100 บาท กับตะเบ๊ะงามๆ

เรื่องนี้ผมเคย post ไว้ที่รัชดาหลายเดือนมาแล้วครับ และได้ก่อให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้ผดุงความยุติธรรมบนหอคอยงาช้างบางท่าน จนสุดท้ายกระทู้ก็ถูกลบเลือนไปตามกาลเวลา...

เรื่องมันมีอยู่ว่า...

วันนั้นผมได้เอารถกระบะไมตี้ตอนเดียวเก่าๆของน้าสาว
ไปขนพิมพ์ไฟเบอร์กราสจากโรงหล่อแถวพระรามสอง เนื่องจากน้าสาวของผมกำลังจะเดินทางกลับไปทำงานที่ต่างประเทศ รถคันนี้จึงไม่ได้รับการดูแลมากนัก และอยู่ในสภาพที่วิ่งได้แต่อย่าเร็วจะดีกว่า เนื่องจากระยะเบรกจะมากกว่ารถในสภาพสมบูรณ์อยู่มาก

ครับ...ส่วนพิมพ์ไฟเบอร์กราสเพื่อนๆบางท่านอาจจะนึกภาพไม่ออก ให้นึกถึงเบ้าทำขนมแล้วกัน เบ้าคุกกี้ หรือขนมโก๋ที่กดแล้วจะมีลวดลายติดลงบนเนื้อแป้ง แต่ไม่ได้ทำจากพลาสติกหรือ สังกะสี แต่เป็นไฟเบอร์กราส ส่วนขนาดก็เท่ากับม้าเทศตัวใหญ่ๆน่ะครับ (เนื่องจากเป็นพิมพ์สำหรับหล่อรูปม้า) แบ่งเป็นส่วนๆ หัว - ตัว - ขาฯลฯ ซึ่งพิมพ์จะมีน้ำหนักไม่มาก แต่ด้วยรูปทรงที่โปร่งทำให้ต้องก่อซ้อนทับกันขึ้นไปสูงเกินหลังคารถไปหน่อย ไม่มากครับ ไม่เกินหนึ่งฟุต

ซึ่งทางผมก็ได้มีการคลุมผ้าใบพลาสติก และมัดไว้อย่างแน่นหนา ถึงรถคว่ำก็คงไม่ร่วงหล่นลงมาง่ายๆแน่นอน

ขากลับผมใช้เส้นทางวงแหวนตะวันตก และได้มีด่านตรวจตั้งอยู่เป็นประจำ ...
...
...
ขณะที่ผมกำลังเคลื่อนที่ผ่านสีข้างของพี่ตำหนวดนายสุดท้าย และกำลังเร่งเครื่องเพื่อไปต่อ พี่ตำหนวดอีกท่านหนึ่งก็โผล่มือมาโบกให้ผมจอด (นึกถึงเวลาถ่ายรูปแล้วเพื่อนเอามือมาบังหน้ากล้องนะครับ) ผมไถลไปเกือบห้าเมตร ถึงจะจอดเข้าข้างทางได้ (เนื่องจากเบรกไม่ดี)

พี่ตำหนวดท่านก็เดินอาดๆตามท้ายรถผมมา ก่อนที่จะมาทักทายก็มีการเปิดผ้าใบดูนิดหน่อย...

"หวัดดีครับ" ผมทักทาย
"บรรทุกไฟเบอร์จะไปไหนหรือครับ" (แน๊ะรู้จักด้วยว่าเป็นอะไร)

"เอาไปเก็บที่บ้านครับพี่" ผมตอบ

"สองเรื่องนะครับ บรรทุกของหนัก กับไฟเบรกขาด" "ถ้าของหล่นจะกีดขวางการจราจรและก่อให้เกิดอุบัติเหตุนะครับ" พี่แกเริ่มการเจรจา พร้อมกับเอนตัวเข้ามาใกล้ๆผมเพิ่มความสนิทสนม

"เอ...แต่ของผมไม่หนักนะครับพี่ เป็นไฟเบอร์กราส พี่ก็รู้จักนี่ครับ เนี่ยรถผมก็ป้ายเขียวจดบรรทุก แถมยังคลุมผ้ารัดแน่นหนาเลย"

พี่ตำหนวดทำหน้าอึ้งๆแบบไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิต (อ่ะนะ)
...
...
...

"แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ" (อ่าว แล้วปล่อยผมไปดีๆไม่ได้เหรอ)

...
...

สุดท้ายคนงานที่นั่งมาด้วยก็บอกให้ผมควักใบแดงให้พี่เขา เนื่องจากทำฟาวล์โดยเจตนา

ผมแอบสอดใบฟาวล์ให้พี่เขาตรงกระดานรองเขียนตามธรรมเนียม

พี่ตำหนวดถอยห่างจากตัวรถพร้อมกับตะเบ๊ะแข็งขัน "ขอบคุณครับ ขอให้ค้าขายเจริญรุ่งเรืองครับ"

ผมพารถเคลื่อนตัวออกมาพร้อมกับความประทับใจในตะเบ๊ะแข็งขันของพี่เขา ...ไม่ต้องเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหน คุณก็สามารถเก็บความประทับใจอย่างนี้ได้ครับ

Create Date : 27 มิถุนายน 2550		3 comments
Last Update : 27 มิถุนายน 2550 12:32:24 น.
Counter : 493 Pageviews.
Share Tweet