รักร้าว....................(เรื่องสั้นคำกลอน) อาจเพราะฟ้านำพามาลิขิต ให้ชีวิตสองคนต้องเคียงข้าง หยาดน้ำตาจึงหลั่งมิจืดจาง เมื่อรักร้างรักร้อนร่วงโรยรา ..................... ๑ เธอเป็นสาวแสนสวยหาใครเหมือน งามดั่งเดือนลอยเด่นอยู่เหนือหล้า ชายหลายคนหมายปองสอยดอกฟ้า แต่กานดามองผ่านเมินทุกคน มาพบพิษรู้ฤทธิ์รักอย่างแสนง่าย ขณะคล้ายเหม่อมองเหมือนสับสน เมื่อชายหนึ่งผ่านหน้าจะเลยพ้น ในกมลร้อนวูบวาบอุรา จำหักอายกรายใกล้ชม้ายหา เอ่ยถามว่าหวังพบผู้ใดหนา พอจะช่วยตามตัวมิชักช้า ให้พบหน้าเจรจาตามต้องการ ๒ หนุ่มนักข่าวมองหน้าสาวคนสวย ใจแทบม้วยยามมองสบประสาน ให้หมดหล้าหมดภพตลอดกาล ก็ยากขานสาวใดมาเทียบเธอ ใจเริ่มหวังทอรักสานประสงค์ มุ่งดำรงตั้งจิตเพียรเสนอ หมายปลูกรักผูกพันมัดใจเธอ ให้มิเผลอละเมอหาผู้ใด ๓ จึงเริ่มร่ายเจรจาประโลมหวาน เพียรสรรค์คำซ่านทรวงระรุ่มไหว มาณีวรรณเพลิดเพลินเจริญใจ ยากเดินห่างไปลับจากสายตา ไวพจน์หนุ่มรู้ทีมักคอยท่า เพียรเวียนมาแวะทักเสกหรรษา ให้ตัวเธอระเริงรุ่มอุรา จนฟ้าสางสองคนจึงยอมลา ๔ ในใจสาวเริ่มรู้รักอร่อย เมื่อศรน้อยปักทรวงละห้อยหา จะดึกดื่นมืดค่ำยังหวังคว้า อยากได้มาเคลียคลอชายคนนั้น หลายสัปดาห์ผ่านพ้นบนหนามเศร้า รักแผดเผาเร่าร้อนโกรธหุนหัน พาลโทษฟ้าโทษเวลาโทษตะวัน ไยไม่ผันเคลื่อนผ่านเร็วกว่านี้ ๕ ดึกคืนหนึ่งลมอึงฝนโปรยถี่ ตัวเธอนี้เลิกงานจากหน้าที่ เดินเหม่อหม่นมองทางเปลี่ยวฤดี ก่อนเต้นถี่เมื่อพบใครคนนั้น ๖ ไวพจน์เมียงมองดูสาวคนข้าง ที่เยื้องย่างยืนหลบสายฝนนั่น เมื่อสบตาความจำฉุกฉับพลัน ใจเริ่มสั่นกระตุกวาบยินดี ต่างมองหน้าส่งนัยว่าคิดถึง เธอซาบซึ้งเอียงอายเมินหน้าหนี เขาแก้เก้อฉับพลันมิรอรี หนาวอย่างนี้คงเหงาคิดวุ่นวาย ไปที่พักของผมคงดีกว่า มีเหล้าดื่มดับล้าดับกระหาย ทั้งหงอยเหงาทั้งหนาวก็จะคลาย ใจสบายสำราญสุขซึ้งทรวง ๗ มาณีวรรณวูบวาบใจหวาบหวาม รีบเดินตามด้วยใจลอยหล่นร่วง ไวพจน์หนุ่มจูงมือพาเดินควง สาวไม่ท้วงไม่ห้ามปล่อยตามใจ บนถนนความรักเปิดฉากหวาน ผสมผสานอวลอุ่นแสนสดใส สองหนุ่มสาวเคลียคลอพะนอใจ หวังร่ำไรหยุดยั้งรั้งเวลา ๘ ที่ห้องพักชายหนุ่มประโลมอ้อน ให้งามงอนเอียงอ่อนตามประสา ทั้งน้ำคำแววตาซ่านอุรา กัลยาไหวยวบด้วยแรงรัก เพลงสายฝนกระหน่ำพาแช่มชื่น รักทั้งคืนเหมือนสวรรค์น้อมนำหลัก มอบมาให้ด้วยพร้อมที่เพียงภักดิ์ ดังทอถักรักงามประสานไว้ ดงดอกรักเบิกบานบนลานฝัน เป็นประกันหัวใจที่ยิ่งใหญ่ มาณีวรรณอ่อนหวานยิ้มละไม มองโลกใสสีชมพูเหมือนอุรา ๙ หกเดือนหลังมรสุมเริ่มขยับ ไวพจน์รับงานด่วนที่เรียงหน้า เริ่มผิดนัดชักช้าเลยเวลา สาวเริ่มเหงาเหว่ว้าคิดวุ่นวาย อีกเพื่อนฝูงยุยงกระหน่ำแหย่ ใจย่ำแย่ย้อนย้ายมิขาดสาย มาณีวรรณสาวสวยเริ่มออกลาย ไปด่าชายให้อายขายหน้าคน ..............จบภาค๑.................. ๑๐ กับครั้งแรกชายหนุ่มยอมทนนิ่ง ด้วยรักหญิงจริงใจมิกลัวบ่น พยายามอ้อนง้อดวงกมล เฝ้าดั้นด้นทนด่าให้ลงทัณท์ เรื่องสงบรักหวานบานสะพรั่ง เป็นอีกครั้งที่ทั้งสองวาดเติมฝัน ให้ผู้ใหญ่มาคุยปรึกษากัน ถึงหมายหมั้นวิวาห์ในเร็ววัน ๑๑ อีกสามเดือนก่อนวันงานหมั้นหมาย หัวหน้าชายมีคำสั่งเร็วเกินสรร ให้ชายหนุ่มไปต่างแดนนับร้อยวัน จึงเลยวันทันหมั้นที่สาวรอ เรื่องเลื่อนวันยั้งรออย่าเสนอ ด้วยตัวเธอดื้อรั้นจนคนหงอ เมื่อตั้งใจจะยืนมิยอมงอ เรื่องรอต่อหมดทางจะเป็นจริง ๑๒ จึงมีแค่ลาออกจากนักข่าว เป็นหนูตกถังข้าวตามคำหญิง แต่ตัวเขารีรอหวังประวิง ด้วยยังหยิ่งศักดิ์ศรีที่มีมา ๑๓ ตัวชายหนุ่มเริ่มเศร้าเคล้าความกลุ้ม กลัวร้อนรุ่มหมดงานหมดคุณค่า แล้วโชคร้ายก็มาอวดศักดา เมื่อกานดารู้ข่าวเขาเลือกไป ๑๔ งานหมั้นหมายยุติวิวาห์สิ้น รักถวิลจบลงด้วยหมองไหม้ แต่ตัวเธอหาหยุดความโศกไว้ เที่ยวไล่ล่าด่าทอชายคนรัก ๑๕ เมื่อห่างหายจากกันระยะหนึ่ง ใจไวพจน์เริ่มซึ้งเรื่องอกหัก เขารู้ดีความรักที่ทายทัก ยากสมัครให้สมตามใจปอง ด้วยดอกฟ้าดอกนี้ยากรักษา ยากบูชายกย่องอยู่ร่วมห้อง อารมณ์เธอดุจเพลิงเกินประคอง จึงปล่อยตามครรลองของชีวี ๑๖ ในสามเดือนที่สาวเพียรตามด่า ไร้เวลาไม่เลือกสถานที่ เธอตามไปแดนไกลด้วยฤดี ที่ล้นปรี่ด้วยแค้นใช่รักงาม เขาจึงเลิกกับเธอด้วยสันติ เธอทิฐิไม่คิดหยุดท้วงถาม เดินจากมาไม่ง้อไม่คิดตาม จนสามเดือนผ่านไปเขากลับมา ๑๗ การพบหน้าอีกครั้งของทั้งสอง เต็มด้วยหนองเจ็บปวดเกินสรรค์หา ในทุกครั้งที่พบหน้าสบสายตา เธอด่าไปเขาด่าตอบหมดต่อรอง มาณีวรรณเริ่มรู้เธอหมดค่า เมื่อสายตาคนรักขุ่นหม่นหมอง ไม่มีแววยิ้มสรวลให้ลิ้มลอง มีแต่จ้องสาดเพลิงเผาผลาญใจ ๑๘ อนงค์นางเริ่มนิ่งหลบเลียแผล อยู่กับแพ้ในห้องคอยถูไถ ด้วยคิดว่าไม่นานต้องเปลี่ยนไป ให้ใจเธอหมดช้ำหมดราคี แต่ความรักของเธอสร้างผิดที่ แค่เพื่อนรี่มาฟ้องยุเสียดสี ว่าคนรักมีใหม่มาภักดี พาเธอเคืองเจ็บถี่สะเทือนทรวง ..............จบภาค๒.................. ๑๙ เมื่อรักคุดจนคดหมดเหตุผล ในกมลคนเก่งหมกหึงหวง หมายช่วงชิงเอาตัวจากสาวควง ด้วยงกห่วงหวงสิทธิ์คิดจับจอง ๒๐ เธอคนงามเคยรั้นจนแม่ห่วง เฝ้าทักท้วงหลายหนถึงจองหอง แต่เธอนิ่งไขสือคลอทำนอง เหมือนเห็นพ้องพร้องคำของมารดา ๒๐ เมื่อเธอคิดอุบายจนได้เรื่อง ก็ข่มเคืองมาดักประสบหน้า ไวพจน์หนุ่มหน้าใสเดินออกมา ใจกานดาเต้นผวาอยากกอดไว้ จำเสแสร้งร้องชวนแอบอำพราง ถ้าคุณว่างเชิญหน่อยจะได้ไหม ฉันมีรักคนใหม่เร็วทันใจ จะได้หมั้นแล้วแต่งเดือนหน้านี้ คุณเป็นเพื่อนแสนดีของตัวฉัน ที่สำคัญที่สุดบนวิถี จึงอยากเลี้ยงอาหารสุราดี แล้วชาตินี้เลิกพบคบค้ากัน เขามองหน้าสาวงามคนรักเก่า ด้วยเหงาเศร้าคลุกเคล้าเกินคาดฝัน เรื่องเสียดายอยากยื้อเลิกพูดกัน มีแค่หวั่นแทนชายคนต่อไป แต่เมื่อเธอได้ดีมีรักใหม่ ควรดีใจใช่หน่ายทำหน้าไหม้ เขาจึงยิ้มนุ่มนวลละมุนละไม ก่อนนั่งรถไปห้องสาวคนงาม ๒๒ ค่ำคืนนั้นฝนตกเหมือนปีก่อน เหมือนเมื่อครั้งรักร้อนนอนหวาบหวาม แต่คืนนี้ใจเธอเต้นตูมตาม ด้วยรุ่มร่ามลามร้อนกับกลโกง มาณีวรรณป้อนเหล้าตักกับแกล้ม พร้อมยิ้มแย้มชวนคุยราวปลอดโปร่ง การดื่มกินผ่านไปหลายชั่วโมง จนเขาโงงเงงทรุดล้มก่อนหลับลง เธอเมียงมองกรงว่างเคยขังหมา ใหญ่หนาแน่นพอใช้ตามประสงค์ จึงลากร่างคนรักยัดนอนตรง แล้วบรรจงล็อกแน่นขังเขาไว้ ๒๓ เมื่อเสร็จสิ้นตามแผนเธอเริ่มฝัน จะกักเขาในนั้นจนหวั่นไหว ยอมสยบมอบรักมาเอาใจ จึงจะปล่อยให้ไปได้ทำงาน เธอคิดเพลินเผลอหลับจนรุ่งเช้า. มาตื่นเอาด้วยเสียงโกรธเผาผลาญ เขาตะโกนตะเบ็งยากเปรียบปาน เหมือนประหารเธอนี้ให้ตกตาย นางคนชั่วใจหยาบต่ำกว่าหมา รีบปล่อยกูอย่าช้าจะฉิ...หาย ถ้ามัวช้าอาจเจ็บได้วุ่นวาย อย่าลวดลายปล่อยกูในเดี๋ยวนี้ ๒๔ มาณีวรรณทำนิ่งเหมือนไขสือ ทั้งใจเจ็บหูอื้อมือสั่นถี่ ชายคนรักด่าดังหมดปรานี พาฤดีเธอปวดสุดเฉยชา จึงลุกเดินมาใกล้หน้ากรงหมา มองจ้องหน้าชายหนุ่มพลางพูดว่า ถ้าเธอยอมอยู่นิ่งเจรจา คุยปัญหาเสร็จสิ้นจะปล่อยเธอ เขาทนฟังก่อนโกรธใจสลาย ถุยน้ำลายรดหน้าคนเสนอ พร้อมด่าว่าอย่างเธออย่าหมายเจอ ฉันจะเพ้อจะรักอีกต่อไป คนอย่างเธอฉันเพลียใจละเหี่ย เหมือนเป็นแม่ใช่เมียใครทนได้ จะยอมตายไม่อยู่ดูหน้าใคร ถ้าต้องใกล้เคียงเธออีกสักครา ๒๕ ใจของหญิงครวญช้ำเหมือนตายจาก เราแค่เศษซากเน่าที่ไร้ค่า เขาจึงด่าหมดรักไม่ไขว่คว้า ให้น้ำตาเป็นเพื่อนแทนใจชาย เมื่อรอยเศร้าทับถมจนเกินต้าน มันแผ่ซ่านประชดให้ฉิ...หาย พธูงามหยิบไม้เยื้องย่างกราย แทงวุ่นวายพร้อมแช่งแกไปตาย! ๒๖ เพราะกรงแคบพอดีตัวหมดทางหนี ไม้ทิ่มลงที่ตาไม่ขาดสาย ชายหนุ่มร้องโอดครวญเจ็บเจียนตาย คนข้างห้องวุ่นวายรีบวิ่งพรู สาวเปิดห้องวิ่งหนีออกถนน แล้วซ่อนตนนานปีด้วยอดสู ส่วนฝ่ายชายบอดคู่หมดทางดู ดำรงอยู่ในโลกที่มืดมน เพราะตาซ้ายหมดทางจะรักษา ด้วยเชื้อไข้ตาขวาลามสับสน พาตาซ้ายมืดดับหมดทางยล เขาจึงหม่นเศร้าหมองทั้งแค้นเคือง ๒๗ อีกหนึ่งปีสาวงามจึงเผยหน้า เพราะมารดาเจ็บป่วยยากถ่วงเรื่อง จำออกมาสู้คดีอย่างสิ้นเปลือง หวังเรื่องเคืองลุล่วงได้จบลง แต่พ่อแม่ฝ่ายชายไม่หยุดนิ่ง ทำทุกสิ่งหวังพบสมประสงค์ คือหญิงสาวติดคุกอยู่ในกรง ไม่อาจทนงเป็นทาสแห่งอารมณ์ ..............จบภาค๓.................. ปลายทางรักร้าว...ที่เกินคาดหมาย ๑ แค่สามเดือนอิสระก็มาใหม่ พาสาวสวยได้พบชายอีกหน เธอตั้งท้องมีลูกเป็นแม่คน เป็นเหตุผลพ้นโทษก่อนเวลา เพราะไวพจน์เป็นห่วงกลัวลูกแย่ ด้วยตัวแม่ถูกขังโศกนักหนา ไม่กินข้าววกินปลาหลายวันมา เขาจำรามืออ่อนข้อยอมให้เธอ ๒ ออกจากคุกสองคนใช่เคียงคู่ แค่พธูมีสัญญามาเสนอ ให้ไวพจน์เป็นบิดาลูกของเธอ เป็นข้อเสนอมีกำหนดเพียงสามปี เมื่อลูกโตเข้าเรียนต่างพร้อมหย่า ในสัญญามีคำสั่งแค่หน้าที่ ให้เป็นพ่อสามล้านในสามปี แค่ทุกปีมาเยี่ยมตลอดไป ๓ อย่ามองว่าเพราะเงินเขาจึงเปลี่ยน เพราะเขาเพียรห่างเธอคอยผลักไส ตั้งแต่ต้นตั้งแต่เลิกกันไป มาอ่อนให้เพราะในใจรักลูกจริง กลัวทารกอาจตายอยู่ในคุก ด้วยแม่ทุกข์เหมือนบ้าราวผีสิง เฝ้าคร่ำครวญทุบตนถีบข้าวทิ้ง ไม่หยุดนิ่งไม่กินหลายราตรี ๔ ยิ่งมีท้องอารมณ์เพ้อพลุกพล่าน เขาสงสารลูกน้อยมิอาจหนี อาจต้องตายขาดตนหมดชีวี เพราะแม่อัปรีย์ทุบท้องร้องครวญคราง จำยกโทษให้ปรับเงินแทนต้องขัง ให้เธอนั้นมีหวังตามสรรค์สร้าง ได้ตัวเขาเป็นสามีตามคิดวาง เป็นคู่นางนานแค่เพียงสามปี เพื่อลูกน้อยได้เกิดมาดูโลก ได้โชคดีเป็นคนมีวิถี ไม่ต้องสิ้นเพราะอารมณ์แม่อัปรีย์ ใช่ฤดีมีรักหลงอาลัย .......จบสมบูรณ์........................ ..............................ยามี่จัง///...   Create Date : 07 มกราคม 2551 20 comments Last Update : 13 มกราคม 2551 23:20:23 น. Counter : 7897 Pageviews. Share Tweet

สวัสดี ยามดึกครับ ตอนนี้อ่านยังไม่จบ จะแวะมาอ่านใหม่นะครับ ราตรี(อรุณ)สวัสดิ์ครับ อิ อิ อิ *************************   โดย: คนสาธารณะ 7 มกราคม 2551 2:47:30 น.

โดย: นายแจม 5 กุมภาพันธ์ 2551 22:21:18 น.

เค้ามาได้แล้วพี่จ๋า   โดย: ญามี่ 14 มีนาคม 2551 23:25:57 น.

มะไรจะได้ฤกษ์อัพใหม่อีกนิ   โดย: ญามี่ 26 มีนาคม 2551 13:57:55 น.

เป็นเวปที่น่ารักมากๆเลยค่ะคนทำต้องเก่งมากๆเลยใช่ไหมค่ะ สุดยอด! แค่นี้ก่อนนะค่ะหวัดดีค่ะ(เพลงเพราะจัง) ชอบมากๆ   โดย: แฟนชูก้า IP: 117.47.139.62 28 กุมภาพันธ์ 2552 21:50:51 น.

โดย: bigmama48 15 กันยายน 2552 21:47:54 น.

น่ารักมากค่ะ   โดย: ยูมิ IP: 192.168.212.109, 118.172.168.164 8 ธันวาคม 2552 13:12:10 น.

เพราะดีคร้า.....!!!~~ v v v v v v v v v ชอบมากๆๆเรย Chompoo .. Mook. .!~!~   โดย: pu กะ mook IP: 118.174.2.220 25 ธันวาคม 2552 9:19:05 น.

เพราะดีค่ะ ชอบ ชอบ "กระบี่อยู่ที่ใจ แม้เป็นลำไผ่ก็ไร้เทียมทาน" สุดยอดเลย คมมาก   โดย: stillness IP: 110.49.137.160 22 มกราคม 2553 23:29:43 น.

love and miss   โดย: junjuly IP: 118.173.55.147 23 มกราคม 2553 13:34:13 น.

กลอนอ่านแล้วซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยอ่ะตรงกับชีวิตมากเลย   โดย: ouy น่ารัก IP: 119.42.88.167 25 กุมภาพันธ์ 2553 10:04:30 น.

ชอบมากค่ะและซึ้งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย   โดย: Black Rose IP: 125.24.201.162 30 เมษายน 2553 23:02:03 น.

อ่านแล้วอยากร้องไห้ ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากมาย   โดย: มีมี่ IP: 115.67.211.252 1 พฤษภาคม 2553 12:02:44 น.

ยิ้มก่อนอ่าน ตาหวายก่อนเปิด ข้างในมีหัวใจ ให้เธอนะครับ   โดย: เก่ง IP: 117.47.215.96 4 พฤษภาคม 2553 9:11:45 น.

ยาวจัง จ:แว:มาอ่านอีกรอบน้าาาาา   โดย: ลูกน้าม IP: 124.157.226.160 8 มกราคม 2554 19:18:08 น.

หวาน ซึ้ง มากกกกกกอ่านแล้วสุโค่ยนำตาลเรียกเพ่เลยค่ะ   โดย: เปรี้ยวจี๊ด IP: 58.9.6.160 27 มกราคม 2554 0:29:53 น.

เพลงซึ้งชวนเหงาใจจังเลย แบบก็นี้แย่เลยน่ะสิ   โดย: นะพี่ใหญ่ IP: 119.42.101.33 28 พฤษภาคม 2554 11:07:51 น.

น่ารักอ่ะค่ะ รวมถึงภาพสวยๆ เพลงก็เพราะมากมาย...โอ้ยสุดจะบรรยายค่ะ แล้วจะและมาอีกนะคะ   โดย: แอนญ่า IP: 125.24.135.13 28 พฤศจิกายน 2554 15:19:57 น.

ชอบจัง!!! ขอบคูณนะ   โดย: Woda IP: 202.28.78.138 27 กุมภาพันธ์ 2555 16:09:21 น.

ถ้าคนเรามีความเชื่อจัยกัน และมีความจิงจัยต่อกันก็จะคงอยู่ด้วยกัน ตลอดไป   โดย: hamtaro IP: 118.173.25.96 2 เมษายน 2555 12:02:58 น.