~.. ฟ้าคำรน ถ้อยคำราม (โคลงรกโท) ..~
๏ ฟ้าร้องเร้าแทรกเร้น .......ร้อนกมล นั้นเฮย ก้องกึกกร้าวกลั้วกล..........กระหึ่มแกล้ง สะท้านเปรี้ยงสะดุ้งสกนธ์...ได้ดะ เข้าสู่สิ้นหน้าแล้ง.............หลบน้ำฟ้าพรม ๚
๏ น้าวโน้มเนื้อพจน์เพี้ยง... ถ้อยจำนรร แล้วแฮ ใช้ผ่อนร้อนลิ้นพลัน......... เพริดแพร้ว ป้อนปลื้มปลอบดิ้นดัน........ดื้ออ่อน ได้นา ฟ้าเฉกร้องพ้องแล้ว.......... รูปคล้ายแค้นคำ ๚
๏ ฟ้าแสร้งแกล้งปั่นให้....... สะท้อนจิต ถ้อยยิ่งย้อนแย้งปลิด......... ปลดขั้ว ผู้นั้นยิ่งห้าวจริต.................จ้องจับ แจ้งเฮย ผู้หนึ่งนี้เคล้ากลั้ว...............กระแทกซ้ำให้ตาย ๚
๏ โอ้นี้ร้องฝากไว้..............เน้นคำ แท้นา ถ้อยส่งร้อยสร้อยนำ..........แนบยิ้ม เว้นขึ้งเคียดแค้นงำ............กลุ้มออก สล้างครอบแก้วแพร้วพริ้ม... อิ่มแย้มแฉล้มโลม ๚ะ๛
รกโท หมายถึงใช้รูปวรรณยุกต์ มากเกินไป.. ทดลองฝึกหัดครับ เครดิตภาพ : Google ครับ ขอบคุณผู้ที่หารูปให้ครับ
Create Date : 02 กันยายน 2552 |
|
13 comments |
Last Update : 7 กันยายน 2552 9:10:09 น. |
Counter : 983 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนดั่งขึ้งข้องดัง.........คลั่งฟ้า
เปรี้ยงเปรี้ยงจ่อมจังงัง......ลี้หลบ กลัวเฮย
ฟ้าป่วนให้ใจล้า...............อ่วมแล้วแก้วตา
เฮ้อ พอไหวไหมน้องกิ่งฯ