ค่ำคืนแห่งจันทร์ - ฐิติยา อรรถากร
ดังเหมือนคืนแรม ไร้จันทร์ฉาย ส่องฟากฟ้า เหลือเพียงดาว วิบวาวราวใจไหวหวั่น ห่างกันแสนไกล คงไว้เพียงความผูกพัน ดั่งดาวรอคอยแสงจันทร์ ทุกวันฉันยังคอยเธอ เฝ้ารอวันนั้น ค่ำคืนแห่งจันทร์ เมื่อเราสองคน ใกล้กันอีกคราว ค่ำคืนที่ฟ้า พร้อมหน้าทั้งเดือนและดาว เมื่อแผ่นดินเรา นั้นร่มเย็นเป็นเหมือนเดิม
ดินผืนเดียวกัน กั้นเราให้ห่างกันไกล สองดวงใจ แม้วันวางวายไม่ห่าง อาจคิดถึงกัน แต่พร้อมยอมพลีชีพวาง เลือดรินชโลมไหลหลั่ง ทดแทนผืนดินที่เกิด
เฝ้ารอวันนั้น ค่ำคืนแห่งจันทร์ เมื่อเราสองคน ใกล้กันอีกคราว ค่ำคืนที่ฟ้า พร้อมหน้าทั้งเดือนและดาว เมื่อแผ่นดินเรา นั้นร่มเย็นเป็นเหมือนเดิม ฝากกับฟ้า และดวงดาว แทนทุกความห่วงใย ฝากถ้อยคำไปถึงเธอ ที่อยู่แสนไกล ฉันจะอยู่ เพื่อรักเพียงเธอเรื่อยไป
เฝ้ารอวันนั้น ค่ำคืนแห่งจันทร์ เมื่อเราสองคน ใกล้กันอีกคราว ค่ำคืนที่ฟ้า พร้อมหน้าทั้งเดือนและดาว เมื่อแผ่นดินเรา นั้นร่มเย็นเป็นเหมือนเดิม
Create Date : 09 พฤษภาคม 2554 |
|
33 comments |
Last Update : 9 พฤษภาคม 2554 5:14:24 น. |
Counter : 2637 Pageviews. |
|
|
|