Bloggang.com : KeRiDa : เมื่อมะเร็ง....มาเยือน

เมื่อมะเร็ง....มาเยือน

จำได้ว่าราวต้นเดือนมกราคม 2549 ฉันเริ่มมีเลือดออกจากช่องคลอดบ่อยครั้ง ลักษณะจะเป็นก้อนคล้ายเฉาก๊วยเลยแระ ไหลยังกะน้ำประปา ต้องนั่งยอง ๆ ปล่อยให้เลือดไหลให้หมด จึงลุกขึ้นยืน ตอนนั้นก็คิดว่า คงเป็นการเข้าสู่วัยทอง เลยไม่ได้ใส่อะไรมากนัก

จนวันหนึ่งในเดือนพฤษภาคม 2549 หลังจากเลือดออกแล้วเริ่มมี อาการปวดท้อง อ๊ะ..ไม่ได้การ จึงไปหาคุณหมอสูตินรีเวชที่เคยทำคลอดให้ ขึ้นขาหยั่งหมอตรวจปุ๊บ เลือดไหลโกรกไม่ยอมหยุด คุณหมอต้องยัดผ้าก๊อซ และเขียนโน้ตให้ไปโรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้น

วันที่ 1 มิถุนายน 2549 ไปโรงพยาบาลแผนกสูตินรีเวช ขอตรวจภายใน ขึ้นขาหยั่งอีกแระ
อ้าว..เหมือนเดิมเลยวุ้ย เลือดไหลไม่ยอมหยุด คุณหมอต้องให้พยาบาลเข้าออกห้องหลายรอบเพื่อไปหาผ้าก๊อซมายัดที่ปากมดลูก อ้อ..แต่ก่อนจะยัดผ้าก๊อซ ก็ได้ตัดชิ้นเนื้อเพื่อไปพิสูจน์เรียบร้อยแล้ว นัดฟังผลการพิสูจน์ชิ้นเนื้อ วันที่ 8 มิถุนายน 2549

ถึงวันนัดชี้ชะตา เข้าห้องตรวจ ขึ้นขาหยั่ง โห...หมอนี่ชอบจับขึ้นขาหยั่งจัง ไม่เข็ดสักที ว่าไปยุ่งกะเขาแล้วเลือดจะไหลไม่หยุด กว่าจะเอาเลือดหยุดได้ก็ใช้เวลานานมาก แล้วคุณหมอก็บอกว่า.. คุณป้าเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะที่ 4 นะค่ะ อืม...ฉันผงกศรีษะรับทราบ ขณะนั้นเลือดก็ยังไหลไม่หยุด คุณหมอเลยสั่ง admit และให้เลือด 3 ถุง แต่ก่อนจะไป admit ก็สั่งให้แวะเข้าห้องคลอดก่อน โห..ที่ห้องนี้ มีคุณหมอมากมาย ฉันนอนรอประมาณครึ่งชั่วโมงได้ จึงให้ฉันเข้าไปในห้องขึ้นขาหยั่ง คุณหมอต่างก็อยากรู้ว่าทำไมเป็นเช่นนั้น พอขึ้นขาหยั่งปุ๊บ ต่างก็มารุมดูและเอาผ้าก๊อซที่ยัดไว้ออก แล้วเอาอะไรไม่รู้ยัดเข้าไปแทน เจ็บมากขอบอก เมื่อเสร็จภารกิจที่ห้องคลอดแล้ว จึงได้ขึ้นไปนอนพัก ณ ห้องอายุรกรรมหญิงรวม ก็อย่างที่รู้ๆ กันอ่ะนะ โรงพยาบาลของรัฐ จะหาห้องพิเศษยากมาก แต่ก็ดีนะห้องรวมมี variety ให้ดูมากมาย เดี๋ยวคนไข้คนนี้ก็โวยวาย คนโน้นก็ทำอะไรตลก ๆ อธิบายไม่ถูก แต่ฉันก็ไม่เหงา ครั้งนั้นนอนโรงพยาบาลอยู่ประมาณ 7 วันก็กลับบ้านก่อน

เริ่มการรักษามะเร็งปากมดลูก

ผลการประชุมของคณะแพทย์เกี่ยวกับมะเร็งปากมดลูกของฉัน ออกมาแล้ว โดยแผนการรักษามีดังนี้
ให้ฉายแสง 24 ครั้ง ให้คีโม 6 ครั้ง และใส่แร่ 4 ครั้ง
เริ่มให้ยาเคมีบำบัดครั้งแรก เมื่อวันที่ 24 กรกฏาคม 2549 พร้อมการฉายแสงครั้งที่ 1 จากนั้นฉันก็ต้องไปโรงพยาบาลทุกวัน เพื่อรับการฉายแสง สลับกับการให้ยาเคมีบำบัด แต่ฉันได้รับยาเคมีบำบัดแค่ 5 ครั้งเอง เพราะเม็ดเลือดขาวต่ำ

เมื่อจบการให้ยาเคมีบำบัด ก็มาถึงการใส่แร่ ใครเคยเป็นมะเร็งปากมดลูก คงเคยได้รับการใส่แร่แล้ว อพิโธ่..คุณเอ๊ย ทรมานหาที่สุดไม่ได้ ถ้าคนไข้คนไหนออกมาจากห้องใส่แร่แล้วหน้าตาสดชื่น ยิ้มแย้มแจ่มใส ฉันยกนิ้วให้เลย เพราะไรรู้ม่ะ ฉันจะเล่าให้ฟัง
เริ่มแรกจะให้นอนเอนราบไปกับที่นอน เอาขาพาด คล้ายขาหยั่ง ซึ่งในระหว่างนั้น เราจะได้ยินเสียงพยาบาลเตรียมเครื่องมือดังก๊อกแก๊ก รอสักพักคุณหมอก็จะเดินเข้ามา จากนั้นขั้นตอนการใส่แร่ก็เริ่มขึ้น
คุณพยาบาลจะบอกให้ถ่างขากว้าง ๆ อย่าเกร็ง ทำใจให้สบาย แล้วคุณหมอก็จะสอดเครื่องมือซึ่งเป็นเหล็กยาว ๆ เข้าไปในช่องคลอด พร้อมกับขันน๊อต โอ๊ย..จะหาไรมาเทียมตอนนี้ไม่มีแล้วเจ็บมาก เจ็บแทบจะร้องออกมา
แต่ก็กัดฟันสู้ พยายามผ่อนลมหายใจเข้าออก การใส่เครื่องมือกินเวลาประมาณ 20 นาทีเห็นจะได้
เมื่อใส่เครื่องมือเรียบร้อยก็จะย้ายเตียงมานอนรอหน้าห้องที่จะใส่แร่ ถึงคิว เจ้าหน้าที่จะเข็นเข้าไปในห้องซึ่งอากาศเย็นมาก ๆ จับเราย้ายเตียง จัดที่จัดทางให้เรียบร้อย แล้วเลื่อนเราเข้าไปในช่อง จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็จะออกไป สักพักก็จะปล่อยแสง เรียกถูกหรือเปล่าไม่รู้ แต่นี่คือขั้นตอนการปล่อยแร่เข้าสู่มดลูกของคนไข้ ซึ่งครั้งแรกที่ฉันโดนใส่แร่ ฉันรู้สึกสนุกนะ มันไม่เจ็บเหมือนตอนใส่เครื่องมือ ที่บอกว่าสนุกเพราะ มันเหมือนเราถูกยิงอ๊ะ เฟี๊ยว ๆ เฟี๊ยว ๆ ทำแบบนี้ประมาณ 10 – 20 นาที จำไม่ค่อยได้ ก็จะเข็นออกจากห้อง เป็นอันเสร็จขั้นตอนการใส่แร่ บอกตามตรงว่าเข็ดมาก ไม่อยากเข้าไปในห้องใส่เครื่องมือเลย จบสิ้นกระบวนการรักษามะเร็งปากมดลูก เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2549

โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 10 กันยายน 2553

Last Update : 26 สิงหาคม 2554 9:12:12 น. 3 comments

Counter : 1469 Pageviews.

Share
Tweet

อ่านแล้ว เจ็บแทนเลยค่ะ สู้ๆนะค่ะ

โดย: Tonkra49

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:18:59 น.

น่ากลัวจังเลยค่ะพี่ต้อย แต่พี่ต้อยก้อผ่านมันมาแล้วนะค่ะ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 8 มีนาคม 2554 เวลา:20:00:14 น.

อ่านแล้วเจ็บตามไปด้วยเลยพี่ น่ากลัวจังเลย...แล้วจะต้องทำแบบนี้อีกมั้ยอ่ะคะ
สู้ๆนะพี่

โดย: SweetBlue

วันที่: 28 มีนาคม 2554 เวลา:3:49:14 น.