| All Blog |
แม่พิมพ์ของชาติ..แม่พิมพ์ของฉัน ตั้งแต่จำความได้ เห็นแม่เหนื่อยกับงานที่แม่ทำอยู่บ่อยๆ งานที่ไม่ได้หยุดแค่เวลาเลิกงาน (เพราะเลิกแล้วก็ยังหอบงานกลับมาทำต่อที่บ้าน) งานที่ไม่ได้หยุดแค่วันเสาร์-อาทิตย์(เพราะก็ยังต้องไปที่ทำงาน นั่งทำงานอยู่ตลอด) งานที่จะหยุดจะลาไปไหนก็อดห่วงงานไม่ได้(ไม่อยากทิ้งงานให้เป็นภาระของใคร)และงานที่แม่พร่ำบอกตลอดว่ามันทำให้แม่ภาคภูมิใจ ในอาชีพที่สร้างคน งานของแม่ที่ฉันเห็น มันมีแต่ความเสียสละ สละเวลา สละเงิน สละความสุข ความเป็นส่วนตัว เพื่อทุ่มเทให้กับการเตรียมการสอน ความมุ่งมั่นที่จะทำให้เด็กคนนึงซึ่งอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ให้มีความสามารถทำได้เหมือนอย่างนักเรียนคนอื่นๆ ฉันบอกตรงๆว่าเห็นแล้วเหนื่อย และนึกไปว่า แม่ทำได้ยังไง ฉันคงทำไม่ได้อย่างที่แม่ทำแน่ๆ..... แต่ในวันนี้ เกือบหกปีแล้วของการเป็นครูของฉัน ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย ฉันสารภาพตามตรงว่าคณะที่ฉันสอบได้ เป็นคณะที่มีสองวุฒิ(สำหรับคนเรียนที่ มอ.ปัตตานี จะเข้าใจ) วท.บ(ศษ) ซึ่งในความคิดตอนนั้นฉันต้องเรียน เนื่องจากใกล้บ้าน และโอกาสมาแล้วฉันไม่อยากทิ้งมันไป อีกอย่างก็เป็นวิชาเอกที่ฉันชอบ ฉันจึงตัดสินใจที่จะเรียน แต่!!!ในความคิดตอนนั้น ไม่อยากเป็นครู ไม่เป็นเด็ดขาด ไม่อยากเหนื่อยเหมือนแม่อีกแล้ว ไม่เข้าใจถึงความภูมิใจ ไม่เข้าใจในอุดมการณ์ของแม่ คิดอย่างเดียวว่าจะไปทำงานห้อง LAB อย่างเดียวเท่านั้น ...จนวันนั้นที่ฉันได้อยู่ปี่ 4 ปีสุดท้ายของการศึกษา หลักสูตรการเรียนบังคับให้ฉันต้องฝึกสอน ... ฉันต้องไปฝึกสอนโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด ในวิชาชีววิทยา ซึ่งเป็นวิชาเอกที่ฉันเรียนมา จากการฝึกสอนเป็นระยะเวลา 4 เดือน ทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิด ทำให้ฉันรู้ว่าการเป็นครูมีความหมายมากกว่าคำว่าอยากหรือไม่อยากเป็น... ฉันเข้าใจในความเหนื่อย ความเสียสละของแม่ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมแม่ถึงทุ่มเทกับงานได้ขนาดนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ำแม่ทำมันมีคำๆนึงแฝงมาด้วยทุกครั้ง คำนั้นคือ "ความภูมิใจ" "ความสุขใจ"ที่ได้เห็นคนๆนึงมีอนาคตที่ดี มีความก้าวหน้าในชีวิต และนี่ก็เป็นสิ่งที่แม่ถ่ายทอดให้กับฉัน และสิ่งที่ฉันจะทำต่อไป คือเป็นครูที่ดีที่สุด อย่างน้อยก็สักครึ่งหนึ่งที่แม่ทำก็พอ.... Free TextEditor
แวะมาอ่านจร้าขออนุญาตฝากเว็บไว้ในอ้อมกอดน้อยๆด้วยนะครับ|เข้าชมเว็บ บิ๊กอายขอบคุณครับ
โดย: bigeye (tewtor
 ) วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:17:49:16 น. |
kingkakai
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  อยากสัมผัสกับชีวิตโลกออนไลน์ เพื่อบันทึกความทรงจำต่างๆไว้ อย่างน้อยประสบการณ์ชีวิตที่ได้แบ่งปัน อาจมีประโยชน์กับใครบางคน และขอบคุณประสบการร์ชีวิตของใครหลายๆคนที่ช่วยให้เราได้มองเห็นโลกที่กว้างขึ้น   Free TextEditor Link |
||||||||||||
เพราะ...เธอเป็นมากกว่ารัก
