~ กามนิต ...ครวญ..~
จักกี่ชาติ กี่ภพ ก็จบสิ้น
ปองยุพิน นางทิพย์ วาสิฎฐี
รักฉับพลัน นั้นแรก แทรกฤดี
อธิษฐาน รักนี้ มิพรากกัน
กรรมตามแยก แตกหัก รักแบ่งข้าง
แม่นวลปรางค์ จำแต่ง คู่หมายหมั้น
กามนิต จิตดับ โดยฉับพลัน
สิ้นอาสัญ ตัวตาย ร้ายรักโลม
ไปสถิต แดนฟ้า ดาราน้อย
เพียรเฝ้าคอย วาสิฎฐี แม่ฉายโฉม
นางละกาย ได้เกิด เป็นดาวโคม
จึงเฝ้าโน้ม สั่งวาที ที่รักนาง
วิบากรัก หักหาญ แห่งใจสอง
วาจาพ้อง ถึงกัน นั้นนาน..ห่าง
โกฎิแสนปี สนทนา ..พร่าเลือนราง
กรรมเจ้าสร้าง สั่งสม ปมอันใด
รักของเรา คล้ายเช่น เป็นเช่นนี้
พบแต่รัก ..คนดี..เพียงนี้ใช่
แล้วลาร้าง ห่างสิ้น ซึ่งเยื่อใย
เหลือเพียงใคร เฝ้าครวญ ป่วนอุรา
กามนิต ผิดหวัง ยังได้พบ
ได้ประสบ วาสิฎฐี บนเวหา
ได้เคียงคู่ กระพริบรัก ดวงดารา
อา...ตัวข้า ยิ่งกว่า กามนิต....ครวญ
| Create Date : 20 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 20 สิงหาคม 2551 16:01:56 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1420 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หวานชอบอ่านเกี่ยวกับวรรณคดี จำได้ว่าแม่ซื่อให้ชื่อว่า นางในวรรณคดี มีรูปนี้ที่หน้าปกอ้ะค่ะ