นายบันลือ

ภาพสวย น่าเกรงขามมากค่ะ....

อ่านแล้วทำให้เป็นปริศนาในใจกันต่อค่ะ...ว่าท่านเป็นใคร

อยากรู้มากๆเลยค่ะ...จะมีใครเฉลยบ้างหนอ...

แต่ดูจากภาพ..น่าจะเป็นนายทหารที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง...

แต่ก็...ดูดุเหมือนกัน...

เจอตัวจริง อาจไม่กล้าเข้าใกล้ค่ะ...

เป็นภาพเขียนที่ทรงพลังมากๆ....

ต้องขอโทษคุณอัยย์ครับ ที่ทำให้เข้าใจผิด

ภาพนี้เป็นคนละภาพกับในเรื่องครับ ขอยืมเขามาประกอบ

เรื่อง สำหรับภาพท่านนายพลจริงตอนนี้ยังอยู่ที่ต่างจังหวัด

ผมไม่ได้พบภาพท่านนายพลนานแล้วครับ

แหมอยากเห็นภาพนายพลของคุณจัง

ที่อยากไปพิพิธภัธ์ลูฟร์ เพราะอยากไปหาคุณย่า โมนาลิซ่าใช่ไหม อายุ สี่ห้าร้อยปีก็ย้งสวย รูปเล็กไม่ใหญ่อย่างที่เห็นในรูป สายตาแกร้าย จับจ้องมองตามเราตลอดไม่ว่าเราจะเดินจากซ้ายไปขวา หรือไปยืนมุมไหนนี่ละเสน่ห์ของเธอ แล้วดูเธอดูอิ่มเอมในความสุขจนไม่อยากละสายตาเชียวคุณ ต้องหาโอกาสไปเที่ยวให้ได้นะ





เขาห้ามถ่ายรูปนภายใน (นี่เอารูปมาจากอินเตอร์เน็ท)
เคยไปเดินทั้งวันก็ดูไม่หมด เมื่อยซะก่อน มีของเก่าให้ดูมากมาย ล้วนของมีชื่อเสียงโด่งดังอย่างที่เคยอ่านเจอนั่นแหละ

หากไปกับทัวร์ เขาให้เวลาเรานิดเดียว เพราะต้องเร่งทำเวลา

อ้าวรูปไม่ขึ้น

ปรกติระดับขั้นนายพล ส่วนมากจะไม่ต้องเขียนคำนำหน้าว่าเป็นขั้นระดับนายพล
เเม้กระทั่งบ้านหรือบัตรประจำตัว

ความรู้สึกของเราเท่านั้นที่จะฝังความเคารพเเละให้เกียรติเสมอ ไม่มีการลงชื่อยศหรือตำเเหน่งหน้าที่ราชการเมื่อเอ่ยถึง
ภาพมีอิทิพลต่อคุณไอเอ็มค่ะ เเม้คุณพ่อท่านจะมิได้เอ่ยยศฐาบันดาศักดิ์

เคยเห็นฝีมือวาดภาพของคุณไอเอ็มมาเเล้วว่าดีมากๆ
ถ้าเป็นภาพที่เก่า ก็นำมาวาดใหม่ คิดว่าจะสวยเเละภูมิฐานมาก

มาคอยติดตามเหมือนภาพวาดเเม่น้ำเจ้าพระยาค่ะ

ส่วนเรื่องสเเกนที่หนามบินนั้น เมื่อเร็วๆนี้พบระเบิดในเครื่องภายในประเทศ จึงต้องระวังกันมากขึ้น
ตามสนามบิน บางครั้งเช็คถูกใช้มือลูปตามกระโปรงด้วย


อีกหน่อยคงให้ถอดหมดก่อนขึ้นเครื่องหรอกค่ะ...

สำหรับรัชชี่ต้องบอกว่าสอบตกเรื่องการดูตำแหน่งบนบ่าของนายทหาร นายตำรวจอะไรทั้งสิ้น

ดังนั้นถ้าเผลอไปพูดถึงยศเขาแล้วทำตำแหน่งเขาลดลงล่ะก็แย่เลย

จากบล็อก ...จริงนะคะ การเปลี่ยนแปลงเป็นสัจธรรม บางทีเราก็ต้องปรับตัวไปตามการเปลี่ยนแปลง

ใช่เลย ในยุคหนึ่งของบ้านเรา ต้องหาภาพพวกนี้มาเป็นยันต์กันภัย และมักได้ผลด้วย

ผลพลอยได้ก็อย่างที่คุณIM ว่าแหละ กลายเป็น idol ในใจเราตลอดเลย

เมื่อหลายสิบปีก่อน

ภาพถ่ายนับเป็นของแพง ของหายาก

และจะยิ่งแพงและหายากยิ่งขึ้นไปอีก

ถ้าเป็นภาพของบรรดา "เจ้านาย" หรือผู้มียศตำแหน่งสูง ๆ

บ้านใดมีแขวนไว้หน้าบ้าน

ถือเป็นยันต์กันภัยได้ในระดับหนึ่ง

แม้โดยความเป็นจริงแล้ว

จะเหมือนการเขียนเสือให้วัวกลัว

แต่กระนั้นก็ตาม

สมัยนั้น วัวของบ้านนี้เมืองนี้อาจจะยังโง่อยู่

ก็เลยกลัวรูปเสือที่เขียนไว้

จำเนียรกาลผ่านมา

อาจเป็นเพราะค่าใช้จ่ายในการถ่ายภาพถูกลง

จนใคร ๆ ก็อาจมีภาพถ่ายผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ หรือมียศตำแหน่งสูง ๆ ประดับบ้านได้

หรืออาจจะเป็นเพราะ

บรรดาผู้มียศตำแหน่งของบ้านนี้เมืองนี้

ชักมีมากเสียจนล้นตลาด

นายพลของประเทศนี้ มีมากจนน่าตกใจ

ไม่ต้องนับตำแหน่งใหญ่โตอื่น ๆ

หรืออีกกรณีหนึ่ง

บรรดาวัว ๆ ควาย ๆ ทั้งหลายอาจจะได้รับการศึกษาสูงขึ้น

จนฉลาดขึ้นเกินกว่าจะกลัวรูปเสือที่เขาเขียนหลอกไว้

ภาพถ่ายเหล่านี้

จึงคลายความขลังลงเรื่อย ๆ

จนในที่สุด...

กลายเป็นว่า

ใครขืนเอาภาพพวกนี้แขวนประดับไว้ในบ้าน

อาจโดนเพ่งเล็งมากกว่าปกติ

ภาพเหล่านี้ จึงกลายเป็นภาพแห่งอดีตกาลไปเสีย....


พูดก็พูดเถอะ...

เครื่องประดับยศต่าง ๆ ที่ติดไว้ทั้งบนบ่า แขนเสื้อ คอเสื้อ หรือแม้แต่ที่หน้าอก

ของบรรดาผู้มียศตำแหน่งนั้น

จะมีสักกี่คนที่รู้จริง ๆ จัง ๆ ว่า

หมายถึงอะไรบ้าง บ่งบอกอะไรบ้าง

อย่าว่าแต่คนนอกวงการราชการเลย

แม้แต่ตัวคนติดยศติดบั้งเหล่านั้น

บางทีก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหมายถึงอะไร

พอถึงบทจะต้องติดเครื่องยศเหล่านี้จริง

เป็นต้องวิ่งไปหาผู้ประกอบการร้านค้า

ที่จำหน่ายเครื่องยศเหล่านี้ และกลายเป็นผู้ชำนาญการเฉพาะด้านที่พอจะให้คำปรึกษาได้

กลายเป็นว่า

ผู้ที่เป็นผู้ชำนาญการเรื่องนี้มากกว่าบรรดาข้าราชการ

กลายเป็นพ่อค้าไปเสียนี่

คิดดูก็ตลกไม่น้อยนะครับ...

มีรูปคุณยายทวดของนก ที่ทุกครั้งที่เดินผ่าน นกจะก้มตัวค่ะ....ประมาณว่าทั้งกลัวทั้งเกรง ( แม้ในรูปถ่าย ยังอดก้มตัวด้วยความเคารพไม่ได้5555555)ส่วนเรื่องเครื่องยศตำแหน่งอะไรต่ทางๆนกมีความรู้น้อยมากค่ะ...นายร้อยนายพันนายพล...รู้แต่ว่านายร้อยคงจะมีดาว3ดวงแน่ๆ.....พี่อิมเคยไปดูที่ศาลาเครื่องยศ ในพระบรมมหาราชวังไหมคะ..พี่อิมน่าจะชอบ จะเป็นเครื่องยศและราชอิสริยยศของไทย แต่สมัยโบราณน่ะคะจัดแสดงถาวร นกเคยไปดู2ครั้งแล้วค่ะ

ผมเคยไปดูศาลาเครื่องยศในพระบรมมหาราชวังบ่อยๆครับคุณนก บวกกับความรู้ที่ได้จากร้านเครื่องหมายตามที่คุณลุงแว่นว่า ทำให้มีเรื่องมาเขียนบล็อกได้อีกหลายเรื่องครับ

สวัสดีค่ะที่บ้านอา(บ้านเก่าของพ่อ)ก็มีรูปปู่ทวดค่ะ จำไม่ได้ว่าใครเป็นใครเหมือนกันจำได้ว่าเด็กๆกลัวผีมากไม่ค่อยกล้าไปยืนดูเท่าไรเลยไม่ค่อยได้ถามปู่ด้วยว่าปู่ทวดเป็นใครยังไง เสียดายเหมือนกันค่ะ ทุกวันนี้ที่บ้านมีรูปตา-ยาย ปู่-ย่า ก็พยายามเล่าให้น้องบูนฟังค่ะ จะได้ไม่ขาดช่วงแบบเรา วันเด็กพาน้องบุญไปห้องสมุดกศน.ค่ะ ตอนเย็นพาไปเล่นที่บิ๊กซี เรายังป็นหวัดไม่หายเลยค่ะ ไปหาหมอเมื่อเช้าบอกว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ธรรมดา ต้องพักผ่อนเยอะๆค่ะ จะไหวไหมเนี่ยพรุ่งนี้ก็พาลูกไปวัคซีนที่อนามัยอีก เฮ้ออ

ภาพวาดข้างบน ถ้าเป็นฝีมือคุณอิม บอกได้เลยว่าถูกใจผม
ส่วนภาพจริงอยากจะเห็น อยากให้หาเจอเร็ว ๆ
หรือไม่คุณอิมช่วยเอามาเขียนใหม่ให้เจ๋งเป้งไปเลย

แต่ภาพคนเหมือนที่มีตัวตนจริงและสำคัญกับเรา ควรจะวาดละเอียดหน่อย อย่าอิมเพรสมากนัก ภาพอิมเพรสเหมาะกับงานศิลปฺที่ต้องการแสดง อารมณ์ และฝีแปรง

น่านจิกัน ว่าแล้วว่าพี่อิมต้องเคยไปแน่เลย...เอาแกงเหลืองมาเสิร์ฟค่ะ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=mylovepopang&month=09-01-2010&group=16&gblog=40

(แกงเหลืองของสาว กทม.)

แก้คำผิด... "น่านจิคะ"

น่านจิคะ...คิดอยู่เหมือนกันว่า ภาพทหารนี้ดูออกฝาหรั่งๆ

ขอบคุณนะคะ...


แต่ยิ่งไม่เห็นภาพ...ทำให้ยิ่งอยากเห็นเข้าไปอีก

สรุป...ความใคร่รู้ของคนเรา ไม่จบง่ายๆค่ะ..อิอิ

ป.ล.อัพบล็อกแล้วนะคะ

อ่านบล๊อคแล้วนึกอยากเห็นหน้าคุณบันลือค่ะ ทีแรกก็แอบงงว่าทำไมคุณบันลือชื่อไท๊ยไทยแต่หน้าออกฝาหรั่งจ้าเลย พออ่านเม้นท์ที่สองแล้วถึงร้องอ๋อ

อ่านบล็อกวันนี้ประทับใจมากครับ โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย

จะว่าไป ทุกคนก็น่าจะเคยมีความทรงจำแบบนี้นะ
อย่างภาพประทับของผม มักเป็นภาพในปฏิทินแขวนผนัง ที่เปลี่ยนปีละครั้ง
มีหลายภาพที่ยังฝังใจมาจนทุกวันนี้ (ขนาดแขวนแค่ปีเดียวเองนะ)

ทำให้คิดว่า ภาพที่ติดบนผนังบ้านนี่ก็สำคัญเหมือนกันนะครับ
โดยเฉพาะกับเด็ก ๆ

[Glitterfy.com - *Glitter Photos*]

บ้านของคุณimมีของเก่าสะสมเยอะแน่เลย ของเก่ามีค่ามากสำหรับบางคนและแทบจะไม่มีค่าเลยถ้าคนมองไม่เห็นค่าของมัน
บ้านครูเกศไม่ค่อยมีของเก่าเลย ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ไม่มีปัญญาสะสม เพราะของบางชิ้นแพงมากๆก็เลยต้องเข้ามาที่บ้านคุณimบ่อยๆ บางครั้งเข้ามาโดยไม่ได้เม้นท์ให้เป็นเรื่องเป็นราว แต่ก็จะดูและอ่านอยู่ทุกครั้ง บล๊อคของคุณimถือว่าเป็นบล๊อคที่ classicมากๆ คุณสบายดีนะ

ภาพบนผนัง มีมนต์ขลังเสมอ

ถึงแม้ว่าจะไม่เคยพบเจอ

แต่ระลึกได้เสมอว่าเป็นเครือญาติกัน ^^



ภาพบนผนังที่บ้านชาลีจะเป็นภาพถ่ายขาวดำ

แล้วมาแต่งสีน่ะค่ะ (แบบโบราณ)

เป็นภาพของเล่ากง เล่าม่า ฯลฯ (ชาลีเป็นรุ่นที่ 4 แล้วค่ะ)

ตอนเด็กๆ จะกลัวภาพเหล่านี้มาก ไม่รู้ทำไมค่ะ

ชาลีแวะมาส่งดอกไม้ยามค่ำค่ะ

สุข สดชื่น สดใส สุขภาพแข็งแรงนะคะ

หวัดดีค่ะ

วันนี้แปลงกายเป็นนักล่าจระเข้ค่ะ...อิอิ

หวัดดีค่ะคุณ IM งานแสดงภาพเขียน นายบันลือวาย ไปรึยังคะเนี่ย ป้าเดซี่มาช้าตามเคย

คุณ IM เล่าเรื่องนายบันลือได้เข้าใจง่าย ๆ ฟังแล้วอืม บ้าน ๆ ดีอ่ะค่ะ เหมือนกับการเขียนเสือให้วัวกลัว ยังไงยังงั้นเลย

ภาพสวยค่ะ ตกลงภาพนี้เป็นภาพที่กูเกิลมา หรือว่าวาดขึ้นใหม่แทนภาพถ่ายจริงคะ

สวัสดียามบ่ายๆค่ะคุณim ระลึกถึงอยู่เสมอนะคะ

อืม...รูปคนเก่าๆสมัยก่อนที่ใส่ยศที่บ้านก็มีค่ะ
เป็นปู่ทวดท่านรับราชการสมัยนั้น ชุดที่ใส่โบราณมากๆ
เคยให้คุณไอเอ็มดูไปแล้วครั้งนึง จำได้ปล่าวเอ่ย
อันนั้นชุดนายอำเภอค่ะ ปู่ทวดเป็นนายอำเภอช่วงที่มีเสือใหญ่ๆ
ออกอาละวาดด้วยค่ะ
ก็เลยเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวปูเหมือนกันเลย

ต้องบอกว่า ภาพวาดที่วาดจากความทรงจำของคุณ IM สวยดีครับ พูดจากคนไม่มีความรู้เรื่องการวาดรูป คิดแล้วก็อยากทำได้แบบนี้เหมือนกันครับ คือมีภาพเก่าๆ ในความทรงจำเยอะ

เรื่องการที่มีรูปของคนที่ดูจะมีอำนาจหรือ ทหาร ตำรวจ อะไรก็แล้วแต่อยู่ในบ้านของเรา ผมว่าเป็นสิ่งที่ดีครับ

คือนอกจากจะทำให้เราเกรงใจ อย่างที่บอกแล้ว
ก้ยังเอาไว้หลอกพวก มิจฉาชีพ หรือพวกเซลล์ สาระพัดที่ชอบมาแนะนำ ขายโน่นนี่ ในกรุงเทพฯเยอะมาก

ผมอยู่บ้านแต่งตัวสบายๆ โทรมๆ พวกนี้ บางทีเห็นผมเป็นคนใช้ ถามว่าเจ้าของบ้านอยู่ไม๊

รูปคนมียศฐาบันดาศักดิ์ เอามาไว้บ้างก็ดี

มีคนบอกว่า รูปคนรับปริญญา อะไรๆ ก็มาติดๆ ไว้เหอะ
อย่างบ้านผมเป็นคนจีน ไม่ค่อยตกแต่งบ้าน
แถมรูปที่ติดในบ้านยังมีแต่พวกรูป บรรพบุรุษที่ตายไปแล้ว เวลาพาสาวๆ มาบ้าน หลายคนบอกว่า
บ้านพี่น่ากลัวจัง

เห็นหนวดและท่วงท่าอย่างนี้คิดถึงขุนพันธรักษ์ราชเดช ตำรวจมือปราบระดับตำนาน แม้ว่าในบั้นปลายชีวิต ชื่อเสียงแกก็ฟื้นขึ้นพร้อมกับจตุคามรามเทพ ผมเคยไปพบแกตั้งแต่ยังไม่ีมีเรื่องจตุคาม หรือมากกว่า 10 ปีมาแล้ว แกเป็นคนแก่คนหนึ่ง ไม่ได้ดุ และน่ากลัวอย่างในเรื่องราวที่ใครต่อใครเล่าถึง ผมทราบข่าวช่วงแกเสียชีวิต ผมไม่มีโอกาสไปคารศพแก เพราะผมกับแกอยู่ห่างกันเหลือเกิน ทั้งเรื่องระยะทาง และเรื่องอื่นๆ

สวัสดีคุณอิมไปชิมหน่อย
บล็อกท่องเที่ยวกินอร่อยมาแล้วหนา
เชิญไปดื่มดีหมีที่เมืองลา
คราวนี้ถึงคราพาไปเชียงตุง

เพิ่งอัพเมื่อคืนตื่นเช้าต่อ
ขาดงานมานานพอต่อวันพรุ่ง
ขาดเงินรายได้ใช้ใส่พุง
แค่มาฟุ้งเรื่องเล่าคราวไปเมียน...(ม่า)
.....

ภาพความทรงจำ บางครั้งภาพความเป็นจริงลางเลือนแต่ภาพในความทรงจำกลับยิ่งชัดเจน
ขอบคุณนะคะที่ทำให้รู้สึกว่าความทรงจำดี ๆ บางครั้งไม่จางหายไป

มาชวนไปดูคุณหลานค่ะ

ไปชวยเห่อหลานกันหน่อยนะคะ