วันนี้คนเยอะค่ะ แต่สู้เมื่อวานไม่ได้ เราก็เลยมีโอกาสเดินสลับกันเฝ้าบูธและสลับกันเดินไปดูบูธอื่นๆบ้าง ที่บูธของซัมซุง คนเยอะจริงๆ โดยเฉพาะหน้าเคาน์เตอร์รีเชฟชั่น พอโฉบเข้าไปดูใกล้ๆ ถึงได้เข้าใจ ก็น้องพริตตี้สูงยาวขาวสวยกันทั้งนั้น ขายาวจริงๆค่ะ แถมใส่บูธส้นสูงอีก เสื้อก็นะ เซ็กซี่ซะ หนุ่มๆเกาะเคาน์เตอร์ไม่ไปไหนเลยค่ะ หนุ่มๆไทยเราลงทุนเดินข้ามฝั่งฝ่าลมหนาวไปดูให้เห็นกับตาเหมือนกันว่าสวยจนลือหรือเปล่า? หลักฐานดูได้จากกล้องของทีมงานค่ะ

พอบ่ายๆสักสี่ห้าโมง คนเริ่มน้อย เราเริ่มหันมาคุยกันเอง เช่นเดินไปคุยกับบูธข้างๆ คนไทยด้วยกัน พอคุยจนเบื่อแล้วก็เดินไปคุยกับฝรั่งบูธตรงข้ามบ้าง คุยไปคุยมาก็เริ่มแลกไวน์กันบ้าง แลกแชมเปญกันบ้าง สนิทกันไปโดยปริยาย ตอนเย็นเราออกจากงานเร็วก่อนเวลาเลิกครึ่งชั่วโมง

ตอนนั้นหนุ่มๆในคณะกำลังเฮฮาเต็มที่ เราเชิญเพื่อนชาวญี่ปุ่นมากินข้าวด้วย เธอทำงานหนังสือพิมพ์ที่ญี่ปุ่นที่เกี่ยวกับธุรกิจด้านนี้ค่ะ เขาจะไปแทบทุกงานที่มีงานแสดงสินค้า และคุ้นเคยนกับพวกเราคนไทยดี ตอนแรกไปนั่งด้านหลังรถ หนุ่มๆไม่รู้ไปอำอะไรเขา พอตอนถึงร้านอาหารเลยไม่กล้าไปนั่งโต๊ะเดียวกับหนุ่มๆอีก แล้วคอยหันมาถามทุกครั้งที่เราคุยกันว่า “จริงๆน่ะเหรอ จริงๆน่ะเหรอ” ทุกครั้งจนเราขำ ว่าสงสัยโดนพวกนั้นหลอกอำอะไรไปเยอะจน งง ว่า อะไรเป็นอะไร

Create Date : 02 มีนาคม 2549
Last Update : 15 มีนาคม 2549 13:30:34 น.		1 comments
Counter : 458 Pageviews.
Share Tweet