ซอมบี้ สู้ Flood ๓.เกมส์บอยคัลเลอร์

๓. เกมส์บอยคัลเลอร์

ตึ๊ก! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงเรือแจวที่ท้ายติดเครื่องยนต์แล่นมาตามคลองวัดมะนาวเปรี้ยวอย่างช้าๆตามกำลังของเครื่องยนต์ ฝูงค้างคาวบินเรียดพื้นน้ำเพื่อไล่จับกินแมลงที่มาเล่นไฟเรือ ลมพัดไม้ใหญ่สูงชลูดยืนตายอย่างไร้ใบข้างๆลำคลอง ยิ่งมืดเท่าไหร่ยิ่งทำให้ดูเหมือน เปตร โบกมือขอส่วนบุญริมคลองเท่านั้น บรึ๊ย!!

ระดับน้ำก็สูงมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเอ่อปริ่มคันดิน เรือลำน้อยก็ยังค่อยๆล่องไปตามคูคลองที่คอดเคี้ยว เมื่อผ่านโค้งน้ำที่มีไม้ใหญ่ที่ทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกไปไม่ไกลนัก เบื้องหน้าก็จะเห็นปล่องสูงเด่นตระหง่านในความมืดสลัว มันก็คือปล่องไฟของเมนเผาศพ เมื่อเห็นเช่นนั้นบวกกับบรรยากาศรอบข้างอันเงียบสงัด ยิ่งทำให้เย็นยะเยือก ขนคอตั้งลุกชูชันเข้าไปอีก ไม่นานเรือลำน้อยก็ค่อยๆลอยเข้าใกล้เมนเผาศพนั้นเข้าไปเรื่อยๆ ยิ่งใกล้เท่าไหร่แสงสลัวๆจากเรือก็จะส่องให้ชัดเจนทั่วบริเวณยิ่งขึ้น จากตลิ่งริมคลองมองผ่านคันดินเข้าไปทางเมนเผาศพก็จะเห็นแผ่นไม้ที่ปักบนหลุมเรียงรายอยู่จำนวนไม่น้อย เป็นสถานที่ๆรู้ได้ทันทีว่าที่นี่คือ “ป่าช้า” หากดูเผินๆผ่านแสงสลัวๆไปที่ไม้ที่ผุๆพังๆที่ปักอยู่เหล่านั้นก็เหมือนมีคนมานั่งเล่นบนหลุมศพ อีกทั้งเจดีย์ขนาดเล็กที่เอาไว้บรรจุกระดูกช่างสร้างบรรยากาศได้ความน่ากลัวเสียวสันหลัง อู๊ยยยยยยยยยย!! รู้สึกทันทีว่าขนหัวลุก

คนบนเรือลำน้อยนั้นดูเครียดกังวลอยู่ไม่น้อย ความเงียบมันทำให้หัวใจหยุดเต้นได้ง่ายๆ แค่เสียงกระซิบแผ่วๆ ก็ดังลั่นกระโหลก เพียงน้ำเสียงที่แผ่วเบานั้นก็ทำให้รับรู้ได้ถึงความกลัวที่สั่นประสาทที่อัดอั้นจากข้างใน

แป๊ก!! ๆ ๆ ๆ ๆ เรือลำน้อยยังคงแล่นไป แล่นไป ๆ ๆ ค่อยๆ ผ่านป่าช้าไปอย่างช้าๆ เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องรับ เสียงค้างคาว เสียงนกแสกที่หากินยามคำคืน และเสียงต่างๆอีกมากมาย รวมทั้งเสียงหญิงสาวที่เย็นยะเยือกที่ร่ำร้องครวญครางดังลั่นก้องไปทั่วบริเวณ
“อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๊อออออออออออ” เสียงที่ช่างโหยหวน
คนบนเรือหันซ้ายหันขวา เลิ่กลั่กๆ แล้วหันมามองหน้ากัน เป็นอันเข้าใจกัน
“อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๋อออออออออออ” เสียงโหยหวนยิ่งชัดเจนขึ้น
สองคนบนเรือก็รีบเอาไม้พายมาจ้วง!! ๆ ๆ ๆ น้ำ เพื่อให้ออกห่างจากป่าช้าให้เร็วววววที่สูดดดด!!
แป๊กกก!! ๆ ๆ ๆ เสียงเครื่องยนต์บวกกับเสียง จ๊วง!! ๆ ๆ ๆ ทั้งคู่อัดสุดแรงไม่คิดชีวิต!! แต่เสียงกับยิ่งใกล้เข้ามามายิ่งขึ้นและชั้ดเจนขึ้น “อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๊อออออออออออ”
อ๊ากกก!!คนบนเรืออัดฝีพายหนักขึ้นกว่าเดิมแต่เหมือนมีแสงกระพริบๆ มาตามคลองที่พวกเค้าแล่นผ่านมา
“อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๊อออออออออออ” ชัดเจน!!เหมือนแสงไฟกระพริบๆ กำลังจะผ่านโค้งน้ำที่พวกเค้าได้ผ่านมา
“อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๊อออออออออออ” ในที่สุดเสียงนี้ก็มาอยู่ด้านหลังพวกเค้าไม่ห่าง
คนบนเรือแจวลำน้อยต่างหลับตาปี๊ และรู้สึกได้ถึงคลื่นความสั่นสะเทือน เรือของพวกเค้าเริ่มโคลงเคลง เอาวะเป็นไงเป็นกัน!! จิตใต้สำนึกสั่งให้มนุษย์เผชิญเมื่อมันจนตรอกแล้วววววว!! เพราะเสียงดังกล่างได้ถึงต่อหน้าพวกเค้าแล้ว
“อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๊อออออออออออ”
พวกเค้าทั้งคู่จึงลืมตาขึ้น!!!!!!!!!!!!!!!
..........................................................................................!!

“อุ๊ยยยยยยยยย ฮี๋ออออออออ อ๊ายยยยยยยยยยย อะ อุ๊!! ๆ ๆ คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย. . .อุ๊!! ๆ ๆ ...” แก๊งค์เรือหางยาวเด็กแว๊น!!สองสามลำ ติดไฟเท็ค ดิสโก้ เปิดเพลงลั่นสนั่นคลองอย่างเมามันส์ บิดแข่งกันด้วยความเร็วสูง
“คันหูไม่รู้เป็นอะไร อู้ ๆ ๆ” เพลงคันหูรีมิกซ์ โป๊งๆชึ่ง ทำให้เลือดเด็กแว๊นสูบฉีด
“ยะฮู้!!!” ไม่เว้นเจ้าเด็กอ้วนท่าทางแสบสัน ที่นั่งโยกพุงไปตามเสียงเพลงอยู่หัวเรือแถมยังตะโกนให้เร่งความเร็วขึ้นๆ โดยที่เจ้าอ้วนก็ยังเล่นเกมส์บอยคัลเลอร์ไปด้วย!!
แก๊งค์เรือหางยาวเด็กแว๊น!!ได้แล่นผ่านเรือแจวลำน้อยไปอย่างไม่สนใจอะไรเลย แปร๊นนนนน!! คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย. . .อุ๊!! ๆ ๆ ... แก๊งค์เรือหางยาวเด็กแว๊น ค่อยๆลับตา เพลงเริ่มเบาลง ๆ ห่างไป ๆ ความเงียบเริ่มมาเยือนอีกครั้ง แต่เรือแจวลำน้อยดังกล่าวได้พลิกคว่ำไปแล้วด้วยแรงของคลื่นที่มาจากเรือแว๊นดังกล่าว
เสียงหริ่งเรไร เสียงค้างคาวไล่จับกินแมลง เสียงนกแสกกลับมาอีกครั้งพร้อม การโผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำ ซูม!! แฮ๊กๆ ๆ เอาะๆ ๆ !! เสียงสำลักน้ำ พรืดดดดดดดดดดด!!
“โอ้ยด่าแม่งไม่ทัน ถ้าเจออีกนะพวกมึง พรืดดดดดดดดดดด!!” สบัดน้ำที่เข้าหูออก
“ใช่ ๆ อย่าให้เจออีกนะโว้ย! กูจำได้แม่น ไอ้อ้วนที่นั่งหน้าเรือ แม่งเอ้ย!!”
“นี่ๆ ตาเปิ้ลๆ แล้วมาที่นี่ จะคุ้มแน่ป่าววะ พรืดดดดดดดดดดด!!” สบัดน้ำที่เข้าหูอีกข้างออก
“เอ้ย หอย หอย ต้อง เชื่อ มือ เรา เด่ ว่ามาที่นี่ เราจะไม่ได้กลับมือเปล่า แน่ นอน”
“จะให้เชื่อได้ไง ที่นี่มันดู ชน- นา-โบ๊ท ชนบท นี่ๆตาเปิ้ล ขนาดเรือที่ขโมยมายังเสือกเอามาซะเก่าเลยกูว่า กูว่ายน้ำยังเร็วกว่าเลยนะ”
“เอ้ย ถือ เป็น บท เรียน เราไม่ได้ชำนาญเรื่อง เรือ เอา เป็น ว่า มา ที่ นี่ เราสองคน คุ้ม แน่ นอน” เปิ้ลก็เริ่มพยายามพลิกเรือ ฮึบๆ!! “เรา เห็น มา กะ สอง ตา เลย พระสมเด็จ แท้ๆ เลย นะ โว้ย”
“ให้มันแน่ๆ เหอะ เอ้า! เอาไงเอากัน” หอยกระดึบๆขึ้นจากน้ำ ปีนมานั่งตรงคันดิน
“หอย เรา ว่า นาย มา ช่วย เรา พลิกเรือหน่อย เด๋ว พ่อ เมิง ที่ นอน อยู่ในหลุม จะตื่น มา คุย ด้วย”
“พูดซะเสียว โหแต่ที่นี่แม่งโคตรวังเวงเลยมาหายวังเวงตอนเจอเพลงน้องจ๊ะคันหูนี่แหละ อุ๊ยย ฮี๋ออออ อ๊าย กูเอาคืนพวกมันแน่ๆ ไอ้อ้วนๆ นี่ๆแล้ว พี่เปิ้ลมองเห็นหรอเนี้ย โคตรมืด” ว่าแล้วหอยก็หาของในกระเป๋ากางเกง “เจอแระ” หอยหยิบออกมาเป็นพวงกุญแจและแขวนไฟฉายดวงเล็กๆ หอยส่องไฟไปทางเปิ้ล
“อ้าว หอย เมิง ขึ้น ไป อยู่ ข้าง บน ตั้งแต่เมื่อไหร่” เปิ้ลทำท่าสงสัย
“เห้ยพี่ผมขึ้นมาสักพักแล้ว ตลกหน่าพี่”
“อ้าวแล้วที่กูจับอยู่อะ มันมือใคร!!” ว่าแล้วเปิ้ลก็ยกมือขึ้นจากน้ำ มีมือที่เปิ้ลจับอยู่ขึ้นมาด้วย เปิ้ลเลยดึงมือนั้นขึ้นมาอีกสุดแรง อึ๊บบบบ!!
ทั้งสองตะโกนพร้อมกัน สุดสียง!!! ก้องไปทั้งคุ้งน้ำ “เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”


20.50 “อุ๊!! ๆ ๆ คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย. . .อุ๊!! ๆ ๆ” ... กลับมาที่แก๊งค์เรือหางยาวแว๊น เรือได้เริ่มลดความเร็วและเข้าเทียบฝั่ง เจ้าเด็กอ้วนกระโดดจากหน้าเรือข้ามไปที่ฝั่ง ลากเอาเชือกเรือหางยาวเข้ามาผูก
“เรียบร้อยพี่บอย” เจ้าอ้วนยกนิ้วทำสัญญาณ
“โอฟเคช ไอ้น้องช์ (โอเค ไอ้น้อง)” สำเนียงพูดของบอยเป็นสำเนียงของคนเจาะลิ้น เวลาพูดจะมีเสียงจั๊บ ๆ เป็นเสียงน้ำลายในปากเวลาพูด บอยใส่เสื้อลายสก๊อต ใช่แล้วบอยเป็น “เรทโทรเลี้ยน” ที่ฟังคันหู
บอยบอกให้เด็กแวนซ์บางส่วนตามมา บางส่วนเฝ้าเรือ อุ๊!! ๆ ๆ คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย. . .อุ๊!! ๆ ๆ โดยเพลงก็ยังเปิดอยู่
บอยและเจ้าเด็กอ้วน รวมทั้งเด็กแว๊นซ์คนอื่นๆ ไปบ้านยังไม้สังกะสี บอยและพวกเข้าไปในบ้านและสับคัทเอาท์ไฟ พรึบ!! ไฟสว่างไสว่ขึ้นมาทันที
“เจ็ดเข้ (เหยดเข้) จั๊บ ๆ(เสียงน้ำลาย)” บอยท่าทางไม่พอใจ
“อุ๊ยยย ซวยแล้ว แว๊กกก”เจ้าอ้วนวิ่งไปเกาะหลังบอย ทำท่าท่างหวาดกลัวพร้อมมองไปรอบๆ
“(สาดดด ถุงมันเปิดได้ยังไงวะ งูหลุดแม่งหลุด ชิปหายหละคราวนี้ งูนอกแพงซะด้วยดิ เสี่ยแม่งเล่นกูตายห่าพอดี)”
ลูกน้องเด็กแว๊นซ์ก็เริ่มระวังตัวเพราะรู้ว่างูหลุด เลยหยิบมีดดาบยาวศอกนึงออกมา
“เฮ้ยพี่บอย หน้าต่างกะประตูหลังบ้านเปิดไว้อะ นี่ๆพี่ ตรงนี้สังกะสีพังเลย”ลูกน้องบอยชี้จุด “หรือมีคนมาขโมยเอางูไป พี่บอย”
“(แม่งกูว่าเป็นใครไปไม่ได้ที่กล้าทำแบบนี้ พวกเมิงเห็นกูรู้ใช่ไหมว่าฝีมือใคร จั๊บ ๆ!!)”
“ชัวร์ครับพี่ แก๊งค์ไอ้ดำแน่นอน” แก๊งค์เด็กแว๊นซ์มติเป็นเสียงเดียวกัน
“(กูบอกแม่งแล้ว อย่ามาล้ำเส้นกู แม่ง..ทั้งของเถื่อน ของหนีภาษี อย่ามายุ่งกะของกู)”
“หนูว่างูนี้พวกโน้นหาไม่ได้แน่ๆเลยพี่ เลยแอบมาขโมย” เจ้าอ้วนเสริม
“มาลูบคมกันแบบนี้เลยหรอ อย่าให้กูเจอนะ”เด็กแว๊นซ์บ่นงึมงำและเก็บอีดาบ
บอยยืนกอดอกเอามือข้างหนึ่งเกาคางและใช้ความคิด จั๊บ ๆ แล้วหันมาบอกกับสมุนเด็กแว๊นซ์ของมัน “(เด๋วเมิงไปเรียกพวกเรามาให้หมด เราจะไปถล่มไอ้ดำพรุ่งนี้) จั๊บ ๆ ”

21.10 แก๊งค์บอยคลองสามได้เริ่มเรียกรวมพล บอยและพักพวกกลับไปขึ้นเรือ แต่ไม่มีใครสังเกตว่ามีงูพิษร้ายแรงอยู่บนหลังและบนต้นไม้หลายสิบตัว บอยได้เร่งเครื่องเรือออกจากคันดินด้วยความโมโห มุ่งหน้าเข้าไปทางชุมชน
คันดินที่อ่อนไหว น้ำที่กัดเซาะบวกกับโดนเรือของแก๊งค์บอยชนอย่างเร่งรีบ ทำให้เกิดรอยขนาดเล็ก ตอนนี้น้ำได้พุ่งทะลุเข้าคันดินชั้นในแล้ว ส่วนเจ้าอ้วนยังนั่งหน้าเรือและเล่นเกมส์บอยอย่างเอาจริงเอาจังต่อไป

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2554		4 comments
Last Update : 4 ธันวาคม 2554 17:16:52 น.
Counter : 589 Pageviews.
Share Tweet