|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 6 พฤศจิกายน 2552 6:37:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: popang (popang ) 6 พฤศจิกายน 2552 8:47:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: GiG IP: 203.156.91.113 6 พฤศจิกายน 2552 9:51:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.171.7 6 พฤศจิกายน 2552 10:02:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 6 พฤศจิกายน 2552 11:02:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: ครูชรา IP: 125.27.144.85 6 พฤศจิกายน 2552 11:58:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 6 พฤศจิกายน 2552 16:51:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Fullgold 6 พฤศจิกายน 2552 22:34:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 7 พฤศจิกายน 2552 10:57:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: nathanon 7 พฤศจิกายน 2552 19:37:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: popang (popang ) 7 พฤศจิกายน 2552 21:20:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ส.สวนผึ้ง IP: 110.164.93.186 8 พฤศจิกายน 2552 21:06:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 9 พฤศจิกายน 2552 7:01:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: มินทิวา 10 พฤศจิกายน 2552 5:22:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: YUCCA 10 พฤศจิกายน 2552 15:33:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: Fullgold 12 พฤศจิกายน 2552 0:09:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: YUCCA 12 พฤศจิกายน 2552 8:45:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง IP: 61.19.67.177 12 พฤศจิกายน 2552 11:20:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: bite25 12 พฤศจิกายน 2552 15:48:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: bite25 13 พฤศจิกายน 2552 9:55:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: มินทิวา 14 พฤศจิกายน 2552 5:39:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 14 พฤศจิกายน 2552 7:08:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [?]
|
ความตั้งใจในการทำบล็อกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มต้นด้วยการเขียนถึงถิ่นที่อยู่ในวัยเด็ก ต่อมาเป็นเรื่องเครื่องหมายต่างๆ เรื่องศิลปะ ภาพถ่ายในยุคก่อนๆ อาหารการกิน และอะไรต่อมิอะไรที่ประสบพบเห็น สนใจอะไรขึ้นมาก็อยากรู้ให้มากขึ้น กลุ่มเนื้อหาจึงแตกแขนงไปเรื่อยๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
เด็กรุ่นก่อน จะเก่งเรื่องการหาของว่างกิน ขนมนมเนยไม่ใช่้จะหากินได้ง่าย ๆ เหมือนเด็กยุคนี้
ถึงจะมีขาย แต่ด้วยเงินอันจำกัด ถ้าวันไหนไม่ได้ไปโรงเรียนก็ไม่ได้เงิน ทำให้ต้องขวนขวายหาของกินกันเอาเอง
ผลหมากรากไม้จึงเป็นแหล่งของว่างเพียงแหล่งเดียว
ผลไม้หลายชนิดที่จขบ.เล่ามา ไม่ใช่ผลไม้ท้องถิ่นของแถบบ้านผม ถึงใช่ก็อาจไม่มีให้ลิ้มลอง เนื่องเพราะที่บ้านไม่ใช่ชาวสวน
แต่หลังบ้านผม มีฝรั่งต้นใหญ่ที่พอถึงฤดูกาลของมัน จะติดลูกดกขนาดลมพัดมาแรง ๆ คนที่เดินผ่านต้องคอยหลบฝรั่งสุกบางลูก ที่อาจหลุดร่วงลงมา
และเจ้าต้นฝรั่งต้นนี้นี่เอง คือซุปเปอร์มาเก็ตที่พวกเราเด็ก ๆ สามารถหาอาหารว่างใส่ท้องได้
เอาพริกเกลือห่อใส่เศษกระดาษหนังสือพิมพ์สักหน่อย
แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนคาคบของต้นฝรั่ง
กิ่งยิ่งสูง ก็ยิ่งได้บรรยากาศ เพราะสามารถมองเห็นไปได้ไกล เพราะฝรั่งต้นนี้ สูงท่วมหลังคาบ้าน
พอได้ที่นั่งดีแล้ว ก็เหลือบซ้ายแลขวา หาเด็ดฝรั่งลูกงาม ๆ ที่กำลังแก่พอดีสักลูก แล้วเด็ดมา
มีดไม้ไม่ต้องสนใจ ใช้ปากกัดเลย อย่างเก่งก็เช็ดกับเสื้อหรือกางเกงสักหน่อย ไม่ต้องห่วงเรื่องสารพิษหรือยาฆ่าแมลง เพราะเราไม่เคยใช้
กัดไปจิ้มพริกเกลือที่ติดตัวขึ้นไป มองวิวในมุมสูงไป....
สุขใดไหนจะเกินแล้ว
เป็นมื้ออาหารว่างที่แสนจะสุขโข มีทั้งอาหารปาก และอาหารตา....
ถ้ามีเพื่อนปีนขึ้นไปด้วย ก็นั่งคุยกันไป กินกันไป เพลิดเพลินยิ่งขึ้นไปอีก
ชีวิตเด็กบ้านนอกมันมีความสุข และได้เปรียบเด็กชาวกรุงก็ตรงนี้นี่แหละ...