Group Blog
 
 
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
5 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
^ @ ^ เมื่อกบเริ่มออกนอกกะลา # 1 ^ o ^ โย่ว โย่ว

เคยคิดว่าจะเขียนไดอารี่ เกี่ยวกับการท่องเที่ยวของตัวเองไว้บ้างเหมือนกัน แต่พอถึงเวลาไปเที่ยวทีไรมันก็ลืมทู้ก..กที แหะ แหะ เพราะว่ามันมัวแต่ตื่นตาตื่นใจกับต่างบ้านต่างเมืองซะเรื่อย ประมาณว่าบ้านนอกเข้ากรุงน่ะค่ะคุณขา ในชีวิตอะฮั้นก็ไม่เคยได้ออกไปต่างประเทศซักเท่าไหร่ เท่าที่จำฟามได้ก็ไปจีนเป็นครั้งแรก แต่อันนั้นน่ะเหมือนไปทำงานด้วยซะมากกว่า เพราะว่าพี่สาวต้องไปเอาของเข้ามาขาย แต่ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์เปิดซิงครั้งแรก ส่วนไอ้ที่มีตามมาเรื่อย ๆ ก็ตอนที่มีคุณฝาชีเป็นฝาหรั่งนี่แหละค้า... เริ่มต้นด้วยทริปเวียดนามที่ได้เล่ามาแล้วจากบล็อกแรก อันนั้นก็เป็นประสบการณ์ที่พิเศษสุดจริง ๆ สามารถนำไปเล่าให้ลูกหลานฟัง (เวลาแก่ตัว) แต่ตอนนี้ยังไม่แก่นะค้า... อย่าเพิ่งรีบสรุป ใครที่ยังไม่ได้อ่านก็ย้อนกลับไปอ่านบล็อกแรกได้เลยจ้า

ส่วนทริปที่ 2 เนี่ย ก็เป็นทริปที่เราไปไกล๊...ไกล คือประเทศกัมพูชาเพื่อนบ้านเรานี่เอง 555 (แบบว่าไม่สนใจใกล้ ไกล ประหยัดตังค์ไว้ก่อน) แต่ทริปนี้ร็อปต้องไปก่อนล่วงหน้าประมาณอาทิตย์กว่า ๆ เพราะว่าต้องพาน้าที่มาจากอังกฤษไปเที่ยวลาวแล้วถึงจะเข้ามาที่เขมร เลยให้เราตามไปที่เขมรทีหลังเพราะว่ามันนานเกิ๊น... ตอนนั้นต้องดูแลกิจการและดูแลลูกด้วย อีกอย่างเราเป็นหญิงไทยใจทราม เอ๊ย!! ใจงาม ให้ตามผู้ชายไปไหนนาน ๆ มันไม่ดี ชิมิคะ

แต่อันที่จริงเราว่าลาวเป็นประเทศที่น่าไปเที่ยวมากกว่านะ วัฒนธรรมเค้ายังงดงามคล้าย ๆ กับคนไทยตอนเหนือนี่แหละ แล้วตอนร็อปไปอากาศก็หนาวมาก แต่ที่เขมรเย็น ๆ ตอนช่วงเช้า พอกลางวันก็ร้อนตับแหก แล้วอากาศก็แห้ง ๆ ฝุ่นก็เยอะ บลา บลา แต่ก็น่าสนใจตรงพวกนครวัดนี่แหละ





ตอนที่ไปตามวัดต่าง ๆ เนี่ย อะฮั้นก็บังเกิดอาการเปรี้ยวปากอยากส้มตำขึ้นมาซะงั้น บรรยากาศมันเป็นใจ ก็นึกว่าใกล้ ๆ บ้านเรามันต้องมีบ้างแหละน่ะอาหารยอดฮิตเนี่ย พอไปถามปรากฎว่าผิดคาดเฟร้ย ไม่มีแม้แต่ที่เดียว เป็นไปไม่ด๊าย...ย แต่ก็มีคนแนะนำให้ไปกินอย่างอื่นแทนเป็นเหมือนก๋วยเตี๋ยวของที่นู่น เค้าบอกว่าเป็นเมนูยอดฮิตเหมือนส้มตำบ้านเราน่ะแหละ แต่ก็ไม่กล้าลองอ่ะ ยังไม่อยากเป็นเพื่อนกับชักโครกเฟร้ย เลยไอเดียบรรเจิดว่า น่าจะมาเปิดรถเข็นขายข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง ที่เขมรให้มันรู้แล้วรู้แรดไปเลย น่าจะดีเนาะ





ทริปต่อไปก็คุยกันกับร็อปว่าอยากพาลูกไปเที่ยวที่บรรยากาศหนาว ๆ หน่อย เพราะว่าอยู่กรุงเทพฯ มันหนาวแบบไม่จริงใจซักที ก็หาข้อมูลมาสรุปว่าน่าจะเป็นที่เขาค้อ เพชรบูรณ์ละกัน อยากไปดูทะเลหมอก ไป ไป เตรียมตัวเร้วลูก ๆ อยากรู้จะหนาวได้ใจซักขะไหนหนาด (ขนาดไหน)



โอ้ว!!!ว แม่จ้าว ไม่นึกว่าจะหนาวได้ใจขนาดนี้ ประมาณ 10 องศา สมใจอยากมั้ยล่ะ แม่มึ้งง...งงง ยิ่งขี้หนาวอยู่ด้วย



ตอนกลางวันลูก ๆ มีกิจกรรมให้เล่นกัน สนุกอย่างที่เห็น



ที่หัวนอนจะมีฮีทเตอร์ให้แต่ก็ยังเอาไม่อยู่ตอนดึก ๆ หนาวโคตร ดูคุณนายแสตมป์นั่งดิ กุลสตรีเหลือเกิ๊น...น

ทริปนี้มีที่เที่ยวเยอะเหมือนกัน พาลูกไปน้ำตกมั่ง ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น จี้สุดไปดูทุ่งทานตะวัน มันไม่ใช่หน้าทานตะวันแต่ก็ยังตะแบงถ่ายรูปกันมาจนได้ ไหน ๆ ก็มาแล้วอ่ะ ที่เป็นไฮไลท์เลยก็ต้องไปดูทะเลหมอก เวลาไปอยู่บนภูเขาสูง ๆ มองลงมาเห็นเป็นหมอกเต็มไปหมด สุดยอด!!! นี่แหละเที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้ หนับหนุนให้เที่ยวเมืองไทยกันเยอะ ๆ นะจ๊า นี่ก็ว่าก่อนไปแคนาดา จะพาลูก ๆ ไปเที่ยวกระบี่ช่วงสงกรานต์กันนะเนี่ย อยากไปดำน้ำอ่ะ




มาถึงทริปต่อไปกันบ้าง ทริปนี้ไปไกลอีกนิโหน่ย นั่งเครื่องบินแค่ 20 กว่าชั่วโมงเอง ทีแรกก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา แต่ตอนนี้เข็ดแล้วจ้า ไม่อยากไปอีกแล้วจ้า ก็ไปเยี่ยมบ้านคุณฝาชีเค้าที่แคนาดาอ่ะดิ ต้องบอกก่อนว่าปีนี้ร็อปต้องการจะเซอร์ไพรส์ครอบครัวเค้าที่โน่น ปกติทุกปีร็อปจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์ไปปีละครั้ง (บ้านโน้ก บ้านโนกเนอะ โฮะ โฮะ) แต่ปีนี้เค้าบอกที่บ้านว่าจะไม่กลับนะ เพราะว่าไม่มีเงินค่าตั๋วเครื่องบิน แต่จริง ๆ เรา 2 คนแอบตีตั๋วกันไว้เรียบร้อยแล้ว และคนที่ช่วยกันวางแผนก็คือ พี่เขยกับพี่สะใภ้ร็อปนั่นเอง 2 คนนี้เค้าเนียนกันมากเลย วันที่เราไปถึงเค้ามารับเรา 2 คนที่สนามบินโดยบอกทางบ้านว่าออกมาดูคอนเสิร์ตกัน เสร็จแล้วก็พาไปโรงแรมในดาวน์ทาวน์ที่เค้าจองไว้ให้ เพราะว่าร็อปบอกว่าอยากอยู่ในดาวน์ทาวน์ก่อนซัก 2 วัน อยากจะพาเราไปชมเมืองโทรอนโตก่อน เสร็จแล้วเค้าก็พาไปทานอาหารเย็น แล้วก็มาส่งเราที่โรงแรมก่อนจะกลับไปเตรียมแผนต่อไป ระหว่าง 2 วันนี้ร็อปก็พาไปตึก CN Tower เป็นตึกที่สามารถมองเห็นวิวจากพื้นข่างล่างที่เป็นกระจกได้ แล้วก็เป็นตึกที่สูงที่สุดมองเห็นเกือบจะทั่วเมืองโทรอนโตได้เลย ส่วนวันอื่น ๆ พี่แกก็พาเดินในดาวน์ทาวน์ ให้ลมหนาวมันตีหน้าให้ตึงเล่นซะงั้น

อ้อ!!เกือบลืมบอกไปว่า ตอนที่ออกจากแอร์พอร์ตที่โทรอนโต อุแม่จ้าว...ว หนาวตายห่าน...น อะไรอย่างงี้ฟระ เกิดมาในชีวิตไม่เคยอยู่กับความหนาวขนาดนี้ ที่เพชรบูรณ์นี่เดะ เดะ ไปเลย ในขณะที่เดือนเมษา เป็นเดือนโคตะระร้อนของบ้านเรา แต่ของเค้า -10 นี่เค้าว่าเป็นเกือบปลายหนาวแล้วนะ ไอ๊หยา!! หนาวจริง ๆ มันจะแค่ไหนฟระ

พอเข้าสู่วันที่ 3 ร็อปก็พานั่งรถไฟใต้ดินจากดาวน์ทาวน์ไปจนสุดสาย ซึ่งใกล้ ๆ กับบ้านพี่ชาย พี่เขยก็ต้องวางแผนว่าลืมซื้อเค้กเพื่อที่จะออกมารับเรา 2 คนอีก เพราะว่าวันนั้นเป็นวันเทศกาลอีสเตอร์หรือไงนี่แหละ ครอบครัวเค้าจะมารวมกันแล้วก็ทานอาหารร่วมกัน ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ร็อปก็แกล้งทำเป็นโทรศัพท์มาจากเมืองไทยว่าทำอะไรกันอยู่ เสียดายเนาะไม่ได้มาร่วมด้วย เราก็เดินตามหลังพี่แกเข้าไปติด ๆ คอยสังเกตุสีหน้าของทุกคน พอไปถึงในครัวที่ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันหมด ยังจำสีหน้าของทุกคนวันนั้นได้ดีเลยอ่ะ โดยเฉพาะพี่ชายร็อปนะอ้าปากค้างไปเลย ส่วนพี่สาวกับพ่อก็ร้องไห้ เพราะทุกคนคิดว่าปีนี้ร็อปจะไม่มาร่วมในงานซะแล้ว สรุปงานนี้คุณร็อปก็ทำภารกิจเซอร์ไพรส์ครอบครัวได้สำเร็จ ความสุขของเค้าแหละ เรื่องแกล้งคนเนี่ยขอให้บอก 555


อ้อ!!ยังมีเซอร์ไพรส์อีกเรื่องนึง เป็นความลับที่เรากับร็อปรู้กันแค่ 2 คน และพอบอกไปนะทุกคนช็อคกันหมด กลายเป็นดับเบิ้ลช็อคกันไปเลยทีเดียว อยากรู้ว่าเป็นเรื่องอะไรต้องรอติดตามตอนต่อไปละกันนะจ๊า

คอยติดตามอ่านภาค 2 นะจ๊า


Create Date : 05 มีนาคม 2552
Last Update : 7 มีนาคม 2552 15:06:57 น. 5 comments
Counter : 461 Pageviews.

 
เง้อ ต้องรอภาคสองเหรอเนี้ย รอก้อรอ อิอิ อัพแล้วไปบอกกันด้วยน่ะ

รูปสวยๆดูท่าทางจะหนาว เหอๆไม่ชอบอากาศหนาวๆเลย

ลูกสาวนั่งท่างามมากเลยค่ะ ฮ่าๆ

ครอบครัวน่ารักหรรษามากเลย


ปล.เขียนได้ฮาดีค่ะ อิอิ


โดย: bagarbu วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:15:09:46 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีน๊า


โดย: bagarbu วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:15:07:34 น.  

 
หวัดดีค้า
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ กำลังจะย้ายมาอยู่ที่โตรอนโตใช่มั้ยคะ ยินดีต้อนรับสู่แคนาดาค่ะ

บ้านพีชอยู่ห่างจากโตรอนโต 1ชม.ค่ะ

แวะไปคุยไปถามได้ตามสบายค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ

ปล. เขียนเรื่องได้สนุกมากๆเลย จะติดตามภาค 2นะคะ


โดย: พีชค่ะ (somjaidean100 ) วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:18:04:34 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ สบายดีน่ะค่ะ


โดย: bagarbu วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:18:47:26 น.  

 
หวัดดีแม่เจ้าแซมคนสวยจ้า


เห็นบอกว่าคอมพ์โดนไวรัสเล่นงานเหรอจ้ะ อิอิ งานนี้คุณฝาชีแอบชอบเลยจิ ต่อจะได้มีเวลาให้เค้ามากขึ้นไง (เอ๊ะ! หรือเค้าเป็นคนแอบปล่อยไวรัสหว่า)


ส่วนที่ต่อไปเม้นท์ที่บล๊อกอ้อมเรื่องที่เราตั้งใจเรียน เหตุผลหลักเลยคือเพื่อคุณป้า(พี่สาวพ่ออ้อมจ้ะ)ที่เค้าอุปการะเรามาไง เพราะถ้าไม่ได้ท่านเลี้ยงดูเรามา เราก็คงไม่มีวันนี้หรอกจ้ะ อ้อมก็เลยตอบแทนโดยการตั้งใจเรียนให้คุณป้าชื่นใจอ่ะนะ ตอนนี้ท่านเสียไปแล้ว เสียใจนะที่ยังไม่ได้ตอบแทนพระคุณท่านอะไรเลย แต่ยังดีใจที่ท่านยังมีโอกาสได้เห็นเหลน คือเจ้าลิลลี่น่ะ


ยังไงก็รออ่านเรื่องราวของชีวิตต่อเช่นกันจ้า เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นเนาะ ดังนั้นถ้ามีเวลาก็อย่าลืมมาเล่าเรื่องราวชีวิตต่อให้เพื่อนๆ ได้รู้จักกันมากขึ้นนะจ้ะ (ให้ว่องๆ อิอิ)


โดย: มนลิลลี่ วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:17:25:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Purple Jam
Location :
ToRonto Canada

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





:::มีความสุขกับการเป็นแม่บ้านของสามี:::
:::มีความสุขกับการเป็นแม่ของลูก ๆ ทั้งสี่คน:::
:::มีความสุขกับการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน:::
:::มีความสุขที่เราจะมีกันและกัน...ตลอดไป:::















:Users Online คน
Friends' blogs
[Add Purple Jam's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.