Group Blog |
ชีวิตที่แสนขี้เกียจ สวัสดีวันเหงาๆ ตอนนี้เจ๊ กลับขึ้นเชียงใหม่ไปแล้ว ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา แทบไม่ได้ไปไหนเลย ไหนจะป่วยนอนไข้ขึ้นตลอดสัปดาห์ แล้วยังมีเรื่องงานศพของญาติที่ต้องไปอีก เจ๊ก็บินกลับมาเพราะเรื่องนี้ แต่ว่ามันก็อยากจะไปเที่ยวด้วยกันบ้าง ซึ่งก็ทำไม่ได้ ได้แต่หวังๆไปเท่านั้น พอวันจันทร์ก็ต้องไปเรียน ถึงวันนี้จะหยุดก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเจ๊กลับไปวันนี้แล้วอ่ะ พูดตามตรงเลย ไม่อยากให้กลับ อยากให้อยู่ต่ออีก รู้สึกเหมือนอาทิตย์เดียวมันไม่พอ ทำไมต้องไปเรียนซะไกลขนาดนั้นด้วย หวังว่าเจ๊จะกลับมาต่อศัลย์ที่กรุงเทพนะ มุกต้องเหงาตายแน่ๆถ้าเจ๊ยังจะต่อที่เชียงใหม่อีก คิดถึงๆๆๆๆ เจ๊กลับไปยังไม่ถึงวันเลย เหงาซะแล้วสิ... จะว่าไปนี่ก็ใกล้สอบอีกแล้ว ยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือเลยนะ พอหยิบหนังสือขึ้นมาก็เริ่มเบื่อแล้วล่ะ ขี้เกียจแบบสุดๆไปเลย เวลาเรียนเหมือนจะไม่ยากนะ เจอแบบฝึกหัดเข้าไป พระเจ้า...แค่โจทย์ก็สามหน้าเข้าไปแล้ว นี่ยังไม่รวมคำสั่งเลยนะ เห็นแค่นี้ลมก็จะใส่ซะแล้วสิ มันยากด้วย นอกจากจะเยอะแล้วยังยาก เกรดเอ มันก็ไม่ได้แน่ๆแล้ว แต่บีบวกเนี่ย รู้สึกความหวังเริ่มจะริบหรี่ พยายามจะขยัน แต่มันก็ยาก ทุกๆครั้งมันก็เป็นแบบนี้ แม้ว่าจะไม่เคยทิ้งให้คะแนนมันห่วยแตก แต่มันไม่เคยได้ดีอย่างหวังเท่าไหร่ เวลาทำข้อสอบทีไร จะต้องทำผิดไปข้อนึงแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวตลอด ไม่ว่าจะอ่านโจทย์ไม่ครบ อ่านโจทย์ผิด หรือว่าหาตัวเลขในโจทย์ไม่เจอ ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ทำผิด จะเรียกว่าสะเพร่าก็ได้ มันทำให้เสียคะแนนไปเป็นสิบคะแนน เพราะแต่ละข้อมันเป็นข้อที่ยิ่งใหญ่มาก ทุกครั้ง ในทุกวิชาที่เป็นข้อเขียน มันน่าเสียดาย ทั้งๆที่พยายามอ่านโจทย์ให้ช้าลงแล้ว แต่ยังคงเป็นเหมือนเดิม ครั้งนี้จะต้องพยายามใหม่ สู้ๆ เมื่อวานเป็นวันที่โชคร้ายของตัวเองก็ว่าได้ ขับรถขึ้นสะพานข้ามแยก แล้วบนพื้นถนนมีขออะไรไม่รู้ขวางอยู่ ไอเราก็เบี่ยงหลบนิดนึง มอไซด์ทุเรศๆ ก็บีบแตรใส่ดังลั่น แล้วยังด่าเราหยาบคาบ แค่นั้นไม่พอ ยังหันมามองหน้าเราอีก ขอโทษนะตัวเองผิดแท้ๆ สะพานข้ามแยกเค้าไม่ให้มอไซด์ขึ้น ตัวเองก็ขึ้นมา แถมยังมาแทรกกลางระหว่างรถสองคันอีก แล้วจะมองเห็นมั้ยล่ะ น่าเกลียดที่สุด โมโหมาก ถ้าไม่กลัวมีเรื่องนะ แม่จะบีบแตรกลับ เห๊อะ..แต่คนเดี๋ยวนี้ศีลธรรมจรรยามันน้อย เดี๋ยวก็จะควักเอาปืนมายิงใส่กัน เราก็ได้แต่ใจเย็นๆ ช่างมัน ปล่อยมันไป แต่โกรธนะ เสียรมณ์แต่เช้าเลย ไปถึงมหาลัย รอเรียนในห้อง ก็ให้เพื่อนสอนบัญชีบทที่ตัวเองไม่ได้เรียนเนื่องจากนอนป่วยอยู่บ้าน อาจารย์ก็ดันหวังดี ตัวเองไม่ว่างติดประชุม แต่ส่งข้อสอบมาให้สอบซะอย่างนั้น แถมเป็นเรื่องที่ไม่ได้เรียนด้วย ทำไงล่ะทีนี้ จะโวยวายรึก็ใช่ที่ คืออาจารย์เค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่เราดันโชคร้ายเอง หวังจะลอกเพื่อน พี่คนเอาข้อสอบมาก็ดันนั่งเฝ้า แถมให้นั่งห่างๆกันอีก เพื่อนเราก็ยังสอนบทนี้ไม่จบซะด้วย ตอนแรกคิดว่าจะส่งกระดาษเปล่าแล้ว แต่มันทำใจไม่ได้ เลยต้องทำไปแบบงงๆ ทำจนเสร็จหมดกระดาษไปสองแผ่น สี่หน้า ถูกบ้างผิดบ้าง น่าจะผิดซะเยอะ แต่ก็ช่วยไรไม่ได้ อาจารย์ก็เดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดีถามเสียงสดใสว่าทำได้มั้ย แม่อยากจะตะโกนบอกว่าทำไม่ได้เลยค่ะ แต่ก็ทำได้แต่ในใจเท่านั้นแหละ แอบขอความเห็นใจเล็กน้อย ด้วยการเขียนบอกเหตุผลบนหัวกระดาษไปว่า ขาดเรียนบทนี้ทั้งหมด เนื่องจากป่วยไม่ได้มาเรียน ก็ได้แต่หวังว่าเค้าจะเข้าใจ พอสอบกันเสร็จ ก็เลยต้องให้เพื่อนสอนให้ เออ...มันก็ไม่ยากหนิ ที่ทำไปก็มีตรงที่ถูกด้วย ดีใจจัง ... ตอนนี้ดึกแล้ว หนังสือหนังหาไม่ได้แตะ สงสัยจะแย่ก็คราวนี้แหละ เฮ้อ....
|
jejungmylove
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
