หากเอ่ยถึงหนังเรื่อง The Passion of the Christ ของ เมล กิ๊บสัน แล้ว สำหรับผมสิ่งแรกที่นึกถึง(และเป็นสิ่งเดียว)คือฉากการทรมานที่แสนยาวนานของ พระเยซู ระหว่างที่ทางที่จะไปถูกตรึงกางเขน มันเป็นฉากที่ทั้งทรมานตัวละครในหนัง และก็ทรมานคนดูตาดำๆอย่างผมเช่นกัน ซึ่งถ้าคิดในแง่ที่ว่าผมเป็นชอบดูหนังที่มีความรุนแรง(มากๆ) และไม่ค่อยจะรู้สึกรู้สาอะไรกับความรุนแรงเหล่านั้น(ควรหาหมอโรคจิตดีมั้ยเนี่ย!)กะอีแค่ฉากทรมานร่างกายคน ผมจะรู้สึกทรมานไปด้วยทำไม? ซึ่งถ้าคิดแบบซับซ้อนอีกหน่อยก็คือ หนังที่มีความรุนแรงแบบที่ผมชอบ คือหนังที่ให้เรามองความรุนแรงแบบนั้นเป็นความบันเทิงชนิดนึง เราเลยเพลิดเพลินไปกับมันได้ แต่กับหนังที่มีความรุนแรงแบบจงใจให้คนดูรู้สึกสลดกับสิ่งที่เห็น(แบบหนังเรื่อง The Passion of the Christ)ผมรู้สึกได้ทันทีว่าความรุนแรงแบบนี้ไม่ใช่เรื่องน่าสนุกแต่อย่างใด ดังนั้นผมจึงรู้สึกทรมานกับฉากดังกล่าวมากๆเลยล่ะครับ ซึ่งก็ต้องยกเครดิตให้กับผู้กำกับ เมล กิ๊บสัน ที่คุมอารมณ์ของฉากนั้นได้ดีมากๆ และกับงานชิ้นล่าสุดของเขา Apocalypto ก็เช่นกันหนังมีฉากความรุนแรงเยอะมาก แต่สิ่งที่ต่างกับ The Passion of the Christ ก็คือจุดประสงค์ของการเสนอความรุนแรงที่ต่างกัน The Passion of the Christ นำเสนอความรุนแรงแบบให้คนดูสลดกับสิ่งที่เห็น ส่วน Apocalypto จะนำเสนอความรุนแรงในแบบเพื่อความบันเทิงมากกว่า
ชอบๆๆๆๆๆ