..มีสวนและดอกไม้ รอให้เธอไปชม..
...การไปเยี่ยมชมโรงพยาบาล ทำให้ติสตูรู้จักเด็กหญิงเล็กๆคนหนึ่งซึ่งไม่สบาย...
แสงแดดส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่างบานโต กำแพงสีขาวสะอาดสดใส ติสตูเห็นว่าโรงพยาบาลไม่น่าเกลียดเลยแม้แต่น้อย แต่กระนั้นเขาก็รู้สึก --- จะอธิบายความรู้สึกนั้นอย่างไรดี --- เขารู้สึกว่ามีอะไรเศร้าๆแฝงอยู่
"สวัสดี" เขาทักเด็กหญิงที่ไม่สบายผู้ซึ่งนอนมองแต่เพดาน
"ฉันมองดูเพดานเพราะอย่างน้อยเพดานไม่พูดปดกับฉันจ้ะ"
'เพื่อให้เด็กหญิงน้อยคนนี้หายเจ็บ ต้องทำให้เธออยากจะเห็นวันรุ่งขึ้น --- ใช่แล้ว' ติสตูคิด
'ดอกไม้ดอกหนึ่งกับวิธีการแย้มกลีบช้าๆของมันนั้น น่าประหลาดใจเสมอ บางทีอาจจะช่วยเธอได้บ้าง ดอกไม้ที่เริ่มผลินั้นเป็นเสมือนปริศนาให้ทายเล่น ซึ่งเริ่มใหม่ทุกๆเช้า วันหนึ่งมันจะเพียงแย้มให้เห็นตุ่มเล็กๆ วันต่อมามันจะผลิใบเขียวเล็กๆเหมือนลูกกบ และแล้วมันจึงคลี่กลีบบานออก การรอคอยเพื่อเฝ้าดูสิ่งที่น่าพิศวงแต่ละวัน อาจจะทำให้เด็กหญิงน้อยคนนี้ลืมความเจ็บไข้ได้ป่วยของเธอบ้าง ---'
ติสตูได้เรียนรู้วิธีการรักษาคนไข้ 2 ข้อด้วยกัน "...ยารักษาโรคนั้นไม่อาจช่วยอะไรได้มากถ้าหัวใจเราเศร้าสร้อย คนเราจะหายป่วยก็ต่อเมื่อเราอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป...
...การที่จะรักษาคนเราด้วยดีนั้น เราจำต้องรักเขามากๆ..."
คุณหมอโมดีแวร์สฺกลับประหลาดใจมากในวันรุ่งขึ้นเมื่อเขาเข้าไปในห้องนอนของเด็กหญิงเล็กๆคนนั้น
หนูน้อยยิ้มแย้มแจ่มใส เธอตื่นขึ้นท่ามกลางทุ่งดอกไม้
ดอกนาร์ซิซัสงอกขึ้นรอบๆโต๊ะข้างเตียง ผ้าคลุมเตียงกลายเป็นผ้านวมดอกแปรวองซ์ ข้าวโอ๊ตชูช่อไสวบนพรมผืนเล็กๆ ยังมีดอกไม้ซึ่งติสตูใส่ใจเป็นพิเศษ ดอกกุหลาบสวยสดงดงามดอกหนึ่งซึ่งเปลี่ยนโฉมมิได้หยุด มันคลี่ใบแล้วผลิดอกตูม ดอกไม้นั้นสูงขึ้นมาถึงหัวนอนริมหมอนทีเดียว
เด็กหญิงไม่มองดูเพดานอีกต่อไปแล้ว เธอเฝ้าชมดอกไม้ เย็นวันเดียวกันนั้น ขาทั้งสองข้างของเธอเริ่มเคลื่อนไหว เธอพอใจในชีวิต
จาก ติสตู : นักปลูกต้นไม้
@-->-- *** --<--@ ได้มีโอกาสไปดูดอกไม้บานที่งานราชพฤกษ์มาค่ะ ถึงคนจะแยะ แดดก็ร้อน แต่ก็ถือได้ว่าเป็นการไปเติมพลังให้ชีวิตที่ดีมากๆอีกครั้งหนึ่ง
ได้ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนสนิท ได้ไปยืนท้าลมหนาวบนที่ที่สูงที่สุดของประเทศ ได้ผจญภัยกับเหตุการณ์รถไฟตกราง กับกิจกรรมอะไรๆอีกอะไรหลายอย่าง (รวมทั้งการได้เข้าเฝ้ามกุฎราชกุมารภูฏานอย่างใกล้ชิด) มันทำให้สิ่งที่เคยอึดอัดบีบคั้นใจ ค่อยๆคลายออกไป
หรือจะเป็นจริงอย่างที่ติสตูว่าไว้ ว่าดอกไม้อานุภาพที่จะรักษาเยียวยาคนเราได้
นึกถึงบทเพลงเก่าเพลงหนึ่ง ของ ป้าง นครินทร์ ชื่อเพลงว่า "ประตู" เลยยกเอาท่อนหนึ่งของเพลงนั้นมาเป็นชื่อบล็อกในคราวนี้ค่ะ
เพียงแง้มบานประตู เธอไม่รู้หรือไร มีสวนและดอกไม้ รอให้เธอไปชม ดอกไม้สำหรับเธอ เพียงจะคิดดอมดม เธอเก็บมันได้เอง
ภาพอื่นๆติดตามชมได้ ที่นี่ค่ะ
Create Date : 28 พฤศจิกายน 2549 |
|
4 comments |
Last Update : 3 ธันวาคม 2549 11:40:23 น. |
Counter : 2389 Pageviews. |
|
|
|
เก่งเกินไปแล้วนะเจ้าหญิง