ฉันไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว . . ละเวงชื่ออะไร? แต่ฉันเห็นมันมานาน มันมีอยู่กันสามตัว พ่อ แม่ ลูกละเวง . . คือ หนึ่งในสามตัวนั้น ที่เป็นลูก ละเวงเป็นหมามีปลอกคอ แม้ว่ามันจะไม่เคยใส่ปลอกคอก็ตามที เจ้าของของมันชื่ออะไร ฉันก็ไม่รู้อีกนั่นแหละ ฉันรู้แต่เพียงว่า ทำงานที่โรงแรมแห่งหนึ่งเท่านั้นเกือบทุกวันที่ครอบครัวหมาจะต้องมาขอข้าวกิน ถึงเวลาก็มาแล้ว ไม่ช้า ไม่เร็ว และไม่นาน . . ละเวงก็พาตัวเองเข้ามาอยู่ในรั้วบ้านของฉัน ที่ดูตัวมันจะภูมิใจเสียหนักหนา และมันคงรักบ้านไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าหมาของฉัน เพราะมันนั่งเฝ้า นอนเฝ้าอยู่หน้าบ้านไม่ไปไหน ใครแหยมเข้ามา หรือแค่ผ่านปากซอย ละเวงก็วิ่งอ้าวไปเห่าขรมอยู่ตรงปากซอยครอบครัวของละเวงเป็นครอบครัวที่รักใคร่กันยิ่งกว่าครอบครัวมนุษย์บางครอบครัวเสียอีก เพราะแม่ของมันมักจะคอยกันไม่ให้พ่อมาแย่งข้าวลูกกิน ฉันเพิ่งจะเห็นความรักของแม่-ลูก ที่ชัดเจนขนาดนี้ ถ้าหากไม่รวมความรักระหว่างแม่ - ลูกที่เป็นคนเข้าไปด้วย ความผูกพันในสายใยของละเวงกับแม่ เป็นสิ่งที่ฉันเห็นแล้วซึ้ง เพราะปกติของหมานั้น เมื่อโตก็มักจะแยกกัน หรือไม่ก็ลืมความเป็นผู้ให้กำเนิด แต่ละเวงกับแม่ไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อใดก็ตามที่ละเวงเห็นแม่เดินมาหา มันจะครางหงิงๆ แล้ววิ่งไปหาด้วยท่าทางดีใจ เห็นแล้วทำให้นึกถึงลูกบางคนที่ทำร้ายหัวใจของแม่ที่คอยห่วงใย ด้วยการสำมะเลเทเมา ประพฤติตัวน่าตำหนิ และยังทำให้นึกถึงแม่อีกบางคนที่ทิ้งลูกได้ลงคอ ฉันอยากจะถามคนเหล่านั้น ว่า . . อายหมามันบ้างไหม แต่ก็คงจะไร้ประโยชน์ เพราะฉันคิดว่าคนอย่างนั้นคงไม่มีหัวใจ และไร้ยางอาย ค่าของความเป็นคนของคนเหล่านั้น ยังสู้เดรัจฉานเช่น หมาอย่างครอบครัวหมาครอบครัวนี้ไม่ได้น่าเศร้าสลด และก็น่าขำนัก ที่มนุษย์มักจะดูถูก เหยียดหยาม สัตว์น้อยใหญ่ หากก็ยังแสวงหาผลประโยชน์จากสิ่งที่ตัวเองดูถูก เหยียดหยาม มนุษย์ถ่มน้ำลายแล้วก็กลับกลืนกินกากเดนของตัวเองอยู่ร่ำไปมนุษย์ . . ผู้ยกย่องตัวเองว่าเป็น สัตว์ประเสริฐ แต่กลับชั่วช้ายิ่งกว่าเดรัจฉานมนุษย์ . . ผู้เก่งกาจ ผู้สร้างสรรค์ และก็กลับเป็นผู้ทำลาย !. . ละเวง . . ทำให้ฉันเห็นคุณค่าความเป็นมนุษย์ในตัวมัน ที่ไม่อาจหาได้ในมนุษย์ด้วยกันเอง . .
บันทึกเมื่อ . . 25 ตุลาคม 2543
ปล. ปัจจุบันนี้แม่ละเวงวัลลาเปลี่ยนชื่อเป็นคุณไข่มุก พุงโตแล้วค่ะ เพราะความที่เธออ้วนพีเหลือเกิน แม้จะแก่ขึ้นไปเยอะ แต่คุณแม่(หมา)ของไข่มุกก็ยังรักลูกสาว(หมา)ตัวนี้ไม่เปลี่ยนแปลง คอยเลียหน้าเลียตา และกัดเห็บ กัดหมัดให้เหมือนเมื่อครั้งลูกยังเป็นลูกหมาเล็กๆ ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ
ใต้ปีกปักษา ..... เขาคือต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับ เธอจึงเกลียดเขาและตั้งแง่ตั้งแต่แรกเจอ หากสำหรับเขา...ความผิดในใจทำให้เขายิ่งต้องก้าวเข้ามา...ใกล้ชิด
นิยายรัก 'จำลอง' ..... เรื่องราวของพระเอกหนุ่มชื่อดัง และมัณฑนากรสาวสวย ที่จับผลัดจับผลูต้องมาเจอกัน เพราะข่าวกระฉ่อนของฝ่ายชาย
ความรักสีส้ม ..... ผู้หญิงตัวเล็กขี้โมโห กับ ชายหนุ่มร่างสูงช่างยั่ว สุดท้าย...ความรักก็ก่อเกิดขึ้นมาอย่างเงีบบเชียบตรงกลางใจ
เพรงภพ ..... เหตุร้ายนำพาให้มธุราต้องหาที่พักใหม่ จนกระทั่งถูกใจบ้านโบราณสีขาวหลังหนึ่งที่มีซุ้มกุหลาบเลื้อยด้านหน้า และแล้วเหตุการณ์อันไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้ก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า โยงใยไปสู่เรื่องราวความรักในอดีตของชายหนุ่ม-หญิงสาวคู่หนึ่ง ทั้งยังทำให้หล่อนได้พบกับตรัณ...ชายหนุ่มผู้หลงใหลบ้านหลังนี้ไม่น้อยไปกว่ากัน
สุดสายรุ้ง...เรื่องรักโรแมนติกของชายหญิงคู่หนึ่งที่พรหลมลิขิตชักพาให้ทั้งคู่เจอกันโดยบังเอิญที่สนามบิน หนังสือที่ทั้งคู่ต่างก็มีเหมือนกันสลับสับเปลี่ยนและนั่นเองคือสิ่งที่ชักนำให้ทั้งคู่กลับมาพบเจอกันอีกครั้งในอีกห้าปีต่อมา
หมอกพรางรัก...รักแรกพบไม่ได้เกิดบ่อยนัก แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วกับผู้ชายที่ชื่อ "สขิล" เขาจับใจผู้หญิงห้าวคนนี้นับแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ ทว่าเขากลับต้องฝ่าฟันกับหมอกซึ่งพรางหัวใจของเธอกว่าจะได้รับ "ความรัก" ตอบกลับมา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
นิยายออนไลน์ 
