ความรู้สึกแรกของแม่

วันแรกของลูก เกือบจะเป็นวันสุดท้ายของแม่ เมื่อถุงน้ำคล่ำแตก แต่เพราะแม่อยากคลอดหนูด้วยวิธีธรรมชาติหมอจึงฉีดยาเร่งคลอดให้ และเมื่อความเจ็บปวดเป็นบ้าเป็นหลังมาเยือนเพียงแค่4ชั่วโมงแม่ก็ต้องยอมแพ้ร้องขอให้หมอผ่าให้ รู้งี้ผ่าซะตั้งแต่แรกก็ดี แต่เจ็บอย่างนี้ก็ดีจะได้รู้ว่าแม่เจ็บแค่ใหนตอนมีเรา จะได้รักแม่ให้มากกว่าเดิม ลูกก็เหมือนกันหนูต้องรักคุณยายให้มากๆนะจ๊ะ ไม่มียายก็ไม่มีแมและไม่มีหนู.
แม่รู้สึกตัวอีกที นางพยาบาลบาลกำลังดูดน้ำและลิ่มเลือดออกจากปากและ ได้ยินเสียงบ่นแว่วๆ มาว่า ." คนไข้ไม่ค่อยหายใจ " ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกำลังสำลักอากาศ รู้สึกตื่นกลัวอย่างบอกไม่ถูก เจ็บระบมไปหมดทั่วทั้งลำคอ อยากหายใจให้เต็มปอดก็ทำไม่ได้เพราะเสล็ดเต็มคอจนรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก พยามขากก็ไม่ได้เพราะแม้แต่กระแอมเบาๆก็ปวดหน้าท้องแล้ว
และแล้วแม่ก็ได้เห็นหน้าลูกในที่สุด นางพยาบาลนำลูกเข้ามาในขณะที่แม่กำลังจะถูกใส่เครื่องช่วยหายใจ มหัศจรรย์นัก เมื่อได้เห็นลูกชื่ยใจจริงๆ ความรู้สึกอยากอุ้มดูแลปกป้องคุ้มครองเจ้าตัวเล็กล้นทะลักเข้ามาในหัวใจจนลืมความเจ็บปวดของร่างกายไปหมดเลย ยังเจ็บอยู่นั้นแหละแต่ไม่สนใจมันแล้ว.
มีแรงแล้ว ลูกตัวน้อยๆทำให้แม่หายเจ็บไปเลย ไม่ได้ห่วงตัวเองแล้ว ตอนนี้ห่วงลูก กลัวลูกหิว ต้องให้ลูกกินก่อน พยามขยับแขนรองรับศรีษะน้อยๆของลูกเพื่อประคองให้ดูดนม ความเจ็บที่มีในทุกความเคลื่อนใหวดูจะไม่มีอิทธิพลกับความรู้สึกเลยสักนิดเดียว ความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ของหนึ่งชีวิตเล็กๆได้เกิดขึนแล้ว

แม่ไม่ได้มาจากครอบครัวที่อบอุ่นนัก แต่แม่จะพยามทำให้ดีที่สุดสำหรับการเป็นแม่ของลูก
แม่... คำๆนี้ผูกพันกับเราตลอดชีวิต คนสำคัญที่มีได้เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น จากวัยเด็กที่เราเคยเป็นลูกมีแม่คอยดูแลและให้ความรักความอบอุ่นคอยสั่งสอน จนวันนี้เรากลายเป็นแม่คนแล้ว

ยังงงๆอยู่เลย นี่ตัวเราเป็นแม่แล้วจริงๆหรือ แต่สิ่งที่ยืนยันว่าจริงก็คือเสียงร้องของเจ้าตัวน้อยที่คอยร้องเตือนทุกครั้งที่หิวนม ท้องอืดหรือปวดอึหรือที่เราก็ไม่เข้าใจแต่ก็ดูแลอย่างทุ่มเท. ลูกดูอ่อนแอและบอบบางเหลือเกิน ดูสิหายใจแรงจนอกกระเพื่อม แถมลมหายใจยังไม่สมำเสมอจนแม่ตกใจพาหนูไปหาหมอ และก็โล่งอกเมื่อหมอบอกว่านี่คืออาการปกติของเด็กอ่อน ช่วงแรกเกิดอย่างนี้หนูจะนอนทั้งวันจนแม่รู้สึกเหงา ก็แม่อยากมองจ้องลงไปในดวงตาดำขลับของลูก อยากเห็นปฎิกิริยาตอบสนองต่างๆ สิ่งเดียวที่ลูกทำได้ดีที่สุดในตอนนี้คือการกินนม แม่ให้ลูกกินนมจากอกแม่ เวลาลูกดื่มนมแม่ก็จะมองหนูอย่างพินิจพิเคราะห์ น่ารักน่าชังเหลือเกิน ตัวเล็กๆ แดงๆ ลูกหน้าเหมือนพ่อมาก ราวกับแกะออกมาจากพิมพ์เลย และแม่ก็ดีใจที่ลูกหน้าเหมือนพ่อ เหมือนพ่อน่ะดีแล้วไม่อาภัพ, ลูกรู้ไม๊จ๊ะว่า คุณพ่อน่ะรักหนูมากเลยน่ะ แทบจะไม่ยอมห่าง ตอนแรกเกิดยังอยู่ในโรงพยาบาล รู้ไม๊จ๊ะ คุณพ่อช่วยเช็ดอึให้หนูด้วยน่ะ หนูทำให้แม่รู้สึกถึงความเป็นครอบครัวได้ดียิ่งขึ้น ต่อไปนี้แม่จะไม่เหงาและไม่มีเวลาเหงาไปอีกหลายปีกว่าหนูจะโต, โตเร็วๆน่ะ เจ้าตัวน้อยของแม่
"รณิดาของแม่"'

Create Date : 17 มกราคม 2550		3 comments
Last Update : 2 ธันวาคม 2550 17:17:45 น.
Counter : 357 Pageviews.
Share Tweet