ" พาสนา รำพึงกับตัวเอง

บอยที่กำลังปิ้งปลา และปู อยู่หน้าบ้าน ชะเง้อคอมองมาในบ้าน .............

"นี่ หิวรึยัง ออกมากินปลา ปู เผากันเร็ว สดๆ หอมๆ อร่อยๆ" บอยตะโกนเข้ามาในบ้าน

".................." ไร้ซึ่งคำตอบใดๆ ในบ้านยังคงเงียบกริบ

"นี่...........ช้าหมดไม่รู้ด้วยนะ อร่อยมากเลยนะ" บอยยังคง พูดยั่วยวนต่อ

แต่พาสนา ก็ยังคงนั่งนิ่ง ............ แม้จะหิว แต่หญิงสาว ก็ยังคงดื้อรั้น

บอยชะเง้อมองในบ้าน ก็พอจะเดาได้ว่า อีกฝ่ายต้องไม่ยอมออกมาแน่ๆ เค้าจึงเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาซะเอง.......

"เฮ้อออออออ ให้มันได้งี้ซิ ผู้หญิงสาวๆ ไม่เคยง้อ ต้องมาง้อ ผู้หญิงห้าวๆ เฮี้ยวๆ เอาแต่ใจตัวเอง นี่นะ" บอย บ่นพึมพำ ขณะที่เดินเข้ามาหาพาสนา

"นี่ ไปกินอะไรกันซะหน่อยปะ จะได้กินยา" บอยเดินตรงมาหาพาสนา

พาสนา เห็นบอย กำลังเดินมาทางเธอ หญิงสาว รีบยกมือชี้มาทางบอยทันที

"อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันชกหน้านายแน่" พาสนา พูดขู่บอย ทั้งๆ ที่จริงๆ ตอนนี้เธอแทบไม่มีแรงแม้แต่จะตบยุงสักตัว

บอยยืนยิ้มขำๆ มองคนเก่ง ที่อวดดี ..........

"นี่ จะยืนยังแทบไม่มีแรง แล้วยังปากเก่งอีกนะ" บอย พูดจบ ก็เดินมาที่พาสนา

"ฉันบอกว่า อย่าเข้ามาไง" พาสนา ร้องโวยวายอีก แต่บอยก็เดินมาถึงตัวเธอจนได้

บอย มองพาสนา อย่างอ่อนใจ ก่อนจะอุ้มตัวเธอขึ้น.........

พาสนา พยายามดิ้น แต่ก็ไม่สามารถสู้อะไรได้ ....................ก็บอกแล้วว่าเธอไม่มีแรง

"คอยดูนะ ถ้าฉันแข็งแรงเหมือนเดิมเมื่อไหร่ ฉันจะจับนายหักคอ....คอยดู" พาสนา ยังพูดอาฆาตบอยไม่หยุด

บอยจ้องหน้าหญิงสาว แล้วต้องส่ายหัว ถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ แล้วก็อุ้มเธอไปที่.โต๊ะหน้าบ้าน ตรงที่เค้าวางปลาเผา และปูเผา ไว้

บอยค่อยๆ วางร่างเล็ก นั่งลงที่เก้าอี้...........

พาสนา นั่งบนเก้าอี้ แล้วมองปูเผา ปลาเผา ตรงหน้า ..........หญิงสาวกลืนน้ำตาลงคอ ท้องก็ร้องออกมาอีก

จ๊อกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!~

พาสนา รีบเอามือกุมที่ท้อง แล้วมีสีหน้า อายอย่างแรง

"เห็นมั้ย หิวจนท้องร้องแล้ว" บอย พูดขึ้น ขณะที่ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ พาสนา

"ฉันไม่หิว" พาสนา เมินหน้าไปทางอื่น

"เออ.......... เอาเข้าไป ท้องร้องซะดังขนาดนี้ยังบอกว่าไม่หิวอีก" บอย พูดอย่างอ่อนใจในความรั้น ความดื้อของพาสนา

"อ๊ะ!!!~ กินซะ" บอย หยิบปูเผา ร้อนๆ วางใส่จานให้พาสนา

"กินซะ เดี๋ยวจะได้กินยา จะได้หายไวๆ จะได้มาจับผมหักคอไง" บอยแกล้งพูดแหย่ ให้อีกฝ่ายหันมามอง

"ไม่............" พาสนา ยังคงเมินหน้าหนีอยู่

"ไม่กินแน่นะ งั้นตามใจ" บอยแกล้งพูดยั่ว แล้วเอาปูอีกตัว มาแกะ ปูตัวที่บอยหยิบมาเป็นตัวเมีย เมื่อแกะกระดองออก ก็เห็นไข่ปูสีส้มน่าทาน เต็มกระดอง

"โหยยยยยยย ไข่ปูเต็มกระดองเลย อืมมมมม น่าอร่อยแฮะ" บอย พูดไป ก็แอบชำเลืองมองคนข้างๆ ไป

พาสนา ได้ยินคำพูดบอย ก็แอบชำเลืองมองมาที่ปูของบอยเช่นกัน 'จริงด้วย ไข่ปูเต็มกระดองเลย น่ากินจัง' พาสนา คิดในใจ ได้อย่างนี้ เธอก็กลืนน้ำลายลงคออีก

หญิงสาว มองที่ปูตรงหน้าของเธอ ...........แต่แล้วเธอก็เมินหน้าไปทางเดิม

"อ้าว ไม่กินจริงๆ หรือ อร่อยมากเลยนะ" บอย แกะ เนื้อก้ามปูสีขาวฟูออกมา แล้วก็เอามายั่วตรงหน้าพาสนา

หญิงสาว มองเนือ้ปูสีขาวฟู นั้น .............ดวงตา จับจ้องแต่เนื้อปู .............

บอยเห็นอย่างนี้ก็ยิ้ม ขำๆ ก่อนส่งก้ามปูนั้น ให้พาสนา ...........

ชายหนุ่มเอาก้ามปูในมือ ไปใส่ไว้ในมือของพาสนา.........หญิงสาวเผลอรับก้ามปูนั้นมา...........

"กินซิ อร่อยมากนะ" บอยพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง

พาสนา ยกก้ามปู เนื้อขาวฟู ขึ้นกิน...........เนื้อปูหวานอร่อยจริงๆ ................

บอยเห็นหญิงสาวยอมกินปู ก็ยิ้มอย่างพอใจ...........

แต่เมื่อก้ามปูอันนั้นหมดลง พาสนา ก็นั่งจ้องปูตรงหน้าอีก ...........บอยมองเห็นเช่นนั้นก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

"ทำไมไม่กินละ" บอยถามอย่างสงสัย

"คือว่า............" พาสนา ก้มหน้านิ่ง

บอยตั้งใจฟัง ด้วยความอยากรู้.............

".............แกะไม่เป็น" พาสนา พูดออกมาเบาๆ

"โถ.............กำ........." บอย พูดออกมาอย่างไม่อยากเชื่อหู..............

"เฮ้อออออออออ เก่งซะแทบทุกอย่าง แต่แกะปู แกะปลาไม่เป็น" บอย พูดจบ ก็หยิบปูขึ้นมาแกะให้พาสนา

หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างเมินๆ แต่เธอก็ดีใจที่เค้าแกะปูให้เธอ............แล้วพาสนาก็ได้กินปูเผาเสียที........

บอยจัดการแกะปู และ แกะเนื้อปลา ให้พาสนา ...................

แม้เวลานี้พาสนาจะโกรธบอยอยู่ไม่น้อย แต่กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ฉนั้น เธอต้องสร้างพลัง ให้ตัวเองเสียก่อน เรื่องหนี้แค้นไว้ชำระตอนหลังก็ไม่สาย......