ถั่วหวานจ๋า...
วันนี้มี๊ไปอัลตราซาวด์ตามนัด...คุณหมอบอกว่าน้ำคร่ำในพุงมี๊น้อยลง จากครั้งที่แล้ววัดได้ 10 ซม. กว่าๆ ตอนนี้เหลือแค่ 5 ซม. เท่านั้นเอง แถมตัวหนูก็เล็ก (เหมือนเดิม) แต่คราวนี้หนูโตช้ากว่าอายุครรภ์ถึง 5 สัปดาห์แน่ะ ฟังแล้วใจมี๊ล่ะห่อเหี่ยวยังไงไม่รู้ นึกภาพหนูไม่ออกเลยล่ะลูก
คุณหมอก็เลยนัดให้มี๊ไปตรวจที่ห้องคลอดอีกทีในวันพุธหน้า (5 มีนา) ตอนแรกเหมือนหมอจะนัดอาทิตย์ถัดไป แต่วันที่ 13 ซึ่งตรงกับวันพฤหัส คุณหมอไม่อยู่ ก็เลยมานัดมี๊วันพุธแทน
มี๊ล่ะสังหรณ์ใจจริงๆ เชียวว่า...วันพุธที่หมอนัด มี๊อาจจะต้องแอดมิทเข้าโรงพยาบาลวันนั้นเลย เพื่อเตรียมตัวผ่าคลอดในวันพฤหัส นี่มี๊โทรบอกคุณยายหนูแล้วนะลูก คุณยายจองตั๋วขึ้นมากรุงเทพฯ ในวันที่ 6 มีนา แล้วเรียบร้อย (รวดเร็วจริงๆ คุณยายหนูเนี่ย ) คุณยายคงเป็นกังวลด้วยแหละลูก เพราะในบรรดาหลานๆ หนูกับมี๊มีเรื่องมาให้กังวลมากที่สุด
แต่ตอนนี้มี๊บอกตรงๆ เลยนะลูกว่ามี๊ตื่นเต้น!!!
ตื่นเต้นที่จะได้เห็นหนูนั่นมันชัวร์อยู่แล้ว แต่ที่ตื่นเต้นอีกอย่างคือ...ตื่นเต้นเพราะกลัวเข็มง่ะ ถ้ามี๊ต้องถูกผ่า ก็คงต้องโดนบล็อกหลัง ตอนนี้แหละที่น่ากลัว น่าหวาดเสียวที่สุด แต่นะ...ทำยังไงได้ล่ะลูก มันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มี๊กลัว...แต่ก็เชื่อว่าสามารถผ่านพ้นมันไปได้แน่นอน
นี่มี๊ยังไม่ได้โทรบอกคุณตาของหนูเลยลูก ป่านนี้คุณตาคงหลับไปแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้มี๊ค่อยโทรบอก เพราะเผื่อว่ามี๊ต้องผ่าจริงๆ คุณตาจะได้มาเยี่ยมตอนขึ้นมาจากภูเก็ตไงลูก
ถั่วหวานของมี๊เป็นเด็กดีนะลูกนะ...พุธหน้าคงจะได้รู้ล่ะว่าคุณหมอจะว่ายังไง?
ปล. มี๊ลืมบอกไป...ถ้าคุณหมอนัดผ่าคลอดวันพฤหัสที่ 6 มีนา จริงๆ ล่ะก็...หนูกับพี่จัสมินก็เกิดวัน-เดือนเดียวกันเลยลูก
|
บล็อคหลังไม่น่ากลัวเลยค่ะ เจ็บนิดเดียวเอง ตอนบล็อคต้องโก่งหลังดีๆ อยู่นิ่งๆแป๊บเดียวค่ะ ข้อดีก็คือฟื้นตัวไวกว่า ไม่ต้องดมยาสลบ ไม่มีฤทธิ์จากยาสลบไปกวนน้อง และปวดแผลน้อยกว่าด้วยค่ะ เพราะจะมีฤทธิ์จากยาแก้ปวดที่ผสมเข้าไปในยาชาด้วย อีกอย่างคือได้เห็นน้องทันทีด้วยค่ะ
สู้ๆนะคะ