Japan Blue Carpet TDTESS
ตลอดยี่สิบปีในชีวิตการแสดงของคีอานู รีฟส์, ประเทศญี่ปุ่นเปรียบเสมือนบ้านอีกแห่งหนึ่งของเขา นักแสดงหนุ่มคุ้นเคยกับมารยาทเอเชียและสามารถเอ่ยทักทาย"คอนนิจิหวะ"อย่างสบายปาก เมื่อได้รับการแนะนำตัวบนเวที เขาค้อมหลังคารวะผู้ชมในขณะที่เพื่อนนักแสดงโบกมือแบบอเมริกัน ซึ่งเป็นความแตกต่างซึ่งเห็นได้ชัดว่าคีอานูคุ้นเคยกับญี่ปุ่นมากแค่ไหน เหตุการณ์ที่รปปงหงิ-โตเกียว เย็นวันพฤหัสที่18ธันวาคม ยืนยันความนิยมที่ชาวอาทิตย์อุทัยมีต่อคีอานู เหมือนเช่นทุกครั้งที่เขาไปเยือนญี่ปุ่น อย่างเป็นทางการ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา (Point Break, Dracula, Bill&Ted Bogus, Speed, DogStar, Matrix, Reloaded, Constantine, The Lake House, The Day The Earth Stood Still) เย็นวันนั้น ฟ้าในโตเกียวมืดสนิทแม้จะเป็นเวลาเพียงห้าโมงเย็น รอบบริเวณรปปงหงิประดับไฟราวดวงเล็กสีน้ำเงินไว้บนต้นไม้ทุกต้น พรมสีฟ้าทอดยาวจากริมถนนเป็นทางเดินยาวไปถึงด้านหลัง บนเวทีวางฉากหลังเป็นภาพบางส่วนของเมืองที่มืดสนิทฉาบแสงสีฟ้าจากยานอวกาศ ซึ่งคร็อปมาจากโปสเตอร์ของThe Day The Earth Stood Still ด้านข้างเวทีเป็นลูกกลมปริศนาที่ปรากฏในเทรลเลอร์หนัง เสียงเพลงวังเวงที่เปิดคลออยู่ สลับกับเทรลเลอร์ที่มีเสียงคีอานูข่มขวัญเจนนิเฟอร์จากบางตอนในภาพยนตร์ ทำให้บรรยากาศหนาวเย็นและลึกลับ ราวกับว่า คลาทูกำลังจะฆ่ามนุษย์ให้หมดโลกไปจริงๆ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เหล่าเซเล็บของวงการบันเทิงญี่ปุ่น ทยอยเดินเข้างานแล้วโพสท่าถ่ายรูปตามจุดต่างๆ โดยมีแฟนๆขอลายเซ็นต์เป็นระยะๆ แต่ยังไร้เงาของดาราที่หลายคนเฝ้าคอย แต่แล้วการเคลื่อนไหวจากริมถนนก็ทำให้ทุกคนเริ่มตื่นเต้น รถเก๋งสีดำหลายคันทยอยจอดที่ริมพรมฟ้า แล้วสก็อตต์ เดอริคสัน-ผู้กำกับฯก็เดินลงมาเป็นคนแรกในชุดสูทดำ, เชิร์ตขาวและเนคไทสีเทา แต่ดูเหมือนฝูงชนจะไม่ตอบรับเท่าไรนัก มีเพียงเสียงพึมพำกระตุ้นกันเล็กน้อยดังขึ้นเท่านั้นเอง ผู้ที่ลงรถตามเดอริคสันมา คือหนูน้อยจาเด็นในเสื้อแจ็กเก็ตกันหนาว และนางเอกคนสวยเจนนิเฟอร์ คอเนลลีในเดรสสสีดำมีลายฉลุโชว์ผิวขาวกระจ่างและใบหน้าหวานละไม เสียงกรี๊ดกระหึ่มดังราวกับพลุ เมื่อร่างสูงของคีอานูลงมาจากพาหนะสีดำคันสุดท้าย ในเงาสลัวของหลอดไฟจิ๋วสีฟ้านั้น คีอานูลงจากรถพร้อมกับเชอริล(ผู้ดูแลศิลปิน) คีอานูสูงเพรียวในสูทสีดำ, เชิร์ตขาวและเนคไทผ้าไหมสีเทา ขับเน้นดวงตาสีน้ำตาลทำให้เขาดูลึกลับ ทรงผมถูกตกแต่งเรียบร้อยรวมทั้งหนวดเคราเข้มที่เห็นกันจนชินตา ทั้งนักแสดงและผู้กำกับยืนโพสท่าให้ช่างภาพถ่ายรูปท่ามกลางเสียงกรีดร้องสนั่นไปด้วยคำว่า คีอานู คีอานู และ คีอานู ที่ฝูงชนพากันโห่ร้องทันที่ที่เขาเดินลงจากรถ เสียงตะโกนนั้นเซ็งแซ่จนน่าปวดหู คีอานูถูกประกบด้วยบอดีการ์ดทั้งซ้ายขวา แหวกความแออัดของช่างภาพ,ตากล้องทีวีและนักข่าวที่ถูกปล่อยให้เข้ามาภายในแนวรั้วกั้นเพื่อถ่ายภาพและยื่นไมค์ให้คีอานูตอบคำถาม ขบวนของดาราหนุ่มประกอบไปด้วยตัวเขาเอง การ์ดสองนาย ผู้จัดคิวและล่ามอีกหนึ่งคน ทั้งหมดพยายามเคลื่อนกายไปตามทางเดินเพื่อขึ้นเวที ในขณะที่แฟนๆริมรั้วต่างโบกแฮนด์บิลหรือภาพเรียกหาเขา คีอานูพยายามจะเซ็นต์ชื่อให้แฟนๆทุกคน แต่มันเป็นภาระกิจที่ไม่มีทางจบสิ้น การขยับจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่ง ต้องทำงานพร้อมกันหลายอย่าง มือเซ็นต์ชื่อ, หูฟังคำถาม, ปากคุยกับแฟนๆ, หน้ายิ้มพร้อมถ่ายรูป, และเมื่อใดที่อีกมือหนึ่งว่าง เขาต้องจับมือของแฟนๆที่เอื้อมมาหา น่าแปลกที่ชาวญี่ปุ่นยอมเหนื่อยและเสียเวลาในขบวนการที่ไม่มีหลักการรับประกันอย่างนี้ คะเนตามสายตา, คีอานูเซ็นต์ชื่อให้แฟนๆได้เพียง3%จากจำนวนทั้งหมดที่ยื่นความจำนงค์อยู่ตรงหน้า ดูเหมือนทุกคนต้องการใกล้ชิดคีอานูโดยไม่สนใจว่า ตนเองจะลำบากเท่าใด อย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็ขึ้นเวทีเพื่อกล่าวกับทุกคนอย่างเป็นทางการ โดยรวม, คีอานูพูดเรื่องเดิมที่เขาพูดกับทุกเมืองที่ผ่านมา "ผมรับบทเป็นคลาทู...บลา บลา บลา... ...ผมหวังว่าทุกคนจะสนุกกับภาพยนตร์เรื่องนี้ ขอบคุณที่มาที่นี่ครับ" แองจีเคยสงสัย ว่าทำไม คีอานูมาเมืองไทยเพียงครั้งเดียวแต่ไปโตเกียวทุกสองหรือสามปี ภาพจากเหตุการณ์ที่รปปงหงิ บอกแองจีว่า คนที่ญี่ปุ่นรักคีอานูเหลือเกิน, รักเหมือนญาติและคนใกล้ชิด ในขณะที่เมื่อมองผ่านๆในเมืองไทย แองจีพบแต่คำว่า... หล่อ, เท่ห์, ก็หล่อนะแต่เริ่มแก่, แสดงแย่, หน้าตาย, หมดสมัยไปแล้ว ดังนั้น ด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง อย่ามาที่นี่เลยค่ะ พี่คีขา แองจีสร้างสังคมอย่างนั้นที่เมืองไทย เพื่อรองรับพี่ ไม่ได้บางสิ่ง, มองไม่เห็น ก็ดีกว่าเห็น...จริงๆค่ะ Credit : Pix from Zimbio Story ประสบการ์ณของข้าพเจ้าเอง 18 Dec 08 via Yahoo LiveSpecial Thanx : Keiko-เพื่อนผู้ส่งข่าวจากญี่ปุ่น Sjung-เพื่อนร่วมชม โชว์สดในบ่ายวันนั้น
Create Date : 23 ธันวาคม 2551
Last Update : 23 ธันวาคม 2551 17:02:22 น.
14 comments
Counter : 1666 Pageviews.
แวะมาเยี่ยมเยียนครับผม สวัสดีครับ