วันนี้กลับเข้ามาสู่โลกสังคมออนไลน์อีกครั้ง....เข้ามาในบล็อคจากที่ห่างหายไปตั้งแต่ 24 พฤศจิกายน มันก้อปาเข้าไปตั้งหลายวันเลยอ่ะ...อาจจะเป็นเพราะวางระเบิดทิ้งไว้กับตัวเอง กลัวว่าสิ่งที่เขียนไปจะมีผลต่อการดำเนินชีวิตและจิตใจของเรา..คิดอาไรก้อไม่รู้นะเนี๊ยะ ผ่านมาหลายวันไม่เห็มีอาไรเกิดขึ้นเลย555 ก็เลยโล่งใจ กลัวนะแต่ในเมื่อทุกอย่างจบลง เคลียร์ตัวเองได้แล้ว ก้อสบายเบาหวิวอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว...ช่วงนั้นวนๆเวียนๆไปที่อื่น ไม่ได้เข้ามาที่นี่เลย ปกติเวลาจะเขียนบล็อควันที่อยากเขียนมากที่สุดคือวันเกิด แต่เราก้อไม่รู้สึกอยากจะเขียนแต่อย่างใด...จนวันนี้ตั้งใจว่าจะมาอัพบล็อคซะหน่อย...และที่ทำให้รู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกก็คงจะเป็น Comment จากคนที่เราไม่เคยรู้จักเลย เข้ามาอวยพรวันเกิด โหย..ดีใจมากมาย อย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว B-)เรารอให้ใครๆจดจำวันเกิด รอให้ใครๆโทรมา รอให้ใครๆSMSมา รออะไรก็ไม่รู้...ทั้งๆที่เข้าใจนะว่าวันเกิดมันก็คือวันวันหนึ่ง...แต่วันเกิดมันก็ทำให้เรามีตัวตนขึ้นมา มันทำให้เราโตขึ้นทุกๆปีซิน่าใช่ไหม...พอกลับเข้าบล็อคมันเลยรู้สึกแบบว่า "คำอวยพรที่อยากได้..มีอยู่ที่นี่แล้ว แต่เราไม่เคยมองเห็น กลับไปหา ไปรออะไรไม่รู้...แต่แปลกมากมายคือมันมาจากคนที่เราไม่รู้จัก...มาจากเพื่อนที่ไม่เคยพบ..แต่เค้าอยากบอกอยากอวยพรเรา ขอบคุณมากนะค่ะทุกคน...เมื่อวันเกิดที่ผ่านมา 12 ธันวาคมก้อตื่นตักบาตรตอนเช้า และได้อยู่กับคนที่เรารักที่สุดก้อคือแม่ไง มีเพื่อนอวยพรมาบ้าง..แต่ที่พิเศษหน่อยก้อคงเป็นข้อความจากพี่ชาย..ที่ไม่ค่อยจะได้แสดงออกถึงความรู้สึกบ่อยๆนัก...ดีใจมากมาย..วันนั้นไม่ได้ไปกินเลี้ยงอาไรหรอก เพราะทุกปีก้อมักจะอยู่บ้าน ทานข้าวด้วยกันกับที่บ้าน ปีนี้ของขวัญที่ได้รับที่ยิ้มไม่หุบก้อสอบผ่าน 3 วิชาของ มสธ.เพราะรู้ตัวว่าอ่านหนังสือไม่ทันจริงๆ ดีนะที่ทำแบบฝึกหัดส่งทันแบบเส้นยาแดงผ่าแปด เหลืออีกไม่กี่วิชาแล้ว เทอมนี้ลงไป 2 ก้อเลยดีใจสุดๆกับของขวัญที่มอบให้ตัวเอง..เทอมนี้จะตั้งใจแล้วน๊า55(เห็นพูดแบบนี้ทั้งปี)

Create Date : 19 ธันวาคม 2552
Last Update : 20 ธันวาคม 2552 4:10:43 น.		1 comments
Counter : 278 Pageviews.
Share Tweet