เสียใจด้วยนะ

โถหม่อมป้าที่เราเป็นแฟนคลับ
หม่อมป้าจากไปซะแล้ว

ขอให้มีความสุขบนสวรรค์
นะหม่อมป้าที่รัก

เศร้าจังเลย

หม่อมป้าเงินที่พี่เคยอุ้ม ไปอีกตัวแล้วเหรอ

ขอให้หลับอย่างมีความสุข... หม่อมป้า

(แง เศร้าจนไม่อยากพูดอะไรแล้ว น้ำตาพาลจะไหล คิดถึงแมวที่บ้านเก่า)

อ่านแล้วคิดถึง จัง
ผสมกับความคิดถึงลูกชายตัวเอง ร้องไห้อีกล่ะ
ร้องแบบไม่มีโหมโรงอ่ะ น้ำตาไหลอย่างเดียวแล้วเนี่ย
กอดคอกันร้องไห้ดีกว่า

ขอแสดงความเสียใจด้วยอีกครั้ง และครั้งนี้ เป็นครั้งที่เราเข้าใจความรู้สึกเธอที่สุด เพราะแป้งฝุ่นของเรา ก่อนที่จะไป ก็ผอมลง (แต่ไม่มากเท่า) และช่วยตัวเองไม่ได้เลย (หม่อมป้าตายุบ แต่ของเราตาโปนออกมาว่ะ)
แข็งเอ๊ย ยิ้มส่งมันเถอะ เกือบ 16 ปีแล้ว ถึงเวลาของหม่อมป้าแล้วล่ะ อย่างน้อยที่สุดเธอก็ได้อยู่เคียงข้างหม่อมป้าจนวาระสุดท้ายนะ แป้งฝุ่นของเราซะอีก อายุแค่ 4 ขวบ แถมเรายังไม่มีโอกาสได้ดูใจมันด้วย เพราะไปโรงพยาบาลไม่ทัน ยังคงเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้

เข้มแข็งไว้เน้อ อย่าลืมไปทำบุญให้ทุกตัวที่จากไป และดูแลตัวที่เหลือให้ดีล่ะ

มาให้กำลังใจค่ะ คุณคิงฯ ทำดีที่สุดแล้ว คุณอยู่กับหม่อมป้าฯ จนลมหายใจสุดท้ายแล้วนะคะ และคุณก็รักหม่อมป้าฯ มากๆ ด้วย

อ่านไปร้องไห้ไป แต่เราเชื่อว่าหม่อมป้าฯ กำลังเดินทางไปยังแสงสว่างที่ปลายทางนะคะ อย่าร้องไห้อีกเลยนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

RIP หม่อมป้าที่รัก

ไม่มีคำพูดที่จะอธิบายความรู้สึกได้ RIP นะจ๊ะหม่อมป้า หลับให้สบายนะ

เศร้าค่ะ พอจะเข้าใจความรู้สึกเลย ตอนนี้ก็สวดมนต์ขอพระท่านส่งหม่อมป้าไปอยู่ภพใหม่ที่ดีกว่านี้ละกันนะพี่ คิดซะว่าเค้าก็อายุเยอะแล้วจริงๆ เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องปกติของโลก รู้ว่าถ้าเกิดขึ้นกับใครมันทำใจยากและคงทำให้ต้องเสียน้ำตา แต่ก็ขอให้เข้มแข็งเข้าไว้นะพี่ ขอให้หม่อมป้าไปสู่สุคตินะ เห็นกันมานานแม้จะไม่ได้เห็นตัวจริงแต่ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆค่ะ

เขียนจากใจแบบนี้อ่านแล้วเมนท์ไม่ออกเลยอ่ะ

อ่านแล้วแทบพิมพ์ไม่ได้เลยค่ะเจ๊...น้ำตามันกลบมองไม่เห็นจอคอมเลย

ไม่ทันพ้นย่อหน้าแรกดี ก็ต้องหยุดไปล้างหน้าแล้ว...กลับมานั่งอ่านต่อ น้ำตาก็ไหลอีกรอบ......(เลิกแล้ว อ่านไปทั้งแบบนี้แหล่ะวะฉัน)

วันที่ 23 หนูเห็นชื่อเจ๊ใน msn ก็ตกใจอยู่เหมือนกัน แต่ไม่กล้าทัก เพราะกลัวว่าจะทำใจไม่ได้ หม่อมป้าเงินอยู่กับเจ๊มานานมาก แล้วเวลาที่หนูไปเที่ยวที่บ้านเจ๊ เรื่องของหม่อมป้าก็จะออกมาจากปากเจ๊ให้หนูฟังไม่ขาดแทบทุกครั้ง มันทำให้รู้ว่าเธอเป็นที่รักของพี่สาวหนูขนาดไหน แมวจอมเชิดตัวนี้

หนูเองก็ไม่รู้ว่าจะปลอบใจยังไง หรือช่วยทำให้เจ๊รู้สึกดีขึ้นได้ยังไง เพราะหนูเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่อยากให้เจ๊รู้ว่านอกจากความห่วงใยจนวาระสุดท้ายของหม่อมป้าแล้ว เจ๊ยังมีพวกหนูน้อง ๆ เป็นห่วงอยู่เหมือนกันนะคะ

ตั้งแต่วิปครีมตายก็กินไม่ค่อยเป็นเวลา นอนไม่ค่อยหลับอยู่แล้ว พอมาเสีย มิกิ กับหม่อมป้าไปอีก หนูเป็นห่วงว่าเจ๊จะไม่สบายไปด้วย

อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ เป็นห่วงมาก ๆเลย

เสียใจด้วยนะพี่ อ่านแล้วร้องไห้ตาม อินจัด สู้ๆ นะพี่ ทำบุญมากๆ ช่วงนี้แมวพี่ไปบ่อยจัง แต่คิดซะว่ามันไปดีได้ขึ้นสวรรค์แล้วกันนะ

อ่านแล้วเหมือนตอนหมูยอจะไปเลยอ่ะ

ผอมประมาณหม่อมป้า โทรม เยินมากๆ แถมมีฝีขึ้นที่แก้มด้วย

เราก็ได้แต่อุ้ม ได้แต่กอดเค้าไว้ เหมือนที่เพนกวินทำกับหม่อมป้าเลย

อ่านที่เพนกวินเขียนนะ เรารู้สึกว่ามันเหมือนกับที่เราคิดมากๆ แต่เราไม่สามารถเขียนออกมาได้อย่างนี้ ไม่กล้าถ่ายรูปตอนเค้ากำลังแย่ ไม่กล้าที่จะพูดถึงวาระสุดท้ายของเค้าอีกรอบ อย่างละเอียด แม้ว่าเราจะจำได้หมดทุกอย่างก็ตาม

แต่หม่อมป้าเงินก็ใช้ชีวิตคุ้มค่าแล้วล่ะ คิดดูสิ เลี้ยงได้ยังไงตั้งสิบกว่าปี แมวเราอย่างมากไม่เกินเจ็ดแปดปีก็ไปสบายกันหมดแล้ว เพนกวินเลี้ยงเก่งมากๆเลย

ข้างบนโน้น มีแมวไปตั้งแถวรอรับหม่อมป้าเงินเยอะแยะแล้ว หม่อมป้าเงินคงไม่เหงาเนอะ

--- น้ำตาซึมครับ รู้เลยว่าผูกพันกันมากๆ ... ขอให้หม่อมป้าไปสู่ภพที่ดีกว่านะครับ

TT____TT โอ๊ยทำไมเรื่องมันเศร้ายังงี้ น้องเปนคนนึงนะคะที่รักแมว รักมากๆเมื่อก่อนเคยเลี้ยง แต่แม่เอาไปปล่อยซะงั้นน่ะ แต่ยังไงก็ยังรักแมวอยู่ดี แล้วก็พอดีว่าน้องเปนภูมิแพ้ขนสัตว์ ฝุ่นงี้ด้วยอ่านะ แม่ก็เรยไม่ค่อยอยากให้น้องเลี้ยงซักเท่าไหร่ บ่อยครั้งนะที่เห็นแมวโดนทิ้ง อยากเก็บมาเลี้ยงใจแทบขาด แต่รุ้ว่ายังไงมันก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้ก็มีลูกแมวหลงมาอยู่แถวๆหลังบ้านตัวนึงสีขาวดำ พันธุ์ทาง ก็โอเคน่ารักดีค่ะ น่ารักมากๆ ถึงแม้เค้าจะไม่ได้เป็นพันธุ์ที่แพง เริศหรูอะไร แต่ก็รักเค้าอ่านะ ตอนนี้น้องก็ได้แค่ให้อาหารอ่านะค่ะ แม่เห็นก็ไม่ว่าอะไร เพียงแต่ว่าไม่ให้เค้ามาในบ้านซักเท่าไหร่ อยากเลี้ยงมากๆแต่ใจนึงก็กัวจะผูกพันธ์กับเค้าแล้วพอวันนึงเค้าเป็นอะไรไป เราจะรักเค้ามากๆแล้วก็จะเสียใจมากๆด้วยเช่นกัน .. กลายเป็นโรคกลัวไปเลย

อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะค่ะ ปกติก็เป็นคนรักแมวอยู่แล้ว T^T ใช่แล้วล่ะค่ะ พี่พูดได้ถูกต้องมากๆเลย เค้าอาจจะสื่อสารอะไรกับเราไม่ได้ซักเท่าไหร่ก็จริง แต่ความรักความผูกพันของเรากับเค้าก็จะทำให้เราเข้าใจกันได้เองโดยสันชาติญาณ มันเปนความรักที่ไม่มีวันทรยศเราเลย ...

อ่านแล้วทำให้นึกถึงคนที่เค้าเอาแมวไปเลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆแบบไม่ใส่ใจนัก สงสารเค้าเถอะค่ะ ดูแลเค้าดีๆ เค้าก็มีชีวิตมีจิตใจเหมือนกับเรานี่แหละเนอะ .. เฮ้อ

ขอให้หม่อมป้ามีความสุข ไปสู่สุขคติก็แล้วกันน่ะค่ะ

นั่งกอดลูกชาย(ชิโร่)ไป อ่านไป ร้องไห้ไป
เสียใจด้วยค่ะ

เสียใจด้วยนะคะ
อ่านไปก็น้ำตาไหลไป

หม่อมป้าเค้าได้มีช่วงเวลาดีดีกับคุณเพนกวิน ก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว

หลับให้สบายนะคะหม่อมป้า

อย่าคิดมากนะคะ คุณเพนกวิน สู้ๆค่ะ

หม่อมป้า เกิดก่อนหนูอีกง่ะ =[]=!