หาดทราย สายลม แสงแดด... ครั้งแรก
15/4/10 หลังจากกลับมาจากศรีสะเกษ น้องอินป่วยอยู่ 1 วัน อาการคือไม่กลืนน้ำลาย ไม่พูด ไม่ยอมอ้าปาก ไม่ค่อยกินน้ำ พาไปหาคุณหมอที่พญาไท ศรีราชา คุณหมอบอกว่าคอแดง แต่ไม่ถึงกับเป็นหนอง ให้ยามาทาน หมดไป 810 บ.เช้าวันรุ่งขึ้น ครอบครัวเราก็เดินทางไป บางปะอิน เพราะป๊าต้องทำงาน นี่ไงที่ป๊ามาทำงานป๊าส่งมามี๊กับน้องอินไว้ที่หอพักตอน 10 โมง ร้อนมาก นอนไม่ได้เลย เที่ยงมามี๊เลยโทรไปตามป๊า ให้มารับไปกินข้าวแล้วย้ายไปที่พักในนิคมฯ เป็นห้องพักรายวัน เตียงคู่ ทีวี แอร์ ตู้เย็น คืนละ 600 บ. แล้วป๊าก็ไปทำงานต่อ เย็นป๊ามารับไปโลตัส ซื้อของ+กินข้าว กลับถึงที่พัก 2 ทุ่มวันรุ่งขึ้นที่พักไฟดับ เนื่องจาก ฝนตกเมื่อคืน ป๊าเลยพาไปรอป๊าที่หอพัก ร้อนอีกแหล่ะ ขนาดเมื่อคืนฝนตกนะเนี่ย น้องอินเริ่มงอแง นอนกลางวันได้แค่แป๊บเดียว พอตื่นมาก็เกาะมามี๊แน่น (นอนไม่อิ่มแล้วจะเป็นแบบเนี้ย..ลูกช้าน) ดูนาฬิกาบ่ายโมงกว่า มามี๊เลยโทรไปตามป๊า บอกกลับมาได้แล้วลูกร้องไม่ยอมหยุด ก็มันร้อนนี่นา ป๊ามารับไปกินข้าวกันที่ตลาดกลางกุ้ง แล้วก็กลับบ้านที่ชลบุรีกัน18/4/10 มามี๊ก็ชวนป๊าพาลูกไปเที่ยวทะเลกันเถอะ 11โมงไปรับลุงปัทที่คอนโดฯ ผ่านตลาดตะพงแวะซื้อมังคุด 2 โล 100บ. อร่อยดี ลูกใหญ่ ทุเรียนหมอนทองโลละ 50บ. ชะนี โลละ 35บ.แล้วมุ่งหน้าสู่ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ระยอง ระหว่างรอป๊าซื้อบัตร ผู้ใหญ่คนละ 30 บ. เด็ก 10 บ. ลุงปัทก็อุ้มน้องอินดูเต่าตัวใหญ่ในบ่อด้านหน้าทางเข้าเข้ามาด้านใน มีปลาในตู้หลายตู้เลย น้องอินได้แต่พูดว่า ปา ปา หนุตื่นตาตื่นใจมาก ไม่ยอมอยู่นิ่งเลยใกล้ทางออก มีตู้ใส่เปลือกหอย มามี๊ชี้ให้หนูดูหอย หนูก็พูดตามว่า ห อ ยน้องอินดิ้นจะลงเดิน รองเท้าก็ไม่ได้เอาลงมาจากรถ มามี๊เลยปล่อยเดินเท้าเปล่าเลยบ่าย2แล้ว ออกจาก พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ มุ่งหน้าไปหาดแม่รำพึง นัดกับน้าอี๊ด น้าแม็คไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่มามี๊ปล่อยให้หนูเล่นทรายได้เต็มที่ดูท่าเค้า แตะทราย คงจะแปลกๆพอคุ้นๆกับทรายแล้วก็เล่นเพลินเลยนะลูกเล่นทรายจนเบื่อ มีการเรียกมามี๊ พาหนูเดินหน่อยเดินไป เดินมาจนมามี๊เหนื่อยแล้วเนี่ย หยุดพักก่อนนะลูกส่งต่อเจ้าตัวยุ่งให้ป๊าบ้าง ป๊าจัดการพาลงทะเลซะเลย หนูเกาะป๊าแน่นเชียวสุดท้ายก็ต้องพาขึ้นจากทะเล เพราะน้องอินไม่เล่นจ้า จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวกลับ รอลุงปัทเล่นน้ำเสร็จ ป๊าต้องอุ้มเจ้าตัวแสบไว้ ไม่งั้นจะลงไปเล่นทรายอีกกลับถึงบ้านเกือบ 6 โมงเย็น คราวหน้าจะไปไหนอีกดีนะ