ฮ่องกง First flight in my life แต่ลงเอยที่มาเก๊า
เกิดมาตั้งนาน จนอายุป่านนี้ ไปมาแล้วทั่วประเทศทำงานก็ทำมาหลายปีแล้ว บ้านก็ซื้อแล้วรถก็มีแล้วยังไม่เคยขึ้นเครื่องบินกะเค้าซะทีไม่ได้กลัว ไม่ได้จนขนาดหรอกนะแต่คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องไป เพราะชอบขับรถไปมากกว่าถ้าไปเมืองนอกก็ว่าไปแต่คิดว่ายังไม่อยากไปเมืองไทยยังมีที่เที่ยวอีกมากมายรอให้ผมได้ไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์แต่หลังๆมานี่ทนเพื่อนๆเล่ากันไม่ไหว คนนั้นไปสิงคโปร์ คนนั้นไปบาหลีคนนี้ไปญี่ปุ่น สวยมากเลยนะตัวเธอ เลยเกิดความคิดว่าไหนฟะ เมืองนอก มันจะแค่ไหนกัน ขยันไปกันจริงๆลองดูซักครั้งแล้วกันแต่งานนี้ไม่หมูแน่นอนยิ่งคนไม่เคยแบบผมด้วยนะ เดี๋ยวได้ไปมัวแต่หลงทาง ไม่ได้เที่ยวกันเริ่มจาก ไปไหนดีล่ะ ไปเมืองนอก เอ่อ ต้องไปเครื่องบินสินะ แล้วทำไงอ่ะเข้าเว็บเช็คราคาตั๋ว โอวแม่เจ้า ราคานี้ผมเที่ยวเมืองไทยได้ทั้งปีเลยนะเนี่ยแค่ราคาตั๋วก็จบแล้ว ความฝันที่จะไปเมืองนอกกะเค้าแต่แล้วก็มีเสียงกระซิบมาจากสวรรค์ ไป Air Asia สิ แต่ต้องรอช่วงโปรนะโดยเฉพาะ 0 บาทAir Asia เปิดจอง 0 บาทปั๊บรีบจองตามคำแนะนำของเพื่อนๆที่เคารพเที่ยงคืนเข้าเว็บเลย นั่งหน้าคอม จิตใจมุ่งมั่นแล้วก็งงตัวเองว่า แล้วตูจะไปไหนเนี่ย เอ้าเฮ้ยมัวแต่คิดลองดูก่อนไปไหนก็ได้ฮ่องกง เอ่อ ไม่มีแฮะ ทำไมมีแต่ราคาสูงๆ หรือเค้าไม่มีโปรหว่าเว็บก็ล่ม เข้าได้มั่งไม่ได้มั่ง ช้าสุดๆ แต่ด้วยใจมุ่งมั่นต้องเอาให้ได้ตีสองยังไม่ได้เลย โอยไม่ไหวนอนดีกว่า จะเที่ยวเมืองนอกกะเค้าซักทีมันยากแบบนี้เลยเหรอก็เรามันงบน้อยนิ ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ก็ต้องเอาแบบนี้แหละเช้ามาแอบเจ้านายเล่นต่อมาเลเซีย เอ่อ ใกล้ไปมั้งไปต่างประเทศทั้งที สิงคโปร์ มีอะไรอ่ะเมืองเล็กอย่างนั้นมาเก๊า เฮ้ย ชื่อนี้เคยได้ยินเฉินหลงพูดในหนังบ่อยๆ มันต้องมีอะไรมั่งหละ เอาวะแล้วก็ได้มา แต่อีกหลายเดือนกว่าจะได้บิน แต่ไม่ได้เราต้องไปโม้กะเพื่อนๆหน่อยว่า เฮ้ยตูก็ไปได้เหมือนกันนะโว้ย เมืองนอกเนี่ยเห็นมั้ยไปจองมาแล้วเฟ้ยมาเก๊าครับมาเก๊า...มันคือประเทศเหรอ หรือเมืองไหนมันอยู่ตรงไหนอ่ะ มันมีอะไรมั่งเหรอคิดไงไปมาเก๊าเฮ้ยมันมีแต่บ่อนนะ จะไปทำไมเอ่อ .... ผมก็ไม่ทราบอ่ะครับ แล้ววันเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหกผ่านไปนานจนเกือบลืม แล้วก็ถึงเวลาเดินทาง ให้ตายสิชีวิต พึ่งขึ้นเครื่องครั้งแรก มันเป็นอย่างนี้นี่เองเครื่องบินมันก็คล้ายๆรถทัวร์อยู่เหมือนกันนะจะว่าไป ตื่นเต้นมากๆเครื่องบินขึ้นไปฟิ้ว...............โหสุดยอดจริงๆ นั่งมองเมฆไปตลอดทางเลยโลกเรามองจากด้านบนมันเป็นแบบนี้เองเหรอจนถึงมาเก๊า เครื่องลงแล้วแต่เรายังไม่ลุกรอขอเป็นคนกลางๆ ค่อนไปทางท้ายดีกว่าจะได้มีตัวอย่าง เค้าทำไงกันเราก็ทำตามๆเค้าไป แล้วก็มายืนหน้าสนามบิน แบบงงๆจะไปทางไหนดีเนี่ย จะไปยังไงล่ะเนี่ย แล้วทำไมป้ายบอกทางมันไม่ค่อยมีภาษาอังกฤษเลยฟะแล้วตูจะไปยังไงล่ะเนี่ย มันคิดว่าเมืองมันจะให้แค่คนของมันเดินทางหรือไงฟะไม่ต้อนรับนักท่องเที่ยวบ้างเลย ใจร้ายจริงๆ แล้วก็ตัดสินใจไปแท็กซี่ ถึงโรงแรมจนได้ แต่แหมพี่แกขับซะ ไม่เกรงใจคนเท่ห์ๆอย่างผมบ้างเลยก็เข้าใจนะว่าแกขับเก่ง แต่ทางมันแคบแล้วก็วกไปวนมาพี่แกขับช้าๆหน่อยก็ได้มั้ง จะรีบไปตายหรือไงหรือแกติดมาจากขับแข่งรถ มาเก๊ากรังปรีก็ไม่ทราบ พอหมดการแข่งขันพี่แกเลยมาขับแท็กซี่แทนตกค่ำออกไปท่องราตรี เดินไปมาแบบงง บ้านเมืองเค้าก็สวยดีอยู่หรอกนะลมหนาวพัดมาเล็กๆ เดินชมแสงไฟ ยามราตรี บนถนนที่ปูอิฐตลอดแนว ตึกรามบ้านช่องออกแนวเสปน โปรตุเกส ให้ความรู้สึกเหมือนยุโรปจัง (ไม่เคยไปหรอกนะแต่คิดว่าน่าจะแบบนี้แหละ)เช้าตื่นมาเดินเมืองอีกครั้ง อากาศเย็นสบายมาก โบสถ์ อาคาร สถาปัตยกรรม ต่างๆ นับว่าสวยแปลกตาดีทีเดียว อาหารการกินก็คล้ายบ้านเราอยู่นะ แต่พี่แกไม่ใช้ช้อนกันอ่ะ มีแต่ตะเกียบ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันกว่าจะอิ่มสรุปว่าดีครับ สวยงามมีเอกลักษณ์ น่าลองไปดูซักครั้งไม่ขอพูดถึงเวเนเชี่ยนนะครับ เพราะมีคนพูดถึงเยอะแล้ว และสำหรับผมแล้วมัน งั้นๆจริงๆทริปนี้ข้ามไปฮ่องกงด้วย แล้วจะมาเล่าวันหลังนะครับ
-- ที่เอามาเล่าให้ฟังนะค๊ะ
-- บรรยายมีอารมณ์จังคร่ะ
-- แต่เชื่อว่าตอนนั้นคงไม่อรมณ์ขันใช่มั้ยค๊ะ
-- ตั้งแต่ตอนว่าจะไปไหนดีอ่ะ
-- ไม่ต้องห่วงนะค๊ะ อ่านทุกบรรทัดจิงๆคร่ะ
-- แล้วจะรอต่อนะค๊ะ
-- ไม่ทราบว่าไปคนเดียวเหรอค๊ะ
-- อย่าลืมดูแลตัวเองรักษาสุขภาพด้วยคร่ะ