Bloggang.com : kiatsuda : เกาะกูด....Is My Paradise ( It 's rare item ...ข้าวเม่าทอดของวิน)

เกาะกูด....Is My Paradise ( It 's rare item ...ข้าวเม่าทอดของวิน)

พอสิ้นเสียงวิน....
ใจเจี๊ยบก็หายวูบ...ตายแล้ว?? นายวินของแอ๊นท์ท่าจะแย่
ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ตอนนั้นน่ะเรือเค้ากำลังจะทอดสมอ
ให้คนลงไปดำน้ำกัน
เกิดวินยังทำธุระไม่เรียบร้อย....
หลักฐานก็ต้องปรากฎแน่นอน.....แล้ววินจะเอาหน้าไปไว้ไหน?
( คิดล่วงหน้าแทนหลานไปแล้วเรียบร้อย...)

เจี๊ยบก็เลยแอบด้อมๆ มองๆ ไปดูแถวๆ ท้ายเรือ
ขณะที่คุณลุงคนขับเรือกำลังเตรียมจะทิ้งสมอ.......
( ทิ้งทำไมก็ไม่รู้ค่ะ เจ้าวินทิ้งทุ่นไว้ให้ตั้งเยอะแล้ว อิ อิ )
ปรากฎว่าตอนนั้นน้องมุกของเจี๊ยบก็กระโจนลงน้ำไปแล้วเรียบร้อยด้วย
ห้ามก็ไม่ทัน.....ทำไงดีล่ะ...
แต่เคราะห์ดีที่น้องมุกลงทางท้ายเรือด้านขวา
แต่วินอยู่ทางข้างเรือด้านซ้ายค่ะ.....
ซึ่งเป็นบริเวณที่เจี๊ยบกำลังสังเกตุการณ์อยู่

ซักพักเดียว....
บรรดาชายหนุ่มทั้งหลายในเรือก็กรูกันจะมาลงเรือทางฝั่งซ้าย
เจ้าวินก็ลอยออกมาท้ายเรือแล้วก็ห้ามพี่ๆ เค้าไม่ให้ลงทางด้านนี้
เพราะวินเห็นแล้วว่า...ทุ่นระเบิดหรืออีกนัยหนึ่ง
คือข้าวเม่าทอดของวิน
กำลังจะลอยกระเพื่อมๆ มาทางนี้

" พี่ครับ....อย่าเพิ่งลงทางนี้ครับ...ไปทางโน้น "

แต่พี่ๆ เค้าไม่ฟังกันเลย....

" ไม่เอาหรอก...เค้าว่าฝั่งโน้นหอยเม่นเยอะ
ทางนี้ไม่ค่อยมี ลงทางนี้ดีกว่า "

น่าน...ไม่รู้ซะแระ..ว่าหายนะกำลังจะมาเยือน
มิไยที่พ่อวินจะเกลี้ยกล่อมให้ทุกคนไปลงทางโน้นยังไง
ทุกคนก็ไม่ฟัง

จนกระทั่ง.....
ขบวนข้าวเม่าทอดของวินได้ลอยกระเพื่อมๆ
ผ่านหน้าทุกคนไปในระยะประชิด....
เล็กบ้าง...ใหญ่บ้าง....มีทุกไซส์ .. ทุกขนาด

ทุกคนถึงได้เลิ่กลั่ก....

" เฮ้ย... "

ไหมล่ะ...บอกแล้วไม่เชื่อ"

" อ๋อ...เข้าใจแล้ว.."

เพิ่งเข้าใจ...เมื่อเกือบสายไป

โดยที่ตลอดเวลาทั้งหมด...
เจี๊ยบได้แต่ยืนดูเหตุการณ์แบบใบ้รับประทาน
คือยืนมองตาปริบๆ โดยไม่สามารถช่วยอะไรใครได้เลย
แม้กระทั่งน้องมุก......
เพราะน้องมุกก็ได้รับเสด็จขบวนข้าวเม่าทอดของวิน
ในระยะประชิดเช่นกัน

เธอร้องคำเดียวว่า

" อี๊ย์ "
พร้อมกับรีบเอามือพุ้ยน้ำไล่ให้ไปไกลๆ
ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสนั่นหวั่นไหว.....
ขณะที่วินเองก็หัวเราะขำตัวเอง....อยู่กลางทะเลนั่นแหละ

( รูปนี้น้องมุกอยู่ทางซ้าย...ท่าทางเหมือนจะเป็นลมอยู่กลางทะเล
เพราะข้าวเม่าทอดของพี่วิน อิ อิ )

เจี๊ยบเข้ามารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับแอ๊นท์
พร้อมทั้งหัวเราะแบบหยุดไม่ได้....หัวเราะแบบใจแทบขาด
เราสองคนหัวเราะกันอย่างน้ำหูน้ำตาไหล...

จนคนในเรือหลายคนเดินมาถามว่าเราเป็นอะไรมากหรือเปล่า?

" ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่า แค่ลูกชาย..หลานชาย
ปล่อยทุ่นระเบิดกลางทะเลต่อหน้าต่อตาทุกคน เท่านั้นเอง "
อิ อิ

ส่วนเก็ท มิวส์ และมุก 3 คนนี้หลังจากเลิกหัวเราะกันแล้ว...
ก็มารวมหัวกันกับวินเพื่อถกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นว่า.....
สาเหตุเกิดจากแหนมแน่นอน.....
แอ๊นท์บอกทีหลังว่าวินมักจะมีอาการ
แบบนี้เมื่อทานอาหารที่แปลกๆ เข้าไป....
( คนอื่นเค้าไม่เป็นกันนะ....แปลว่าแหนมมันแปลกสำหรับวินคนเดียว)

แล้วสามคนนี้ก็ได้ข้อสรุปว่า.....
ทุ่นระเบิด หรือ ข้าวเม่าทอด หรืออะไรก็ตามที่วินปล่อยออกมานี้
เป็นวัตถุที่หายาก...กลางท้องทะเลลึก
ดังนั้นขอตั้งชื่อว่า rare item เพื่อเป็นที่ระลึก

ว่าแต่ว่าเวลาผ่านไปเพียงแค่ ไม่กี่นาที
rare item ของวินได้อันตรธานหายสาปสูญไปเกลี้ยงเกลา....
ไม่ทราบว่าจะลอยเท้งเต้งไปถึงไหน?
แต่แอ๊นท์ฟันธงว่าปลาในทะเลตอดกินจนหมด

เอ๊?? เย็นนี้เมนูอาหารเราจะมีปลาทอดหรือปลาเผาหรือเปล่าอ้ะ?

แหวะ !!!

Create Date : 19 เมษายน 2552

Last Update : 20 เมษายน 2552 9:58:46 น.

2 comments

Counter : 1011 Pageviews.

อิอิ
สงสัยเราจะกินปลาที่กินอาหารปลาซากูระของวินไปซะแล้ว
...แหวะ....

โดย: khunant

วันที่: 20 เมษายน 2552 เวลา:11:00:41 น.

เป็นการคืนธรรมชาติบ้างไงคะ ไปกินกุ้งหอยปูปลาแยะแล้ว ก็ให้อาหารเขากินบ้างดิ!!!!!

โดย: กระติ๊ดแดง

วันที่: 20 เมษายน 2552 เวลา:19:40:18 น.