4-5 ปีแล้วมั้ง 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เรื่องราวต่าง ๆ ความทุกข์ ความสุข

หมุนเวียนเข้ามาทักทายแล้วก็จากไป 

วันนี้  ย้อนกลับมาอ่าน blog ที่ตัวเองเขียน

รับรู้ได้ถึงความรู้สึก สุข ทุกข์ในช่วงนั้น ๆ ที่เขียนลงไป

แต่...นี่แหละ "สัจธธรม"

วันนั้น เรื่องที่เราคิดว่าเรา "ทุกข์" ที่สุด

วันนี้ เรื่องนั้นดูมีระดับความทุกข์เพียงผิวเผิน

เพราะ "เวลา" มันได้ทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์

ทุกข์ในวันนั้น..ผ่านไป ทุกข์ในวันนี้..ผ่านเข้ามา

อย่ายึดถือว่าทุกข์จะอยู่กับเราตลอดไป 

เฉกเช่นเดียวกับ...

อย่าคิดว่าเราจะสุขอย่างนี้ตลอดกาล..

วิทยานิพนธ์น่ะ ไปทำซะ อย่าเพ้อ.....