ตั้งแต่แรกเริ่มจนมาเป็น....นู๋ผักบุ้ง...

	สวัสดีค่ะ ชื่อ ด.ญ. ภคพร ค่ะ ชื่อเล่นว่าน้องผักบุ้ง ... จอมยุ่งของแม่อาร์ ... >>> ชื่อนี้ท่านได้แต่ไดมา ... คุณแม่ค่ะ คุณแม่นู๋ ก่อนจะรู้ว่าตั้งท้องนู๋ อยู๋ๆ ก็ตื่นมาแล้วบ่นกะคุณพ่อว่า อยากกินผักบุ้งลวกจิ้มกะน้ำพริกกะปิ พออีกวันถัดมาก็อยากกินแกงผักบุ้ง หลังจากวันนั้นมาก็กินมันแต่เมนูที่เป็นผักบุ้งได้ทุกวันเลย ยังค่ะ ยัง ยังไม่รู้ว่ามีนู๋ในท้อง ประจำเดือนขาดไปอาทิตย์กว่า เจ็บคัดเต้านมมากมาย ประจำเดือนก็ไม่มาซักที หน้าอกหน้าใจเคยเล็ก อยู่ดีๆก็ใหญ่ขึ้นมากว่าเดิมมาก (มากจิงๆค่ะ)แข็งโป้กด้วย ฉี่ก็บ่อย คืนนึงฉี่ได้เป็น 5-6 ครั้ง (เดิมก็บ่อยอยู่แล้ว) แต่นี่บ่อยกว่าปกติ คุณพ่อเลยถามว่า กินยามั้ย ???? ยา ยาอะไรแม่ก็ถาม พ่อว่าสตรีเบนโลไง แม่ก็ว่า ถ้าท้องล่ะ กินแล้วไม่เป็นไรหรอ พ่อว่า ไม่ท้องหรอก พ่อรู้......กว่าใคร แม่ว่า ก็ได้ไปซื้อมาดิ พ่อจัดการซื้อมา 1 ขวด แม่กินหลังอาหารเย็นตามข้างขวดเดะๆ แต่กินทีนึงครึ่งขวด กินแล้วร้อน หงุดหงิดง่าย ไม่สบอารมณ์ หมดไป 1 ขวด ปจด.ก็ยังไม่มา เลยให้พ่อไปซื้ออีกขวด กินต่อ ก็ยังไม่มา เลยบอกว่า คงท้องแล้วล่ะ เลิกกินเหอะ เดี๋ยวไม่ดีกะลูก พ่อทำหน้าแปลก ไม่รู้ว่าดีใจรึว่าเสียใจกันแน่ ล่วงเลยไป 10 วัน ก็ยังไม่มา เปรยๆกะพี่สะไภ้กะน้องสาวว่า สงสัยจะท้อง เมนไม่มาหลายวันแล้ว นั่นล่ะ จุดประเด็นเลย พี่สะไภ้บังคับให้คุณพ่อ ไปซื้อที่ตรวจตั้งครรภ์มาทันทีทันได คุณพ่อซื้อมา 2 ชุด เพื่อความมั่นใจ 5555 ชุดแรกจัดไป ไม่ถึง 2 นาทีขึ้นมา 2 ขีด ..........แท่นแท้น..... เราท้องงงงง..!!!!!! ท้องจิงหรอเนี่ย คุณพ่อไม่แน่ใจ แม่มันไปลองอีกชุดซิเพื่อความแน่ใจ ผลออกมาเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ท้องแน่นอน ความคิดแรกของคุณแม่ ... อ้าว แล้วยาที่กินไปละ จะมีผลอะไรมั้ยเนี่ย หันไปมองหน้าคุณพ่อ อาการบอกไม่ถูก ไม่รู้เค้าคิดอะไร จะร้องให้ ไม่รู้ว่าเค้าดีใจ รึว่าเสียใจ ถามเค้าไป เค้าว่าเค้าก็บอกไม่ได้ ตื่นเต้น ตกใจ ดีใจ งง ทำอะไรไม่ถูก พร้อมมั้ย .... พร้อมนะ มีก็ดี... แล้วเป็นอะไร ...... เราก็ถามต่อ เค้าว่าไม่รู้ซิ บอกไม่ถูก ปากบอกว่าบอกไม่ถูก แต่มือคว้าโทรศัพท์ โทรไปหาใครต่อใครไปทั่ว บอกว่า ....จะเป็นพ่อคนแล้ว อาร์ท้องแล้ว ........ แล้วหลังจากนั้นแม่ก็ดูแลตัวเองเรื่อยมา ตอนตั้งท้องแม่ไม่มีปัญหาอะไร หมอยังคิดว่าแม่น่าจะคลอดได้เองตามธรรมชาติ อัลตราซาวด์รอบแรก ตอนนู๋ 4 เดือน หัวหนูก็ลงมาอยู่ข้างล่างแล้ว น้ำหนักเป็นไปตามเกณฑ์ กำหนดคลอดนู๋ วันที่ 1 พ.ค. 2554 หมอบอกว่าขานู๋ยาวจัง หัวก็รีๆ ไม่กลมๆ เหมือนคนอื่นเค้า เอะ! แล้วมันปกติมั้ย หมอบอกว่าปกติ แต่หัวไม่กลม เอ่อ คนอื่นเค้ากลมกัน แต่หัวนู๋ไม่กลม เอาน่าไม่แปลกก็ไม่แปลก จนถึงช่วงใกล้คลอด หมอนัดตรวจวันที่ 5 เมษา แต่คุณแม่กะคุณพ่อไปเที่ยวเซนทรัล วันที่ 2 เลยเข้าไปหาคุณหมอก่อน เพราะจะได้ไม่ต้องเข้าไปในเมืองวันที่ 5 อีกที มาหาก่อนคงไม่เป็นไร คุณแม่ก็ไปทั้งเหงื่อ ทั้งเหนียวนั่นแหละ เดินห้างทั้งวัน รถก็จอดไกล ดูหนังในโรงหนังอีก ร้อนก็ร้อน เท่านั้นแหละ เจอคุณหมอ คุณหมอจับตรวจท้อง จับท้องแล้วถามว่า คุณหมอ ทำไมเหงื่อเยอะจัง .. คุณแม่ อ้อ เดินไกลอ่ะค่ะ จอดรถไกล คุณหมอ จอดรถมาคลินิคหมอนี่หรอ คุณแม่ อ่อ ไปเดินเซนทรัลมาค่ะ คุณหมอ หือ ท้องโตนี่ยังไปเดินอีกหรอ ไปได้ยังไงอ่ะ เราท้องโตแล้ว ไปในที่คนเยอะแบบนั้นได้ไง ไม่สบายจะทำไง ห้ามแล้วนะ คราวหน้าห้ามไป โรงหนังก็ห้ามเข้า(เข้ามาแล้ว) ใครเค้าไปกัน ใกล้คลอดท้องโต ต้องพักผ่อนมากๆ คุณแม่ ก็ได้แต่ ค่ะ ค่ะ ค่ะ แล้วก็ค่ะ คุณพ่อก็ทำหน้าไม่ถูก 5555 แล้วหมอก็อัลตราซาวด์ ปรากฏว่า จากการที่เดินมาก พักผ่อนน้อย น้ำคร่ำเลยน้อย ท่าทางจะคลอดเองลำบาก หมอบอกว่า หมอกลัวจัง หมอพูดแค่นี้คุณแม่ก็กลัวกว่าหมออีก คุณแม่ก็ว่าทำไมหรอคะ หมอว่า น้ำคร่ำน้อย ท่าทางจะคลอดเองไม่ได้ เข้าทางเลย คุณพ่ออยากให้ผ่าตัดคลอดแต่แรกอยู่แล้ว เพราะที่บ้านเค้าผ่าท้องคลอดกันหมด ปลอดภัยดีทุกคน หมอว่าเคสของนู๋น้ำคร่ำน้อย ต้องผ่าอยู่แล้ว เพราะถ้าหากเบ่งคลอดเอง อันตรายมาก... การบีบรัดของมดลูกจะไปกระทบกะตัวนู๋โดยตรง อันตรายจิงๆ ตกลงนู๋เลยออกมาชมโลกด้วยมีดหมอ ไม่ใช่ด้วยแรงเบ่งของคุณแม่ หมอนัดตรวจคุณแม่อีกทีวันที่ 11 ก่อนส่งกรานต์หมอบอกว่า ถ้าปวดท้องก่อน ให้รีบมา นู๋ไม่ดิ้นก็ให้รีบมา สังเกตนู๋ดีๆ วันที่ 11 คุณแม่ก็ไปหาหมอ หมอบอกว่า ดีมาก อยู่ในท้องแม่อีกสักอาทิตย์นึงนะ หมอนัดผ่าตัดคลอดวันที่ 18 เมษายน 2554 ค่ะ วันนี้เป็นวันดี ฤกษ์ดี คุณตาคุณยายดูมาแล้ว วันจันทร์มีเสน่ห์ แต่ถ้าอยากออกมามากๆ ปวดท้องมากๆ ให้รีบมา รพ. คุณแม่ต้องดูแลตัวเองดีๆ พักผ่อนมากๆ คุณแม่อดเล่นน้ำสงกรานต์ค่ะปีนี้ ได้แต่นั่งเฝ้าเค้าเล่นสาดน้ำกัน ทุกปีคุณแม่ไม่เคยพลาด ใส่เสื้อยีด กางเกงขาสั้นไปสาดน้ำชาวบ้าน ปีนี้อดไป 1 ปี เพื่อนู๋นะแม่นะ พอถึงวันที่ 17 เมษา คุณพ่อกะคุณแม่ก็ต้องไปจองห้อง เพื่อจะได้พักฟื้นหลังจากคลอดนู๋เสร็จ แต่ก็ยังไม่ได้ห้องค่ะ ต้องรอดูก่อน คุณพ่อขี้เกียจขับรถกลับมาที่บ้าน เค้าเลยหาห้องพักนอนกันในตัวเมืองใกล้ๆรพ. คุณแม่ทรมานมาก เพราะห้องที่ได้อ่ะ เตียงไม่ดี เก่า ยุบด้วย แทบไม่ได้นอนเลย เปลี่ยนห้องก็ไม่ได้อีก ... พอกันที คิตตี้คอร์ท... เลยต้องทนนอนๆไปจนเช้า วันที่ 18 เมษายน 2554 วันเกิดนู๋ พอ 6 โมงเช้าคุณพ่อกับคุณแม่ก็เชคเอาท์ออกไปโรงบาล คุณแม่ตื่นเต้นมากค่ะ ไม่เคยผ่าตัดเลยในชีวิต ครั้งนี้ครั้งแรก ไปถึงพยาบาลเค้าก็ให้เตรียมตัวค่ะ เสียบสายนั่นนี่ รอหมอ จน 7.30 น. เค้าก็มาเข็นไปห้องผ่าตัด 8 โมงครึ่ง ก็เข้าห้องผ่าตัด เจอหมอที่ฝากพิเศษ เค้าก็ทักว่า นึกว่าจะเจอกันก่อนหน้านี้ซะอีก เป็นไงม่างมะคืนหลับสบายมั้ย อยากจะบอกว่าแทบไม่ได้นอนเลยค่ะหมอ ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น เตียงดันไม่ดีอีก เซงมากมาย แต่ก็ตอบหมอไปว่า..สบายค่ะหมอ... ได้คุยกะหมอแค่นั้นแหละ แล้ววิสัญญีแพทย์เค้าก็บอกให้หายใจลึกๆนะคะ แล้วก็มาฉีดยาอะไรสักอย่างที่ปลายนิ้วมือร้อนมือมากมาย แล้วเราก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย จนกระทั้งมีเสียงเรียก คุณอารีย์คะ คุณอารีย์คะ ๆๆ ตื่นได้แล้วค่ะ พยายามจะตื่นค่ะ แต่ลืมตาไม่ได้ พยายามอยู่นานมาก พอลืมตาได้สิ่งแรกที่มองหาคือ นาฬิกาค่ะ อยากรู้ว่ากี่โมง แล้วความคิดแรกคือ ดีใจ ยังไม่ตายโว้ย 55555.... ตอนนั้น 10 โมงพอดีเลย ไม่รู้ว่าก่อนหน้าที่เราจะได้ยินเสียงคนเรียก เค้าเรียกเรานานแล้วรึยัง ไม่รู้เลยว่านอนหลับไปนานแค่ไหน ความคิดที่ 2 ลูกอยู๋ไหน.... เค้าเอาลุกเราไปไหน แต่เคยรู้มาแล้วว่า เค้าจะเอาลุกไปไว้ห้องนึงก่อน แล้วจะเอามาให้หลังจากเราฟื้น แล้วเค้าก็รอคุณแม่ฟื้นตัวสักพัก มีคนเดินเข้ามาบอกว่าญาติรออยู่ข้างนอกแล้ว เค้าถึงได้เข็นเตียงคุณแม่ออกมา คุณแม่เจอคุณพ่อก่อน แล้วเจอคุณยาย พอเจอคุณยาย น้ำตาคุณแม่ไหลเลย ดีใจที่ยังได้เห็นหน้าคุณยาย แล้วเค้าก็เข็นคุณแม่ไปรอนู๋ที่ห้องรวม เพื่อรอที่จะเจอนู๋ พยาบาลเข็นรถที่มีเด็กนอนอยู่ผ่านไปหลายคัน กว่าจะเข็นนู๋ไปหาแม่ แม่ก็รอ รอ แล้วก็รอ พอเจอกัน คุณแม่ก็น้ำตาคลอ คุณพยาบาลก็ให้ดูว่านู๋ไม่มีปาน ไม่มีแผล ไม่มีตำหนินะคะ แล้วเค้าก็จับนู๋ดูดนมแม่เลย ทันทีที่ถึงเต้า นู๋จัดการมุดเต้าแม่ทันที แล้วก็ดุดๆๆๆๆ น้ำนมแม่มาแล้วตั้งแต่วันแรกที่เจอนู๋ ดีจัง มีนมให้นู๋ดื่ม คุณแม่แทบไม่กล้ากระดิกตัวเลยล่ะ กลัวทับนู๋ เพราะนู่ตัวเล็กมาก แล้วคุณแม่ก็เจ็บแผลด้วย การให้นมเป็นไปอย่างลำบากน่าดูเลย แล้วเราทั้งสองแม่ลูกพร้อมกะคุณพ่อ คุณตาแล้วก็คุณยายก็รอเพื่อจะย้ายไปห้องพิเศษ พวกเราได้ห้องพิเศษช่วงบ่ายแล้วค่ะ พอได้ก็พากันย้ายไปเลย แล้วนู๋จะมาเล่าถึงตอนนู๋พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลให้ฟังใหม่นะคะ ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าบ้านน้องผักบุ้งกะคุณแม่ค่ะ

Create Date : 13 กรกฎาคม 2554		13 comments
Last Update : 13 กรกฎาคม 2554 15:31:12 น.
Counter : 2065 Pageviews.
Share Tweet