ในสายตาเด็กๆอย่างเรา นายอำเภอสมัยนั้น มีอำนาจมาก ผู้คนให้ความเคารพยำเกรง ไมใช่ใครจะมาเป็นง่ายๆ ขนาดญาติผู้เขียนคนหนึ่งเป็นแค่คนขับเรือประจำที่ว่าการอำเภอก็โก้เหลือหลายแล้ว นายอำเภอท่านหนึ่งถึงกับบวชที่วัดบ้านเรา ยังจำได้ในระหว่างที่มีงานบวชพระนั้น ผู้เขียนเห็นท่านอยู่ในขบวนแห่ไกลๆ เด็กๆอย่างเราไม่มีทางเข้าไปใกล้ชิดได้เลย เป็นงานบวชที่คึกคัก ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน นายอำเภอท่านนั้นน่าจะอยู่ที่ดำเนินฯ นานกว่านายอำเภอท่านอื่นๆ ชื่อของท่านยังติดปากจนเดี๋ยวนี้ เวลาล่วงเลยมาสามสิบกว่าปีแล้วมั่ง

ต่อมาเมื่อผมเรียนจบ มีการมีงานทำได้สัก 2-3 ปี โลกช่างกลมเหลือเกิน วันหนึ่ง อดีตนายอำเภอที่กล่าวถึงข้างต้น มาติดต่อธุระที่สำนักงานของเรา ซึ่งผู้เขียนรู้ได้จากการเรียกชื่อตามคิว เหมือนกับนะจังงัง สมองของผู้เขียนเริ่มประมวลภาพสมัยเด็กๆทันที การพบกันครั้งนี้ท่านนายอำเภอดูผอมลงกว่าที่ผมเคยเห็นในสมัยเด็กๆมาก อยู่ในวัยเกษียรอายุแล้ว

ผู้เขียนจึงได้แนะนำตัวเองให้กับผู้ยิ่งใหญ่ของผู้เขียนในอดีต ว่าผู้เขียนเป็นคนดำเนินฯ และรู้จักท่านเป็นอย่างดี หลังจากถามไถ่กับตามประสาคนที่เคยอยู่บ้านเดียวกันพอสมควรแล้ว ก่อนจากท่านมากระซิบกับผมว่า "บอกตามตรงเลยว่า สมัยที่ผมรับราชการที่ดำเนินสะดวกนั้น ผมไม่เคยได้อะไรจากคนดำเนินเลย" หลังจากนั้นท่านก็ยกมือไหว้ผู้เขียน ทำเอาผู้เขียนตกใจ รีบไหว้ตอบด้วยความเคารพ

ตั้งแต่วันนั้นมา ผู้เขียนก็ติดใจมาตลอดว่า ท่านนายอำเภอบอกว่าไม่เคยได้อะไรจากคนดำเนินเลย นั้นหมายถึงอะไร อะไรที่ว่าไม่เคยได้ อาจเป็น ความร่วมมือ? ของขวัญของกำนัล? จนป่านนี้ยังนึกไม่ออกว่า "อะไร" ที่ว่านั้นคืออะไร ใครจะช่วยเฉลยผู้เขียนได้บ้าง...

Create Date : 04 มิถุนายน 2551
Last Update : 9 มกราคม 2553 21:07:42 น.		5 comments
Counter : 1014 Pageviews.
Share Tweet